Enflanis 400 Mg I.m./i.v. Enjeksiyonluk Çözelti Hazırlamak İçin Toz ve Çözücü Kısa Ürün Bilgisi

KISA ÜRÜN BİLGİSİ

¡ Bu ilaç ek izlemeye tabidir. Bu üçgen yeni güvenlilik bilgisinin hızlı olarak belirlenmesini sağlayacaktır. Sağlık mesleği mensuplarının şüpheli advers reaksiyonları TÜFAM'abildirmeleri beklenmektedir. Bakınız Bölüm 4.8. Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması.

1. BEŞERİ TIBBİ ÜRÜNÜN ADI

ENFLANİS 400 mg I.M./I.V. enjeksiyonluk çözelti hazırlamak için toz ve çözücü Steril

2. KALİTATİF VE KANTİTATİF BİLEŞİMEtkin madde:

Bir flakon,

Teikoplanin 400 mg

Yardımcı madde(ler):

Sodyum klorür 24,8 mg Yardımcı maddeler için 6.1'e bakınız.

3. FARMASÖTİK FORM

I.M./I.V. Enjeksiyonluk çözelti hazırlamak için toz ve çözücü.

Sulandırılarak hazırlanan çözeltinin görünümü berrak, sarımsı çözelti şeklindedir.

4. KLİNİK ÖZELLİKLER

4.1.Terapötik endikasyonlar

ENFLANİS, yetişkinlerde ve doğumdan itibaren çocuklarda aşağıdaki enfeksiyonların parenteral tedavisinde endikedir (Bkz. Bölüm 4.2, 4.4 ve 5.1):

• Komplike deri ve yumuşak doku enfeksiyonları,

• Kemik ve eklem enfeksiyonları,

• Hastane kökenli pnömoni,

• Toplum kökenli pnömoni,

• Komplike idrar yolu enfeksiyonları,

• İnfektif endokardit,

• Sürekli ayaktan periton diyalizi (SAPD) ile ilişkili peritonit,

• Yukarıda listelenen endikasyonların herhangi biri ile ilişkili ortaya çıkan bakteriyemi.

ENFLANİS,

Clostridium difficile

enfeksiyonu ile ilişkili ishal ve kolit tedavisinde alternatif bir oral tedavi olarak endikedir.

Gerekli durumlarda teikoplanin, diğer antibakteriyel ajanlarla kombine olarak uygulanmalıdır. Antibakteriyel ajanların doğru kullanımına ilişkin resmi kılavuzlar dikkate alınmalıdır.

1/14

4.2.Pozoloji ve uygulama şekli Pozoloji/uygulama sıklığı ve süresi:

Tedavinin dozu ve süresi, altta yatan enfeksiyonun tipi ve şiddetine, hastanın klinik yanıtına, yaş ve böbrek fonksiyonu gibi hasta unsurlarına göre ayarlanmalıdır.

Serum konsantrasyonlarının ölçülmesi

Minimum çukur serum konsantrasyonuna ulaşıldığından emin olmak için, yükleme doz rejiminin tamamlanmasından sonra kararlı durumda teikoplanin çukur serum konsantrasyonlarıizlenmelidir;

• Gram-pozitif enfeksiyonların çoğu için, teikoplanin çukur serum konsantrasyonları YüksekPerformanslı Sıvı Kromotografisi (HPLC) ile ölçüldüğünde en az 10 mg/L'lik ya daFloresan Polarizasyon İmmünoanaliz (FPIA) yöntemi ile ölçüldüğünde en az 15 mg/L'likçukur teikoplanin seviyeleridir.

• Endokardit ve diğer şiddetli enfeksiyonlar için, teikoplanin çukur serum konsantrasyonlarıHPLC ile ölçüldüğünde en az 15-30 mg/L'lik ya da FPIA metodu ile ölçüldüğünde en az30-40 mg/L'ye ulaşmalıdır.

İdame tedavisi sırasında, bu konsantrasyonların stabil olduğundan emin olmak için teikoplanin çukur serum konsantrasyonları en az haftada bir kez izlenebilir.

Erişkinler veya renal fonksiyonu normal olan yaşlı hastalarda

Endikasyonlar Yükleme dozu İdame dozu Yükleme doz rejimi 3 ila 5. günde hedeflenen çukurkonsantrasyonları İdame dozu İdame boyunca hedeflenen çukurkonsantrasyonları - Komplikederi ve yumuşak doku enfeksiyonları - Pnömoni - Komplikeidrar yoluenfeksiyonları 3 intravenöz veya intramüsküler uygulama içinher 12 saatte 6mg/kg > 15 mg/L1 Günde bir kez intravenöz veyaintramüsküler 6mg/kg vücutağırlığı > 15 mg/L1 Haftada 1 kez - Kemik ve eklem enfeksiyonları 3 ila 5 intravenözuygulama içinher 12 saatte12 mg/kgvücut ağırlığı > 20 mg/L1 Günde bir kez intravenöz veyaintramüsküler12 mg/kg vücutağırlığı > 20 mg/L1 - İnfektif endokardit 1 3 ila 5 intravenözuygulama içinher 12 saatte12 mg/kgvücut ağırlığı h>u belge, gı 30-40 mg/L1 ıveniı elektronik imza ile imzalan Günde bir kez intravenöz veyaintramüsküler12 mg/kg vücutağırlığı mistir. > 30 mg/L1

2/14

Doz hastanın ağırlığı ne olursa olsun vücut ağırlığına göre ayarlanmalıdır.

