KISA ÜRÜN BİLGİSİ
1. BEŞERİ TIBBİ ÜRÜNÜN ADI
OLGEN PLUS 20 mg/25 mg film kaplı tablet
2. KALİTATİF VE KANTİTATİF BİLEŞİMİEtkin maddeler:
Olmesartan medoksomil 20 mg
Hidroklorotiyazid 25 mg
Yardımcı maddeler:
Laktoz monohidrat (inek sütü kaynaklı) 112,80 mg Yardımcı maddeler için 6.1.'e bakınız.
3. FARMASÖTİK FORMU
Film kaplı tablet.
Pembe-pembemsi renkli, bikonveks, yuvarlak, bir yüzünde “20” diğer yüzünde “25” yazılı film kaplı tablet.
4. KLİNİK ÖZELLİKLER
4.1. Terapötik endikasyonlar
Esansiyel hipertansiyon tedavisi.
OLGEN PLUS sabit doz kombinasyonu, tek başına olmesartan medoksomille kan basıncı yeterince kontrol altına alınamayan hastalarda endikedir (bkz. Bölüm 4.3, 4.4, 4.5 ve 5.1).
4.2. Pozoloji ve uygulama şekliPozoloji/uygulama sıklığı ve süresi:
Yetişkinlerde
OLGEN PLUS başlangıç tedavisi olarak kullanım için değil, ancak tek başına 20 mg olmesartan medoksomil ile yeterince kan basıncı kontrol altına alınamayan hastalarda kullanım içindir.Klinik olarak uygun olduğunda ve maksimal antihipertansif etkinin, tedavi başlangıcındanyaklaşık 8 hafta sonra görüleceği göz önünde bulundurularak (bkz. Bölüm 5.1). 20 mgolmesartan medoksomille monoterapiden sabit kombinasyona doğrudan geçiş düşünülebilir.İçerisindeki her bir bileşenin doz titrasyonu tavsiye edilir.
20 mg olmesartan medoksomil/12,5 mg hidroklorotiyazid, kan basıncı tek başına 20 mg olmesartan medoksomil ile oluşan optimum monoterapiyle yeterince kontrol altına alınamayanhastalara uygulanabilir (bkz. Bölüm 4.3, 4.4, 4.5 ve 5.1).
1
20 mg olmesartan medoksomil/25 mg hidroklorotiyazid, kan basıncı 20 mg olmesartan medoksomil/12,5 mg hidroklorotiyazid ile yeterince kontrol altına alınamayan hastalarauygulanabilir.
Uygulama şekli: Sadece ağızdan kullanım içindir.
OLGEN PLUS günde bir kez yemekle birlikte veya öğünler arasında alınır. Tablet yeterli miktarda sıvı (örneğin 1 bardak su) ile yutularak alınmalıdır. Tablet çiğnenmemelidir ve hergünaynı zamanda alınmalıdır.
Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler Böbrek yetmezliği:
OLGEN PLUS hafif ile orta derecede böbrek yetmezliği (kreatinin klerensi 30-60 mL/dk.) bulunan hastalarda kullanıldığında böbrek fonksiyonlarının periyodik olarak izlenmesi önerilir(bkz. Bölüm 4.4). OLGEN PLUS şiddetli böbrek yetmezliği bulunan hastalarda (kreatininklerensi < 30 ml/dk.) kontrendikedir (bkz. Bölüm 4.3).
Karaciğer yetmezliği:
OLGEN PLUS hafif ile orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda dikkatli kullanılmalıdır (bkz. Bölüm 4.4 ve 5.2). Orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda,önerilen başlangıç dozu günde bir kez 10 mg olmesartan medoksomil olup, günlük maksimumdoz 20 mg'ı aşmamalıdır. Diüretiklerle ve/veya diğer antihipertansif ilaçlarla tedavi gören vekaraciğer yetmezliği olan hastalarda kan basıncının ve böbrek fonksiyonunun yakın takibiönerilir. Şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda olmesartan medoksomil ile ilgili birdeneyim bulunmamaktadır. OLGEN PLUS ileri derecede karaciğer yetmezliği (bkz. Bölüm 4.3ve 5.2), kolestaz ve safra kesesi tıkanıklığı olan hastalarda kullanılmamalıdır (bkz. Bölüm 4.3).Pediyatrik popülasyon: OLGEN PLUS'ın çocuklar ve 18 yaşın altındaki adolesanlardagüvenliliği ve etkililiği kanıtlanmamıştır. Konu ile ilgili veri bulunmamaktadır.
Geriyatrik popülasyon: Yaşlı hastalara, erişkinler ile aynı kombinasyon dozu önerilir.
4.3. Kontrendikasyonlar
Etkin maddelere, yardımcı maddelerden herhangi birine (bkz. Bölüm 6.1) veya diğer sülfonamid türevli maddelere (hidroklorotiyazid bir sülfonamid türevi tıbbi üründür) aşırı duyarlılık.
Şiddetli böbrek yetmezliği (kreatinin klerensi < 30 ml/dk.).
Tedavisi güç hipokalemi, hiperkalsemi, hiponatremi ve semptomatik hiperürisemi.
Şiddetli karaciğer yetmezliği, kolestaz ve safra kanal tıkanıklığı bozuklukları. 1
Gebelik (bkz. Bölüm 4.4 ve 4.6).
OLGEN PLUS ile aliskiren içeren ilaçların birlikte kullanımı diyabetes mellitus veya böbrek yetmezliği (GFR < 60 mL/dk./1,73 m1) olan hastalarda kontrendikedir (bkz. Bölüm 4.5 ve 5.1).4.4. Özel kullanım uyarıları ve önlemleri
İntravasküler hacim azalması:
Yoğun diüretik tedavisi, tuz tüketiminin kısıtlanması, diyare veya kusma nedeniyle hacim ve/veya sodyum azalması olan hastalarda özellikle ilk dozdan sonra semptomatik hipotansiyonolabilir. Bu gibi koşullar OLGEN PLUS uygulamasından önce düzeltilmelidir.
Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin uyarıldığı diğer koşullar:
Vasküler tonus veya renal fonksiyonu büyük ölçüde renin-anjiyotensin-aldosteron sistemine bağlı olan hastalarda (örneğin, şiddetli kalp yetmezliği bulunan veya temelinde, renal arterstenozu da dahil böbrek hastalığı bulunan hastalarda), bu sistemi etkileyen tıbbi ürünlerle tedavi,akut hipotansiyon, azotemi, oligüri veya seyrek olarak akut böbrek yetmezliğiyle bağlantılıolmuştur.
Renovasküler hipertansiyon:
Bilateral renal arter stenozu veya tek çalışan böbreğe giden arter stenozu bulunan hastalar, renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen tıbbi ürünlerle tedavi edildiğinde şiddetli hipotansiyon ve böbrek yetersizliği riski yüksektir.
Böbrek yetmezliği ve böbrek transplantasyonu:
OLGEN PLUS, şiddetli böbrek yetmezliği (kreatinin klerensi <30 mL/dk.) bulunan hastalarda kullanılmamalıdır (bkz. bölüm 4.3.). Hafif ile orta şiddette böbrek yetmezliği (kreatinin klerensi>30 ml/dk., <60 mL/dk.) bulunan hastalarda doz ayarlamasına gerek yoktur. Ancak bu gibihastalarda, OLGEN PLUS dikkatli uygulanmalıdır ve serum potasyumu, kreatinin ve ürik asitseviyelerinin periyodik olarak izlenmesi tavsiye edilir. Böbrek fonksiyonları bozuk olanhastalarda tiyazid diüretikle bağlantılı azotemi olabilir. Böbrek yetmezliği gelişimi belirginleştiğitakdirde tedavinin gerekliliği yeniden değerlendirilmeli, gerektiğinde diüretik tedavisi sonaerdirilmelidir. Yakın zamanda böbrek transplantasyonu yapılmış hastalarda OLGEN PLUSuygulamasıyla ilgili bir deneyim bulunmamaktadır.
Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin (RAAS) dual blokajı:
ADE-inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör blokerleri ya da aliskirenin birlikte kullanılması durumunda hipotansiyon, senkop, hiperkalemi riskinin arttığı ve böbrek fonksiyonununazaldığına (akut böbrek yetmezliği dahil) dair kanıtlar bulunmaktadır. RAAS'ın dual blokajınayol açtığından ADE-inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör blokerleri ya da aliskirenin birlikte 2kullanılması önerilmez (bkz. Bölüm 4.5 ve 5.1).
Eğer dual blokaj tedavisi mutlaka gerekli görülürse sadece uzman gözetimi altında yapılmalı ve böbrek fonksiyonu, elektrolitler ve kan basıncı yakından sık sık takip edilmelidir.
Diyabetik nefropatisi bulunan hastalarda ADE-inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör blokerleri birlikte kullanılmamalıdır.
