Digoxin-assos 0,5 Mg/2 Ml I.v. Enjeksiyonluk Çözelti Kısa Ürün Bilgisi

KISA ÜRÜN BİLGİSİ1. BEŞERİ TIBBİ ÜRÜNÜN ADI

DİGOXİN-ASSOS® 0,5 mg/2 ml I.V. Enjeksiyonluk Çözelti Steril

2. KALİTATİF VE KANTİFATİF BİLEŞİMEtkin madde:

1 steril ampul (2 ml) 0,5 mg digoksin içerir.

Yardımcı maddeler:

DİGOXİN-ASSOS® i.v. enjeksiyon için solüsyon, her dozda 126,2 mg etanol içermektedir.

Yardımcı maddelerin tam listesi için 6.1.'e bakınız.

3. FARMASÖTİK FORM

Steril, i.v. enjeksiyonluk çözelti Berrak, renksiz çözelti.

4. KLİNİK ÖZELLİKLER

4.1. Terapötik Endikasyonlar

Akut ve kronik kalp yetmezliği.

Atriyal fibrilasyon ve flutter gibi supraventriküler taşiaritmiler.

4.2. Pozoloji ve uygulama şekliPozoloji/uygulama sıklığı ve süresi:

Normal dozaj

40 kg üzerindeki yetişkinler, çocuklar ve ergenlerde (>10 yaş) kullanılabilir.

10 yaşından büyük çocuklar ve ergenlerde yetişkinlerle aynı dozaj kullanılabilir.

1. günde normal toplam dijitalizasyon dozu yaşa ve vücut ağırlığına bağlı olarak 0,5 ila 1,25 mg'dır. Toplam dijitalizasyon dozu 6 ila 8 saatlik aralarla üç bölünmüş doz halinde verilmelive her bir dozun uygulanmasından önce EKG takibi ve dikkatli klinik yanıt değerlendirmesiyapılmalıdır. 2. günden itibaren 0,1 ila 0,4 mg'lık idame dozu uygulanmalıdır.

Digoksinin i.v. uygulanmasını takiben daha yüksek sıklık ve şiddette advers olaylardan dolayı, bu yol sadece acil durumlarda (hızlı etki başlangıcı istendiğinde) veya oraluygulamanın mümkün olmadığı vakalarda kullanılmalıdır.

Uygulama şekli:

Parenteral uygulama

Digoksinin parenteral uygulanmasının kısa i.v. infüzyon formda olması tercih edilmelidir.

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler Böbrek yetmezliği:

Renal bozukluğu olan hastalarda digoksin dozu renal klerense göre ayarlanmalıdır.

Renal kreatinin klerensi Cockcroft-Gault formülü kullanılarak kolaylıkla ve yeterli hassasiyette hesaplanabilir:

1 / 11

Kreatinin klerensi = (140 - yaş [yıl cinsinden]) x kilo (kg)/72 x serum kreatinini (mg/100 ml)

Doz azaltma kılavuzları:

İdame dozu

= Standart idame dozu

= Standart idame dozunun %50 ila 75'i

Standart idame dozunun %30 ila 50'si Standart idame dozunun %20 ila 30'u

Klinik durumun renal fonksiyon bozukluğu olan bir hastaya dijitalizasyon dozunun uygulanmasını gerektirdiği durumlarda 1. günde önerilen toplam oral dijitalizasyon dozuyaşa, vücut ağırlığına ve renal fonksiyona bağlı olarak 0,5 ila 1,0 mg'dır, ancak özellikle ortave şiddetli renal fonksiyon bozukluğu olan hastalarda 10 pg/kg vücut ağırlığını aşmamalıdır.Dijitalizasyon dozu 6 ila 8 saatlik aralarla üç bölünmüş doz halinde verilmeli ve her birdozun uygulanmasından önce klinik yanıt dikkatlice değerlendirilmelidir. İ.V. dozlar oraldozlardan yaklaşık %25 daha düşük olmalıdır. 2. günden itibaren ayarlanmış idame dozuverilmelidir.

Doz bireysel ihtiyaçlara göre uyarlanmalıdır. Renal fonksiyon bozukluğunun boyutuna bağlı olarak, kararlı durum kan düzeylerine ancak çoklu günlük uygulamanın 10 ila 20. günündensonra erişilecektir.

Dozaj renal fonksiyon temelinde bireyselleştirilmeli yanıta ve plazma konsantrasyonlarına göre değiştirilmelidir (Bkz. Bölüm 4.4 Özel kullanım uyarıları ve önlemleri).