Tedavi süresi:

Tedavinin süresine klinik yanıta dayanarak karar verilmelidir. İnfektif endokardit için genellikle en az 21 günlük bir tedavi uygun görülmektedir. Tedavi süresi 4 ayı geçmemelidir.

Kombine tedavi:

Teikoplaninin sınırlı bir antibakteriyel aktivite spektrumu vardır (Gram pozitif). Patojenin önceden belgelendiği ve duyarlılığın bilindiği veya teikoplanin ile tedaviye uygun en olasıpatojenlerin olduğuna dair yüksek bir şüphenin bulunduğu durumlar olmadığı sürece, bazıenfeksiyonların tedavisinde tek ajan olarak kullanılması uygun değildir.

Clostridium difficileenfeksiyonu ile ilişkili ishal ve kolit

Önerilen doz 7 ila 14 gün boyunca günde iki kez oral yoldan uygulanan 100-200 mg'dır.

Uygulama şekli:

Sulandırılmış ENFLANİS enjeksiyonu doğrudan intravenöz ya da intramüsküler yoldan uygulanabilir. İntravenöz dozlar, bolus olarak (3-5 dakika içinde yapılan hızlı enjeksiyonla) yada 30 dakika içinde yapılan yavaş infüzyonla uygulanabilir. Yenidoğanlarda sadece infüzyontekniği kullanılmalıdır.

Clostridium difficile

enfeksiyonu ile ilişkili ishal ve kolit için oral yol kullanılmalıdır.

Kullanmadan önce, ENFLANİS'in sulandırılması ve seyreltilmesi hakkındaki talimatlara bakınız (Bkz. Bölüm 6.6)

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:

Böbrek yetmezliği:

ENFLANİS tedavisinin dördüncü gününe kadar doz ayarlaması gerekli olmayıp daha sonra HPLC ile ölçüldüğünde en az 10 mg/L'lik ya da FPIA yöntemi ile ölçüldüğünde en az 15mg/L'lik bir çukur serum konsantrasyonu elde edilecek şekilde doz ayarlaması yapılmalıdır.

Tedavinin 4'üncü gününden sonra:

• Orta dereceli böbrek yetmezliğinde (kreatinin klirensi 30 ila 80 mL/ dakika arasında):önerilen normal doz 2 günde bir kez ya da bu dozun yarısı günde bir kez uygulanarak idamedozu yarıya düşürülmelidir.

• Şiddetli böbrek yetmezliğinde (kreatinin klirensi 30 mL/dakika'nın altında) ve hemodiyalizuygulanan hastalarda: önerilen normal doz 3 günde bir kez ya da bu dozun üçte biri gündebir kez uygulanarak idame dozu önerilenin üçte birine düşürülmelidir.

ENFLANİS hemodiyaliz ile uzaklaştırılamaz.

Sürekli ayaktan periton diyalizi uygulanan hastalar (SAPD):

IV olarak uygulanan 6 mg/kg vücut ağırlığında intravenöz tek bir yükleme dozundan sonra, ilk hafta için diyaliz çözeltisi torbasında 20 mg/L, ikinci hafta için farklı torbalarda bir 20 mg/L vedaha sonra üçüncü hafta gece torbasında 20 mg/L uygulanır.

3/14

Pediyatrik popülasyon:

Doz önerileri, yetişkinlerde ve 12 yaşından büyük çocuklarda aynıdır.

2 aydan büyük ve 12 yaşından küçük çocuklarda:

Yükleme dozu olarak, ilk üç uygulama için her 12 saatte bir 10 mg/kg vücut ağırlığında intravenöz doz uygulanır.

İdame dozu olarak, günde 6-10 mg/kg vücut ağırlığında tek dozla intravenöz yoldan devam edilir.

Yenidoğanlar ve 2 aylıktan küçük bebeklerde:

Yükleme dozu olarak, tedavinin ilk günü için 16 mg/kg vücut ağırlığında intravenöz infüzyon yoluyla uygulanan tek yükleme dozudur.

İdame dozu olarak, günde bir kez intravenöz infüzyon yoluyla 8 mg/kg vücut ağırlığında uygulanır.

Geriyatrik popülasyon:

Geriyatrik hastalarda böbrek yetmezliği olmadığı müddetçe doz ayarlaması gerekmez.

4.3.Kontrendikasyonlar

Etkin madde teikoplanine veya bölüm 6.1'de listelenen yardımcı maddelerden herhangi birine karşı aşırı duyarlılık gösteren hastalarda ENFLANİS kontrendikedir.

4.4.Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

Aşırı duyarlılık reaksiyonları

ENFLANİS ile ciddi, hayatı tehdit edici, bazen ölümcül olabilen, aşırı duyarlılık reaksiyonları bildirilmiştir (örn. anafilaktik şok). Teikoplanine karşı bir alerjik reaksiyon oluşursa, tedaviderhal kesilmeli ve uygun acil önlemler başlatılmalıdır.

