Teveten 600 Mg Film Kaplı Tablet Kısa Ürün Bilgisi

KISA ÜRÜN BİLGİSİ1. BEŞERİ TIBBİ ÜRÜNÜN ADI

TEVETEN® 600 mg Film Kaplı Tablet

2. KALİTATİF VE KANTİTATİF BİLEŞİMEtkin madde:

Her bir film kaplı tablet;

Etkin madde olarak, 600 mg eprosartana eşdeğer eprosartan mesilat içerir.

Yardımcı madde(ler):

Sığır kaynaklı laktoz monohidrat....................................... 43,30 mg

Yardımcı maddeler için 6.1 'e bakınız.

3. FARMASÖTİK FORM

Film kaplı tablet

Kapsül şeklinde, beyaz renkli film kaplı tablettir. Bir yüzünde “5046”, basılıdır.

4. KLİNİK ÖZELLİKLER

4.1. Terapötik endikasyonlar

Eprosartan esansiyel hipertansiyonun tedavisinde endikedir.

TEVETEN® tek başına ya da diğer antihipertansif ajanlarla kombine olarak kullanılabilir (Bkz. Bölüm 4.3, 4.4, 4.5 ve 5.1).

4.2. Pozoloji ve uygulama şekli

TEVETEN® tek başına ya da diğer antihipertansif ajanlarla kombine olarak kullanılabilir (Bkz. Bölüm 4.3, 4.4, 4.5 ve 5.1).

Pozoloji / Uygulama sıklığı ve süresi:

Tavsiye edilen doz, günde bir defada 600 mg eprosartandır.

Çoğu hastada kan basıncının maksimum düzeyde düşürülebilmesi 2 veya 3 hafta sürebilir.

Özellikle, hidroklorotiyazid gibi tiyazid grubu diüretikler veya uzatılmış salımlı nifedipin gibi kalsiyum kanal blokörlerinin eklenmesinin eprosartan ile birlikte aditif etki sağladığıgösterilmiştir.

Uygulama şekli:

Eprosartan yemeklerle birlikte veya aç karnına uygulanabilir. ¹

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:

Böbrekyetmezli ği:

Orta veya şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda (kreatinin klerensi <60 ml/dk.), günlük doz 600 mg'dan fazla olmamalıdır.

Karaci ğeryetmezli ği:

Karaciğer yetmezliği olan hastalar ile ilgili yeterli deneyim bulunmamaktadır (Bkz. Bölüm 4.3).

Pediyatrikpopülasyon:

Güvenlilik ve etkililik verileri bulunmadığı için çocuklarda ve adolesanlarda kullanımı tavsiye edilmemektedir.

Geriyatrik popülasyon:

Yaşlılarda doz ayarlamasına gerek yoktur.

4.3. Kontrendikasyonlar

• Etkin maddeye veya diğer yardımcı maddelere karşı aşın duyarlılık

• Şiddetli karaciğer yetmezliği

• Hemodinamik olarak önemli bilateral renovasküler hastalık veya fonksiyonel tekböbreğin şiddetli stenozu,

• TEVETEN® ile aliskiren içeren ilaçların birlikte kullanımı, diyabetes mellitus veyaböbrek yetmezliği (GFR<60 ml/dak/1,73m²) olan hastalarda kontrendikedir (Bkz.Bölüm 4.5 ve 5.1).

• Gebelikte kontrendikedir. (Bkz. Bölüm 4.4 ve 4.6)

4.4. Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

Karaciğer yetmezliği

Hafif ila orta şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda eprosartan kullanıldığında, bu hasta popülasyonunda deneyim sınırlı olduğundan dikkatli olunmalıdır.

Böbrek yetmezliği

Hafif ila orta şiddetli böbrek yetmezliği (kreatinin klerensi >30 ml/dk.) olan hastalarda doz ayarlamasına gerek yoktur. Kreatinin klerensi <30 ml/dk. olan veya diyalize girenhastalarda dikkatli olunması tavsiye edilir.

