Simponi 50 Mg Enjeksiyonluk Çözelti İçeren Kullanıma Hazır Enjektör Kısa Ürün Bilgisi

KISA ÜRÜN BİLGİSİ

¡ Bu ilaç ek izlemeye tabidir. Bu üçgen yeni güvenlilik bilgisinin hızlı olarak belirlenmesini sağlayacaktır. Sağlık mesleği mensuplarının şüpheli advers reaksiyonlarıTÜFAM'a bildirmeleri beklenmektedir. Bakınız Bölüm 4.8 Advers reaksiyonlar nasılraporlanır?

1. BEŞERİ TIBBI ÜRÜNÜN ADI

SIMPONI 50 mg / 0,5 mL Enjeksiyonluk Çözelti İçeren Kullanıma Hazır Enjektör Steril

2. KALİTATİF VE KANTİTATİF BİLEŞİM

Golimumab, faregillerdeki bir hibridoma hücre sistemi tarafından rekombinant DNA teknolojisi ile üretilen bir insan IgGİK monoklonal antikorudur.

0,5 ml'lik SIMPONI;

Etkin madde:

Golimumab 50 mg/0,5 mL

Yardımcı maddeler:

Sorbitol E420 20,5 mg

Yardımcı maddeler için 6.1'e bakınız.

3. FARMASÖTİK FORM

Berrak, hafif opak, renksiz açık sarı renkte enjeksiyonluk çözelti içeren kullanıma hazır enjektör

4. KLİNİK ÖZELLİKLER

4.1 Terapötik endikasyonlar

Romatoid artrit (RA):

SIMPONI, metotreksatla kombine olarak; orta ila ciddi, aktif, metotreksat dahil hastalığı modifiye eden anti-romatizmal ilaç (DMARD) tedavisine yeterli yanıt alınamamış olanromatoid artrit tedavisinde endikedir.

SIMPONI'nin metotreksatla kombine olarak; radyografiyle ölçülen eklem hasarının ilerleme hızını yavaşlattığı ve fiziksel fonksiyonda düzelme sağladığı gösterilmiştir.

Jüvenil idiyopatik artrit

Poliartiküler _ jüvenil idiyopatik artrit (pJIA):

SIMPONI, metotreksat ile önceki tedaviye yeterli düzeyde yanıt alınamamış, vücut ağırlığı en az 40 kg olan çocuklarda metotreksat ile kombine olarak poliartiküler jüvenilidiyopatik artritin tedavisinde endikedir.

1

Psoriyatik artrit (PsA):

SIMPONI, tek başına veya metotreksatla kombine olarak; hastalığı modifiye eden anti-romatizmal ilaç (DMARD) tedavisine yeterli yanıt alınamamış olan aktif ve progresif psoriyatik artrit tedavisinde endikedir. SIMPONI'nin, hastalığın poliartiküler simetrikalt tipleri olan hastalarda radyografiyle ölçülen periferik eklem hasarının ilerleme hızınıyavaşlattığı ve fiziksel fonksiyonda düzelme sağladığı gösterilmiştir.

Aksiyal spondilartrit

Ankilozan spondilit (AS):

SIMPONI, konvansiyonel tedaviye yeterli yanıt vermemiş yetişkinlerde şiddetli, aktif ankilozan spondilit tedavisinde endikedir.

Radyografik olarak, AS kanıtı olmayan aksiyal spondilartrit:

SIMPONI magnetik rezonans görüntüleme (MRI) ile objektif inflamasyon bulgularının olduğu yüksek CRP'nin eşlik ettiği veya etmediği ancak radyolojik olarak AS kanıtıolmayan ve nonstreoid antiinflamatuvar ilaçlara yetersiz yanıt veren veya bu ilaçlaraintoleransı olan ciddi, aktif aksiyal spondilartritli yetişkin hastalarda endikedir.

Ülseratif kolit (ÜK):

SIMPONI kortikosteroidler ve 6-merkaptopürin (6-MP) veya azatioprin (AZA) gibi klasik tedavilere yeterli yanıt vermemiş olan veya bu tip tedavileri tolere edemeyen yada tıbbi kontrendikasyonları bulunan yetişkin hastalarda orta ila şiddetli aktif ülseratifkolitin tedavisi için endikedir.

4.2 Pozoloji ve uygulama şekli

SIMPONI tedavisi; romatoid artrit, poliartiküler jüvenil idiyopatik artrit, psoriyatik artrit, ankilozan spondilit, radyografik olarak AS kanıtı olmayan aksiyal spondilartrit veülseratif kolitin tanı ve tedavisinde tecrübeli, yetkin doktorlar tarafından başlatılmalı veonların gözetiminde uygulanmalıdır.

Pozoloji/uygulama sıklığı ve süresi:

Romatoid artrit

SIMPONI 50 mg, her ay aynı tarihte olmak üzere ayda bir defa verilir.

SIMPONI, metotreksatla birlikte verilmelidir.

Psoriyatik artrit, Ankilozan spondilit veya radyografik olarak AS kanıtı olmayan aksiyal spondilartrit

SIMPONI 50 mg, her ay aynı tarihte olmak üzere ayda bir defa verilir.

Yukarıdaki tüm endikasyonlar için, mevcut veriler klinik yanıtın genellikle, 12-14 haftalık tedaviden (3-4 dozdan) sonra elde edildiği izlenimini vermektedir. Bu zamandilimi içerisinde terapötik fayda kanıtı elde edilemeyen hastalarda tedaviye devamedilmesi, tekrar düşünülmelidir.

Vücut ağırlığı 100 kg'dan fazla olan hastalar

Yukarıdaki tüm endikasyonlar için, romatoid artrit, psoriyatik artrit, ankilozan spondilit veya radyografik olarak AS kanıtı olmayan aksiyal spondilartritli vücut ağırlığı 100kg'dan fazla olan 3 ya da 4 dozdan sonra yeterli klinik yanıt elde edilemeyen hastalarda

2

golimumab dozunun, 50 mg doz ile karşılaştırıldığında 100 mg dozunun belirli ciddi advers ilaç reaksiyonları riskini artırdığı göz önünde tutularak ayda bir defa 100 mg'ayükseltilmesi düşünülebilir (bkz Bölüm 4.8). 100 mg'lık ilave 3 ya da 4 doz aldıktansonra terapötik fayda kanıtı elde edilemeyen hastalarda tedaviye devam edilmesi, tekrardüşünülmelidir.

Ülseratif kolit

Vücut ağırlığı 80 kg'ın altında olan hastalar

SIMPONI başlangıç dozu olarak 200 mg, ardından 2. haftada 100 mg ve daha sonra 4 haftada bir 50 mg şeklinde verilir (bkz. Bölüm 5.1).

Vücut ağırlığı 80 kg veya daha fazla olan hastalar

SIMPONI başlangıç dozu olarak 200 mg, ardından 2. haftada 100 mg ve daha sonra 4 haftada bir 100 mg şeklinde verilir (bkz. Bölüm 5.1).

İdame tedavisi sırasında, kortikosteroidler klinik uygulama kılavuzlarına uygun şekilde azaltılabilir.

Mevcut veriler klinik yanıtın genellikle, 12-14 haftalık tedaviden (4 dozdan) sonra elde edildiği izlenimini vermektedir. Bu zaman dilimi içerisinde terapötik fayda kanıtı eldeedilemeyen hastalarda tedaviye devam edilmesi tekrar düşünülmelidir.

Unutulan doz

Bir hasta SIMPONI'yi planlanan tarihte enjekte etmeyi unutursa unutulan bu doz, hasta anımsar anımsamaz enjekte edilmelidir. Hastalara, unutulan dozu telafi etmek amacıylaçift doz enjekte etmeme talimatı verilmelidir.