Vankomisine karşı aşırı duyarlılığı olduğu bilinen hastalarda ölümcül anafilaktik şok dahil, çapraz duyarlılık reaksiyonları görülebileceğinden, ENFLANİS önlem alınarakuygulanmalıdır.

Ancak daha önceden vankomisin ile 'Kırmızı Adam Sendromu' hikayesi, teikoplanin kullanımı için kontrendikasyon değildir.

İnfüzyona bağlı reaksiyonlar

Seyrek durumlarda (ilk dozda bile), kırmızı adam sendromu (kaşıntı, ürtiker, eritema, anjiyonörotik ödem, taşikardi, hipotansiyon, dispne dahil semptomlar kompleksi) gözlenmiştir.

İnfüzyonu durdurmak veya yavaşlatmak bu reaksiyonların kesilmesini sağlayabilir. Günlük doz bolus enjeksiyon yerine 30 dakikalık periyoda yayılan infüzyon ile uygulanırsa, infüzyona bağlıreaksiyonlar sınırlandırılabilir.

Şiddetli büllöz reaksiyonlar

ENFLANİS kullanımı ile hayatı tehdit edici veya ölümcül olabilen deri reaksiyonları olan

Bdge _D(|₁tfvfin^-Jcfi^hftso9zssfi^dreffu(ı^SJSA^e^Tfi^{ksik E}p^ideımal -^ekrot^iz _h⁽T^EN)^^^ldi^ritmⁱşiiriii^SJt^Sc-vey^a

4/14

TEN belirtileri ve semptomları (örn. genellikle mukozal lezyon ve kabarcıklarla birlikte ilerleyen deri döküntüsü) mevcutsa, ENFLANİS tedavisi derhal kesilmelidir.

Antibakteriyel aktivite spektrumu

Patojenin önceden belgelendiği ve duyarlılığın bilindiği veya teikoplanin ile tedaviye uygun en olası patojenlerin olduğuna dair yüksek bir şüphenin bulunduğu durumlar olmadığı sürece, bazıenfeksiyonların tedavisinde tek ajan olarak kullanılması uygun değildir.

Teikoplaninin rasyonel kullanımı, bireysel hastanın tedavisinde bakteriyel aktivite spektrumunu, güvenlilik profilini ve standart antibakteriyel terapinin uygunluğunu dikkatealmalıdır. Bu temelde çoğu durumda teikoplaninin, standart antibakteriyel aktivitenin uygunolmadığı hastalarda şiddetli enfeksiyonların tedavisinde kullanılması beklenmektedir.

Yükleme dozu rejimi

Güvenlilik verileri sınırlı olduğundan, günde iki kez 12 mg/kg vücut ağırlığında teikoplanin dozları uygulandığı zaman hastalar istenmeyen etkiler açısından dikkatli takip edilmelidir. Burejimde kan kreatinin değerleri, önerilen periyodik hematolojik değerlendirmeye ilave olarakizlenmelidir.

Teikoplanin intraventriküler yoldan uygulanmamalıdır.

Trombositopeni

Teikoplaninle trombositopeni bildirilmiştir. Tedavi sırasında, tam hücre kan sayımı dahil olmak üzere periyodik hematolojik incelemeler yapılması önerilir.

Nefrotoksisite

ENFLANİS ile tedavi edilen hastalarda böbrek yetmezliği bildirilmiştir (bkz. Bölüm 4.8 İstenmeyen Etkiler). Böbrek yetmezliği olan hastalar ve/veya teikoplanin ile birlikte veyaardışık olarak nöfrotoksik potansiyeli olduğu bilinen tıbbi ürünleri kullanan (aminoglikozid,kolistin, amfoterisin B, siklosporin ve sisplatin) hastalar dikkatle izlenmeli ve buna işitsel testlerde dahil edilmelidir.

Teikoplanin esas olarak böbrek yoluyla atıldığı için, böbrek yetmezliği olan hastalarda doz mutlaka ayarlanmalıdır (bkz. Bölüm 4.2).

Ototoksisite

Diğer glikopeptitlerle olduğu gibi, ENFLANİS ile tedavi edilen hastalarda ototoksisite (sağırlık ve kulak çınlaması) bildirilmiştir (bkz. Bölüm 4.8 İstenmeyen Etkiler). ENFLANİS tedavisisırasında iç kulakta işitme engeli ya da bozukluğu belirtileri veya semptomları gelişen hastalar,özellikle uzatılmış tedavi durumlarında ve böbrek yetmezliği olan hastalarda, dikkatledeğerlendirilmeli ve izlenmelidir. ENFLANİS ile birlikte veya ardışık olaraknörotoksik/ototoksik potansiyeli olduğu bilinen tıbbi ürünleri kullanan (aminoglikozid,siklosporin, sisplatin, furosemid ve etakrinik asit) hastalar dikkatle izlenmeli ve duyma yetisikötüleşirse teikoplaninin faydası değerlendirilmelidir.

5/14

Eşzamanlı olarak ototoksik ve/veya nefrotoksik tıbbi ürünler ile tedavi gereksinimi olan hastalara ENFLANİS uygulanırken özel önlemler alınmalıdır; böyle bir durumda düzenlihematoloji, karaciğer ve böbrek fonksiyontestlerinin yapılmasıönerilir.