Böbrek yetmezliği riski olan hastalar

Böbrek fonksiyonu, renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin doğal olarak artmış olduğu bazı hastalarda (örn. ciddi kardiyak yetmezliği [NYHA-sınıflandırma: sınıf IV], bilateral renalarter stenozu veya tek böbreği olan hastalarda renal arter stenozu) anjiyotensin dönüştürücüenzim (ADE) inhibitörü ile yapılan tedavi sırasında oligüri ve/veya progresif azotemi venadiren akut böbrek yetmezliği gelişme riski vardır. Bu olayların, diüretik kullanan hastalardameydana gelme ihtimali daha fazladır. Bu tür duyarlı hastalarda böbrek fonksiyonyetersizliğinin ortaya çıkma riskinin benzer olup olmadığının belirlenmesi için eprosartangibi anjiyotensin II reseptörü blokörleri ile ilgili yeterli terapötik deneyim yoktur. Böbrekyetmezliği olan hastalarda eprosartan kullanılacağı zaman, eprosartan ile tedaviyebaşlanmadan önce ve tedavinin seyri boyunca belirli aralıklarda böbrekfonksiyonları değerlendirilmelidir. Tedavi sırasında böbrek fonksiyonunun kötüleşmesihalinde eprosartan tedavisi yeniden değerlendirilmelidir.

Bu sınıftaki diğer ajanlar ve ayrıca ADE inhibitörler ile elde edilen deneyime dayanılarak aşağıdaki önlemler eklenmiştir:

Hiperkalemi

Renin-anjiyotensin aldosteron sistemini etkileyen diğer tıbbi ürünler ile yapılan tedavi sırasında, özellikle böbrek ve/veya kalp yetmezliği durumunda hiperkalemi meydanagelebilir. Risk taşıyan hastalarda serum potasyum düzeyi dikkatli şekilde izlenmelidir.

Renin-anjiyotensin aldosteron sistemini etkileyen diğer tıbbi ürünlerin kullanımı ile elde edilen deneyime dayanılarak, eprosartan ile birlikte kullanılan potasyum tutucu diüretikler,potasyum takviyeleri, potasyum içeren tuzlu destekler veya potasyum düzeyini artırabilendiğer tıbbi ürünler (örn. heparin) serum potasyum seviyesinde artışa neden olabilir ve bunedenle TEVETEN® ile birlikte dikkatli kullanılmalıdır.

Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin (RAAS) dual blokajı

ADE-inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör blokörleri ya da aliskirenin birlikte kullanılması durumunda hipotansiyon, senkop, hiperkalemi riskinin arttığı ve böbrek fonksiyonununazaldığına (akut böbrek yetmezliği dahil) dair kanıtlar bulunmaktadır. RAAS'ın dual blokajınayol açtığından ADE-inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör blokörleri ya da aliskirenin birliktekullanılması önerilmez (Bkz. Bölüm 4.5 ve 5.1).

Eğer dual blokaj tedavisi mutlaka gerekli görülürse sadece uzman gözetimi altında yapılmalı ve böbrek fonksiyonu, elektrolitler ve kan basıncı yakından sık sık takip edilmelidir.Diyabetik nefropatisi bulunan hastalarda ADE-inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptörblokörleri birlikte kullanılmamalıdır.

Primer hiperaldosteronizm

Primer hiperaldosteronizmi olan hastaların eprosartan ile tedavi edilmesi tavsiye edilmez.

Hipotansiyon

Şiddetli sıvı ve/veya tuz yoksunluğu olan hastalarda (örn. yüksek doz diüretik tedavisi) semptomatik hipotansiyon meydana gelebilir. Bu koşullar tedaviye başlanmadan öncedüzeltilmelidir.

Koronerkalphastalı ğı

Koroner kalp hastalığı olan hastalardaki klinik deneyim sınırlıdır.

Aort ve mitral kapak darlığı/ Hipertrofik kardiyomiyopati

Tüm vazodilatatörlerde olduğu gibi, eprosartan, aort ve mitral kapak darlığı veya hipertrofik kardiyomiyopatisi olan hastalarda dikkatle kullanılmalıdır.