Karaciğer yetmezliği:
Şiddetli karaciğer yetmezliği bulunan hastalarla ilgili deneyim bulunmamaktadır. Ayrıca, tiyazid tedavisi sırasında sıvı ve elektrolit dengesindeki küçük değişimler, karaciğer yetmezliği veyaprogresif karaciğer hastalığı bulunan hastalarda ani hepatik komaya sebep olabilir. Bu nedenle,hafif-orta şiddette karaciğer yetmezliği bulunan hastalarda dikkatli olunmalıdır (bkz. bölüm4.2.). Şiddetli karaciğer yetmezliği, kolestaz ve safra kanal tıkanıklığı bulunan hastalardaOLGEN PLUS kullanımı kontrendikedir (bkz. bölüm 4.3., 5.2.).
Aortik ve mitral kapak stenozu, obstrüktif hipertrofik kardiyomiyopati:
Diğer vazodilatörlerde olduğu gibi, aortik veya mitral stenoz ya da obstruktif hipertrofik kardiyomiyopati hastalarında özel dikkat gösterilmelidir.
Primer aldosteronizm:
Primer aldosteronizm bulunan hastalar genelde renin-anjiyotensin sisteminin inhibisyonuyla etki eden anti-hipertansif tıbbi ürünlere cevap vermez. Bu nedenle, bu gibi hastalarda OLGEN PLUSkullanımı tavsiye edilmez.
Metabolik ve endokrin etkileri:
Tiyazid tedavisi glukoz toleransını bozabilir. Diyabetik hastalarda insülin ve oral hipoglisemik ajanların dozlarının ayarlanması gerekli olabilir (bkz. Bölüm 4.5.). Klinik olarak belirtivermeyen diyabet, tiyazid tedavisi sırasında belirginleşebilir.
Kolesterol ve trigliserid seviyelerinin artması, tiyazid diüretik tedavisiyle bağlantılı olduğu bilinen istenmeyen etkilerdir.
Tiyazid grubu ilaç tedavisi uygulanan bazı hastalarda hiperürisemi olabilir veya ani gut ortaya çıkabilir.
Elektrolit dengesizliği:
Diüretik tedavi uygulanan herhangi bir hasta için uygun aralıklarla serum elektrolitleri periyodik olarak tayin edilmelidir.
Hidroklorotiyazid de dahil olmak üzere tiyazidler sıvı veya elektrolit dengesizliğine (hipokalemi, hiponatremi ve hipokloremik alkaloz) sebep olabilirler. Sıvı veya elektrolit dengesizliği uyarısı 3niteliği taşıyan belirtiler, ağız kuruluğu, susama, zayıflık, letarji, uyuşukluk, huzursuzluk, kasağrısı veya krampları, kas yorgunluğu, hipotansiyon, oligüri, taşikardi ve bulantı, kusma gibigastrointestinal bozukluklar (bkz. bölüm 4.8.).
Karaciğer sirozu bulunan hastalarda, şiddetli diürez bulunan hastalarda, yetersiz oral elektrolit alan hastalarda ve aynı anda kortikosteroid veya ACTH tedavisi uygulanan hastalardahipokalemi riski yüksektir (bkz. bölüm 4.5.). Tersine, OLGEN PLUS'ın olmesartan medoksomilbileşeni yoluyla anjiyotensin-II reseptörlerindeki (AT1) antagonist etkisinden dolayı, özellikleböbrek yetmezliği ve/veya kalp yetersizliği ve diyabet varlığında hiperkalemi olabilir. Riskaltındaki hastalarda serum potasyumunun yeterli düzeyde izlenmesi tavsiye edilir. Potasyumtutucu diüretikler, potasyum takviyeleri veya potasyum içeren tuz ikameleri ve serum potasyumseviyesini artıran diğer tıbbi ürünler (örneğin heparin) OLGEN PLUS'la birlikte kullanılırkendikkatli olunmalıdır (bkz. bölüm 4.5.).
Olmesartan medoksomilin diüretiklerin indüklediği hiponatremiyi azalttığına veya engellediğine dair bir kanıt bulunmamaktadır. Klorür eksikliği genelde hafiftir ve çoğu zaman tedavigerektirmez.
Tiyazidler üriner kalsiyum atılımını azaltabilir ve bilinen bir kalsiyum metabolizması bozukluğu bulunmaması durumunda serum kalsiyumunu aralıklı olarak ve hafif düzeyde artırabilir.Hiperkalsemi, gizli hiperparatiroidizm kanıtı olabilir. Paratiroid fonksiyon testleri yapılmadanönce tiyazidler kesilmelidir.
Tiyazidlerin, hipomagnezemiye sebep olabilecek idrarla magnezyum atılımını artırdığı gösterilmiştir.
Sıcak havalarda ödemli hastalarda dilüsyonel hiponatremi oluşabilir.
Lityum:
Anjiyotensin II reseptör antagonistleri ve tiyazid kombinasyonu içeren diğer tıbbi ürünlerde olduğu gibi, OLGEN PLUS ve lityumun aynı anda uygulanması tavsiye edilmez (bkz. bölüm
4.5.).
Sprue-benzeri enteropati:
Nadir durumlarda, olmesartan alan hastalarda ilaca başlandıktan sonra birkaç ay ila yıllar arasında, muhtemelen lokalize gecikmiş hipersensitivite nedeniyle şiddetli, kronik diyare ile kilokaybı bildirilmiştir. Hastaların intestinal biyopsisi genellikle villöz atrofi gösterir. Bir hastaolmesartan ile tedavi sırasından bu semptomları geliştirirse ve başka belirgin bir etiyoloji yoksaolmesartan tedavisi hemen kesilmelidir ve yeniden başlanmamalıdır. Olmesartanı bıraktıktansonraki haftada diyarede bir iyileşme olmazsa başka bir uzmanın da (örn. gastroenterolog)görüşünün alınması düşünülmelidir. Akut miyop ve sekonder dar açılı glokom:
Bir sülfonamid türü olan hidroklorotiyazid, kısa süreli akut miyop ve akut dar açılı glokom ile sonuçlanan idiyosinkratik bir reaksiyona yol açabilir. 4
Semptomlar, görüş keskinliğinin azalmaya başlaması ve oküler ağrı içerir ve bu semptomlar tipik olarak ilaca başladıktan saatler veya haftalar içinde ortaya çıkar. Akut dar açılı glokom tedaviedilmezse kalıcı görme kaybına yol açabilir. Primer tedavi, hidroklorotiyazidin mümkün olan enkısa süre içerisinde kesilmesidir.
İntraoküler basınç kontrol altına alınamazsa acil tıbbi ve cerrahi tedavileri başvurulması düşünülebilir.
Sülfonamid ve penisilin alerjisi geçmişi, akut dar açılı glokom gelişimine yönelik bir risk faktörü olabilir.
Irksal farklılıklar:
Bütün diğer anjiyotensin II antagonistlerinde olduğu gibi, olmesartan medoksomilin kan basıncını düşürme etkisi siyahi hastalarda siyahi olmayan hastalara göre biraz daha düşüktür;bunun muhtemel sebebi de hipertansiyonlu siyahi popülasyonda düşük renin durumuprevalansının daha yüksek olmasıdır.
Anti-doping test:
Hidroklorotiyazid içermesinden dolayı bu ürün anti-doping testlerinin pozitif çıkmasına neden olabilir.
Gebelik:
Gebelik esnasında anjiyotensin II antagonistlerine başlanmamalıdır. Anjiyotensin II antagonisti ile tedavinin sürdürülmesinin gerekli olduğu düşünülmedikçe, hamile kalmayı planlayanhastalarda, gebelikte kullanım ile ilgili olarak sağlam bir güvenlilik profiline sahip alternatifantihipertansif tedavilere geçilmelidir. Gebelik teşhis edildiğinde, anjiyotensin II antagonistleriile yapılan tedavi hemen kesilmeli ve uygun olduğu durumlarda alternatif tedaviye başlanmalıdır(bkz. Bölüm 4.3 ve 4.6).
Diğerleri:
Genel arteriyosklerozda, iskemik kalp hastalığı veya iskemik serebrovasküler hastalığı bulunan hastalarda, aşırı kan basıncı düşmesinin miyokardiyal enfarktüse veya inmeye sebep olma riskiher zaman vardır.
Alerji veya bronşiyal astım geçmişi bulunan ya da bulunmayan hastalarda hidroklorotiyazide aşırı duyarlılık reaksiyonları olabilir, fakat bu tip geçmişi bulunan hastalarda bu olasılık dahayüksektir.
Tiyazid diüretiklerin kullanımıyla, sistemik lupus eritematoz şiddetlenmesi veya aktivasyonu rapor edilmiştir.
Bu tıbbi ürün laktoz içerir. Nadir kalıtımsal galaktoz intoleransı, Lapp-laktaz eksikliği veya glukoz-galaktoz malabsorbsiyon problemi olan hastaların bu ilacı kullanmamaları gerekir. 54.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri
Olmesartan medoksomil ve Hidroklorotiyazid ile bağlantılı etkileşimler:
Birlikte kullanımı tavsiye edilmezLityum:
Lityumun anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleriyle ve nadiren anjiyotensin II antagonistleriyle birlikte uygulanması esnasında, serum lityum konsantrasyonlarında geridönüşlü artışlar ve toksisite bildirilmiştir. Ayrıca, tiyazidler lityumun renal klerensini azaltır vebunun sonucu olarak lityum toksisitesi riski artabilir. Bu nedenle, OLGEN PLUS'ın ve lityumunbirlikte kullanılması önerilmez (bkz. bölüm 4.4.). Bu kombinasyonun kullanılması mutlakagerekliyse, serum lityum düzeylerinin dikkatle izlenmesi önerilir.