Süperenfeksiyon:

Diğer antibiyotiklerle olduğu gibi, ENFLANİS kullanımı, özellikle uzun süreli ise, duyarlı olmayan mikroorganizmaların aşırı üremesiylesonuçlanabilir. Tedavisırasında

süperenfeksiyon gelişirse, uygun önlemler alınmalıdır.

Bu tıbbi ürün her mL'sinde 1 mmol (23 mg)'den daha az sodyum ihtiva eder; yani esasında “sodyum içermez”.

KESİNLİKLE DOKTOR KONTROLÜ ALTINDA KULLANILIR.

4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşim ve diğer etkileşim şekilleri

Özel etkileşim çalışmaları gerçekleştirilmemiştir.

Teikoplanin ve aminoglikozid çözeltileri geçimsizdir ve enjeksiyon için karıştırılmamalıdır; bununla beraber diyaliz sıvısı içinde geçimlidir ve SAPD ile ilişkili peritonit tedavisindeserbestçe kullanılabilirler. ENFLANİS'i nefrotoksik veya ototoksik potansiyeli olduğu bilinendiğer ilaçlarla birlikte veya peş peşe kullanırken dikkatli olunmalıdır. Bunlar aminoglikozidler,kolistin, amfoterisin B, siklosporin, sisplatin, furosemid ve etakrinik asiti içerir (bkz. Bölüm4.4). Bununla birlikte, teikoplaninle kombinasyonlarda sinerjistik toksisitenin bir kanıtıbulunmamaktadır.

Klinik çalışmalarda teikoplanin, diğer antibiyotikler, antihipertansifler, anestetik ajanlar, kardiyak ilaçlar ve antidiyabetik ajanlar gibi başka ilaçlarla tedavi edilmekte olan çok sayıdahastaya uygulanmış, herhangi bir advers etkileşim gözlenmemiştir.

Pediyatrik popülasyon

Etkileşim çalışmaları yalnızca yetişkinlerde gerçekleştirilmiştir.

4.6. Gebelik ve laktasyonGenel tavsiye

Gebelik kategorisi: C

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar / Doğum kontrolü (Kontrasepsiyon)

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlarda teikoplanin kullanım ile ilgili herhangi bir bilgi bulunmamaktadır. Bu nedenle, teikoplanin açıkça gerekli olmadıkça çocuk doğurmapotansiyeli bulunan kadınlarda kullanılmamalıdır.

Gebelik dönemi

Gebe kadınlarda teikoplaninin kullanımına ilişkin sınırlı veri bulunmaktadır. Hayvanlar üzerinde yapılan araştırmalar, yüksek dozlarda üreme toksisitesinin bulunduğunu göstermiştir(bkz. Bölüm 5.3): Sıçanlarda yüksek dozlarda, neonatal mortalite ve düşük sıklığında artış

6/14

vardır. İnsanlara yönelik potansiyel risk bilinmemektedir. Bu nedenle, teikoplanin açıkça gerekli olmadıkça gebelik sırasında kullanılmamalıdır. Fetüste renal hasar ve iç kulaktakipotansiyel risk göz ardı edilemez. (bkz. Bölüm 4.4)

Laktasyon dönemi

ENFLANİS'in anne sütü ile atılıp atılmadığı bilinmemektedir. Hayvanlarda ise teikoplaninin sütle atıldığına ilişkin bilgi yoktur. Emzirmeye devam edilmesi/edilmemesi veya teikoplaninile tedaviye devam edilmesi/edilmemesi kararı, anneye teikoplanin tedavisinin yararı ve çocuğaemzirmenin yararı göz önünde bulundurularak alınmalıdır.

Üreme yeteneği/Fertilite

Hayvan üreme çalışmaları üremede bozulma kanıtı göstermemiştir.

4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

ENFLANİS' in araç ve makine kullanımı becerisi üzerinde minör etkisi bulunmaktadır. Teikoplanin sersemlik ve baş ağrısına neden olabilir. Araç ve makine kullanımı etkilenebilir.Bu istenmeyen etkilere sahip hastaların araç ve makine kullanmaması gerekir.

4.8. İstenmeyen etkiler

Bildirilen advers reaksiyonlar aşağıda belirtilmiştir.

Çok yaygın (> 1/10); yaygın (> 1/100 ila < 1/10); yaygın olmayan (> 1/1.000 ila < 1/100); seyrek(> 1/10.000 ila < 1/1.000); çok seyrek (<1/10.000), bilinmiyor(eldeki verilerdenhareketle tahmin edilemiyor).

Enfeksiyonlar ve enfestasyonlar:

Seyrek: Apse

Bilinmiyor: Süperenfeksiyon (duyarlı olmayan mikroorganizmaların aşırı üremesi)

Kan ve lenf sistemi hastalıkları:

Yaygın olmayan: Eozinofili, trombositopeni, lökopeni Bilinmiyor: Agranülositoz, nötropeni,

Bağışıklık sistemi hastalıkları:

Yaygın olmayan: Anafilaktik reaksiyonlar (anafilaksi) (Bkz. Bölüm 4.4)

Bilinmiyor: Eozinofili ve sistemik semptomların görüldüğü ilaç reaksiyonu (DRESS), anafilaktik şok (Bkz. Bölüm 4.4).