Böbreknakli

Yakın zamanda böbrek nakli yapılmış hastalarla ilgili deneyim bulunmamaktadır.

Hamilelik

Hamilelik sırasında anjiyotensin II reseptör blokörlerine başlanmamalıdır. Devam eden anjiyotensin II reseptör blokör tedavisinin gerekli olduğu düşünülmüyorsa, hamile kalmayıdüşünen hastalar, hamilelikteki güvenlik profili kanıtlanmış alternatif antihipertansif ³ilaçlarla tedavi edilmelidir. Hamilelik tanısı konduğunda anjiyotensin II reseptör blokör iletedavi derhal durdurulmalı ve uygunsa alternatif tedaviye başlanmalıdır (Bkz. Bölüm 4.3 ve4.6).

Diğer uyarılar ve önlemler

Anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri ile gözlendiği şekilde, muhtemelen siyahi hipertansif popülasyonunda düşük renin seviyesinin daha fazla görülmesinden dolayıeprosartan ve diğer anjiyotensin II reseptör blokörl erinin, siyahi olmayan insanlara göre siyahiinsanlarda kan basıncını düşürmede daha az etkili olduğu açık şekilde görülmektedir.

Bu ilaç laktoz monohidrat içerir. Seyrek görülen kalıtsal sorunlar olan, galaktoz intoleransı, Lap laktaz eksikliği veya glikoz-galaktoz malabsorbsiyonu olan hastalar bu ilacıkullanmamalıdır.

4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

Plasebo kontrollü klinik çalışmalarda serum potasyum konsantrasyonunda önemli ölçüde yükselme gözlendiğinden ve renin-anjiyotensin aldosteron sistemini etkileyen diğerilaçların kullanımı ile elde edilen deneyime dayanılarak, eş zamanlı potasyum tutucudiüretikler, potasyum takviyeleri, potasyum içeren tuzlu destekler veya serum potasyumdüzeyini arttıran diğer ilaçların kullanımı (örn. heparin) serum potasyumunda artışa nedenolabilir.

Klinik çalışma verileri, renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin (RAAS), ADE- inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör blokörleri ya da aliskirenin kombine kullanımıyla ikili blokajının,tekli RAAS-etkili ajanın kullanımına kıyasla daha yüksek sıklıkta hipotansiyon, hiperkalemive böbrek fonksiyonunda azalma (akut böbrek yetmezliği dahil) gibi advers olaylarla ilişkiliolduğunu göstermiştir (Bkz. Bölüm 4.3, 4.4 ve 5.1).

Antihipertansif etki, diğer antihipertansif ajanlar ile artabilir.

Lityum ve ADE inhibitörlerinin birlikte kullanımı sırasında, serum lityum düzeylerinde geri dönüşümlü artış ve toksisite oluşumu bildirilmiştir. Eprosartan kullanımı ile benzeri biretkinin oluşabileceği göz ardı edilemez, bu nedenle birlikte kullanım sırasında serumlityum düzeyleri dikkatlice izlenmelidir.

İn vitro

çalışmalarda eprosartanın insan sitokrom P450 enzimlerinden CYP1A, 2A6, 2C9/8, 2C19, 2D6, 2E ve 3A alt tiplerini inhibe etmediği gösterilmiştir.

ADE inhibitörleri ile olduğu gibi, anjiyotensin II reseptör blokörleri ve NSAII'lerin birlikte kullanımı, özellikle sınırda böbrek yetmezliği olan hastalarda akut böbrek yetmezliği veserum potasyum seviyesinde artış dahil olmak üzere böbrek fonksiyonlarının kötüleşmesineneden olabilir. Kombinasyon özellikle yaşlı hastalarda dikkatle uygulanmalıdır. Hastalaryeterli şekilde hidrate edilmeli ve birlikte tedavinin başlamasından sonra ve daha sonraperiyodik olarak böbrek fonksiyonları izlenmelidir.