Birlikte kullanımı dikkat gerektirirBaklofen:
Antihipertansif etki potansiyalize olabilir.
Non-steroidal antiinflamatuvar ilaçlar:
NSAİİ'ler (yani asetilsalisilik asit (>3 g/gün), COX-2 inhibitörleri ve non-selektif NSAİİ'ler) tiyazid grubu diüretiklerin ve anjiyotensin II antagonistlerinin antihipertansif etkileriniazaltabilir.
Böbrek fonksiyonu zayıf olan bazı hastalarda (örneğin dehidrate hastalar ya da böbrek fonksiyonu zayıf olan yaşlı hastalar), siklo-oksijenaz enzimini inhibe eden ajanların veanjiyotensin II antagonistlerin birlikte uygulanması böbrek fonksiyonunun daha da bozulmasına(genellikle geri dönüşlü olan akut böbrek yetmezliği olasılığı da dahil olmak üzere) nedenolabilir. Bu nedenle, bu kombinasyon özellikle yaşlılarda dikkatle uygulanmalıdır. Hastalaryeterince hidrate edilmeli ve bu ilaçların uygulanmasına başlanmasını takiben periyodik olarakböbrek fonksiyonu dikkatle izlenmelidir.
Birlikte kullanımı dikkate alınması gerekenler Amifostin
Antihipertansif etki potansiyalize olabilir.
Diğer antihipertansif ajanlar:
Diğer antihipertansif tıbbi ürünler ile birlikte kullanıldığı takdirde OLGEN PLUS'ın kan basıncı düşürücü etkisi artabilir.
Aliskiren ile kullanımı:
ARB veya ACE inhibitörlerinin aliskirenle kullanımı diyabetes mellitus veya böbrek yetmezliği (GFR<60 ml/dak/1,73 m2) olan hastalarda kontrendikedir (bkz. Bölüm 4.3 ve 4.4). 6
Alkol, barbitüratlar, narkotik ajanlar ya da antidepresanlarOrtostatik hipotansiyon potansiyalize olabilir.
Olmesartan medoksomil ile bağlantılı etkileşimler:
Birlikte kullanımı tavsiye edilmez
ACE-inhibitörleri, anjiyotensin II-reseptör blokörleri veya aliskiren:
Klinik çalışma verileri, renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin (RAAS), ADE-intihitörleri, anjiyotensin II reseptör blokerleri ya da aliskirenin kombine kullanımıyla ikili blokajının, tekliRAAS-etkili ajanın kullanımına kıyasla daha yüksek sıklıkta hipotansiyon, hiperkalemi veböbrek fonksiyonunda azalma (akut böbrek yetmezliği dahil) gibi advers olaylarla ilişkiliolduğunu göstermiştir (bkz. Bölüm 4.3, 4.4 ve 5.1).
Potasyum düzeylerini etkileyen tıbbi ürünler:
Renin-anjiyotensin sistemini etkileyen diğer tıbbi ürünlerin kullanımıyla ilgili deneyimler, potasyum tutucu diüretiklerin, potasyum destekleyici ajanların, potasyum içeren ve sofra tuzuyerine kullanılan ürünlerin ya da serum potasyum düzeylerini artırabilecek başka tıbbi ürünlerin(örneğin heparin, ADE inhibitörleri) bu ilaçla birlikte kullanımının serum potasyum düzeylerindeartışlara yol açabileceğini göstermiştir (bkz. bölüm 4.4.). Potasyum düzeylerini etkileyen tıbbiürün OLGEN PLUS ile birlikte reçete edilecekse, plazma potasyum düzeylerinin izlenmesiönerilir.
Safra asidi ayırıcı madde kolesevelam:
Safra asidi ayırıcı maddesi kolesevelam hidroklorürün eş zamanlı uygulanması olmesartanın sistemik maruziyetini ve pik plazma konsantrasyonunu azaltır ve t1/2'yi düşürür. Olmesartanmedoksomilin kolesevelam hidroklorürden en az 4 saat önce uygulanması ilaç etkileşim etkisiniazaltmıştır. Olmesartan medoksomilin kolesevelam hidroklorür dozundan en az 4 saat önceuygulanması düşünülmelidir (bkz. Bölüm 5.2)
Ek Bilgiler:
Antasitle (alüminyum magnezyum hidroksit) tedaviden sonra olmesartanın biyoyararlanımının bir miktar azaldığı gözlenmiştir.
Olmesartan medoksomilin, varfarinin farmakokinetiği ya da farmakodinamiği ve digoksinin farmakokinetiği üzerinde anlamlı bir etkisi olmamıştır.
Olmesartan medoksomilin pravastatin ile birlikte sağlıklı deneklerde uygulanması bu bileşenlerin farmakokinetikleri üzerinde klinik açıdan anlamlı herhangi bir etkiye yol açmamıştır.
Olmesartan, insan sitokrom P450 enzimleri 1A1/2, 2A6, 2C8/9, 2C19, 2D6, 2E1 ve 3A4 üzerinde klinik açıdan anlamlı herhangi birin vitroinhibitör etkiye yol açmamıştır. Sıçansitokrom P450 aktiviteleri üzerinde indükleyici hiçbir etkiye yol açmamış ya da indükleyici 7etkisi minimal düzeyde olmuştur. Olmesartan ile yukarıdaki sitokrom P450 enzimleri tarafındanmetabolize edilen tıbbi ürünler arasında klinik açıdan anlamlı herhangi bir etkileşim beklenmez.7etkisi minimal düzeyde olmuştur. Olmesartan ile yukarıdaki sitokrom P450 enzimleri tarafındanmetabolize edilen tıbbi ürünler arasında klinik açıdan anlamlı herhangi bir etkileşim beklenmez.
Hidroklorotiyazid ile bağlantılı etkileşimler:
Birlikte kullanımı tavsiye edilmez
Hidroklorotiyazid'in diğer ilaçları etkileme_potansiyeliPotasyum düzeylerini etkileyen tıbbi ürünler:
Potasyum kaybıyla ve hipokalemiyle ilişkili diğer ilaçlarla (örneğin diğer kaliüretik diüretikler, laksatifler, kortikosteroidler, ACTH, amfoterisin, karbenoksolon, penisilin G sodyum ya dasalisilik asit türevleri) birlikte kullanıldığında hidroklorotiyazidin potasyum atılımını artırıcıetkisi (bkz. Bölüm 4.4) potansiyelize olabilir. Bu nedenle, bunların birlikte kullanılmasıönerilmez.
Birlikte kullanımı dikkat gerektirirKalsiyum tuzları:
Tiyazid grubu diüretikleri, atılımın azalması nedeniyle serum kalsiyum düzeylerinin yükselmesine neden olabilir. Eğer kalsiyum destekleyici ajanların verilmesi gerekiyorsa, serumkalsiyum düzeyleri izlenmeli ve kalsiyum dozajı uygun şekilde ayarlanmalıdır.
Kolestiramin ve kolestipol reçineleri:
Anyon değiştirici reçinelerin varlığı hidroklorotiyazidin emilimini azaltır.
Dijital glikozidler:
Tiyazidle indüklenen hipokalemi ya da hipomagnezemi, dijitalle indüklenen kardiyak aritmilerin başlamasını kolaylaştırabilir.
Serum potasyum bozukluklarından etkilenen tıbbi ürünler:
OLGEN PLUS serum potasyum bozukluklarından etkilenen tıbbi ürünlerle (örneğin dijital glikozidler ve antiaritmikler) ve aşağıda belirtilen torsades de pointes (ventriküler taşikardi)indükleyici tıbbi ürünlerle (bazı antiaritmikler de dahil olmak üzere)birlikte uygulandığında,serum potasyum düzeylerinin ve EKG'nin periyodik olarak izlenmesi önerilir; hipokalemitorsades de pointes için (ventriküler taşikardi) predispozan bir faktördür:
- Sınıf Ia antiaritmikler (örneğin kinidin, hidrokinidin, disopiramid).
- Sınıf III antiaritmikler (örneğin amiodaron, sotalol, dofetilid, ibutilid).
- Bazı antipsikotikler (örneğin tiyoridazin, klorpromazin, levomepromazin, trifluoperazin,siyamemazin, sulpirid, sultoprid, amisulprid, tiyaprid, pimozid, haloperidol, droperidol).
- Diğerleri (örneğin bepridil, sisaprid, difemanil, eritromisin IV, halofantrin, mizolastin,pentamidin, sparfloksasin, terfenadin, vinsamin IV). 8
Nondepolarizan iskelet kası gevşeticiler (örneğin tübokürarin):
Hidroklorotiyazid, nondepolarizan iskelet kası gevşeticilerin etkisini potansiyalize edebilir.Antikolinerjik ajanlar (örneğin atropin, biperiden):
Gastrointestinal motiliteyi ve mide boşaltım hızını azaltarak tiyazid grubu diüretiklerin biyoyararlanımını artırır.
Antidiyabetik tıbbi ürünler (oral ajanlar ve insülin):
Tiyazid tedavisi glukoz toleransını etkileyebilir. Antidiyabetik tıbbi ürünün dozunun ayarlanması gerekebilir (bkz. bölüm 4.4.).