Karaciğer yetmezliği:

Karaciğer hastalığı olan hastalarda digoksin kullanımına ilişkin kısıtlı veriler karaciğer hastalığı olan hastalarda ortalama plazma digoksin konsantrasyonlarının genellikle sağlıklıgönüllülerde bulunan aralık içinde yer aldığını göstermektedir.

Karaciğer hastalığı olan hastalarda digoksin kullanımına ilişkin veriler kısıtlıdır. Söz konusu veriler ortalama plazma digoksin konsantrasyonlarının genellikle sağlıklı gönüllülerdebulunan aralık içinde yer aldığını göstermektedir. Bu nedenle karaciğer hastalığı olanhastalarda doz ayarlaması gerekli değildir.

Pediyatrik popülasyon:

40 kg ağırlığına kadarki çocuklar ve ergenler (<10 yaş)

Çocuklar ve ergenlerde, digoksin dozajı yaşa ve vücut ağırlığına göre belirlenir. Özellikle bebeklerde hızlı dijitalizasyon intoksikasyon belirtileri riski ile ilişkilendirilebilir ve bunedenle sadece acil bir durumda yapılmalıdır.

Prematüre bebekler ve tam-term neonatlarda gerekli digoksin dozu dikkate değer ölçüde değişkenlik gösterebildiğinden, digoksin düzeylerinin tayini özellikle önerilmektedir.

Hafif ila orta şiddette kalp yetmezliği olan hastalarda dijitalizasyon 24 ila 48 saat içinde verilen üç bölünmüş doz halinde oral yolla olmalıdır.

Çok hafif kalp yetmezliği (poliklinik hastaları) vakalarında, dijitalizasyon dozu gerekli değildir. Tedavi doğrudan idame dozu ile başlatılır ve gerekli düzeye normalde 5 ila 7 güniçinde erişilir.

Günlük idame dozu iki bölünmüş doz (sabah ve akşam) halinde verilmelidir.

Çocuklarda ve ergenlerde hedef plazma digoksin düzeyi 1,5 ve 2,5 ng/ml arasındadır.

2 / 11

Geriyatrik popülasyon (65 yaş üzeri):

Dozaj renal fonksiyon temelinde bireyselleştirilmeli ve yanıta ve plazma konsantrasyonlarına göre değiştirilmelidir (Bkz. Bölüm 4.4 Özel kullanım uyarıları ve önlemleri).Yaşlı hastalarda(>65 yaş), idame dozu 0.25 mg/günü aşmamalıdır.

DİKKAT: Son bir hafta içinde digoksin almış bulunan hastalar ile son iki hafta içinde daha yavaş elimine edilen kardiyak glikozid (dijitoksin gibi) almış bulunan hastalarda totaldijitalizasyon dozu azaltılmalıdır.

4.3. Kontrendikasyonlar

• Digoksin, diğer kardiyak glikozidler veya yardımcı maddelerin herhangi birine karşıbilinen aşırı duyarlılık.

• Şüpheli

Digitalis

• İkinci veya üçüncü derece AV bloğu, sinüs düğümü disfonksiyonu (pacemakerterapisi almakta olan hastalar hariç).

• Ventriküler taşikardi veya ventriküler fibrilasyon.

• Şüpheli veya gerçek aksesuar atriyoventriküler yollar (örn., Wolff-Parkinson-Whitesendromu).

• Hipokalemi, hiperkalsemi, hipomagnezemi.

• Hipoksi.

• Hipertrofik obstrüktif kardiyomiyopati.

• Eşzamanlı intravenöz kalsiyum tuzu uygulaması (Bkz. Bölüm 4.5).

• Torasik aort anevrizması

4.4. Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

DİGOXİN-ASSOS® ile tedavi süresince doz aşımına bağlı olası istenmeyen etkileri önlemek için hasta düzenli olarak kontrol edilmeli ve pozoloji daima kişisel ihtiyaçlara göreayarlanmalıdır.

Digoksin toksisitesi yaygındır ve yükselmiş plazma konsantrasyonlarından veya digoksine duyarlılıkta bir artıştan kaynaklanabilir.

Malabsorbsiyon:

Hipokalemik hastalar mutad dozlarda dahi dijital entoksikasyonuna girebilirler. Böyle bir durum varsa digoksin tedavisine geçilmeden önce düzeltilmelidir.