Bir sonraki doz, aşağıdaki kılavuza göre verilmelidir:

• dozun unutulduğu tarihten itibaren geçen süre < 2 hafta ise hasta, unutulan budozu enjekte etmeli ve daha sonra, orijinal tedavi planına uygun hareket etmelidir.

• dozun unutulduğu tarihten itibaren geçen süre > 2 hafta ise hasta, unutulan budozu enjekte etmeli ve daha sonra, bu enjeksiyon tarihinden başlamak üzere yenienjeksiyon planı hazırlamalıdır.

Uygulama şekli:

SIMPONI, subkutan olarak enjekte edilmelidir. Subkutan enjeksiyon tekniği konusunda uygun eğitim alan hastalar SIMPONI'yi, doktorları uygun olduğunu düşünürse, tıbbiyönden gereken şekilde izlenmek kaydıyla, kendi kendilerine enjekte edebilir. HastalaraSIMPONI'nin, Kullanma Talimatı'nda yer alan eksiksiz uygulama talimatı uyarıncatamamını enjekte etme talimatı verilmelidir. Uygulama talimatı için bkz. Bölüm 6.6.Birden fazla enjeksiyon gerekirse, enjeksiyonlar vücudun farklı bölgelerineuygulanmalıdır.

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:

Böbrek ve karaciğer yetmezliği

SIMPONI, bu hasta popülasyonlarında incelenmemiştir. Herhangi bir doz önerisinde bulunulamaz.

Pediyatrik popülasyon (18 yaş altı)

SIMPONI'nin 18 yaşından küçük hastalarda, pJIA dışındaki diğer endikasyonlarda

3

etkililik ve güvenlilik verileri belirlenmemiştir.

Poliartiküler _ jüvenil idiyopatik artrit

Vücut ağırlığı en az 40 kg olan çocuklara her ay aynı tarihte olmak üzere ayda bir kez SIMPONI 50 mg uygulanır.

Mevcut veriler klinik yanıta genellikle 12-14 hafta tedaviden sonra (3-4 dozdan sonra) ulaşıldığını göstermektedir. Bu zaman dilimi içerisinde terapötik fayda kanıtı eldeedilemeyen hastalarda tedaviye devam edilmesi, tekrar düşünülmelidir.

Geriyatrik popülasyon (65 yaş ve üzeri)

Geriyatrik popülasyonda doz ayarlanmasına ihtiyaç yoktur. İlave bilgi için bkz. Bölüm 4.4.

4.3 Kontrendikasyonlar

Etkin maddeye veya yardımcı maddelerden herhangi birine karşı aşırı duyarlılık (bkz. Bölüm 6.1).

Aktif tüberküloz (TB) veya sepsis gibi diğer şiddetli enfeksiyonlar ve fırsatçı enfeksiyonlar (bkz. Bölüm 4.4).

Orta veya şiddetli derecede (NYHA sınıf III/IV) kalp yetmezliği (bkz. Bölüm 4.4).

4.4 Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

İzlenebilirlik

Biyolojik ürünlerin takip edilebilirliğinin sağlanması için uygulanan ürünün ticari ismi ve seri numarası mutlaka hasta dosyasına kaydedilmelidir.

Enfeksiyonlar

SIMPONI tedavisi öncesinde, sırasında ve sonrasında hastalar, tüberküloz dahil enfeksiyonlar bakımından yakından izlenmelidir. Golimumabın eliminasyon süresi 5aya kadar uzayabildiğinden söz konusu hastaların bu süre boyunca da izlenmesi gerekir.Ciddi bir enfeksiyon ya da sepsis gelişen bir hastada, SIMPONI tedavisine daha fazladevam edilmemelidir (bkz. Bölüm 4.3)

SIMPONI, klinik bakımdan önemli, aktif bir enfeksiyonu olan hastalara verilmemelidir. Kronik bir enfeksiyonu olan ya da yineleyen enfeksiyon anamnezi veren hastalardaSIMPONI dikkatle kullanılmalıdır. Hastalar, enfeksiyonla ilgili potansiyel risk faktörlerive bunlardan sakınmaları konusunda uygun şekilde bilgilendirilmelidir.

TNF-blokerleri kullanan hastalar ciddi enfeksiyonlara karşı daha duyarlıdır.

SIMPONI alan hastalarda ölümleri de içeren bakteri (sepsis ve pnömoni dahil), mikobakteri (tüberküloz dahil) ve invazif mantar enfeksiyonları ile fırsatçı enfeksiyonlarbildirilmiştir. Bu ciddi enfeksiyonlardan bazıları aynı zamanda, arka plandaki hastalığailave olarak enfeksiyonlara zemin hazırlayan immünosupresif tedavi de alan hastalarda

4

görülmüştür. SIMPONI tedavisi altındayken yeni bir enfeksiyon gelişen hastalar yakından izlenmeli ve tanı amacıyla tam bir değerlendirmeden geçirilmelidir. Yeni birciddi enfeksiyon ya da sepsis gelişen hastalarda SIMPONI uygulaması durdurulmalı vebu enfeksiyon kontrol altına alınıncaya kadar uygun antimikrobiyal veya antifungaltedaviye başlanmalıdır.

Histoplazmoz, koksidioidomikoz veya blastomikoz gibi invazif mantar enfeksiyonlarının endemik olduğu bölgelerde yaşamış ya da bu bölgelere yolculukyapmış hastalarda SIMPONI tedavisine başlanmadan önce, bu tedavinin faydaları veriskleri dikkatle değerlendirilmelidir. SIMPONI ile tedavi edilen riskli hastalarda, eğerciddi bir sistemik hastalık gelişirse, bir invaziv fungal enfeksiyon akla gelmelidir. Buhastalarda uygun olduğunda; tanı ve ampirik antifungal tedavi uygulanmasına, invazivfungal enfeksiyonu olan hastaların tedavisinde uzmanlığı olan bir hekim görüşü alınarakkarar verilmelidir.

Tüberküloz

SIMPONI alan hastalarda tüberküloz bildirilmiştir. Bildirilen tüberkülozun, bu raporların büyük bölümünde kendisini lokal ya da yaygın enfeksiyon şeklinde gösteren,akciğer dışı tüberküloz olduğunun altı çizilmelidir.

SIMPONI tedavisine başlanmadan önce tüm hastalar, aktif ve inaktif ('latent') tüberküloz bakımından değerlendirilmelidir. Bu değerlendirme, kişisel tüberkülozöyküsü veya tüberkülozla olası temas ve önceki ve/veya güncel immünosupresif tedavidahil ayrıntılı bir tıbbi anamnez alınmasını içermelidir. Tüm hastalarda aktif taramatestleri (yani tüberkülin deri veya kan testi ve göğüs radyografileri) gerçekleştirilmelidir(yerel önerilere uyulması gerekebilir). Bu testlerin yapıldığının kaydedilmesi önerilir.Doktorlara, özellikle ağır hasta veya bağışıklık sorunları olan hastalarda olmak üzereyalancı negatif tüberkülin deri testi sonuçlarının taşıdığı risk anımsatılmalıdır.

Aktif tüberküloz tanısı konulursa, SIMPONI tedavisine başlanmamalıdır (bkz. Bölüm 4.3).

Latent tüberkülozdan şüphelenildiğinde, tüberküloz tedavisinde uzman bir doktora danışılmalıdır. SIMPONI tedavisinin fayda/risk dengesi, aşağıda anlatılan bütündurumlarda son derece dikkatli değerlendirilmelidir.

İnaktif ('latent') tüberküloz tanısı konulursa, SIMPONI tedavisine başlanmadan önce ve yerel öneriler doğrultusunda anti-tüberküloz tedaviyle latent tüberküloz tedavisibaşlatılmalıdır.