Metformin:
Hidroklorotiyazide bağlı olası fonksiyonel renal yetmezliğin indüklediği laktik asidoz riski nedeniyle metformin dikkatle kullanılmalıdır.
Beta-blokörler ve diazoksit:
Tiyazidler beta-blokörlerin ve diazoksidin hiperglisemik etkisini artırabilir.
Vazopresör aminler (örneğin noradrenalin):
Vazopresör aminlerin etkisi azalabilir.
Gut hastalığının tedavisinde kullanılan tıbbi ürünler (probenesid, sulfınpirazon ve allopurinol):Hidroklorotiyazid serum ürik asit düzeyini yükseltebildiğinden, ürikozürik tıbbi ürünlerindozajının ayarlanması gerekebilir. Probenesid ya da sulfinpirazonun dozajının artırılmasıgerekebilir. Bir tiyazidle birlikte uygulanması, allopurinole karşı hipersensitivite reaksiyonlarınıninsidansını artırabilir.
Amantadin:
Tiyazidler amantadinin neden olduğu advers etkilerin riskini artırabilir.
Sitotoksik ajanlar (örneğin siklofosfamid, metotreksat):
Tiyazidler sitotoksik tıbbi ürünlerin böbrekler yoluyla atılımını azaltabilir ve bunların miyelosüpresif etkilerini potansiyalize edebilir.
Salisilatlar:
Salisilatlar yüksek dozlarda kullanıldığı takdirde, hidroklorotiyazid salisilatların santral sinir sistemi üzerindeki toksik etkisini artırabilir. 9
Metildopa
Hidroklorotiyazid ve metildopanın birlikte kullanımıyla ortaya çıkan hemolitik anemiyle ilgili istisnai vakalar bildirilmiştir.
Siklosporin
Siklosporinle birlikte uygulanan tedavi, hiperürisemi ve gut tipi komplikasyonların riskini artırabilir.
Tetrasiklinler
Tetrasiklinlerin ve tiyazidlerin birlikte uygulanması, tetrasiklinle indüklenen üre düzeylerinin yükselmesi riskini artırır. Bu etkileşim muhtemelen doksisiklin için geçerli değildir.4.6. Gebelik ve laktasyonGenel tavsiye
Gebelik Kategorisi: DÇocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar/Doğum Kontrolü (Kontrasepsiyon)
Planlı bir hamilelikten önce, uygun bir alternatif tedaviye geçilmelidir.
Gebelik dönemi (bkz. Bölüm 4.3)
Anjiyotensin II antagonistleri gebelik süresince kontrendikedir.
Olmesartan medoksomil:
Anjiyotensin II antagonistleri gebelik süresince kontrendikedir. (bkz. Bölüm 4.3 ve 4.4). Gebeliğin ilk trimestırında ADE inhibitörlerine maruziyet ile ilgili teratojenite riskininepidemiyolojik kanıtı nihai olmamakla birlikte; az da olsa bir risk artışı göz ardı edilemez. Herne kadar anjiyotensin II antagonistleriyle ilişkili risk ile ilgili kontrollü epidemiyolojik veribulunmasa da, bu ilaç sınıfı için benzer riskler söz konusu olabilir. Anjiyotensin reseptör blokörtedavisine devam edilmesi gerekli görülmedikçe, hamile kalmayı planlayan hastalarda, gebeliktekullanım ile ilgili olarak sağlam bir güvenlilik profiline sahip alternatif antihipertansif tedavileregeçilmelidir. Gebelik teşhis edildiğinde, anjiyotensin II antagonistleri ile yapılan tedavi derhaldurdurulmalı ve uygun olduğu durumlarda alternatif tedaviye başlanmalıdır.
Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimestırında anjiyotensin II antagonist tedavisinin, insanlarda fetotoksisiteye (azalmış böbrek fonksiyonu, oligohidramniyoz ve kafatası osifikasyon geriliği) veneonatal toksisiteye (böbrek yetmezliği, hipotansiyon, hiperkalemi) sebep olduğu bilinmektedir(Ayrıca bkz. Bölüm 5.3).
Gebeliğin ikinci trimestırında ve sonrasında anjiyotensin II antagonistlerine maruz kalındığında, böbrek fonksiyonunun ve kafatasının ultrasonla kontrol edilmesi önerilmektedir. 10
Anneleri anjiyotensin II antagonisti ile tedavi gören bebekler hipotansiyona karşı yakından takip edilmelidir (Ayrıca bkz. Bölüm 4.3 ve 4.4).
Hidroklorotiyazid:
Gebelik döneminde, özellikle de ilk trimestırda hidroklorotiyazid kullanımıyla elde edilen deneyim sınırlıdır. Hayvan araştırmaları yeterli değildir.
Hidroklorotiyazid plasentayı geçmektedir. Farmakolojik etki mekanizması temel alındığında, 2. ve 3. trimestırda hidroklorotiyazid kullanımı feto-plasental perfüzyona zarar verebilir: fetüs veyeni doğan üzerinde ikterus, elektrolit dengesi bozukluğu ve trombositopeni gibi etkilere nedenolabilir.
Plazma volümünde azalma ve plasenta hipoperfüzyonu riski nedeniyle, hastalığın seyri üzerinde yararlı bir etkisi olmadığı takdirde, gestasyonel ödem, gestasyonel hipertansiyon ya dapreeklampsi için hidroklorotiyazid kullanılmamalıdır.
Diğer tedavilerin kullanılamadığı nadir durumlar haricinde, gebe kadınlardaki esansiyel hipertansiyonun tedavisinde hidroklorotiyazid kullanılmamalıdır.Laktasyon dönemi
Olmesartan medoksomil:
Olmesartan medoksomil kullanımına ilişkin veri olmaması nedeniyle, emzirme döneminde OLGEN PLUS kullanımı önerilmez. Özellikle yenidoğan veya prematüre bebeklerin emzirilmesisırasında, laktasyon döneminde daha iyi güvenlilik profiline sahip, alternatif tedavilerkullanılması önerilir.
Hidroklorotiyazid:
Hidroklorotiyazid, düşük miktarlarda insan sütüne geçer. Yoğun diüreze neden olan yüksek tiyazid dozları süt üretimini inhibe edebilir.
Anne sütüyle beslenme sırasında OLGEN PLUS kullanımı önerilmez. Anne sütüyle beslenme sırasında OLGEN PLUS kullanılması durumunda, doz mümkün olduğunca düşük tutulmalıdır.Üreme yeteneği/Fertilite
Üreme yeteneği üzerinde yeterli data yoktur.4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler
OLGEN PLUS'ın araba ve makine kullanımı üzerinde az veya orta derecede bir etkisi vardır. Antihipertansif tedavi gören hastalarda sersemlik ve bitkinlik hissi oluşabilir, bu reaksiyonverme kabiliyetini zayıflatabilir. 114.8. İstenmeyen etkiler
Olmesartan medoksomil/hidroklorotiyazid tedavisi sırasında en yaygın bildirilen advers olaylar baş ağrısı (%2,9), sersemlik (%1,9) ve yorgunluk hissidir (%1.0).
Hidroklorotiyazid elektrolit dengesizliğine yol açabilecek volüm azalmasına neden olabilir veya şiddetlendirebilir (bkz. Bölüm 4.4).
20/12,5 mg veya 20/25 mg dozlarında olmesartan medoksomil/hidroklorotiyazid kombinasyonlarıyla tedavi edilen 1155 hastanın ve plaseboyla tedavi edilen 466 hastanınkatıldığı 21 aya kadar süren klinik araştırmalarda, olmesartan medoksomil/hidroklorotiyazidkombinasyon tedavisinde advers reaksiyonların genel sıklığı plasebodakine benzerdi. Adversreaksiyonlara bağlı olarak tedavinin kesilmesi de, olmesartan medoksomil/hidroklorotiyazid20/12,5 mg - 20/25 mg (%2) ve plasebo (%3) gruplarında benzerdi. Olmesartanmedoksomil/hidroklorotiyazid tedavisinde advers reaksiyonların plaseboya göre genel sıklığının75 yaş ve üzeri hastalarda sersemlik sıklığının biraz artmasına rağmen, yaş (< 65 yaşa karşı > 65yaş), cinsiyet veya ırkla ilgili olmadığı görülmüştür.
Olmesartan medoksomil/hidroklorotiyazid ile yapılan klinik çalışmalar, onay sonrası güvenlilik çalışmaları ve spontan raporlarda görülen advers reaksiyonlar ile ilacın içerdiği etkin maddelerolmesartan medoksomil ve hidroklorotiyazidin bilinen güvenlilik profillerine dayalı adversreaksiyonları aşağıda Tablo 1'de özetlenmiştir.