Sinir sistemi hastalıkları:

Yaygın olmayan: Sersemlik, baş ağrısı Bilinmiyor: Nöbetler.

Kulak ve iç kulak hastalıkları:

Yaygın olmayan: Sağırlık (işitme kaybı) (Bkz. Bölüm 4.4), tinnitus ve vestibüler bozukluk.

7/14

Vasküler hastalıklar:

Yaygın olmayan: Flebit Bilinmiyor: Tromboflebit

Solunum, göğüs bozuklukları ve mediyastinal hastalıklar:

Yaygın olmayan: Bronkospazm

Gastrointestinal hastalıklar:

Yaygın olmayan: Bulantı, diyare, kusma

Deri ve deri altı dokusu hastalıkları:

Yaygın: Eritem (kızarıklık), döküntü, kaşıntı

Seyrek: Kırmızı adam (Red man) sendromu (ör. vücudun üst bölümünde kızarıklık) (Bkz. Bölüm 4.4).

Bilinmiyor: Ürtiker, anjiyoödem, eksfolyatif dermatit, toksik epidermal nekroliz, eritem multiforme, Stevens-Johnson sendromu (Bkz. Bölüm 4.4)

Böbrek ve idrar hastalıkları:

Yaygın olmayan: Kan kreatininde artış

Bilinmiyor: Böbrek yetmezliği (akut renal yetmezlik dahil)

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar:

Yaygın: Ağrı, ateş

Bilinmiyor: Enjeksiyon yerinde apse, titreme (rigor)

Araştırmalar:

Yaygın olmayan: Artmış transaminazlar (geçici anormal transaminazlar), artmış kan alkalen fosfataz (geçici anormal kan alkalen fosfataz), artmış kan kreatinin (serum kreatininde geçiciyükselme).

Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması

Ruhsatlandırma sonrası şüpheli ilaç advers reaksiyonlarının raporlanması büyük önem taşımaktadır. Raporlama yapılması, ilacın yarar/risk dengesinin sürekli olarak izlenmesineolanak sağlar. Sağlık mesleği mensuplarının herhangi bir şüpheli advers reaksiyonu TürkiyeFarmakovijilans Merkezi (TÜFAM)'ne bildirilmesi gerekmektedir

(www.titck.gov.tr;[email protected];4.9.DOZaşımı ve tedavisi

Semptomlar: lıkla aşırı dozlar uygulanmış pediyatrik hastalar bildirilmiştir. Bunların birinde, IV. olarak 400 mg (95 mg/kg) verilen 29 günlük bir yenidoğanda ajitasyon ortayaçıktığı bildirilmiştir.

Tedavi: Doz aşımında semptomatik tedavi uygulanmalıdır. ENFLANİS hemodiyaliz ile uzaklaştırılamamakta ve yalnızca yavaş peritonal diyaliz yapılmaktadır.

8/14

5. FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Glikopeptid antibakteriyel ATC kodu: J01XA02

Etki mekanizması

Teikoplanin beta-laktamlar tarafından etkilenen bölgeden farklı bir bölgede hücre-duvarı biyosentezi ile etkileşime girerek duyarlı organizmaların gelişmesini inhibe eder. D-alanil-D-alanin rezidülerine spesifik bağlanma yoluyla peptidoglikan sentezi bloke olur.

Direnç mekanizması

• Teikoplanine direnç aşağıdaki mekanizmalara bağlı olabilir: " Modifiye hedef yapı: budirenç biçimi özellikle Enterococcus faecium'da oluşmuştur. Modifikasyon, amino asitzincirinin D-Ala-D-laktat ile bir murein öncülü içinde terminal D-alanil-D-alaninfonksiyonuna değişmesine dayanır, dolayısıyla vankomisine afinitesi azalır. Sorumluenzimler yeni sentezlenmiş D-laktat dehidrogenaz veya ligazdır.

• Teikoplanine azalan hassasiyet veya stafilokok direnci, teikoplaninin bağlandığı mureinöncüllerinin aşırı üretimine dayanır.

Teikoplanin ve glikoprotein vankomisin arasında çapraz direnç oluşabilir. Bir miktar vankomisin dirençli enterekoklar teikoplanine duyarlıdır (Van-B fenotipi).

^a Glikopeptit MIK'ler metoda bağlıdır ve sıvı besi yeri mikrodilüsyon ile tayin edilmelidir (referans ISO 20776). 2 mg/L'lik vankomisin ile S. aureus MIK değerleri vahşi tip M

IK

değerlerinin sınırındadır ve klinik yanıtta bozulma olabilir. S. aureus için direnç kriteri, GISAizolatları ara ürününün ciddi enfenksiyonlar olarak raporlanmasını engellemek için 2 mg/L'yedüşürülmüştür, GISA izolatları vankomisin veya teikoplaninin yükseltilmiş dozları ile tedaviedilebilir değildir.