Çok sayıda veya önemli tüberküloz risk faktörleri mevcut olan ve latent tüberküloz testi negatif sonuç veren hastalarda, SIMPONI'ye başlanmadan önce anti-tüberküloz tedaviuygulanması düşünülmelidir. SIMPONI'ye başlanmadan önce anti-tüberküloz tedavikullanımı, latent veya aktif tüberküloz anamnezi veren, ancak yeterli bir tedavi kürününuygulandığı doğrulanamayan hastalarda da düşünülmelidir.

Latent tüberküloz tedavisi sırasında ve sonrasında SIMPONI ile tedavi edilen hastalarda aktif tüberküloz vakaları görülmüştür. Latent tüberküloz testi negatif sonuç verenhastalar, latent tüberküloz için tedavi almakta olan hastalar veya daha önce tüberkülozenfeksiyonu için tedavi görmüş hastalar dahil olmak üzere, SIMPONI alan hastalar aktif

5

tüberkülozun semptom ve bulguları yönünden yakından takip edilmelidir.

Bütün hastalara, SIMPONI tedavisi sırasında veya sonrasında, tüberkülozu düşündüren belirtiler/semptomlar (örneğin inatçı öksürük, aşırı zayıflama/kilo kaybı, düşük dereceliateş) ortaya çıkarsa doktora başvurmaları gerektiği bildirilmelidir.

Hepatitis B virüsü reaktivasyonu

Virüsün kronik taşıyıcısı (yani yüzey antijeni pozitif) olan hastalarda SIMPONI dahil bir TNF-antagonisti kullanılması sırasında hepatit B reaktivasyonu geliştiği bildirilmiştir.Bazı vakalar ölümle sonuçlanmıştır.

SIMPONI tedavisine başlanmadan önce hastalar HBV enfeksiyonu yönünden test edilmelidir. HBV enfeksiyon testi pozitif sonuç veren hastalarda, hepatit B tedavisindeuzman olan bir hekime danışılması önerilir.

SIMPONI tedavisine ihtiyaç duyan HBV taşıyıcıları, tedavi süresince ve ayrıca tedavi bittikten sonra aylar boyunca, aktif HBV enfeksiyonuna ait belirtiler ve semptomlaraçısından yakından izlenmelidir. HBV taşıyıcısı olan hastaların HBV reaktivasyonunuönlemek için TNF-antagonist tedavisiyle birlikte anti-viral ilaçlarla tedavi edilmesinedair yeterli veri yoktur. HBV reaktivasyonu gelişen hastalarda SIMPONI verilmesidurdurulmalı ve uygun destek tedavisiyle birlikte etkili anti-viral tedavi uygulanmalıdır.

Maligniteler ve lenfoproliferatif hastalıklar

TNF-blokeri tedavisinin, malignitelerin gelişmesindeki potansiyel rolü bilinmemektedir. Bir TNF-antagonistiyle tedavi edilen hastalarda lenfomalar, lösemilerveya diğer malignitelerin muhtemel gelişme riski, bugünkü bilgilerimizledışlanamamaktadır. Malignite öyküsü olan hastalarda TNF-blokeri tedavisi veyamalignite gelişen hastalarda tedaviye devam edilmesi düşünülürken ihtiyatlı olmakgerekir.

TNF blokeri kullanan 60 yaş üzeri hastalarda, periyodik servikal kanser taramasına devam edilmelidir.

Pediyatrik malignite

Pazarlama sonrası dönemde, TNF-bloker ajanlarla tedavi edilen (tedaviye <18 yaşında başlanmıştır) çocuklar, ergenler ve 22 yaşına kadar olan genç erişkinlerde bazılarıölümle sonuçlanan maligniteler bildirilmiştir. Bu hastaların yaklaşık yarısında maligniteolarak lenfomalar gelişmiş; diğerlerinde ise seyrek görülen ve genellikleimmünosupresyona eşlik edenler de dahil olmak üzere çeşitli ve farklı malignitelergeliştiği bildirilmiştir. TNF blokerleriyle tedavi edilen çocuklarda ve ergenlerdemalignite gelişme riski dışlanamaz.

Lenfoma ve lösemi

TNF blokörlerinin kullanımına bağlı olarak lösemi-kan kanseri (akut myleoid lösemi, kronik lenfositik lösemi ve kronik myeloid lösemi) geliştiği bildirilmiştir.

SIMPONI dahil bütün TNF-blokerleriyle yapılan klinik çalışmaların kontrollü bölümlerinde; anti-TNF tedavisi alan hastalarda gelişen lenfoma vakalarının sayısının,kontrol hastalarıyla karşılaştırıldığında daha fazla olduğu gözlenmiştir. SIMPONI FazIIb ve Faz III klinik çalışmaları sırasında SIMPONI ile tedavi edilen romatoid artrit,

6

psoriyatik artrit ve ankilozan spondilit hastalarındaki lenfoma insidansı, toplum genelinde beklenenden daha yüksek bulunmuştur. SIMPONI ile tedavi edilen hastalardalösemi vakaları bildirilmiştir. Uzun süredir devam eden, ileri derecede aktif,enflamatuvar hastalığı olan romatoid artritli hastalarda altta yatan lenfoma ve lösemigelişme riski daha yüksektir ve bu, risk tahminini karmaşık hale getirir.

Diğer TNF-bloker ajanlarla tedavi edilen hastalarda pazarlama sonrası dönemde seyrek hepatosplenik T hücreli lenfoma (HSTCL) vakaları rapor edilmiştir (bkz. Bölüm 4.8).Seyrek görülen bu T-hücreli lenfoma tipi çok agresif bir hastalık seyri izler ve genellikleölümcüldür. Bu vakaların büyük kısmı adolesan ve genç yetişkin erkeklerdegörülmüştür ve bu kişilerin neredeyse tümü, enflamatuvar barsak hastalığı için eşzamanlı olarak azatioprin (AZA) veya 6-merkaptopürin (6-MP) almıştır. AZA veva6-MP ile SIMPONI kombinasyonunun potansiyel riski dikkatle değerlendirilmelidir.TNF-blokerleri ile tedavi edilen hastalarda hepatosplenik T hücreli lenfoma gelişmeriski dışlanamaz.

Lenfoma dışındaki diğer maligniteler

Romatoid artrit, psoriyatik artrit, ankilozan spondilit ve ülseratif kolit hastalarındaki Faz IIb ve Faz III SIMPONI çalışmalarının kontrollü bölümlerinde, lenfoma dışındaki diğermalignitelerin (melanoma dışı deri kanseri hariç) insidansı, SIMPONI ve kontrolgruplarında benzer bulunmuştur.

Kolon displazisi/karsinomu

Golimumab tedavisinin displazi veya kolon kanseri gelişme riskini etkileyip etkilemediği bilinmemektedir. Displazi veya kolon karsinomu gelişimi açısından artmışrisk taşıyan tüm hastalar (örneğin, uzun zamandır devam eden ülseratif kolit veya primersklerozan kolanjiti olan hastalar) veya geçmişinde displazi veya kolon karsinomuöyküsü olan hastalar tedaviden önce ve tüm hastalık seyri boyunca displaziler yönündendüzenli olarak taranmalıdır. Bu değerlendirme yerel tavsiyelere uygun şekildekolonoskopi ve biyopsileri içermelidir. Displazi tanısı yeni konmuş, SIMPONI ile tedaviedilen hastalarda her bir hastaya yönelik riskler ve faydalar dikkatle gözden geçirilmelive tedaviye devam edip etmeme kararı değerlendirilmelidir.

SIMPONI'nin şiddetli, persistan astım hastalarında kullanılmasını değerlendiren, eksplorasyon amaçlı bir klinik çalışmada, SIMPONI ile tedavi edilen hastalarda kontrolhastalarına göre daha fazla malignite bildirilmiştir (bkz. Bölüm 4.8). Bu bulgununanlamlılığı bilinmemektedir.