Aşağıdaki terimler advers reaksiyonları sınıflandırmak için kullanılmıştır: çok yaygın (>1/10); yaygın (>1/100 ila <1/10 arası); yaygın olmayan (>1/1.000 ila <1/100 arası); seyrek (>1/10.000ila <1/1.000 arası); çok seyrek (<1/10.000); bilinmiyor (eldeki verilerden hareketle tahminedilemiyor). 12
MedDRA Sistem Organ Sınıfı |
Advers reaksiyonlar |
Sıklık |
Olmesartan medoksomil &HCTZ |
Olmesartan
medoksomil |
HCTZ |
Enfeksiyon ve enfestasyonlar |
Tükürük bezi iltihabı |
|
|
Seyrek |
Kan ve lenf sistemi hastalıkları |
Aplastik anemi |
|
|
Seyrek |
Kemik iliği depresyonu |
|
|
Seyrek |
Hemolitik anemi |
|
|
Seyrek |
Lökopeni |
|
|
Seyrek |
Nötropeni/Agranülositoz |
|
|
Seyrek |
Trombositopeni |
|
Yaygın
olmayan |
Seyrek |
Bağışıklık sistemi hastalıkları |
Anaflaktik reaksiyonlar |
|
Yaygın
olmayan |
Yaygın
olmayan |
Metabolizma ve beslenme hastalıkları |
Anoreksi |
|
|
Yaygın
olmayan |
Glikozüri |
|
|
Yaygın |
Hiperkalsemi |
|
|
Yaygın |
Hiperkolesterolemi |
Yaygın
olmayan |
|
Çok yaygın |
Hiperglisemi |
|
|
Yaygın |
Hiperkalemi |
|
Seyrek |
|
Hipertrigliseridemi |
Yaygın
olmayan |
Yaygın |
Çok yaygın |
Hiperürisemi |
Yaygın
olmayan |
Yaygın |
Çok yaygın |
Hipokloremi |
|
|
Yaygın |
Hipokloremik alkalosis |
|
|
Çok seyrek |
Hipokaliemi |
|
|
Yaygın |
Hipomagnezemi |
|
|
Yaygın |
Hiponatremi |
|
|
Yaygın |
Hiperamilazemi |
|
|
Yaygın |
Psikiyatrik
hastalıklar |
Apati |
|
|
Seyrek |
Depresyon |
|
|
Seyrek |
Huzursuzluk |
|
|
Seyrek |
Uyku bozuklukları |
|
|
Seyrek |
Sinir sistemi hastalıkları |
Konfüzyon |
|
|
Yaygın |
Konvülsiyon |
|
|
Seyrek |
Bilinç bozukluğu (örneğin bilinç kaybıgibi) |
Seyrek |
|
|
Sersemlik/baş dönmesi |
Yaygın |
Yaygın |
Yaygın |
Baş ağrısı |
Yaygın |
Yaygın |
Seyrek |
İştahsızlık |
|
|
Yaygın
olmayan |
Parestezi |
|
|
Seyrek |
Postural sersemlik |
Yaygın
olmayan |
|
|
Somnolans |
Yaygın
olmayan |
|
|
Senkop |
Yaygın
olmayan |
|
|
14
Göz hastalıkları |
Gözyaşı salgısı azalması |
|
|
Seyrek |
Geçici bulanık görme |
|
|
Seyrek |
Varolan miyopun kötüleşmesi |
|
|
Yaygın
olmayan |
Ksantopsi |
|
|
Seyrek |
Akut miyop ve sekonder dar açılı glokom |
|
|
Bilinmiyor |
Kulak ve iç kulak hastalıkları |
Vertigo |
Yaygın
olmayan |
Yaygın
olmayan |
Seyrek |
Kardiyak hastalıklar |
Anjina pektoris |
|
Yaygın
olmayan |
|
Kardiyak aritmi |
|
|
Seyrek |
Palpitasyonlar |
Yaygın
olmayan |
|
|
Vasküler hastalıklar |
Embolizm |
|
|
Seyrek |
Hipotansiyon |
Yaygın
olmayan |
Seyrek |
|
Nekrotizan damar iltihabı (vaskülit,kütanöz vaskülit) |
|
|
Seyrek |
Ortostatik hipotansiyon |
Yaygın
olmayan |
|
Yaygın
olmayan |
Tromboz |
|
|
Seyrek |
Solunum, göğüs bozuklukları vemediastinalhastalıklar |
Bronşit |
|
Yaygın |
|
Öksürük |
Yaygın
olmayan |
Yaygın |
|
Dispne |
|
|
Seyrek |
İnterstisyel pnömoni |
|
|
Seyrek |
Farenjit |
|
Yaygın |
|
Pulmoner ödem |
|
|
Seyrek |
Respiratuvar distres |
|
|
Yaygın
olmayan |
Rinit |
|
Yaygın |
|
Gastrointestinal
hastalıklar |
Abdominal ağrı |
Yaygın
olmayan |
Yaygın |
Yaygın |
Konstipasyon |
|
|
Yaygın |
Diyare |
Yaygın
olmayan |
Yaygın |
Yaygın |
15
|
Dispepsi |
Yaygın
olmayan |
Yaygın |
|
Gastrik iritasyon |
|
|
Yaygın |
Gastroenterit |
|
Yaygın |
|
Meteorizm |
|
|
Yaygın |
Bulantı |
Yaygın
olmayan |
Yaygın |
Yaygın |
Pankreatit |
|
|
Seyrek |
Paralitik ileus |
|
|
Çok seyrek |
Kusma |
Yaygın
olmayan |
Yaygın
olmayan |
Yaygın |
Sprue-benzeri enteropati |
|
Çok seyrek |
|
Hepato-bilier
hastalıklar |
Akut kolesistit |
|
|
Seyrek |
Sarılık (intrahepatik kolestatik sarılık) |
|
|
Seyrek |
Deri ve deri altı doku hastalıkları |
Alerjik dermatit |
|
Yaygın
olmayan |
|
Anaflaktik cilt reaksiyonları |
|
|
Seyrek |
Anjiyonöratik ödem |
Seyrek |
Seyrek |
|
Kutanöz lupus erimatozus benzerireaksiyonlar |
|
|
Seyrek |
Egzama |
Yaygın
olmayan |
|
|
Eritem |
|
|
Yaygın
olmayan |
Eksantem |
|
Yaygın
olmayan |
|
Fotosensitivite
reaksiyonları |
|
|
Yaygın
olmayan |
Pruritus (kaşıntı) |
|
Yaygın
olmayan |
Yaygın
olmayan |
Purpura |
|
|
Yaygın
olmayan |
Döküntü |
Yaygın
olmayan |
Yaygın
olmayan |
Yaygın
olmayan |
Lupus eritematozus'un |
|
|
Seyrek |
16
|
tekrar aktivasyonu |
|
|
|
Toksik epidermal nekroliz |
|
|
Seyrek |
Ürtiker |
Seyrek |
Yaygın
olmayan |
Yaygın
olmayan |
Kas-iskelet ve bağ doku bozuklukları |
Artralji |
Yaygın
olmayan |
|
|
Artrit |
|
Yaygın |
|
Sırt ağrısı |
Yaygın
olmayan |
Yaygın |
|
Kas spazmı |
Yaygın
olmayan |
Seyrek |
|
Kas zayıflığı |
|
|
Seyrek |
Miyalji |
Yaygın
olmayan |
Yaygın
olmayan |
|
Kol ve bacaklarda ağrı |
Yaygın
olmayan |
|
|
Parezi |
|
|
Seyrek |
İskelet ağrısı |
|
Yaygın |
|
Böbrek ve idrar yolu hastalıkları |
Akut böbrek yetmezliği |
Seyrek |
Seyrek |
|
Hematüri |
Yaygın
olmayan |
Yaygın |
|
İnterstisyel nefrit |
|
|
Seyrek |
Böbrek yetmezliği |
|
Seyrek |
|
Böbrek disfonksiyonu |
|
|
Seyrek |
İdrar yolu enfeksiyonu |
|
Yaygın |
|
Üreme sistemi ve meme hastalıkları |
Erektil disfonksiyon |
Yaygın
olmayan |
|
Yaygın
olmayan |
Genel bozukluklar ve uygulamabölgesine ilişkinhastalıklar |
Asteni |
Yaygın |
Yaygın
olmayan |
|
Göğüs ağrısı |
Yaygın |
Yaygın |
|
Yüzde ödem |
|
Yaygın
olmayan |
|
Yorgunluk |
Yaygın |
Yaygın |
|
Ateş |
|
|
Seyrek |
İnfluenza benzeri semptomlar |
|
Yaygın |
|
Letarji |
|
Seyrek |
|
17
|
Keyifsizlik |
Seyrek |
Yaygın
olmayan |
|
Ağrı |
|
Yaygın |
|
Preiferal ödem |
Yaygın |
Yaygın |
|
Güçsüzlük |
Yaygın
olmayan |
|
|
Araştırmalar |
Alanin aminotransferaz artışı |
Yaygın
olmayan |
|
|
Aspartat
aminotransferaz artışı |
Yaygın
olmayan |
|
|
Kandaki kalsiyum düzeyinde artış |
Yaygın
olmayan |
|
|
Kandaki kreatinin düzeyinde artış |
Yaygın
olmayan |
Seyrek |
Yaygın |
Kandaki kreatinin fosfokinaz düzeyindeartış |
|
Yaygın |
|
Kandaki glukoz düzeyinde artış |
Yaygın
olmayan |
|
|
Kandaki hematokrit düzeyinde azalma |
Seyrek |
|
|
Kandaki hemoglobin düzeyinde azalma |
Seyrek |
|
|
Kandaki lipid düzeyinde artış |
Yaygın
olmayan |
|
|
Kandaki potasyum düzeyinde azalma |
Yaygın
olmayan |
|
|
Kandaki potasyum düzeyinde artış |
Yaygın
olmayan |
|
|
Kandaki üre düzeyinde artış |
Yaygın
olmayan |
Yaygın |
Yaygın |
Kan üresinde azot artışı |
Seyrek |
|
|
Kandaki ürik asit düzeyinde artışı |
Seyrek |
|
|
Gama glutamil transferaz düzeyindeartış |
Yaygın
olmayan |
|
|
Hepatik enzimlerde artış |
|
Yaygın |
|
18
Anjiyotensin II reseptör blokörlerinin kullanımıyla (zamansal) ilişkili olan az sayıda rabdomiyoliz vakaları bildirilmiştir.Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması
Ruhsatlandırma sonrası şüpheli ilaç advers reaksiyonlarının raporlanması büyük önem taşımaktadır. Raporlama yapılması, ilacın yarar/risk dengesinin sürekli olarak izlenmesineolanak sağlar. Sağlık mesleği mensuplarının herhangi bir şüpheli advers reaksiyonu TürkiyeFarmakovijilans Merkezi (TÜFAM)'ne bildirmeleri gerekmektedir (www.titck.gov.tr<http://www.titck.gov.tr/> ; e-posta: [email protected]; tel: 0 800 314 00 08; faks: 0 312 218 3599).4.9. Doz aşımı ve tedavisi
OLGEN PLUS aşırı dozunun tedavisinin etkileriyle ilgili spesifik bilgiler mevcut değildir. Hasta yakından izlenmeli; tedavi semptomatik ve destekleyici olmalıdır. Tedavi yönetimi, yutmanınbaşladığı zamana ve belirtilerin şiddetine bağlıdır. Önerilen önlemler arasında kusturma ve/veyagastrik lavaj bulunur. Aşırı doz tedavisinde aktif kömür yararlı olabilir. Serum elektrolitleri vekreatinin sık sık izlenmelidir. Hipotansiyon meydana gelirse, hasta sırt üstü yatırılmalı ve hementuz ve hacim takviyeleri yapılmalıdır.