^b Duyarlı izolatlar nadirdir veya henüz rapor edilmemiştir. Bu tür herhangi bir izolat üzerinde gerçekleştirilen tanımlama ve antimikrobiyal duyarlılık testleri doğrulanmalıdır ve izolat, bir

yenli elektronik imza ile imzalanmıştır.

eıı ,, Burıelge güvenli 6

(TefeseJı

^abor§i^uv&^ra l^gön4^eOİ^meidr}R

Belge D

Duyarlılık testi kriterleri Avrupa Komitesi Antimikrobiyal Duyarlılık Testlerine (EUCAST) göre M IK kriterleri, versiyon 7.1, 10 Mart 2017 aşağıdaki tabloda gösterilmektedir:

Mikroorganizma Duyarlı Dirençli Staphylococcus aureus a'b <2 mg/L >2 mg/L Koagülaz-negatif stafilokok a'b <4 mg/L >4 mg/L Enterococcus spp. <2 mg/L >2 mg/L Streptococcus grupları (A, B, C, G) b <2 mg/L >2 mg/L Streptococcus pneumoniae b <2 mg/L >2 mg/L Viridans grup streptokok b <2 mg/L >2 mg/L Clostridium difficile hariç Gram-pozitif anaeroblar IE IE PK/PD (türlerle ilgili olmayan) kriterler c IE IE

^c IE, organizma veya grubun ilaç ile tedavi için iyi bir hedef olduğuna ilişkin yeterli kanıt bulunmadığını gösterir. Eşlik eden S, I veya R kategorizasyonu bulunmayan bir MIK biryorumla raporlanabilir.

Farmakokinetik/Farmakodinamik ilişki

Teikoplanin antimikrobiyal aktivitesi temel olarak, madde seviyesinin patojenin minimum inhibitör konsantrasyonundan (MİK) daha yüksek olduğu zamanın süresine bağlıdır.

Duyarlılık

Direnç prevelansı seçilen türler için coğrafi olarak ve zaman içinde değişkenlik gösterebilir ve özellikle ciddi enfeksiyonların tedavisinde dirence ilişkin yerel bilgilerin olması arzuedilmektedir. En azından bazı enfeksiyon tiplerinde ajanın faydasını şüpheli kılacak bir yereldirenç prevelansı söz konusu olduğunda, gerekli olduğunda uzman tavsiyesi aranmalıdır.

Yaygın biçimde duyarlı türler

Aerobik Gram-pozitif bakteriler

Corynebacterium jeikeium ^a Enterococcus faecalis

Staphylococcus aureus

(metisilin dirençli suşlar dahil)

Streptococcus agalactiae Streptococcus dysgalactiaeequisimilis ^a

(Grup C & G streptococci)

Streptococcus pneumoniae Streptococcus pyogenesb

Anaerobik Gram-pozitif bakteriler

Clostridium difficile ^a Peptostreptococcus spp.^aDirenç gelişmesi problem olabilecek türler

Aerobik Gram-pozitif bakteriler

Enterococcus faecium Staphylococcus epidermidisStaphylococcus haemolyticusStaphylococcus hominisDoğal olarak dirençli bakteriler

Tüm Gram-negatif bakteriler

Diğer bakteriler

Chlamydia spp.

Chlamydophila spp.

Legionella pneumophila Mycoplasma spp.

^a Tablolar yayınlandığında güncel bir veri mevcut değildi. Ana literatür, standart hacimler ve tedavi önerileri duyarlılık farz etmektedir.

10/14

^b Streptokok türleri heterojen grubu için ortak bir terim. Direnç oranı gerçek streptokok türüne bağlı olarak değişebilir.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Emilim:

Teikoplanin parenteral yol ile (intravenöz veya intramusküler olarak) uygulanır.

İntramusküler uygulama sonrası, teikoplanin biyoyararlanımı (intravenöz uygulamaya kıyasla) hemen hemen tamdır (%90). Altı gün boyunca 200 mg intramusküler uygulamayı takiben,ortalama (SD) maksimum teikoplanin konsantrasyonu (Cmaks) 12,1 (0,9) mg/L'dir veuygulamadan 2 saat sonra meydana gelir.

İntravenöz olarak her 12 saatte bir 3 ila 5 uygulama ile 6 mg/kg yükleme dozu sonrası, Cmaks değerleri 60 ile 70 mg/L aralığındadır ve Cmin genelde 10 mg/L'nin üzerindedir. İntravenözolarak her 12 saatte bir 3 uygulama ile 12 mg/kg yükleme dozu sonrası, ortalama Cmaks veCmin değerleri sırasıyla 100 mg/L ve 20 mg/L'dir.

Günlük idame dozu olarak 6 mg/kg uygulaması sonrası, Cmaks ve Cmin değerleri sırasıyla yaklaşık 70 mg/L ve 15 mg/L'dir. Günlük idame dozu olarak 12 mg/kg uygulaması sonrası,Cmin değerleri 18 mg/L ile 30 mg/L aralığındadır.

Teikoplanin oral yoldan uygulandığında gastrointestinal sistemden emilmez. Sağlıklı olgularda oral yoldan 250 veya 500 mg tek doz uygulandığında, serum veya idrarda teikoplaninsaptanmamıştır ama sadece feçeste (uygulanan dozun % 45'i kadar) değişmemiş tıbbi ürünsaptanmıştır.

Dağılım:

Teikoplanin konsantrasyonlarının fonksiyonunda herhangi bir değişiklik olmaksızın insan serum proteinlerine %87,6 ila %90,8 aralığında bağlanır. Teikoplanin başlıca insan serumalbümine bağlanır. Teikoplanin kırmızı hücrelerde dağılmaz.