3 / 11

Pulmoner ve renal bozukluk:

Kronik kor-pulmonale, renal bozukluk hallerinde doz azaltılmalıdır. Yaşlı hastalarda yukarıdaki bozukluklardan bir veya daha fazlası bulunabileceği ihtimali göz önüne alınarakdaha düşük dozlar kullanılmalıdır.

Böbrek yetmezliği durumunda farmakokinetik değişebileceği için dozaj ayarlamaları digoksin serum düzeyleri göz önünde bulundurularak yapılmalıdır (Bkz. Bölüm 4 ve Bölüm5). Eğer bu mümkün değilse aşağıdaki tavsiyeler yardımcı olabilir:

Genel olarak doz, yaklaşık olarak kreatinin klerensi yüzdesindeki azalma miktarı kadar azaltılmalıdır. Eğer kreatinin klerensi belirlenmemişse, erkeklerde saptanan serum kreatininkonsantrasyonuna (scr) (140-yaş)/scr formülü uygulanır. Kadınlarda sonuç 0,85 ileçarpılmalıdır.

Şiddetli böbrek bozukluğu durumunda digoksin serum düzeyleri, en azından tedavinin başlangıcında, iki haftalık aralıklarla ölçülmelidir. Bu hastalarda böbrek yetmezliğinerağmen, serum kreatinin düzeyi azalmış kas kütlesine ve düşük kreatinin üretimine bağlıolarak normal olabilir.

Kardiyovasküler sistem:

Etki biçiminin tam kalp bloğunu indükleyebilme olasılığı nedeniyle, digoksin parsiyel kalp bloğunda dikkatli kullanılmalıdır. Akut miyokarditte (romatoid kardit gibi), akut miyokardinfarktüsünde, ilerlemiş kalp yetmezliğinde ve şiddetli akciğer hastalığında da miyokardduyarlılığının artmasına bağlı olarak dikkatli olunması gerekmektedir. Kalp krizinden hemensonra digoksin uygulaması kontrendike değildir; fakat bu tip durumlarda inotropik ajanlarınkullanımı, bazı hastalarda hem iskemiye hem de miyokardiyal oksijen ihtiyacındaistenmeyen bir artışa yol açabilir. Digoksin, bazı retrospektif çalışmalarda mortalitede artışlailişkilendirilmiştir. Koroner yetmezlik söz konusu olduğunda dozaj azaltılmalıdır. Digoksinkardiyoversiyon uygulanan hastalarda aritmilerin oluşumunu da arttırabilir ve eğermümkünse bu tip prosedürlerden 1 ila 2 gün önce kesilmelidir. Eğer kardiyoversiyon esas iseve digoksin verilmiş durumda ise, düşük enerjili şoklar kullanılmalıdır.

Koroner yetmezlik durumunda doz azaltılmalıdır.

Digoksin kullanan bir çocukta gelişen her türlü aritmi ya da kardiyak iletim değişikliğinin ilk olarak digoksin zehirlenmesinin bir sonucu olduğu düşünülmelidir. Kalp yetmezliği olanerişkin hastalarda digoksin toksisitesi ile ortak bazı semptomlar olduğundan, digoksintoksisitesini kalp yetmezliğinden ayırt etmek güç olabilir. Bu işaret ve semptomlarınetiyolojisi açık olmadığında serum digoksin düzeyleri ölçülmelidir.

Son 2-3 hafta içinde digoksin veya başka kardiyak glikozidler almış olan hastalara digoksin dikkatlice ve mümkün ise azaltılmış dozajda verilmelidir.

Elektrolit dengesizliği ve tiroit fonksiyon bozukluğu:

Tiroid disfonksiyonu gibi elektrolit dengesizlikleri de digoksine duyarlılığı etkileyebilir. Klinik durum esas alınarak doz ayarlaması yapılmalıdır. Digoksinin etkileri hipokalemi,hipomagnezemi, hiperkalsemi, hipoksi (Bkz. Bölüm 4.3) ve hipotiroidizm ile artmaktadır.Hipokalemi, hiperkalsemi ve hipomagnezemi, digoksin toksisitesini arttırabilir.Hipertiroidizm ve hipokalsemide digoksinin etkilerine karşı direnç ortaya çıkabilir.Hiperkalemi ve/veya hipokalsemi, digoksinin etkisini azaltabilir. Şiddetli hiperkalemi aynızamanda aritmi gelişimini de teşvik edebilir. Aritmi riski nedeniyle, parenteral kalsiyumeşzamanlı olarak verilmemelidir. Serum potasyum konsantrasyonlarında ya da diğer

4 / 11

elektrolitlerdeki (örn., magnezyum, kalsiyum) hızlı değişimlerden genel olarak kaçınılmalıdır.