Olmesartan doz aşımının en muhtemel belirtilerinin hipotansiyon ve taşikardi olması beklenir, fakat bradikardi de ortaya çıkabilir. Hidroklorotiyazidle doz aşımı, aşırı diürezden kaynaklananelektrolit azalmasıyla (hipokalemi, hipokloremi) ve dehidrasyonla bağlantılıdır. En sık görülendoz aşımı belirtileri bulantı ve uyuklamadır. Hipokalemi kas spazmına sebep olabilir ve/veyadijital glikozidlerinin veya belirli anti-aritmik tıbbi ürünlerin aynı zamanda kullanımına bağlıkardiyak aritmileri şiddetlendirebilir.
Olmesartan veya hidroklorotiyazidin diyalizde kullanımıyla ilgili bir bilgi yoktur.5. FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER5.1. Farmakodinamik Özellikler
Farmakoterapötik grup: Anjiyotensin II antagonistleri ve diüretikler
ATC Kodu: CO9DA08
Etki mekanizması / Farmakodinamik etkiler
OLGEN PLUS, bir anjiyotensin II reseptör antagonisti olan olmesartan medoksomil ile bir tiyazid diüretik olan hidroklorotiyazidin bir kombinasyonudur. Bu bileşenlerin kombinasyonu,ilave bir antihipertansif etkiye sahiptir ve kan basıncını, tek başına bileşenlere göre daha yüksekderecede düşürür.
Günde tek doz OLGEN PLUS, 24 saatlik doz aralığında kan basıncının etkin ve düzgün bir şekilde azaltılmasını sağlar.19
Olmesartan medoksomiloral olarak aktif, selektif anjiyotensin II reseptörü (tip ATı) antagonistidir. Anjiyotensin II, renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin primer vazoaktifhormonudur ve hipertansiyonunun patofizyolojisinde önemli bir rol oynar. Anjiyotensin Il'ninetkileri arasında vazokonstriksiyon, aldosteron sentezinin ve salımının uyarılması, kardiyakuyarım ve renal sodyum reabsorpsiyonu yer alır. Olmesartan, anjiyotensin II' nin, vasküler düzkas ve adrenal bez de dahil dokulardaki AT1reseptörüne bağını bloke ederek vazokonstriktör vealdosteron salgılanmasını arttırıcı etkisini bloke eder. Olmesartanın etkisi, anjiyotensin IIsentezinin kaynağından veya yolundan bağımsızdır. Anjiyotensin II (AT1) reseptörlerininolmesartan tarafından selektif antagonizması, plazma renin seviyelerinde ve anjiyotensin I ve IIkonsantrasyonlarında artışlara ve plazma aldosteron konsantrasyonlarında bir miktar düşüşe yolaçar.
Hipertansiyonda, olmesartan medoksomil, arteriyel kan basıncında doza bağlı olarak uzun süreli bir düşüşe sebep olur. Uzun süreli tedavide ilk doz hipotansiyonu ve taşifilaksiye dair veyatedavinin aniden kesilmesinden sonra hipertansiyonun geri dönüşüne dair bir kanıt yoktur.
Günde tek doz olmesartan medoksomil, 24 saatlik doz aralığında kan basıncının etkin ve düzgün bir şekilde azaltılmasını sağlar. Günde tek doz, aynı toplam günlük dozdaki günde iki dozabenzer kan basıncı azalması sağlamıştır.
Sürekli tedavide, kan basıncını azaltma etkisinin önemli bir kısmı 2 haftalık tedaviden sonra gözlenmiş olmasına rağmen, kan basıncında maksimum azalmalar tedavinin başlamasından 8hafta sonra elde edilmiştir.
Olmesartan medoksomilin mortalite ve morbidite üzerindeki etkisi henüz bilinmemektedir. Randomize Olmesartan ve Diyabet Mikroalbüminüri Önleme (ROADMAP) çalışması tip 2diyabet, normo-albüminüri ve en azından bir ilave kardiyovasküler risk faktörü olan 4447hastada olmesartan ile tedavinin mikroalbüminüri başlangıcını geciktirip geciktirmeyeceğiaraştırılmıştır. Ortalama 3,2 yıllık takip süresi sırasında hastalar, ACE inhibitörleri veya ARB'lerhariç diğer antihipertansif maddelere ek olarak olmesartan veya plasebo almıştır.
Birincil son nokta için çalışma mikroalbüminüri başlangıcına kadar geçen sürede olmesartan lehine anlamlı bir risk azalması göstermiştir. BP farklarının ayarlanmasından sonra bu riskazalması artık istatistiki olarak anlamlı değildir. Olmesartan grubundaki hastaların %8,2'sinde(2160 hastanın 178'i) ve plasebo grubundaki hastaların %9,8'inde (2139 hastanın 210'u)mikroalbüminüri gelişmiştir.
İkincil son noktalarda olmesartan alanlarda 96 (%4,3) hastada ve plasebo alanlarda 94 (%4,2) hastada kardiyovasküler olay meydana gelmiştir. Kardiyovasküler mortalite insidansı plasebotedavisiyle karşılaştırıldığında olmesartan ile daha yüksekken (15 hasta (%0,7) - 3 hasta (%0,1)),ölümcül olmayan inme (14 hasta (%0,6) - 8 hasta (%0,4)), ölümcül olmayan miyokart enfarktüsü(17 hasta (%0,8) - 26 hasta (%1,2)), kardiyovasküler olmayan mortalite (11 hasta (%0,5) - 12hasta (%0,5)) için oranlar benzerdir. Olmesartan ile genel mortalite, esas olarak daha yüksek
20
ölümcül kardiyovasküler olayların nedeniyle sayısal olarak artmıştır (26 hasta (%1,2) - 15 hasta
Diyabetik Nefropatide Son Evre Böbrek Hastalığının Insidansını Düşüren Olmesartan Çalışması (ORIENT) 577 randomize Japon ve Çin bariz nefropatisi olan tip 2 diyabet hastalarındaolmesartanın böbrek ve kardiyovasküler sonuçlar üzerindeki etkisini araştırmıştır. Ortalama 3,1yıllık takip süresi sırasında hastalar, ACE inhibitörleri dahil diğer antihipertansif maddelere ekolarak olmesartan veya plasebo almıştır.
Olmesartan grubunda 116 hastada (%41,1) ve plasebo grubunda 129 hastada (%45,4) birincil birleşik son nokta (Serum kreatinin düzeyinin iki katına çıktığı ilk zamana kadar geçen süre , sonevre böbrek hastalığı, tüm nedenlere bağlı ölüm) meydana gelmiştir (HR 0,97 (%95 CI 0,75 -1,24); p=0,791). Birleşik ikincil kardiyovasküler son nokta olmesartan ile tedavi edilen 40hastada (%14,2) ve 53 plasebo ile tedavi edilen hastada (%18,7) meydana gelmiştir. Birleşikkardiyovasküler son nokta, olmesartan alan 10 hastaya (%3,5) karşı 3 plasebo alan (%1,1)hastada kardiyovasküler ölüm, 19'a (%6,7) karşı 20 (%7,0) hastada genel mortalite, 8'e (%2,8)karşı 11 (%3,9) hastada ölümcül olmayan inme ve 3'e (%1,1) karşı 7 (%2,5)hastada ölümcülolmayan miyokard enfarktüsünü kapsar.