Kararlı durum dağılım hacmi (Vss) 0,7 ila 1,4 L/kg arasında değişir. En yüksek Vss değeri numune alma periyodunun 8 günden fazla olduğu son çalışmalarda gözlenmiştir.

Teikoplanin başlıca doku/serum oranları 1'den fazla olan akciğere, miyokardiyuma ve kemik dokularına dağılmaktadır. Blister sıvılarda, sinoviyal sıvı ve peritonal sıvıda doku/serumoranları 0,5 ile 1 aralığındadır. Peritonal sıvıdan teikoplanin eliminasyonu serumdaneliminasyonu ile aynı hızdadır. Plevral sıvıda ve subkütan yağ dokusunda doku/serum oranları0,2 ile 0,5 arasında olmaktadır. Teikoplanin serebrospinal sıvıya (CSF) kolayca penetreolmamaktadır.

Biyotransformasyon:

Plazma ve idrarda değişmemiş teikoplanin ana metabolit olarak saptanmıştır ki bu minimal metabolizmayı işaret etmektedir. Muhtemelen hidroksilasyon ile iki metabolit oluşmaktadır veuygulanan dozun %2 ila 3'ünü temsil etmektedir.

11/14

Eliminasyon:

Değişmemiş teikoplanin başlıca üriner yol (16 günde %80) ile atılırken, uygulamayı takiben 8 gün içinde uygulanan dozun %2,7'si feçeste (safra salgısıyla) elde edilmektedir.

Kan numunesi alma süresinin 8 ile 35 gün olduğu son çalışmalarda, teikoplaninin eliminasyon yarılanma ömrü 100 ile 170 saat arasında değişmektedir.

Teikoplanin 10 ile 14 mL/sa/kg aralığında düşük toplam klirense sahiptir ve teikoplanin esas olarak renal mekanizmalarla atıldığına işaret eden 8 ile 12 mL/sa/kg'lık bir renal klirensesahiptir.

Doğrusallık/doğrusal olmayan durum:

Teikoplanin 2 ile 25 mg/kg doz aralığında doğrusal farmakokinetik göstermektedir.

Özel popülasyonlar:

Böbrek yetmezliği: Teikoplanin renal yolla atıldığından, böbrek yetmezliğinin derecesine göre teikoplanin eliminasyonu azalmaktadır. Teikoplanin toplam ve renal klirensleri kreatininklirensine bağlıdır.

Yaşlı hastalarda:

Yaşlı hasta nüfusunda teikoplanin farmakokinetiği böbrek yetmezliği durumu yok ise değişmez.

Pediyatrik popülasyon:

Erişkinlerle kıyaslandığında, daha yüksek toplam klirens (neonatlar için 15,8 mL/sa/kg, ortalama 8 yaşındakiler için 14,8 mL/sa/kg) ve daha kısa eliminasyon yarılanma ömrü(neonatlar için 40 saat; 8 yaşındakiler için 58 saat) gözlenmiştir.

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Sıçanlara ve köpeklere, tekrarlanan parenteral uygulamayı takiben, böbrekte etkiler gözlenmiş ve bunların doza bağlı ve geri dönüşümlü olduğu gösterilmiştir. Ototoksisiteye nedenolabilecek potansiyeli araştırmak için kobaylarda yapılan çalışmalar, morfolojik hasarınolmaması durumunda koklearda ve vestibuler fonksiyonda hafif bir bozukluğun mümkünolabileceğine işaret etmektedir.

Teikoplaninin sıçanlarda 40 mg/kg/gün'e kadar subkutan uygulaması erkek ve dişi fertilitesini etkilememiştir. Embriyofötal gelişim çalışmalarında, sıçanlarda 200 mg/kg/gün'e kadarsubkutan uygulamayı ve tavşanlarda 15 mg/kg/gün'e kadar intramüsküler uygulamayı takibenmalformasyon gözlenmemiştir. Bununla birlikte, sıçanlarda 100 mg/kg/gün ve üzeri dozlardadüşük insidansında ve 200 mg/kg/gün dozunda neonatal mortalite insidansında artış olmuştur.Bu etki 50 mg/kg/gün dozunda raporlanmamıştır. Sıçanlarda bir perinatal ve postnatal çalışma,40 mg/kg/gün'e kadar subkutan uygulamayı takiben, F1 jenerasyonunun fertilitesinde veya F2jenerasyonunun hayatta kalması ve gelişiminde etki göstermemiştir.

Teikoplanin antijenisiteye (farelerde, kobaylarda veya tavşanlarda), genetoksisiteye veya lokal tahrişe sebep olacak bir potansiyel göstermemiştir.

12/14

6. FARMASÖTİK ÖZELLİKLER6.1. Yardımcı maddelerin listesi

Flakon: Sodyum klorür, enjeksiyonluk su ve pH ayarlayıcı olarak sodyum hidroksit/ hidroklorik asit

Ampul: Enjeksiyonluk su

6.2. Geçimsizlikler

Teikoplanin çözeltileri ve aminoglikozidler doğrudan karıştırıldığında geçimsizdir, enjeksiyondan önce karıştırılmamalıdır.

Teikoplanin diğer antibiyoriklerle kombine tedavi olarak uygulanacaksa, ilaç ayrı uygulanmalıdır.