Digoksin toksisitesi kendisini, tıbbi ürünün endike olabildiği durumlara benzer olan aritmiler şeklinde ortaya koyabilir. Örneğin, değişken AV bloku ile birlikte atriyal taşikardisi olanhastalarda özellikle dikkatli olunması gerekmektedir; çünkü ritim klinik olarak atriyalfibrilasyona tekabül etmektedir. Bir advers olayın digoksine bağlı olup olmadığınıdeğerlendirirken, göz önüne alınması gereken en önemli faktörler hastanın klinik durumu,serum potasyum düzeyleri ve böbrek ve tiroid fonksiyonudur. Renal disfonksiyon, digitalintoksikasyonunda en yaygın altta yatan faktördür. Terapötik dozlarda digoksin kullanımı,elektrokardiyogramda PR aralığı uzaması ve ST segment depresyonuna neden olabilir.Digoksin, egzersiz testi sırasında elektrokardiyogramda yalancı pozitif ST-T değişiklikleriüretebilir. Digoksin ile bu elektrofizyolojik etkiler beklenmektedir ve bunlar toksisiteyeişaret etmez.

DİGOXİN-ASSOS®, her dozda 829,44 mg propilen glikol içermektedir, alkol benzeri semptomlara neden olabilir.

DİGOXİN-ASSOS®, her dozda 126,2 mg etanol içermektedir. Alkol bağımlılığı olanlar için zararlı olabilir. Hamile veya emziren kadınlar, çocuklar ve karaciğer hastalığı ya da epilepsigibi yüksek risk grubundaki hastalarda dikkate alınmalıdır.

4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

Etkileşimler renal atılım, dokuya bağlanma, dağılım, barsak emilim kapasitesi ve digoksin duyarlılığı üzerine etkilerden kaynaklanabilir. Bir önlem olarak, başka ilave tedavininuygulandığı her durumda bir etkileşim olasılığı değerlendirilmelidir. Şüphe olması halinde,serumdaki digoksin düzeyleri test edilmelidir.

Dikkate alınması gereken gözlenmiş etkileşimler:

Digoksinin farmakolojik etkililiğinin ve/veya toksisitenin artması

• Kalsiyum (i.v. yolla enjekte edilmemelidir): glikozid toksisitesini arttırır.

• Elektrolit homeostazını etkileyen tıbbi ürünler, örn., diüretikler, laksatifler (kötüyekullanım), benzilpenisilin, amfoterisin B, karbenoksolon, kortikosteroidler,adrenokortikotropik hormon (ACTH), salisilatlar, lityum tuzları: ilaç tarafındanindüklenen hipokalemi ve hipomagnezemi ile glikozid toksisitesini arttırırlar.

• Kalsiyum kanal blokerleri (örn., verapamil, felodipin, tiapamil), kaptopril, spironolakton,itrakonazol, kinin, atropin, antiaritmik ajanlar (kinidin, amiodaron, flekainid,propafenon), indometazin, alprazolam, prazosin, propantelin, antibiyotikler (örn.,makrolid antibiyotikleri [klaritromisin, eritromisin ve azitromisin], tetrasiklinler,gentamisin, trimetoprim), atorvastatin, siklosporin, konivaptan, ritonavir ve sakinavir:digoksinin serum düzeylerini yükseltirler.

• Beta-blokerler atriyoventriküler iletim süresini uzatıp, bradikardik etkileri güçlendirirler.

• Digoksin kullanan hastalar süksametonyum ile kötüleşen hiperkalemiye daha duyarlıdır.Süksametonyum klorür, rezerpin, trisiklik antidepresanlar, sempatomimetikler,fosfodiesteraz inhibitörleri (örn., teofilin): aritmi riskini arttırırlar.

• Difenoksilat: bağırsak hareketini azaltarak digoksin emilimini arttırırlar.

5 / 11

Digoksinin farmakolojik etkisinin zayıflaması

• Potasyum düzeylerini arttıran tıbbi ürünler (spironolakton, potasyum kanrenoat,amilorid, triamteren, potasyum tuzları): digoksinin pozitif inotropik etkisini azaltır vearitmi riskini arttırırlar.