Başka bir anti-TNF ajan olan infliksimabın, orta ila şiddetli kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) olan hastalarda kullanıldığı eksplorasyon amaçlı bir klinikçalışmada; infliksimabla tedavi edilen hastalarda kontrol hastalarına göre çoğuakciğerlerde veya baş ve boyunda olmak üzere daha fazla malignite bildirilmiştir. Buhastaların tümünde aşırı sigara kullanma öyküsü mevcuttu r. KOAH hastalarında veayrıca aşırı sigara kullanımı nedeniyle malignite riski artmış olan hastalarda herhangibir TNF-antagonisti kullanılırken ihtiyatlı olmak gerekir.

Cilt kanserleri

SIMPONI dahil TNF-bloker ajanlarla tedavi edilen hastalarda melanom ve Merkel hücreli karsinom bildirilmiştir (bkz. Bölüm 4.8). Tüm hastalara ve özellikle de ciltkanseri için risk faktörlerine sahip hastalara periyodik cilt muayenesi tavsiye edilir.

7

Konjestif Kalp Yetmezliği

SIMPONI dahil TNF blokerleriyle konjestif kalp yetmezliğinde (KKY) kötüleşme ve yeni başlayan KKY vakaları rapor edilmiştir. Bazı vakalar ölümle sonuçlanmıştır. Başkabir TNF-antagonistinin kullanıldığı klinik bir çalışmada, konjestif kalp yetmezliğininağırlaştığı ve KKY'ye bağlı mortalitenin yükseldiği gözlenmiştir. SIMPONI, konjestifkalp yetmezliği hastalarında incelenmemiştir. SIMPONI, hafif (NYHA sınıf I/II) kalpyetmezliği olan hastalarda dikkatli kullanılmalıdır. Hastalar yakından izlenmeli ve yenikalp yetmezliği semptomları gelişen veya mevcut semptomları kötüleşen hastalardaSIMPONI kesilmelidir (bkz. Bölüm 4.3).

Nörolojik olaylar

SIMPONI dahil TNF-bloker ajanların kullanılması, multipl skleroz ve periferik demiyelinizan bozukluklar dahil olmak üzere merkezi sinir sisteminin demiyelinizanbozukluklarının yeni başlayan veya kötüleşen klinik semptomları ve/veya radyografikkanıtları ile ilişkilendirilmiştir. Demiyelinizan hastalıkları daha önceden de mevcut olanveya yakın tarihte başlayan hastalarda SIMPONI tedavisine başlanmadan önce, anti-TNF tedavisinin faydaları ve riskleri dikkatle değerlendirilmelidir. Bu bozukluklargelişirse SIMPONI'nin kesilmesi düşünülmelidir (bkz. Bölüm 4.8).

Cerrahi

SIMPONI tedavisinin artroplasti dahil cerrahi girişimler geçiren hastalardaki güvenliliği konusundaki tecrübeler sınırlıdır. Cerrahi bir girişim planlanırken,SIMPONI'nin yarılanma ömrünün uzun olduğu göz önünde bulundurulmalıdır.SIMPONI tedavisi altındayken cerrahi girişime ihtiyaç duyan hastalar, enfeksiyonlaraçısından yakından izlenmeli ve uygun önlemler alınmalıdır.

İmmünosupresvon

Tümör nekroz faktörünün (TNF) enflamasyona aracılık yapması ve hücresel bağışıklık yanıtlarını değiştirmesi nedeniyle; SIMPONI dahil TNF-bloker ajanların enfeksiyonlarve maligniteye karşı konak savunmalarını etkiliyor olma olasılığı vardır.

Otoimmün süreçler

Anti-TNF tedavisinin neden olduğu nispi TNF-alfa eksikliği, bir otoimmün sürecin başlamasına neden olabilir. Bir hastada SIMPONI tedavisinden sonra lupus-benzeri birsendromu düşündüren semptomlar gelişirse ve hastada çift zincirli DNA'ya özgüantikor pozitifliği mevcutsa, SIMPONI tedavisi kesilmelidir (bkz. Bölüm 4.8).

Hematolojik reaksiyonlar

SIMPONI dahil TNF-blokerleri kullanan hastalarda pansitopeni, lökopeni, nötropeni, agranülositoz, aplastik anemi ve trombositopeni geliştiğini gösteren raporlar vardır.Tüm hastalara kan diskrazilerini akla getiren inatçı ateş, morluklar, kanama, ciltrenginde solukluk gibi işaretler ve semptomlar gelişmesi durumunda derhal bir hekimebaşvurmaları söylenmelidir. Önemli hematolojik anormalliklerin varlığı doğrulananhastalarda, SIMPONI tedavisine devam edilmemesi düşünülmelidir.

TNF-antagonistleri ve anakinranın birlikte uygulanması

Anakinranın diğer bir TNF bloker ajan olan etanersept ile birlikte kullanıldığı klinik çalışmalarda ciddi enfeksiyonlar ve nötropeni görülmüş ve ilave klinik fayda eldeedilememiştir. Bu kombinasyon tedavisiyle görülen advers olayların tabiatı nedeniyle,

8

anakinra ile diğer TNF blokerlerinin kombine kullanılması sırasında da benzer toksisitelerle karşılaşılabilir. Bu nedenle SIMPONI ve anakinra kombinasyonuönerilmemektedir.

TNF-antagonistleri ve abataseptin birlikte uygulanması

Klinik çalışmalarda TNF antagonistleri ile abataseptin birlikte verilmesi, TNF-antagonistlerinin yalnız başına verilmesiyle karşılaştırıldığında ciddi enfeksiyonlar da dahil olmak üzere enfeksiyon riskinde artışla ilişkilendirilmiş ve klinik faydada artışolmamıştır. Bu nedenle SIMPONI ve abatasept kombinasyonu önerilmemektedir.

Diğer biyolojik tedavi ajanlarıyla eş zamanlı uygulama

SIMPONI ile aynı hastalıkların tedavisinde kullanılan diğer biyolojik tedavi ajanlarıyla SIMPONI'nin eş zamanlı kullanımına dair bilgiler yetersizdir. Bu biyolojik ajanlarla eşzamanlı olarak SIMPONI kullanımı, enfeksiyon riskinde artış olasılığı ve diğerpotansiyel farmakolojik etkileşimler nedeniyle önerilmez.

Biyolojik DMARD'lar arasında geçiş yapılması

Bir biyolojik tedaviden başka bir biyolojik tedaviye geçiş yapılırken dikkatli olunmalı ve hastalar izlenmeye devam edilmelidir çünkü biyolojik aktivitelerin örtüşmesienfeksiyon dahil advers olayların riskini daha da arttırabilir.

Aşılar/tedavi amaçlı kullanılan enfeksiyon ajanları

SIMPONI tedavisi altında olan hastalara canlı aşılar dışındaki aşılar eş zamanlı olarak uygulanabilir (bkz. Bölüm 4.5 ve 4.6). Anti-TNF tedavisi alan hastalarda, canlı aşılarlaaşılamaya verilen yanıt veya canlı aşılardan sekonder enfeksiyon bulaşmasına dair verilersınırlıdır. Canlı aşıların kullanımı yaygın enfeksiyonlar dahil klinik enfeksiyonlara yolaçabilir.

Canlı zayıflatılmış bakteriler gibi terapötik enfeksiyon ajanlarının diğer kullanımları (örn., kanser tedavisi için mesane içine BCG aşısının uygulanması) yaygın enfeksiyonlardahil klinik enfeksiyonlara neden olabilir. Terapötik enfeksiyon ajanlarının SIMPONI ileeş zamanlı verilmesi önerilmemektedir.