Bu tıbbi ürün bölüm 6.6'da belirtilenler hariç diğer tıbbi ürünlerle karıştırılmamalıdır.

6.3. Raf ömrü

24 ay

Rekonstitüsyondan sonraki saklama şartları ve süresi: 2-8 °C'de buzdolabında 24 saat süre bekletilir, dondurulmamalıdır. 24 saatten uzun süre bekletilen solüsyonlar kullanılmamalıdır.

6.4. Saklamaya yönelik özel tedbirler

25°C'nin altındaki oda sıcaklığında ve ambalajında saklayınız.

6.5. Ambalajın niteliği ve içeriği

Her ambalaj bir flakon ve bir ampul içerir.

Flakon:

Bromobutil kauçuk tıpa ve şeffaf flip-off koruyucu kapak ile kapatılmış, 20 mL

renksiz Tip I cam flakon,

Ampul:6.6. Beşeri tıbbi üründen arta kalan maddelerin imhası ve diğer özel önlemler

Bu ilaç yalnızca tek kullanımlıktır.

Hazırlama şekli:

1. Bir enjektör ile ampulün içindeki suyun tamamını çekiniz.

2. Flakonun şeffaf renkli plastik kapağını yukarıya doğru hafifçe iterek çıkarınız.

3. Suyun tamamını YAVAŞÇA flakonun içine enjekte ediniz; enjektörün içinde yaklaşık 0,2mL kadar su kalacaktır.

4. İçindeki toz tamamen çözününceye kadar flakonu iki elinizin arasında hafifçe döndürünüz;köpük oluşumunu engellemek için dikkatli davranınız. TÜM TOZUN, HATTA KAPAKLASTİĞİNİN ÇEVRESİNDE OLANLARIN DAHİ TAMAMEN ÇÖZÜNDÜĞÜNDENEMİN OLUNMALIDIR.

Bu solüsyonu sallamak, beklenen hacmin alınmasını güçleştirecek biçimde köpük oluşumuna yol açacaktır. Bununla birlikte, ENFLANİS tam olarak çözünmüşse, köpük solüsyonun^konsantrasy^{onunu deği}ş^tirm^{ez ve} I

,⁵³

mL iç^{in 200 m}g (²°° ^mg'^lıkBelge Doksfr)^oveya³3^zME^kiçM^A4Wm^,Rk^I(400 mg^,lık^ei'akofl)^vdkonsaüfra§yonⁱyelde^treölBff^tck-Eğer13/14

solüsyonda köpük oluşursa, 15 dakika beklemek gereklidir.

5. İğneyi kapak lastiğinin tam ortasına yerleştirerek ve ENFLANİS solüsyonunun çoğunualmaya çalışarak solüsyonu flakondan yavaşça çekiniz.

6. Dikkatle hazırlanmış bir solüsyonun konsantrasyonu, 1,5 mL'de 100 mg (200 mg'lık flakon),3 mL'de 200 mg (200 mg'lık flakon) ve 3 mL'de 400 mg (400 mg'lık flakon) olacaktır.Solüsyonun doğru olarak hazırlanması ve enjektöre dikkatle çekilmesi önemlidir. Dikkatlehazırlanmamış preparatlar ile yapılan uygulamalar, dozların %50'sinden azının verilmesine yolaçar.

7. Nihai solüsyon, pH'ı 7,2 - 7,8 arasında olan izotonik bir solüsyondur.

8. Sulandırılmış solüsyon ya direkt olarak ya da aşağıdakilerle seyreltilerek enjekte edilebilir:

• %0,9'luk sodyum klorür enjeksiyonu

• Sodyum laktat bileşik enjeksiyonu (Ringer Laktat solüsyonu, Hartmanns solüsyonu)

• %5 Dekstroz enjeksiyonu

• %0,18 sodyum klorür ve %4 Dekstroz enj eksiyonu

• %1,36 ya da %3,86 dekstroz içeren peritoneal diyaliz solüsyonları.

ENFLANİS ve aminoglikozid solüsyonları doğrudan karıştırıldığında geçimli değildir, enjeksiyondan önce karıştırılmamalıdır.

9. Distile su ile çözünen flakon içeriği 2-8°C'de buzdolabında 24 saat süre ile bekletilir,dondurulmamalıdır. 24 saatten uzun süre bekletilen solüsyonlar kullanılmamalıdır.

Kullanılmamış olan ürünler ya da atık materyaller "Tıbbi Atıkların Kontrolü Yönetmeliği" ve "Ambalaj ve Ambalaj Atıkları Kontrolü Yönetmeliği" ne uygun olarak imha edilmelidir.

7. RUHSAT SAHİBİ

AROMA İLAÇ SAN. LTD. ŞTİ.

Vakıflar OSB Mahallesi, Sanayi Caddesi,

No:22/1 Kat:2 Ergene/TEKİRDAĞTel: 0282 675 10 06Faks: 0282 675 14 05

8. RUHSAT NUMARA SI(LARI)

2021/105

9. İLK RUHSAT TARİHİ /RUHSAT YENİLEME TARİHİ

İlk ruhsat tarihi: 15.04.2021 Ruhsat yenileme tarihi:

10. KÜB'ÜN YENİLENME TARİHİ

14/14