Hidroklorotiyazidbir tiyazid diüretiktir. Tiyazid diüretiklerin antihipertansif etki mekanizması tam olarak bilinmemektedir. Tiyazidler, doğrudan sodyum ve klorür atılım miktarlarını yaklaşıkeşdeğer miktarlarda artırarak renal tübüler elektrolit reabsorpsiyon mekanizmalarını etkiler.Hidroklorotiyazidin diüretik etkisi plazma hacmini azaltır, plazma renin aktivitesini vealdosteron salgılamasını artırır ve bunun sonucunda da üriner potasyum ve bikarbonat kaybınıartırır ve serum potasyumunu düşürür. Renin-aldosteron bağı anjiyotensin II'yle sağlanır ve bunedenle de bir anjiyotensin II reseptörü antagonistinin aynı zamanda uygulanması, tiyaziddiüretiklerle bağlantılı potasyum kaybını tersine çevirme eğilimi gösterir. Hidroklorotiyazidle,diürez başlangıcı dozdan yaklaşık 2 saat sonra ve en önemli etki de yaklaşık 4 saat sonra olur,etki ise yaklaşık 6-12 saat devam eder.
Epidemiyolojik araştırmalar göstermiştir ki, hidroklorotiyazidle uzun süreli tedavi kardiyovasküler mortalite ve morbidite riskini azaltmaktadır.
Klinik etkililik ve güvenlik
Olmesartan medoksomil ve hidroklorotiyazid kombinasyonu,kan basıncında ilave düşüşler sağlar ve bu düşüşler de genelde her bir bileşenin dozuyla artar. Havuzlanmış plasebo kontrollüaraştırmalarda, 20 mg/12,5 mg ve 20 mg/25 mg olmesartan medoksomil/hidroklorotiyazidkombinasyonları, plasebo çıkarıldıktan sonra sırasıyla 12/7 mmHg ve 16/9 mmHg'lik ortalamadiastolik/sistolik kan basıncı düşüşlerine sebep olmuştur. Yaşın ve cinsiyetin, olmesartan
21
medoksomil/hidroklorotiyazid kombinasyon tedavisine cevap üzerinde klinik açıdan ilgili bir etkisi olmamıştır.
Olmesartan medoksomil 20 mg'lık monoterapi ile yeterince kontrol altına alınmayan hastalarda 12,5 ve 25 mg hidroklorotiyazid uygulaması, 24 saatlik diastolik/sistolik kan basınçlarında,olmesartan medoksomil monoterapi taban çizgisine nazaran, ambülatör kan basıncı izlemesiyleyapılan ölçümlere göre sırasıyla 7/5 mmHg ve 12/7 mmHg'lik ilave düşüşlere neden olmuştur.Taban çizgisine nazaran, geleneksel yöntemle yapılan ölçümlere göre ilave ortalamasistolik/diastolik kan basıncı düşüşleri sırasıyla 11/10 mmHg ve 16/11 mmHg'ydi.
Olmesartan medoksomil/hidroklorotiyazid kombinasyon tedavisinin etkinliği uzun süreli (bir yıl) tedavi boyunca korunmuştur. Aynı zamanda uygulanan hidroklorotiyazid tedavisinin varlığındaveya yokluğunda olmesartan medoksomil tedavisinin kesilmesi, hipertansiyonun geri dönmesinesebep olmamıştır.
Sabit dozlu olmesartan medoksomil/hidroklorotiyazid kombinasyonunun mortalite ve kardiyovasküler morbidite üzerindeki etkisi henüz bilinmemektedir.
Diğer bilgiler:
İki büyük randomize kontrollü çalışma (ONTARGET (ONgoing Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) ve VA NEPHRON-D (The Veterans AffairsNephropathy in Diabetes) bir ADE-inhibitörünün bir anjiyotensin II reseptör blokeriyle kombinekullanımını incelemiştir.
ONTARGET çalışması, kardiyovasküler ya da serebrovasküler hastalık öyküsü olan ya da kanıtlanmış son-organ hasarı ile birlikte seyreden tip 2 diyabetes mellitus hastalarındayürütülmüştür. VA NEPHRON-D çalışması, tip 2 diyabetes mellitus hastalığı olan ve diyabetiknefropatisi bulunan hastalarda yürütülmüştür.
Bu çalışmalar, renal ve/veya kardiyovasküler sonlanımlar ve mortalite üzerinde anlamlı yarar göstermemiş, monoterapiyle kıyaslandığında hiperkalemi, akut böbrek hasarı ve/veyahipotansiyon riskinin arttığı gözlenmiştir. Benzer farmakodinamik özellikleri dikkatealındığında, bu sonuçlar diğer ADE-inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör blokerleri için deanlamlıdır. Bu nedenle ADE-inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör blokerleri diyabetiknefropati bulunan hastalarda birlikte kullanılmamalıdır.
ALTITUDE (Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) çalışması, kronik böbrek hastalığı, kardiyovasküler hastalık ya da her ikisi bulunantip 2 diyabetes mellitus hastalarında standart bir ADE-inhibitörü ya da bir anjiyotensin IIreseptörü blokeri tedavisine aliskiren eklenmesinin yararını test etmek için tasarlanan bir çalışmaolmuştur. Advers sonuç riskinde artış olması nedeniyle çalışma erken sonlandırılmıştır. Aliskirengrubunda, plasebo grubuna kıyasla, kardiyovasküler ölüm ve inme vakalarının her ikisi desayısal olarak daha sık görülmüş ve ilgili advers olaylar ve ciddi advers olaylar (hiperkalemi,
22
hipotansiyon ve renal disfonksiyon) aliskiren grubunda plasebo grubuna göre daha sık bildirilmiştir.5.2. Farmakokinetik özelliklerGenel Özellikler
Emilim:
Olmesartan medoksomil: Olmesartan medoksomil bir ön ilaçtır.
Olmesartan medoksomil gastrointestinal kanaldan absorpsiyon sırasında bağırsak mukozasında ve portal kanda esterazlarla farmakolojik olarak aktif metabolit olan olmesartana hızla dönüşür.Plazmada veya atılım ürünlerinde değişikliğe uğramamış olmesartan medoksomil veya yanzincir medoksomil kısmı tespit edilmemiştir. Bir tablet formülasyonundan olmesartanın ortalamamutlak biyoyararlanımı%25,6 olmuştur.
Olmesartanın ortalama doruk plazma konsantrasyonuna (Cmaks), olmesartan medoksomil oral dozundan sonra yaklaşık 2 saat içinde ulaşılır ve olmesartanın plazma konsantrasyonları 80 mg'akadar artan tek oral dozlarla yaklaşık olarak lineer bir şekilde artmaktadır.
Gıdaların olmesartanın biyoyararlanımı üzerinde minimum etkisi vardır ve bu nedenle de olmesartan medoksomil gıdalarla birlikte veya gıdalar olmadan uygulanabilir.
Olmesartanın farmakokinetiğinde klinik açıdan ilgili, cinsiyete bağlı bir farklılık gözlenmemiştir.
Hidroklorotiyazid:
Olmesartan medoksomil ve hidroklorotiyazidin kombinasyon halinde oral dozundan sonra ortalama doruk plazma konsantrasyonuna (Cmaks), yaklaşık 1,5 - 2 saat içinde ulaşılır.
Dağılım:
Olmesartan medoksomil
Olmesartan plazma proteinine yüksek oranda bağlanır (% 99,7), fakat olmesartan ile aynı zamanda uygulanan diğer yüksek bağlı etkin maddeler arasındaki, klinik açıdan önemli proteinebağlanma düzeyindeki etkileşim potansiyeli düşüktür (olmesartan medoksomil ile varfarinarasındaki, klinik açıdan önemli bir etkileşimin yokluğuyla doğrulanır). Olmesartanın kanhücrelerine bağlanması ihmal edilebilirdir. İntravenöz doz uygulamasından sonra ortalamadağılım hacmi düşüktür (16-29 L/ kg).
Hidroklorotiyazid:
Hidroklorotiyazid, plazmada % 68 proteine bağlanır ve görünür dağılım hacmi 0,83-1,14 L/kg'dır.23
Biyotransformasyon:
Olmesartan medoksomil:
Olmesartanın toplam plazmadan temizlenmesi tipik olarak 1,3 L/saattir (CV,%19) ve karaciğer kan akışına (yaklaşık 90 L/saat) nazaran yavaştır. 14C-etiketli olmesartan medoksomilin tekli oraldozunun ardından, uygulanan radyoaktivitenin%10-16'sı idrarla atılır (büyük çoğunluğu, dozuygulamasından sonraki 24 saat içinde) ve geri kazanılan radyoaktivitenin geri kalanı feçesleatılır. %25,6 sistemik biyoyararlanıma dayanarak, absorbe edilen olmesartan hem böbrek(yaklaşık %40), hem de karaciğer-safra yoluyla (yaklaşık %60) atılarak temizlenir. Tüm gerikazanılan radyoaktivite olmesartan olarak tanımlanmıştır. Başka önemli metabolit teşhisedilmemiştir. Olmesartanın enterohepatik geri dönüşümü minimumdur. Olmesartanın büyükkısmı safra yoluyla atıldığından, safra tıkanıklığı bulunan hastalarda kullanımı kontrendikedir(bkz. bolüm 4.3.).