Alerjik reaksiyonlar

Pazarlama sonrası dönemde, SIMPONI uygulamasının ardından ciddi sistemik aşırı duyarlılık reaksiyonları (anaflaktik reaksiyon dahil) bildirilmiştir. Bu reaksiyonlardanbazıları SIMPONI'nin ilk kez uygulanmasından sonra ortaya çıkmıştır. Anafilaktikreaksiyon veya diğer ciddi alerjik reaksiyonlar gelişirse, SIMPONI uygulaması derhaldurdurulmalı ve uygun tedaviye başlanmalıdır.

Lateks duyarlılığı

Kullanıma hazır enjektördeki iğne muhafazası, lateks içeren kuru, doğal kauçuktan yapılmıştır ve latekse duyarlı bireylerde alerjik reaksiyonlara neden olabilir.

Özel popülasyonlarYaşlılar (65 yaş ve üzeri)

Romatoid artrit, psoriyatik artrit, ankilozan spondilit ve ülseratif kolit hastalarındaki Faz III çalışmalarda SIMPONI alan 65 yaş ve üzeri hastalardaki advers olayların, ciddiadvers olayların ve ciddi enfeksiyonların, genç hastalardakinden farklı olmadığıgörülmüştür. Ancak ileri yaşlardaki hastaların tedavisi sırasında ihtiyatlı olmak ve

9

enfeksiyonların gelişmesine özellikle dikkat etmek gerekir. Radyografik olarak, AS kanıtı olmayan aksiyal spondilartrit çalışmasında 45 yaş ve üzeri hiçbir hasta yeralmamıştır.

Böbrek ve karaciğer yetmezliği

SIMPONI'nin böbrek veya karaciğer yetmezliği olan hastalarda kullanıldığı spesifik çalışmalar yapılmamıştır. SIMPONI, karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalardaihtiyatla kullanılmalıdır (bkz. Bölüm 4.2)

Pediyatrik hastalarAşılamalar

Eğer mümkünse pediyatrik hastalarda tüm bağışıklamaların SIMPONI tedavisine başlanmadan önce güncel bağışıklama kılavuzlarına uygun şekilde tamamlanmasıönerilir.

Yardımcı maddeler

SIMPONI sorbitol (E420) içerir. Nadir kalıtımsal früktoz intolerans problemi olan hastaların bu ilacı kullanmamaları gerekir.

Potansiyel medikasyon hataları

SIMPONI'nin subkutan uygulama için 50 mg ve 100 mg'lık formları mevcuttur. Pozolojide yer alan endikasyona göre doğru dozu uygulamak için doğru formuuygulamak önemlidir (bkz. Bölüm 4.2). Yetersiz doz ya da doz aşımı olmaması içindoğru formun sağlanmasında dikkatli olunmalıdır.

4.5 Diğer tıbbi ürünlerle etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

Hiçbir etkileşim çalışması yapılmamıştır.

Diğer biyolojik tedavi ajanlarıyla birlikte kullanım

SIMPONI ile aynı hastalıkların tedavisinde kullanılan diğer biyolojik tedavi ajanları (anakinra ve abatasept dahil) ile SIMPONI'nin kombine edilmesi önerilmemektedir(bkz. Bölüm 4.4).

Canlı aşılar/tedavi amaçlı kullanılan enfeksiyon ajanları

Canlı aşılar SIMPONI ile eş zamanlı verilmemelidir (bkz. Bölüm 4.4 ve 4.6).

Terapötik enfeksiyon ajanları SIMPONI ile eş zamanlı verilmemelidir (bkz. Bölüm 4.4).

Metotreksat

Metotreksatın romatoid artrit, psoriyatik artrit veya ankilozan spondilit hastalarına SIMPONI ile birlikte verilmesi, SIMPONI'nin bir sonraki doz öncesi (vadi) kararlıdurum konsantrasyonlarının daha yüksek olmasına yol açmaktaysa da, bu verilerSIMPONI ya da metotreksat dozunun ayarlanması gerektiğini göstermemektedir (bkz.Bölüm 5.2).

4.6 Gebelik ve laktasyonGenel tavsiye

Gebelik kategorisi B'dir.

10Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar/Doğum kontrolü (Kontrasepsiyon)

Çocuk doğurma potansiyeli olan kadınlar gebeliği önlemek için yeterli kontraseptif yöntemleri kullanmalı ve bu yöntemleri kullanmaya en son golimumabenjeksiyonundan sonra en az 6 ay daha devam etmelidir.

Gebelik dönemi

Gebe kadınlarda golimumabın kullanımına ilişkin yeterli veri mevcut değildir. Golimumabın TNF'yi inhibe etmesi nedeniyle, gebelik döneminde golimumabuygulanması yenidoğanda normal immün yanıtları etkileyebilir.

Hayvanlar üzerinde yapılan çalışmalar, gebelik, embriyonal/ fetal gelişim, doğum ya da doğum sonrası gelişim ile ilgili olarak doğrudan ya da dolaylı zararlı etkilergöstermemektedir (bkz. Bölüm 5.3). Golimumabın gebe kadınlarda kullanımıönerilmez; golimumab gebe kadınlara yalnızca kesin gereklilik olduğunda verilmelidir.

Golimumab plasentadan geçer. TNF'yi bloke eden bir monoklonal antikor ile gebelik döneminde uygulanan tedavinin ardından, tedavi gören kadından doğan bebeğinserumunda antikor 6 aya kadar tespit edilmiştir. Buna bağlı olarak, bu bebekler artmışenfeksiyon riskine maruz kalabilirler. Rahimdeyken golimumaba maruz kalanbebeklere canlı aşıların uygulanması, gebelik döneminde anneye uygulanan songolimumab enjeksiyonundan sonra 6 ay süreyle önerilmez (bkz. Bölüm 4.4 ve 4.5)

Laktasyon dönemi

Golimumabın insanlarda anne sütüne geçip geçmediği veya oral yoldan alındıktan sonra sistemik olarak emilip emilmediği bilinmemektedir. Golimumabın maymunlardaanne sütüne geçtiği gösterilmiştir. İnsanlarda immünoglobulinler anne sütünegeçtiklerinden, kadınlar golimumab tedavisi sırasında ve bu tedaviyi izleyen 6 ayboyunca bebeklerini emzirmemelidir.

Üreme yeteneği/Fertilite

Golimumab ile hayvanlarda fertilite çalışmaları yürütülmemiştir. Fare kökenli TNF-alfa'nın fonksiyonel aktivitesini seçici olarak inhibe eden bir analog antikor kullanılarak farelerde yapılan bir fertilite çalışması fertilite üzerinde önemli etkilergöstermemiştir (bkz. Bölüm 5.3).

4.7 Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

SIMPONI'nin araç veya makine kullanma yeteneğini üzerinde hafif bir etkisi olabilir. SIMPONI uygulandıktan sonra baş dönmesi oluşabilir (bkz. Bölüm 4.8).

4.8 İstenmeyen etkiler

Güvenlilik profilinin özeti

Romatoid artrit, psoriyatik artrit, ankilozan spondilit, ülseratif kolit ve radyografik olarak, AS kanıtı olmayan aksiyal spondilartritin incelendiği pivot çalışmalarınkontrollü döneminde, en yaygın istenmeyen ilaç reaksiyonu golimumab ile tedaviedilen hastaların %12,6'sında ve kontrol hastalarının %11'inde bildirilen üst solunumyolu enfeksiyonu olmuştur. Golimumab ile bildirilen en ciddi istenmeyen ilaçreaksiyonları, ciddi enfeksiyonlar (sepsis, pnömoni, tüberküloz, invazif mantar

11

enfeksiyonu ve fırsatçı enfeksiyonlar), demiyelinizan bozukluklar, HBV reaktivasyonu, konjestif kalp yetmezliği, otoimmün süreçler (lupus benzeri sendrom), hematolojikreaksiyonlar, şiddetli sistemik hipersensitivite (anaflaktik reaksiyonu içeren), vaskülit,lenfoma ve lösemiyi içermiştir (bkz. Bölüm 4.4).