• Aktif kömür, kolestiramin, kolestipol, antasidler, kaolin pektin, bazı yığın oluşturuculaksatifler, sükralfat: bağlanarak glikozid emilimini azaltırlar ve enterohepatik geridolaşımı engellerler - bu nedenle digoksin 2 saat önceden alınmalıdır.

• Neomisin, 4-aminosalislilik asit (PAS), rifampisin, sitostatik ilaçlar, sülfasalazin,metoklopramid, adrenalin, salbutamol, fenitoin, penisilamin, St. John otu (Hypericumperforatum), akarboz: digoksinin serum düzeylerini düşürürler.

Endojen ve eksojen digoksin benzeri maddelerin serum veya plazma digoksin konsantrasyonlarının hesaplanmasına etkisi:

Endojen ve eksojen maddeler (örneğin, Chan Su, Sibirya Ginsengi, Asya Ginsengi, Hint Ginsengi, Danshen, spironolakton, kanrenon ve potasyum kanreonat), digoksininplazma/serum konsantrasyonlarının ölçümünde kullanılan standart immünolojik testtekniklerini etkileyebilmektedir. Total digoksin yerine serbest digoksin konsantrasyonlarınıizlemek, digoksin benzeri endojen maddelerin bu etkisini azaltabilir. Gerek endojen gerekseeksojen maddelerin etkisini dışlamak için LCMS/MS (Sıvı Kromatografisi tandem KütleSpektrometrisi) yönteminin kullanılması önerilir.

Dikkate alınması gereken öngörülen etkileşimler:

• Digoksin bir P-glikoprotein (P-gp) substratıdır. Dolayısıyla, P-glikoprotein inhibitörleriemilimi arttırarak ve/veya renal klerensi azaltarak digoksinin serum düzeyleriniyükseltebilirler.

• Loperamid digoksinin emilimini artırabilir. Bu barsak hareketlerinde azalma ve loperamidile P-gp fonksiyonunun değiştirilmesinden kaynaklanabilir.

4.6. Gebelik ve laktasyonGenel tavsiye

Gebelik kategorisi C'dir.

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar/Doğum kontrolü (Kontrasepsiyon)

Çocuk doğurma potansiyeli olan kadınlar için özel öneriler bulunmamaktadır.

Gebelik dönemi

Gebe kadınlarda digoksin kullanımına ilişkin kısıtlı ya da az miktarda veri bulunmaktadır. Digoksin plasentadan geçer. Gebelik sırasında insanlarda kullanılana göre yüzlerce kez dahayüksek dozlarda kardiyak glikozidlerle tedavi edilen sıçanların veya tavşanların yavrularıarasında malformasyon sıklığında hiçbir artış gözlenmemiştir (Bkz. Bölüm 5.3). Fetüs/anneiçin risk bilinmemektedir. DİGOXİN-ASSOS® gebe kadınlara sadece, beklenen faydalarpotansiyel risklere ağır bastığında verilmelidir.

6 / 11

Laktasyon dönemi

Digoksin anne sütü ile atılmaktadır. Bugüne kadar bebek üzerine herhangi bir advers etkiye ilişkin hiçbir rapor sunulmamıştır çünkü alınan miktar çok düşüktür (idame dozununyaklaşık 1/1000'i). Digoksin klinik olarak endike ise emzirme sırasında kullanılabilir.

Üreme yeteneği / Fertilite

İnsanlarda digoksinin fertilite üzerindeki etkisine ilişkin veri bulunmamaktadır.

4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

DİGOXİN-ASSOS® MSS semptomlarına ve göz bozukluklarına neden olabilir (Bkz. Bölüm 4.8), dolayısıyla hastanın reaksiyonlarını bozabilir. Bu nedenle, hastalar olası Merkezi SinirSistemi (MSS) semptomları ve görme bozukluğu hakkında bilgilendirilmelidirler. Eğer butip semptomlar meydana gelirse, hastalar araç veya makine kullanmamalıdırlar.