NSAII indometazin ile losartanın birlikte kullanımı, anjiyotensin II reseptör blokörünün etkinliğinin düşmesine yol açmıştır, sınıf etkisi göz ardı edilemez. ⁴

4.6. Gebelik ve laktasyonGenel tavsiye

Gebelik kategorisi: D

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar/Doğum kontrolü (Kontrasepsiyon)

Anjiyotensin II reseptör blokörü tedavisine devam edilmesi mutlaka gerekli görülmezse hamile kalmayı düşünen hastalar hamilelikte kullanımı için güvenlik profili kanıtlanmış alternatifantihipertansif ilaçlarla tedavi edilmelidir.

Gebelik dönemi

Gebelikte kontrendikedir.

Hamileliğin ilk trimesterinde ADE inhibitörl erine maruziyeti takiben teratojenite riski ile ilgili epidemiyolojik kanıtlar kesinleşmiş değildir. Ancak riskteki küçük artış dışlanamaz.Anjiyotensin II reseptör blokörlerindeki risk için kontrollü epidemiyolojik veri bulunmasa dabenzer risk bu ilaç grubu için de geçerli olabilir.

Hamilelik tanısı konduğunda anjiyotensin II reseptör blokörü ile tedavi derhal durdurulmalı ve uygunsa alternatif tedaviye başlanmalıdır. İkinci ve üçüncü trimesterlerde anjiyotensin IIreseptör blokör tedavisine maruziyetin insanda fetal toksisite (renal işlevlerde azalma,oligohidroamniyoz, kafatası kemikleşme retardasyonu) ve neonatal toksisiteye (böbrekyetmezliği, hipotansiyon, hiperkalemi) neden olduğu bilinmektedir (Bkz. Bölüm 5.3).Hamileliğin 2. Trimesterinden itibaren anjiyotensin II reseptör blokörüne maruziyetteböbrek işlevlerinin ve kafatasının ultrason tetkiki önerilmektedir. Anneleri anjiyotensin IIreseptör blokörü alan bebekler hipotansiyon için yakın takip edilmelidir (Bkz. Bölüm 4.3ve 4.4).

Laktasyon dönemi

Emzirme döneminde TEVETEN® kullanımına yönelik bilgi olmadığı için TEVETEN® önerilmemektedir ve özellikle yenidoğan veya prematüre bebek emziren kadınlardaemzirme sırasında daha iyi güvenlik profili kanıtlanmış alternatif tedaviler tercih edilebilir.

Üreme yeteneği/Fertilite

Fertilite üzerine klinik veri mevcut değildir.

4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

Eprosartanın araç ve makine kullanımı üzerindeki etkisi çalışılmamıştır ancak farmakodinamik özellikleri temel olarak ele alındığında, eprosartanın araç ve makinekullanma yeteneğini etkilemesi beklenmez. Bununla birlikte hipertansiyon tedavisisırasında ara sıra sersemlik veya yorgunluk oluşabileceği araç ve makine kullanırkendikkate alınmalıdır.

4.8. İstenmeyen etkiler

Eprosartan ile tedavi edilen hastalarda en sık bildirilen istenmeyen etkiler, hastaların sırası ile %11 ve %8'inde görülen baş ağrısı ve spesifik olmayan gastrointestinal şikayetlerdir.

Çok yaygın (>1/10); Yaygın ( >1/100, <1/10); Yaygın olmayan (>1/1.000, <1/100); Seyrek (>1/10.000 ila <1/1.000); Çok seyrek (<1/10.000), Bilinmiyor (eldeki verilerden hareketletahmin edilemiyor). ⁵

Klinik çalışmalarda eprosartan ile tedavi edilen hastalarda gözlenen advers olaylar (n=2316)MedDRA sistem organ sınıfına göre:

Bağışıklık sistemi hastalıkları

Yaygın olmayan: Aşırı duyarlılık*

Sinir sistemi hastalıkları

Çok yaygın: Baş ağrısı*

Yaygın: Baş dönmesi*

Vasküler hastalıklar

Yaygın olmayan: Hipotansiyon

Solunum, göğüs bozuklukları ve mediastinal hastalıklar

Yaygın: Rinit

Gastrointestinal hastalıklar:

Yaygın: Spesifik olmayan sindirim sistemi şikayetleri (örn: bulantı, ishal, kusma)

Deri ve deri altı doku hastalıkları

Yaygın: Alerjik deri reaksiyonları (örnek: Döküntü, kaşıntı).