Advers reaksiyonların listesi

Golimumab ile yürütülen klinik çalışmalarda gözlenen ve tüm dünyada pazarlama sonrası kullanım sırasında rapor edilen istenmeyen ilaç reaksiyonları, aşağıdalistelenmektedir. Belirtilen sistem organ sınıflarındaki advers ilaç reaksiyonları sıklıkbakımından aşağıda sınıflanan şekilde listelenmiştir: Çok yaygın (>1/10); yaygın(>1/100, <1/10); Yaygın olmayan (>1/1.000, <1/100); seyrek (>1/10.000, <1/1.000);çok seyrek (<1/10.000); bilinmiyor (eldeki verilerden hareketle tahmin edilemiyor).Her sıklık grubundaki istenmeyen etkiler, ciddiyeti gittikçe azalacak şekilde verilmiştir.

Enfeksiyon ve enfestasyonlar

Çok yaygın:

- Üst solunum yolu enfeksiyonları (nazofarenjit, farenjit, larenjit ve rinit)

Yaygın:

- Bakteri enfeksiyonları (örneğin selülit)

- Alt solunum yolu enfeksiyonu (örneğin pnömoni)

- Viral enfeksiyonlar (örneğin influenza ve herpes)

- Bronşit

- Sinüzit

- Yüzeysel mantar enfeksiyonları

- Apse

Yaygın olmayan:

- Septik şok dahil sepsis

- Piyelonefrit

Seyrek:

- Tüberküloz

- Fırsatçı enfeksiyonlar (örneğin invazif mantar enfeksiyonları [histoplazmoz,koksidioidomikoz, pnömosistoz], bakteri enfeksiyonları, atipik mikobakterienfeksiyonları ve protozoa enfeksiyonları)

- Hepatit B reaktivasyonu

- Bakteriyel artrit

- Enfektif bursit

İyi huylu ve kötü huylu neoplazmalar (kist ve polipler de dahil olmak üzere)

Yaygın olmayan:

- Neoplazmlar (örneğin deri kanseri, skuamöz hücreli karsinom ve melanositiknevüs)

Seyrek:

- Lenfoma, lösemi, melanoma, merkel hücreli karsinomBilinmiyor:

- Hepatosplenik T-hücreli lenfoma*

12Kan ve lenf sistemi hastalıkları

Yaygın:

- Lökopeni (nötropeniyi içeren), anemi

Yaygın olmayan:

- Trombositopeni, pansitopeni

Seyrek:

- Aplastik anemi, agranülositoz

Bağışıklık sistemi hastalıkları

Yaygın:

- Alerjik reaksiyonlar (bronkospazm, aşırı duyarlılık, ürtiker)

- Otoantikor pozitifliği

Seyrek:

- Ciddi sistemik aşırı duyarlılık reaksiyonları (anaflaktik reaksiyon dahil)

- Vaskülit (sistemik)

- Sarkoidoz

Endokrin hastalıklar

Yaygın olmayan:

- Tiroid bozuklukları (örneğin hipotiroidizm, hipertiroidizm ve guatr)

Metabolizma ve beslenme hastalıkları

Yaygın olmayan:

- Kan glukozunun yükselmesi

- Lipidlerin artması

Psikiyatrik hastalıklar

Yaygın:

- Depresyon

- Uykusuzluk

Sinir sistemi hastalıkları

Yaygın:

- Baş dönmesi

- Baş ağrısı

- Parestezi

Yaygın olmayan:

- Denge bozuklukları

Seyrek:

- Demiyelinizan bozukluklar (merkezi ve periferik)

- Tat duyumunda değişiklik

Göz hastalıkları

Yaygın olmayan:

Görme bozuklukları (örneğin bulanık görme, görme keskinliğinin azalması) Konjonktivit

Göz alerjisi (örneğin kaşıntı ve iritasyon)

Kardiyak hastalıklar

Yaygın olmayan:

- Aritmi

- İskemik koroner arter bozukluklarıSeyrek:

- Konjestif kalp yetmezliği (yeni başlayan veya kötüleşen)

Vasküler hastalıklar

Yaygın:

- HipertansiyonYaygın olmayan:

- Tromboz (örneğin derin ven trombozu, aort trombozu)

- Yüzde ve vücudun diğer bölgelerinde kızarma

Seyrek:

- Raynaud fenomeni

Solunum, göğüs bozuklukları ve mediastinal hastalıklar

Yaygın:

- Astım ve ilişkili semptomlar (örneğin hırıltılı solunum vehiperreaktivite)

Yaygın olmayan:

- İnterstisyel akciğer hastalığı

Gastrointestinal hastalıklar

Yaygın:

- Dispepsi

- Gastrointestinal ve abdominal ağrı

- Bulantı

- Gastrointestinal enflamatuvar bozukluk (örn., gastrit ve kolit)

- Stomatit

Yaygın olmayan:

- Kabızlık

- Gastroözofageal reflü hastalığı

Hepatobiliyer hastalıklar

Yaygın:

- Alanin aminotransferaz artışı

- Aspartat aminotransferaz artışı

Yaygın olmayan:

- Kolelitiyaz

Karaciğer bozuklukları

Seyrek:

- Otoimmün hepatit**

Deri ve deri altı doku hastalıkları

Yaygın:

- Pruritus

- Deri döküntüsü

- Alopesi

- Dermatit

Yaygın olmayan:

- Büllöz deri reaksiyonları

- Psoriyaz (yeni başlayan veya daha önceki mevcut palmar/plantar ve püstülerpsoriyazın kötüleşmesi)

- Ürtiker

Seyrek:

- Likenoid reaksiyonlar

- Deri soyulması

- Vaskülit (kütanöz)

Bilinmiyor:

- Dermatomiyozit semptomlarının kötüleşmesi

Kas-iskelet bozuklukları, bağ doku ve kemik hastalıkları

Seyrek:

- Lupus-benzeri sendrom

Böbrek ve idrar yolu hastalıkları

Seyrek:

- Mesane bozuklukları

- Böbrek bozuklukları

Üreme sistemi ve meme hastalıkları

Yaygın olmayan:

- Meme bozuklukları

- Menstrüasyon bozuklukları

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar

Yaygın:

- Pireksi

- Asteni

- Enjeksiyon yerinde reaksiyon (örneğin enjeksiyon yerinde eritem, ürtiker,sertleşme, ağrı, morarma, kaşıntı, tahriş ve parestezi), göğüste rahatsızlık hissi

Seyrek:

- İyileşme bozukluğu

15Yaralanma, zehirlenme ve prosedürden kaynaklanan komplikasyonlar

Yaygın:

- Kemik kırıkları

* Diğer TNF-bloker ajanlarla gözlenmiştir.

** Pazarlama sonrası dönemde TNF alfa inhibitörleri kullanan hastalarda seyrek otoimmün hepatit vakaları raporlanmıştır.

Bu bölüm boyunca, medyan takip süresi (yaklaşık 4 yıl) tüm golimumab kullanımı için genel olarak verilmiştir. Golimumab kullanımının doz ile tanımlandığı durumlarda,hastalarda dozlar arasında geçiş yapılmış olabileceğinden dolayı (50 mg doz içinyaklaşık 2 yıl, 100 mg doz için yaklaşık 3 yıl) medyan takip süresi değişmektedir.

Seçilmiş istenmeyen ilaç reaksiyonlarının tarifi

Pivot çalışmaların kontrollü döneminde en yaygın istenmeyen reaksiyon, golimumab ile tedavi edilen hastaların %12,6'sında (100 hasta yılı başına insidans: 60,8; %95 GA:55,0, 67,1) ve kontrol hastalarının %11,0'inde (100 hasta yılı başına insidans: 54,5: %95GA: 46,1, 64,0) bildirilen üst solunum yolu enfeksiyonu olmuştur. Medyan takip süresiyaklaşık 4 yıl olan çalışmaların kontrollü ve kontrolsüz bölümlerinde, üst solunum yoluenfeksiyonlarının 100 hasta yılı başına insidansı golimumab ile tedavi edilen hastalarda34,9 olay olmuştur (%95 GA: 33,8, 36,0).