4.8. İstenmeyen etkiler

Digitalis Investigation Group ([Digitalis Araştırma Grubu] DIG) çalışması, kalp yetmezliği olan ve sinüs ritmi normal olup sol ventriküler ejeksiyon fraksiyonu < 0,45 olan hastalardadigoksinin tüm nedenlere bağlı mortalite (birincil sonlanma noktası) ve kalp yetmezliğinedeniyle hastaneye yatış (önemli ikincil sonlanma noktası) üzerindeki etkisini araştıran çokmerkezli, randomize, çift kör, plasebo kontrollü bir çalışmadır. Ana çalışmaya 6800 hastagirmiştir ve ortalama takip süresi 37 ay olmuştur. Ana çalışmanın sonuçları, digoksinin genelmortaliteyi azaltmadığını göstermiştir (digoksin grubunda %34,8 iken plasebo grubunda%35,1). Digoksin hastaları için genel hastaneye yatış sayısında (%6 daha az) ve kalpyetmezliğinde kötüleşme sayısında (yaklaşık %8 daha az) anlamlı azalmalar bulunmuştur.Şüpheli digoksin toksisitesi insidansı, digoksin alan hastalarda %2 iken plasebo alanhastalarda %0,9 olmuştur.

Aşağıdaki advers ilaç reaksiyonları, digoksin ile pazarlama sonrası deneyim dahil olmak üzere çeşitli kaynaklardan alınmıştır. Bu reaksiyonlar büyüklüğü belirsiz birpopülasyonundan gönüllü olarak bildirildiği için, sıklıklarını güvenilir bir şekildehesaplamak mümkün değildir, bu nedenle bilinmeyen şeklinde sınıflandırılır. Advers ilaçreaksiyonları MedDRA'daki sistem organ sınıflarına göre listelidir. Her bir sistem organsınıfı içinde, advers ilaç reaksiyonlar azalan ciddiyet sırasına göre sunulmaktadır.

Advers ilaç reaksiyonları veya tecrübe edilmiş advers etkiler aşağıdaki sıklık derecesine göre listelenmiştir.

Çok yaygın (> 1/10); yaygın (> 1/100 ila < 1/10); yaygın olmayan (> 1/1000 ila < 1/100); seyrek (> 1/10000 ila < 1/1000), çok seyrek (< 1/10000), bilinmiyor (eldeki verilerdenhareketle tahmin edilemiyor).

Kan ve lenf sistemi hastalıkları:

Çok seyrek: Trombositopeni, agranülositoz

Bağışıklık sistemi hastalıkları:

Çok seyrek: Hipersensitivite (kaşıntı, ürtiker, maküler döküntü)

Metabolizma ve beslenme hastalıkları:

Yaygın: İştah kaybı

Psikiyatrik hastalıklar:

Seyrek: Bilinç bulanıklığı, dezoryantasyon*, kabus görme, akut psikoz, algı bozuklukları, depresyon, halüsinasyon^, deliryum, delüzyon

Sinir sistemi hastalıkları:

Yaygın: Baş ağrısı, uyuşukluk

7 / 11

Seyrek: Afazi*

Çok seyrek: Konvülziyonlar

Sıklığı bilinmiyor: Zihin bulanıklığı durumu*, somnolans Göz hastalıkları:

Seyrek: Görme bozukluğu*, kromatopsi*

Kardiyak hastalıklar:

Yaygın: Aritmiler, hafif sersemlik

Sıklığı bilinmiyor: Elektrokardiyogram ST segmentinde alçalma, elektrokardiyogram T dalgası inversiyonu, baş dönmesi

Gastrointestinal hastalıklar:

Yaygın: Bulantı, kusma, ishal.

Seyrek: Karın ağrısı.

Sıklığı bilinmiyor: İntestinal iskemi / gastrointestinal nekroz

Üreme sistemi ve meme bozuklukları:

Çok seyrek: Jinekomasti

Deri ve deri altı doku hastalıkları:

Sıklığı bilinmiyor: Döküntü, kaşıntı

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar:

Yaygın: Yüz ağrısı, yorgunluk, bitkinlik Seyrek: Uygulama bölgesinde tahriş

Araştırmalar:

Yaygın: EKG: ST depresyonu, T-dalgası inversiyonu

* özellikle yaşlı aterosklerotik hastalarda ^ digoksin toksisitesi ile ilişkili

Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması

Ruhsatlandırma sonrası şüpheli ilaç advers reaksiyonlarının raporlanması büyük önem taşımaktadır. Raporlama yapılması, ilacın yarar / risk dengesinin sürekli olarak izlenmesineolanak sağlar. Sağlık mesleği mensuplarının herhangi bir şüpheli advers reaksiyonu TürkiyeFarmakovijilans Merkezi (TÜFAM)'ne bildirmeleri gerekmektedir.

(www.titck.gov.tr:[email protected]:4.9. Doz aşımı ve tedavisi