Yaygın olmayan: Anjiyoödem*

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar

Yaygın: Asteni

*Plasebodan daha yüksek sıklığa sahip değildir.

Pazarlama sonrası deneyim

Klinik çalışmalarda bildirilen bu advers olaylara ek olarak, eprosartanın piyasaya sunulmasından sonraki dönemde spontan olarak bildirilen yan etkileri aşağıda verilmiştir.Mevcut verilere dayanılarak bu yan etkilerle ilgili bir sıklık tahmini mümkün değildir vebilinmemektedir.

Böbrek ve idrar yolu hastalıkları

Risk altındaki hastalarda (örn: renal arter stenozu olanlarda), renal yetmezlik de dahil, renal fonksiyon bozukluğu

Kas-iskelet ve bağ doku bozuklukları

Artralji

Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması

Ruhsatlandırma sonrası şüpheli ilaç advers reaksiyonlarının raporlanması büyük önem taşımaktadır. Raporlama yapılması, ilacın yarar/risk dengesinin sürekli olarak izlenmesineolanak sağlar. Sağlık mesleği mensuplarının herhangi bir şüpheli advers reaksiyonu TürkiyeFarmakovijilans Merkezi (TÜFAM)'ne bildirmeleri gerekmektedir (www.titck.gov.tr; e- posta:[email protected]; tel:0 800 314 00 08; faks:0 312 218 35 99).

4.9. Doz aşımı ve tedavisi

İnsanlardaki doz aşımı ile ilgili olarak sınırlı veri bulunmaktadır. Eprosartan, fare ve sıçanlarda 3000 mg/kg doza kadar, köpeklerde 1000 mg/kg doza kadar oral olarak alındığındaiyi tolere edilmiş ve mortalite gözlenmemiştir. Pazarlama sonrası gelen bireysel ⁶kayıtlara göre, maksimum 12000 mg doz alımı bildirilmiştir. Hastaların çoğunda şikayetbildirilmemiştir. 12000 mg eprosartan kullanımı sonrası bir vakada dolaşım kollapsı meydanagelmiştir. Hasta tamamen iyileşmiştir. Doz aşımının en sık bulgusu hipotansiyondur. Eğersemptomatik hipotansiyon gelişirse, destekleyici tedaviye başlanmalıdır.

5. FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup:

Anjiyotensin II antagonistleri,

ATC kodu:

C09CA02

Eprosartan, potent, sentetik, oral yoldan kullanıldığında aktif, non-bifenil ve non-tetrazol bir anjiyotensin II reseptör blokörüdür ve seçici olarak AT1 reseptörlerine bağlanır.Anjiyotensin II etkili bir vazokonstriktördür ve hipertansiyon patofizyolojisinde önemli biryeri olan renin-anjiyotensin -aldosteron sisteminin primer aktif hormonudur. AnjiyotensinII birçok dokuda (damar düz kasları, suprarenaller, böbrek, kalp) AT 1 reseptörüne bağlanırve vazokonstriksiyon, sodyum retansiyonu ve aldosteron salgılanması gibi önemli biyolojiketkilere yol açar. Anjiyotensin II kalp ve düz kas hücresi çoğalmasına etkisi aracılığıylakardiyak ve vasküler hipertrofi gelişimine katılmaktadır.

Eprosartan, sağlıklı gönüllülerde anjiyotensin II'nin kan basıncı, renal kan akımı ve aldosteron salgılanması üzerindeki etkilerini antagonize eder. Hipertansif hastalarda,eprosartan tek doz ya da ikiye bölünmüş dozlar halinde uygulandığında benzer kan basıncıkontrolü sağlanır. Plasebo kontrollü çalışmalarda günde tek doz 600-800 mg eprosartan iletedavi edilen 299 hastada ilk doz sonrası postural hipotansiyon oluştuğuna dair bir kanıtgörülmemiştir. Eprosartan ile tedavinin kesilmesi, kan basıncında hızlı bir rebound etki ileartışa neden olmamaktadır.