Pivot çalışmaların kontrollü döneminde, enfeksiyonlar golimumab ile tedavi edilen hastaların %23,0'ünde (100 hasta yılı başına insidans: 132,0; %95 güven aralığı: 123,3,141,1) ve kontrol hastalarının %20,2'sinde (100 hasta yılı başına insidans 122,3; %95GA: 109,5, 136,2) gözlenmiştir. Medyan takip süresi yaklaşık 4 yıl olan çalışmalarınkontrollü ve kontrolsüz bölümlerinde, golimumab ile tedavi edilen hastalardaenfeksiyonların 100 hasta yılı başına insidansı 81,1 olay olmuştur (%95 GA: 79,5, 82,8).

Romatoid artrit, psoriyatik artrit, ankilozan spondilit ve radyografik olarak, AS kanıtı olmayan aksiyal spondilartrit çalışmalarının kontrollü döneminde ciddi enfeksiyonlar;golimumabla tedavi edilen hastaların %1,2' sinde ve kontrol ile tedavi edilen hastaların%1,2' sinde gözlenmiştir. Romatoid artrit, psoriyatik artrit, ankilozan spondilit veradyografik olarak, AS kanıtı olmayan aksiyal spondilartrit çalışmalarının kontrollüdöneminde, 100 hasta takip yılı başına ciddi enfeksiyonların insidansı golimumab 100mg grubunda 7,3 (%95 GA: 4,6, 11,1), golimumab 50 mg grubunda 2,9 (%95 GA: 1,2,6,0) ve plasebo grubunda 3,6 olmuştur (%95 GA: 1,5, 7,0). Golimumab indüksiyonuyapılan ülseratif kolit çalışmalarının kontrollü döneminde ciddi enfeksiyonlargolimumab ile tedavi edilen hastaların %0,8'inde ve kontrol hastalarının %1,5'indegözlenmiştir. Tüberküloz, sepsis ve pnömoni dahil bakteri enfeksiyonları, invazifmantar enfeksiyonları ve diğer fırsatçı enfeksiyonlar, golimumabla tedavi edilenhastalarda gözlenen ciddi enfeksiyonlardır; bunlardan bazıları ölümle sonuçlanmıştır.Medyan takip süresi yaklaşık 3 yıl olan öncü çalışmaların kontrollü ve kontrolsüzbölümlerinde, golimumab 100 mg alan hastalarda fırsatçı enfeksiyonlar ve tüberkülozdahil ciddi enfeksiyonların insidansı golimumab 50 mg alan hastalara kıyasla dahayüksek bulunmuştur. Tüm ciddi enfeksiyonların 100 hasta yılı başına insidansıgolimumab 100 mg alan hastalarda 4,1 (%95 GA: 3,6, 4,5) ve golimumab 50 mg alanhastalarda 2,5 olmuştur (%95 GA: 2,0, 3,1).

16

Maligniteler

Lenfoma

Pivot çalışmalarda golimumab ile tedavi edilen hastalarda lenfoma insidansı, genel popülasyonda beklenenden daha yüksek olmuştur.

Medyan takip süresi yaklaşık 3 yıl olan bu çalışmaların kontrollü ve kontrolsüz bölümlerinde, golimumab 100 mg alan hastalarda golimumab 50 mg alan hastalarakıyasla daha yüksek lenfoma insidansı gözlenmiştir. Lenfoma tanısı 11 hastadakonmuştur (golimumab 50 mg tedavi gruplarında 1 hasta ve golimumab 100 mg tedavigruplarında 10 hasta); 100 hasta takip yılı başına lenfoma insidansı (%95 GA)golimumab 50 mg ve 100 mg için sırasıyla 0,03 olay (0,00, 0,15) ve 0,13 olay (0,06,0,24) iken plasebo için 0,00 olmuştur (0,00, 0,57). Lenfomaların büyük kısmı, dahaönceden anti-TNF ajanlar almış, hastalık süresi daha uzun ve hastalığı daha refrakter(yanıtsız) olan hastaları dahil eden GO-AFTER klinik çalışmasında görülmüştür (bkz.Bölüm 4.4).

Lenfoma dışındaki diğer maligniteler

Pivot çalışmaların kontrollü dönemlerinde ve yaklaşık 4 yıllık takip döneminin sonuna kadar, lenfoma dışında kalan diğer malignitelerin insidansının (melanoma dışı derikanseri hariç), golimumab ve kontrol gruplarında benzer olduğu görülmüştür. Yaklaşık4 yıllık takip döneminin sonuna kadar, lenfoma dışındaki malignitelerin insidansı(melanoma dışı deri kanseri hariç) genel popülasyon ile benzer bulunmuştur.

Medyan takip süresi yaklaşık 3 yıl olan öncü çalışmaların kontrollü ve kontrolsüz bölümlerinde, plasebo ile tedavi edilen 5, golimumab 50 mg ile tedavi edilen 10 vegolimumab 100 mg ile tedavi edilen 31 hastaya melanoma dışı deri kanseri tanısıkonmuş ve söz konusu kanserlerin 100 hasta takip yılı başına insidansı (%95 güvenaralığı) golimumab kullananlarda kombine 0,36 (0,26, 0,49) plasebo verilenlerde ise0,87 (0,28, 2,04) olarak hesaplanmıştır (bkz. Bölüm 4.4).

Medyan takip süresi yaklaşık 3 yıl olan öncü çalışmaların kontrollü ve kontrolsüz dönemlerinde, plasebo ile tedavi edilen 5, golimumab 50 mg ile tedavi edilen 21 vegolimumab 100 mg ile tedavi edilen 34 hastaya melanoma, melanoma dışı deri kanserive lenfoma haricinde malignite tanısı konmuş ve söz konusu kanserlerin 100 hasta takipyılı başına insidansı (%95 güven aralığı) golimumab kullananlarda kombine 0,48 (0,36,0,62) plasebo verilenlerde ise 0,87 (0,28, 2,04) olarak hesaplanmıştır (bkz. Bölüm 4.4).

Astımlı hastalardaki klinik çalışmalarda bildirilen vakalar

Eksplorasyon amaçlı bir klinik çalışmada şiddetli, inatçı astım hastalarına başlangıçta (0. hafta), belirlenen tedavi dozunun %150'sine eşit bir golimumab yükleme dozusubkutan olarak verilmiş ve daha sonra da tedaviye 52. haftanın sonuna kadar 4 haftadabir 200 mg, 100 mg veya 50 mg golimumabla devam edilmiştir. Kombine golimumabtedavi gruplarında (n=230) sekiz malignite bildirilmiş, plasebo grubunda (n=79) isemalignite hiç bildirilmemiştir. Bir hastada lenfoma, 2 hastada melanom dışı deri kanserive 5 hastada diğer maligniteler bildirilmiştir. Herhangi bir kanser tipinin spesifik olarakkümelendiği gözlenmemiştir.

Bu çalışmanın plasebo-kontrollü bölümünde tüm malignitelerin golimumab kullanan hastalardaki 100 hasta-yılı başına insidansı (%95 güven aralığı) 3,19 (1,38, 6,28) olarakhesaplanmıştır. Bu çalışmada, golimumabla tedavi edilen hastalarda 100 hasta takip yılıbaşına hesaplanan insidansın (%95 güven aralığı) lenfoma için 0,40 (0,01, 2,20),

17

melanoma dışı deri kanseri için 0,79 (0,10, 2,86) ve diğer maligniteler için 1,99 (0,64, 4,63) olduğu hesaplanmıştır. Plasebo grubunda bu maligniteler için 100 hasta takip yılıbaşına hesaplanan insidans (%95 güven aralığı), 0,00 (0,00, 2,94) olarak bulunmuştur.Söz konusu bulgunun klinik anlamlılığı bilinmemektedir.