Hidroklorotiyazid:
Hidroklorotiyazid insanda metabolize olmaz ve tamamına yakını değişmeden idrarla atılır.
Eliminasyon:
Olmesartan medoksomil:
Olmesartanın terminal eliminasyon yarı ömrü, çoklu oral doz uygulamasından sonra 10-15 saat arasında değişmiştir. Kararlı duruma ilk 5 dozdan sonra ulaşılmıştır ve 14 gün tekrarlanan dozuygulamasından sonra başka bir akümülasyon görülmemiştir. Böbreklerden arınma yaklaşık 0,50,7 L/saattir ve dozdan bağımsızdır.
Hidroklorotiyazid:
Hidroklorotiyazidin oral dozunun yaklaşık %60'ı 48 saat içinde değişmemiş etkin madde halinde elimine olur. Böbreklerden arınması yaklaşık 250-300 mL/dk.'dır.Terminal eliminasyon yarıömrü 10-15 saattir.
Olgen Plus:Hidroklorotiyazidin sistemik yararlılığı olmesartan ile birlikte kullanıldığında % 20 düşer. Ancak bu önemsiz düşüş herhangi bir klinik sonuca neden olmaz. Olmesartanın kinetiği,hidroklorotiyazidle birlikte kullanılmaktan etkilenmez.Hastalardaki karakteristik özellikler
Yaşlılar (65 yaş ve üzeri):
Hipertansiyon hastalarında, kararlı durumda olmesartan EAA, daha genç yaş grubuna göre, yaşlı hastalarda (65-75 yaş) yaklaşık % 35, çok yaşlı hastalarda (>75 yaş) yaklaşık % 44 artmıştır(bkz. bolüm 4.2.).
Sınırlı verilere göre hidroklorotiyazidin sistemik klerensi sağlıklı ve hipertansif yaşlılarda, genç sağlıklı gönüllüler ile karşılaştırıldığında düşüktür.
24
Böbrek yetmezliği:
Böbrek yetmezliği bulunan hastalarda, kararlı durumda olmesartan EAA, sağlıklı kontrollere nazaran hafif, orta ve şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda sırasıyla%62, % 82 ve % 179artmıştır (bkz. bölüm 4.2., 4.4.).
Böbrek yetmezliği olan hastalarda hidroklorotiyazidin yarılanma ömrü uzar.
Karaciğer yetmezliği:
Tekli oral uygulamadan sonra, olmesartan EAA değerleri, hafif ve orta karaciğer yetmezliği bulunan hastalarda karşılık gelen sağlıklı kontrollerine nazaran sırasıyla % 6 ve % 65 dahayüksek olmuştur. Sağlıklı deneklerde, hafif karaciğer yetmezliği bulunan hastalarda ve ortakaraciğer yetmezliği bulunan hastalarda dozdan 2 saat sonra bağlanmamış olmesartan fraksiyonusırasıyla % 0,26, % 0,34 ve % 0,41 olmuştur. Orta şiddetteki karaciğer yetmezliği olan hastalardatekrarlı dozlamanın ardından, olmesartan ortalama EAA değeri, sağlıklı kontrol grubuna göreyaklaşık %65 daha yüksektir. Olmesartan ortalama Cmaks değerleri, karaciğer yetmezliği olanbireylerde ve sağlıklı bireylerde benzerdir. Şiddetli karaciğer yetmezliği bulunan hastalardaolmesartan medoksomil değerlendirilmemiştir (bkz. bölüm 4.2. 4.4.).
Karaciğer yetmezliği hidroklorotiyazidin farmakokinetiğini anlamlı derecede etkilemez.
İlaç etkileşimleri
Safra asidi ayırıcı madde kolesevelam:
40 mg olmesartan medoksomil ve 3750 mg kolesevelam hidroklorürün sağlıklı gönüllülerde eşzamanlı uygulanması Cmaks değerinde %28 azalma ve olmesartanın EAA'sınde %39 azalma ilesonuçlanmıştır. Olmesartan medoksomil kolesevelam hidroklorürden 4 saat önce uygulandığındaCmaks ve EAA değerlerinde sırasıyla %4 ve %15 azalma olmak üzere daha az etkigözlemlenmiştir. Olmesartanın eliminasyon yarı ömrü eşzamanlı olarak veya kolesevelamhidroklorürden 4 saat önce uygulanmasına bakılmaksızın %50 - 52 azaltılmıştır (bkz. Bölüm4.5).5.3. Klinik öncesi güvenlik verileri
Olmesartan medoksomil/hidroklorotiyazid kombinasyonlarının toksik potansiyeli, sıçanlarda ve köpeklerde 6 aya kadar tekrarlamalı doz oral toksisite araştırmalarında değerlendirilmiştir. Busınıftaki diğer tıbbi ürünlerde ise, toksikolojik hedef organ böbrektir. Olmesartanmedoksomil/hidroklorotiyazid kombinasyonu fonksiyonel renal değişiklikleri (serum ürenitrojeninde ve serum kreatininde artışlar) artmıştır. Yüksek dozajlar, muhtemelen renal birhemadinamik değişim vasıtasıyla (tübüler hipoksi ve tübüler hücre dejenerasyonuyla birliktehipotansiyondan kaynaklanan düşük renal perfüzyon) sıçanların ve köpeklerin böbreklerindetübüler dejenerasyon ve rejenerasyona sebep olmuştur. Olmesartanmedoksomil/hidroklorotiyazid kombinasyonu, ayrıca, alyuvar parametrelerinde (eritrosit,hemoglobin ve hematokrit) bir düşüşe ve kalp ağırlığında azalmaya sebep olmuştur.25
Bu etkiler diğer ATı reseptörü antagonistleri ve ADE inhibitörleri için de gözlenmiştir ve yüksek olmesartan medoksomil dozajlarının farmakolojik etkisiyle indüklendiği ve tavsiye edilenterapötik dozlarda insanlarla ilgili olmadığı düşünülmektedir.
İçeriğindeki her bir bileşenin ve kombinasyonun kullanıldığı genotoksisite araştırmaları, klinik açıdan ilgili genotoksik bir aktiviteye ait herhangi bir belirti ortaya koymamıştır.
Bir olmesartan medoksomil ve hidroklorotiyazid kombinasyonunun kanserojen potansiyeli araştırılmamıştır, çünkü klinik kullanım koşullarında iki münferit bileşen için ilgili kanserojenetkilere dair bir kanıt yoktur.
Olmesartan medoksomil/hidroklorotiyazid kombinasyonlarıyla tedavi edilen farelerde veya sıçanlarda teratojenite kanıtı yoktur. Bu sınıf bir tıbbi üründen beklendiği gibi, gebelik sırasındaolmesartan medoksomil/hidroklorotiyazid kombinasyonlarıyla tedavi edildiklerinde sıçanlardafetal toksisite gözlenmiştir (önemli derecede azalan fetal vücut ağırlıklarıyla kanıtlanır) (bkz.bölüm 4.3. ve 4.6.).6. FARMASÖTİK ÖZELLİKLER6.1. Yardımcı maddelerin listesi
Tablet çekirdeği
Laktoz monohidrat (inek sütü)
Mikrokristalin selüloz PH 112
Kolloidal silikon dioksit
Hidroksi propil selüloz low
Magnezyum stearat
Film kaplama
Makrogol (PEG) 3350 toz
Talk
Polivinil alkol hidrolize Titanyum dioksit (E171)
Talk-kırmızı demir oksit (E172)
Sarı demir oksit (E172)6.2. Geçimsizlikler
İlgili değildir.6.3. Raf ömrü
24 ay.26
6.4. Saklamaya yönelik özel tedbirler
25°C altındaki oda sıcaklığında saklayınız.
6.5. Ambalajın niteliği ve içeriği
Alüminyum/alüminyum blister
28 ve 84 film kaplı tabletlik ambalajlar.
6.6. Beşeri tıbbi üründen arta kalan maddelerin imhası ve diğer özel önlemler
Kullanılmış olan ürünler ya da atık materyaller “Tıbbi Atıkların Kontrolü Yönetmeliği” ve “Ambalaj ve Ambalaj Atıkları Kontrolü Yönetmeliği”ne uygun olarak imha edilmelidir.
7. RUHSAT SAHİBİ
GENERİCA İLAÇ SAN. VE TİC. AŞ.
Dikilitaş Mah. Yıldız Posta Cad.
34349 Esentepe-İSTANBUL Tel: 0 212 376 65 00Faks: 0 212 213 53 24
8. RUHSAT NUMARASI
243/29
9. İLK RUHSAT TARİHİ/RUHSAT YENİLEME TARİHİ
İlk ruhsat tarihi: 26.06.2012 Ruhsat yenileme tarihi: -
10. KÜB'ÜN YENİLENME TARİHİ
27
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
|
|