Eprosartan, hafif ila orta derecede hipertansiyon hastalarında (oturma halinde DKB > 95 mmHg ve <115 mm Hg) ve şiddetli hipertansiyon hastalarında (oturma halinde DKB > 115mmHg ve <125 mm Hg) değerlendirilmiştir.

Klinik çalışmalarda günde tek doz 1200 mg eprosartanın 8 hafta boyunca uygulandığı 72 hastada etkili olduğu gösterilmiştir. Günde 1200 mg'a dek dozların kullanıldığı plasebokontrollü çalışmalarda doz ile bildirilen advers olay insidansı arasında açık bir ilişki yoktur.

Hipertansiyon hastalarında, kan basıncındaki azalma kalp hızında herhangi bir değişikliğe neden olmamaktadır.

Hipertansif hastalarda eprosartan açlık trigliserid, total kolesterol ya da LDL (düşük yoğunluklu lipoprotein) kolesterol düzeylerini etkilemez. Ek olarak, eprosartanın açlık kanşekeri düzeyi üzerine etkisi yoktur.

Eprosartan renal otoregülasyon mekanizmalarını etkilemez. Sağlıklı erişkin erkeklerde eprosartanın, ortalama efektif renal plazma akımını artırdığı gösterilmiştir. Eprosartanınesansiyel hipertansiyonlu hastalarda ve renal yetersizliği olanlarda normal renalfonksiyonların üzerinde zararlı etkisi yoktur. Eprosartan, sağlıklı erkeklerde,hipertansiyonlu hastalarda veya farklı derecede renal yetersizliği olan hastalarda glomerülerfiltrasyon hızını düşürmez. Tuz alımının kısıtlandığı diyete alınmış sağlıklı kişilerdeeprosartanın natriüretik etkisi vardır. ⁷

Eprosartan idrarla ürik asit atılımını önemli derecede etkilemez.

Eprosartan, bradikinine (ADE tarafından oluşan) bağlı öksürük gibi etkilerin oluşumunu artırmaz. Eprosartan ve bir anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörü ile tedavi edilenhastalarda oluşan öksürük sıklığını karşılaştırmak için spesifik olarak tasarlanan birçalışmada, kuru ve inatçı öksürük sıklığı, eprosartan ile tedavi edilen hastalarda (% 1,5)anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörü ile tedavi edilen hastalara (% 5,4) göre anlamlışekilde daha azdır (p<0,05). Daha önce anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörü iletedavi edilirken öksürük şikayeti olan hastalardaki öksürük sıklığını araştıran daha ileri birçalışmada, kuru ve inatçı öksürük sıklığı, eprosartan alan hastalarda % 2,6, plasebo alanlarda% 2,7 ve anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörü alan hastalarda % 25 olarak bulunmuştur(p<0,01, anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörüne karşı eprosartan).

İki büyük randomize kontrollü çalışma (ONTARGET (ONgoing Telmisartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) ve VA NEPHRON-D (The VeteransAffairs Nephropathy in Diabetes)) bir ADE-inhibitörünün bir anjiyotensin II reseptörblokörüyle kombine kullanımını incelemiştir.

ONTARGET çalışması, kardiyovasküler ya da serebrovasküler hastalık öyküsü olan ya da kanıtlanmış son-organ hasarı ile birlikte seyreden tip 2 diabetes mellitus hastalarındayürütülmüştür. VA NEPHRON-D çalışması, tip 2 diabetes mellitus hastalığı olan ve diyabetiknefropatisi bulunan hastalarda yürütülmüştür.

Bu çalışmalar, renal ve/veya kardiyovasküler sonlanımlar ve mortalite üzerinde anlamlı yarar göstermemiş, monoterapiyle kıyaslandığında hiperkalemi, akut böbrek hasarı ve/veyahipotansiyon riskinin arttığı gözlenmiştir. Benzer farmakodinamik özellikleri dikkatealındığında, bu sonuçlar diğer ADE-inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör blokörleri içinde anlamlıdır.