Nörolojik olaylar

Medyan takip süresi yaklaşık 3 yıl olan pivot çalışmaların kontrollü ve kontrolsüz dönemlerinde, golimumab 100 mg alan hastalarda golimumab 50 mg alan hastalarakıyasla daha yüksek demiyelinizasyon insidansı gözlenmiştir (bkz. Bölüm 4.4).

Karaciğer enzimlerinde yükselmeler

Pivot romatoid artrit ve psoriyatik artrit çalışmalarının kontrollü döneminde, ALT düzeylerinde hafif (normalin üst sınırının (ULN) >1 - <3 katı) yükselmeler, romatoidartrit ve psoriyatik artrit çalışmalarında golimumab kullanan hastalarla kontrolhastalarında birbirlerine yakın oranlarda (hastaların %22,1-%27,4'ünde) görülmüştür;ankilozan spondilit ve radyografik olarak, AS kanıtı olmayan aksiyal spondilartritçalışmasında golimumabla tedavi edilen hastalarda (%26,9) hafif ALT yükselmeleriylekontrol hastalarındakinden daha yüksek oranlarda (%10,6) karşılaşılmıştır. Medyan takipsüresi yaklaşık 5 yıl olan pivot romatoid artrit ve psoriyatik artrit çalışmalarınınkontrollü ve kontrolsüz dönemlerinde, hafif ALT yükselmelerinin insidansının romatoidartrit ve psoriyatik artrit çalışmalarında golimumab ile tedavi edilen hastalarda vekontrol hastalarında birbirine yakın olduğu gözlenmiştir. Golimumab indüksiyonlupivot ülseratif kolit çalışmalarının kontrollü döneminde ALT'de hafif yükselmeler (> 1ve < 3 x ULN) golimumab ile tedavi edilen hastalarda ve kontrol hastalarında benzeroranlarda gözlenmiştir (sırasıyla %8,0 ve %6,9). Medyan takip süresi yaklaşık 2 yılolan öncü ülseratif kolit çalışmalarının kontrollü ve kontrolsüz dönemlerinde hafifALT yükselmelerinin insidansı ülseratif kolit çalışmasının idame bölümündegolimumab alan hastalarda %24,7 olmuştur.

Pivot romatoid artrit ve ankilozan spondilit çalışmalarının kontrollü döneminde; ALT düzeyinde normalin üst sınırına göre en az 5 kat yükselme yaygın görülmemiş ve kontrolhastalarına kıyasla golimumabla tedavi edilen hastalarda daha fazla (sırasıyla %0,0 ve%0,4 - %0,9) gözlenmiştir. Psoriyatik artrit popülasyonunda böyle bir eğilimgözlenmemiştir. Medyan takip süresi 5 yıl olan pivot romatoid artrit, psoriyatik artrit veankilozan spondilit çalışmalarının kontrollü ve kontrolsüz dönemlerinde, ULN'den en az5 kat daha fazla ALT yükselmelerinin insidansı golimumab ile tedavi edilen hastalardave kontrol hastalarında benzer bulunmuştur. Radyografik olarak, AS kanıtı olmayanaksiyal spondiloartrit çalışmasının kontrollü ve kontrolsüz dönemlerinde hiçbir vakabildirilmemiştir (1 yıla kadar). Bu ALT yükselmelerine genel olarak herhangi birsemptom eşlik etmemiş ve anormallikler, golimumab tedavisine devam edildiğinde veyagolimumab tedavisi bırakıldığında ya da birlikte kullanılan ilaçlarda değişiklikyapıldığında azalmış ya da normale dönmüştür. Golimumab indüksiyonlu pivotülseratif kolit çalışmalarının kontrollü dönemlerinde ALT'de > 5 x ULN yükselmelergolimumab ile tedavi edilen hastalarda ve kontrol hastalarında benzer oranlardagözlenmiştir (sırasıyla %0,3 ve %1,0). Medyan takip süresi yaklaşık 2 yıl olan pivotülseratif kolit çalışmalarının kontrollü ve kontrolsüz dönemlerinde ALT'de > 5 xULN yükselmelerin insidansı ülseratif kolit çalışmasının idame bölümündegolimumab alan hastalarda %0,8 olmuştur.

18

Romatoid artrit, psoriyatik artrit, ankilozan spondilit ve radyografik olarak, AS kanıtı olmayan aksiyal spondilartrit pivot çalışmalarında golimumab ile tedavi edilen vekaraciğer anormallikleri daha önceden de mevcut olan ve başka tıbbi ürünler de alan birhastada (bir RA çalışmasında), sarılık eşliğinde enfeksiyöz olmayan ve ölümlesonuçlanan hepatit gelişmiştir. Golimumabın bu gelişmelere katkıda bulunan ya dabunları kötüleştiren bir faktör olma olasılığı dışlanamaz.

Enjeksiyon yeri reaksiyonları

Pivot çalışmaların kontrollü dönemlerinde, golimumab ile tedavi edilen hastaların %5,4'ünde ve kontrol hastalarının %2,0'sinde enjeksiyon yerinde reaksiyonlargelişmiştir. Golimumaba karşı antikorların varlığı, bu reaksiyonların gelişme riskiniartırabilir. Enjeksiyon yeri reaksiyonlarının büyük bölümü hafif ve orta şiddette olmuşve kendilerini en sık, enjeksiyon yerinde eritem olarak göstermiştir. Enjeksiyon yerireaksiyonları, tıbbi ürünün bırakılmasını genellikle gerektirmemiştir.

Romatoid artrit, psoriyatik artrit, ankilozan spondilit, radyografik olarak, AS kanıtı olmayan aksiyal spondilartrit ve şiddetli persistan astım hastalarındaki kontrollü Faz IIbve/veya III çalışmalarda ve ülseratif kolitin Faz II/III çalışmalarında golimumabla tedaviedilen hiçbir hastada anafilaktik reaksiyonlar gelişmemiştir.

Otoimmün antikorlar

Pivot çalışmaların kontrollü ve kontrolsüz dönemlerinde 1 yıllık takip süresince, golimumab ile tedavi edilen hastaların %3,5'inde ve kontrol hastalarının %2,3'ündeANA pozitifliği (1:160 veya daha yüksek titrede) sonradan gelişmiştir. Tedavibaşlangıcında anti-dsDNA negatif bulunan hastalarda 1 yıllık izleme döneminde anti-dsDNA antikorları görülme sıklığı %1,1'dir.

Pediyatrik popülasyon

Poliartiküler jüvenil idiyopatik artrit (pJİA)

Golimumabın güvenliliği 2-17 yaş arası pJİA'lı 173 hastada yürütülen bir faz III çalışmada incelenmiştir. Ortalama takip süresi yaklaşık iki yıldır. Bu çalışmada bildirilenadvers olayların tipi ve sıklığı yetişkinlerdeki Romatoid Artrit çalışmalarındagözlenenler ile genel olarak benzerdir.

Süpheli advers reaksiyonların raporlanması

Ruhsatlandırma sonrası şüpheli ilaç advers reaksiyonlarının raporlanması büyük önem taşımaktadır. Raporlama yapılması, ilacın yarar/risk dengesinin sürekli olarakizlenmesine olanak sağlar. Sağlık mesleği mensuplarının herhangi bir şüpheli adversreaksiyonu Türkiye Farmakovijilans Merkezi (TÜFAM)'ne bildirmeleri gerekmektedir

(www.titck.gov.tr;[email protected] Doz aşımı ve tedavisi