Bu nedenle ADE-inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör blokörleri diyabetik nefropati bulunan hastalarda birlikte kullanılmamalıdır.

ALTITUDE (Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes using Cardiovascular and Renal Disease Endpoints) çalışması, kronik böbrek hastalığı, kardiyovasküler hastalık ya da her ikisi bulunantip 2 diabetes mellitus hastalarında standart bir ADE-inhibitörü ya da bir anjiyotensin IIreseptörü blokörü tedavisine aliskiren eklenmesinin yararını test etmek için tasarlanan birçalışma olmuştur. Advers sonuç riskinde artış olması nedeniyle çalışma erkensonlandırılmıştır. Aliskiren grubunda, plasebo grubuna kıyasla, kardiyovasküler ölüm veinme vakalarının her ikisi de sayısal olarak daha sık görülmüş ve ilgili advers olaylar veciddi advers olaylar (hiperkalemi, hipotansiyon ve renal disfonksiyon) aliskiren grubundaplasebo grubuna göre daha sık bildirilmiştir.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Emilim:

Eprosartanın oral yoldan tek doz olarak 300 mg uygulanmasını takiben mutlak biyoyararlanımı %13 civarındadır. Bu durum oral yoldan alındığında emilimin kısıtlıolmasına bağlıdır. Eprosartan aç karnına oral yoldan alındıktan sonra maksimum plazmakonsantrasyonuna 1 ila 2 saatte ulaşır. Plazma konsantrasyonları 100 - 200 mg dozlardaorantısaldır, ancak 400 ve 800 mg dozlarda orantısallık daha azdır. ⁸

Dağılım:

Eprosartanın besinlerle beraber alınması, klinik yönden önemli olmayan Cmax ve EAA (eğri altındaki alan) değerlerinde gözlenen minör değişikliklerle (maks %25) emiliminiuzatmaktadır.

Eprosartan plazma proteinlerine yüksek oranda bağlanır (yaklaşık

%

98) ve tedavi edici dozlarda ulaşılan konsantrasyon aralığında sabit kalmaktadır. Plazma proteinlerinebağlanma miktarının yaş, cinsiyet, karaciğer fonksiyon bozukluğu veya hafif-orta düzeydeböbrek yetmezliği gibi faktörlerden etkilenmediği, ancak ileri düzeyde böbrek yetmezliğiolan az sayıda hastada azaldığı gösterilmiştir.

İntravenöz yoldan [¹⁴C] eprosartan verilmesini takiben radyoaktivitenin yaklaşık % 61'i feçeste, yaklaşık %37'si idrarda toplanmaktadır. [14C] eprosartanın oral uygulamasınıtakiben ise, radyoaktivite %90 civarında feçeste ve yaklaşık %7 civarında idrardasaptanmaktadır.

Biyotransformasyon:

Veri bulunmamaktadır.

Eliminasyon:

Eprosartanın oral alımını takiben terminal eliminasyon yarılanma ömrü, tipik olarak, 5-9 saat arasındadır. Kronik eprosartan kullanımında hafif bir birikim (%14) görülür.

İnsan deneklerde oral ve intravenöz yoldan uygulanan [¹⁴C]eprosartan dozlamasını takiben, plazma ve feçeste ilaç ilişkili madde olarak sadece eprosartan tespit edilmiştir. İdrarda,tespit edilen radyoaktivite atığının yaklaşık % 20'si eprosartan açil glukuronid, % 80'i isedeğişmeden kalan eprosartandır.

Eprosartanın dağılım hacmi 13 litre civarındadır. Total plazma klerensi ise yaklaşık 130 ml/dakika düzeyindedir. Safra ve renal atılım eprosartanın eliminasyonuna katkıda bulunur.

Hastalardaki karakteristik özellikler

Geriyatrik popülasyon:

Yaşlılarda eprosartanın EAA ve Cmaks değerlerinin her ikisi de

(ortalama

yaklaşık 2 katı kadar) artmaktadır, ancak bu doz ayarlaması gerektiren bir durum oluşturmamaktadır.

Karaciğer yetmezliği:

100 mg'lık tek doz eprosartan uygulamasını takiben, eprosartanın EAA değerleri (Cmaks artmaksızın), karaciğer yetmezliği olan hastalarda ortalama olarak yaklaşık %40 artmaktadır.Karaciğer yetmezliği olan hastalara intravenöz eprosartan uygulanmadığından eprosartan plazmaklerensi ölçülememiştir.

Böbrek yetmezliği:

Ortalama EAA ve Cmaks değerleri, böbrek fonksiyonları normal olan gönüllülere (n=7) göre, orta derecede böbrek yetmezliği olan (kreatinin klerensi 30-59 ml/dak) hastalarda(n=11) yaklaşık %30 ve ileri derecede böbrek yetmezliği olan az sayıda hastada (n=3)(kreatinin klerensi 5-29 ml/dak) yaklaşık %50 daha yüksek bulunmuştur. Başka bir çalışmadadiyaliz hastalarında (n=9) normal böbrek fonksiyonuna sahip kişilere (n=10) göre EAAyaklaşık %60 daha yüksek bulunmuştur.

Eprosartanın farmakokinetiği erkekler ve kadınlar arasında farklılık göstermemektedir.

95.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Genel toksisite

Günde 1000 mg/kg'a dek oral eprosartan, sıçanlarda 6 aya kadar, köpeklerde ise 1 yıla kadar ilaç ile ilişkili anlamlı bir toksisiteye yol açmamıştır.

Üreme ve gelişme toksisitesi

Gebe tavşanlarda, sadece hamileliğin son dönemlerinde 10 mg/kg vücut ağırlığı /gün dozunda uygulanan eprosartanın maternal ve fetal mortaliteye yol açtığı gösterilmiştir.3mg/kg vücut ağırlığı /gün dozda ise maternal toksisite gözlenmiş, ancak fetal etkilergörülmemiştir.

Genotoksisite

İn vitroin vivo

testlerde genotoksisite gözlenmemiştir.

Karsinojenisite

2 yıl süre ile sıçanlara 600 mg/kg vücut ağırlığı /gün ve farelere 2000 mg/kg vücut ağırlığı /gün'e kadar verilen dozlarda karsinojenite gözlenmemiştir.

6. FARMASÖTİK ÖZELLİKLER6. 1. Yardımcı maddelerin listesi

Sığır kaynaklı laktoz monohidrat Mikrokristalin selülozPrejelatinize nişastaKrospovidonMagnezyum stearatSaf su

Hipromelloz Makrogol 400Polisorbat 80Titanyum dioksit (E171)

6.2. Geçimsizlikler

Geçerli değildir.

6.3. Raf ömrü

36 ay

6.4. Saklamaya yönelik özel tedbirler

25°C altındaki oda sıcaklığında saklanır.

6.5. Ambalajın niteliği ve içeriği

28 film kaplı tablet içerir.

Opak veya şeffaf PVC/Aclar/Alu blisterlerdir. ⁹

6.6. Beşeri tıbbi üründen arta kalan maddelerin imhası ve diğer özel önlemler

Kullanılmamış olan ürünler ya da atık materyaller “Tıbbi Atıkların Kontrolü Yönetmeliği” ve “Ambalaj ve Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliklerine uygun olarak imhaedilmelidir.

7. RUHSAT SAHİBİ

Abbott Laboratuarları İth. İhr. ve Tic. Ltd. Şti. Saray Mah., Dr. Adnan Büyükdeniz Cad., No:2,Kelif Plaza, 34768 Ümraniye -İstanbul

8. RUHSAT NUMARASI

119 - 60

9. İLK RUHSAT TARİHİ/YENİLEME TARİHİ

22.03.2006

10. KÜB'ÜN YENİLENME TARİHİ

11

¹

²

³

⁴

⁵

⁶

⁷

⁸

⁹