Oxcarpin 300 Mg Divitab Film Tablet Kısa Ürün Bilgisi

Sinir Sistemi » Antiepileptik İlaçlar » Antiepileptikler » Carboksamid Türevleri » Okskarbazepin

KISA ÜRÜN BİLGtSİ
1. BEŞERİ TIBBİ ÜRÜNÜN ADI OXCARPİN 300 mg divitab film tablet
2. KALİTAT.İF VE KANTİFATİF BİLEŞİM Etkin madde:
Bir film kaplı tablet etkin madde olarak;
* 300 mg okskarbazepin (10,11 -Dihidro- i 0*okso-5H-dibenz [b,f|azepin-5-k arboksamı d) içerir. Yardımcı maddeler:
Yardımcı maddeler İçin 6. ]'e bakınız.
3. FARMASÖTİK FORM
Film kaplı tabletler
Açık kahve renkli, iki yü?,ü çentikli, oblong, film kaplı tablet

4. KLİNİK ÖZELLİKLER

4.1. Tcrapö'tik endikasyonlar

0XCA.RPİN, erişkinler ve 1 aylıktan büyük çocuklarda kısmi nöbetlerin (basit, kompleks ve ikincil olarak yaygın nöbetlere dönüşen kısmi nöbetlerin alt tipleri dahil) ve yaygın tonik-klonik nöbetlerin tedavisinde endikedir.
OXCARPİN, birinci basamak antiepileptik iiaç olarak monoterapide veya adjuvan tedavide (destekleyici) olarak endikedir.
C^CARPİN, nöbet kontrolünde mevcut tedavinin yetersiz kaldığı durumda diğer antiepileptik ilaçların yerine kullanılabilir (bkz. “Bölüm 5,1. Farmakodinamİk Özellikler”, .Kİinik çalışmalar).
4.2. Fonoloji ve uygulama şekli
Pozoloji: 'ssif;.
OXCARPİN monoterapi şeklinde veya diğer antiepileptik İlaçlarla kombinasyon şeklinde kullanılmaya uygundur. Monoterapi ve destekleyici tedavide OXCARPİN ile tedaviye ikiye bölünmüş şekilde verilen klinik olarak etkili dozla başlanır. Hastanın klinik yanıtına bağlı olarak doz artırılabilir. Diğer ilaçların yerine OXCARPlN kullanılacağı zaman, OXCAR?İN tedavisine başlanması ile beraber, alınan diğer antiepileptik ilaçların dozu kademeli olarak azaltılmalıdır, Adjuvan tedavide, hastanın toplam antiepileptik ilaç yükü artacağından, birlikte alınan diğer antiepileptik ilacın/ilaçların dozunu azaltmak ve/veya OXCARPİN dozunu daha yavaş artırmak gerekebilir (Bkz, “Bölüm 4,5, Diğer ilaçlarla etkileşim ve diğer etkileşim türleri”).
OXCARPİN yiyecek İle beraber veya aç karnına alınabilir.
Mon o terapi
ÖXCARPİN'e günde 600 mg' tık (çocuklar için 8-10 mg/kg/gün) doz ile başlanmalı, günlük doz ikiye bölünerek verilmelidir, iyi terapütik etkiler günde 600 mg ve 2.400 mg arasındaki dozlarda görülmektedir. Klinik olarak uygunsa, arzu edilen klinik yanıtı eide etmek için, başlangıç dozundan itibaren yaklaşık haftalık aralıklarla günlük en fazla 600 mg'a kadar ek artışlarla doz artırılabilir. Kontrollü hastane ortamında, 48 saat içinde günde 2.400 mg' a kadar ulaşan doz artışı sağlanmıştır.

Adjuvan (Destekleyici) tedavi

OXCARPİN'e günde 600 mg' lık. doz (8-10 mg/kg) İle başlanmalı, günlük doz ikiye bölünerek verilmelidir. İyi terapötık etkiler günde 600 mg ve 2,400 mg arasındaki dozlarda görülmektedir. Klinik olarak, uygunsa, arzu edilen klinik yanıtı elde etmek için, başlangıç dozundan itibaren haftalık aralıklarla en fazla 600 m g/gün'e kadar ek artışlarla doz artırılabilir.
Klinİk çalışmalarda, 2,400 mg/gün üzerindeki dozlar henüz sistematik olarak çalışılmamıştır.
Günde 4200 mg' a kadar doz uygulaması ile ilgili deneyim kısıtlıdır.

Uygulama sildiği ve süresi:

Doktora danışmadan kullanılmamalıdır. Okskarbazepirı aç veya tok karna kullanılabilir. Gerek monoterapide gerekse diğer an ti ~ep Heptik ilaçlarla kombine edildiğinde , günde iki kez kullanılır. Doz, hastanın klinik yanıtına göre artırılabilir, Okskarbazepin tedavisi sırasında plazma okskarbazepin düzeyinin izlenmesi gerekmez.

Uygulama şekli:

Ağızdan kullanım içindir.
Tabletler çentiklidir ve hastaların tableti yutmalarını daha kolay hale getirmek için iki eşit parçaya bölünebilir.

Özel popülasyoııa ilişkin ek bilgiler;

Böbrek /Karaciğer yetmezliği:

Böbrek yetmezliği olan (kreatinin klerensi 30 mİ / dakikadan düşük) hastalarda GXCARPİN tedavisine normal başlangıç dozunun yarısı (300 mg / gün) ile başlanmalı ve İstenen klinik yanıtı elde etmek İçin doz yavaşça artırılmalıdır (Bkz. Bölüm 5.2. Farmakokinetik Özellikler).
Hafif ve orta şiddette karaciğer yetmezliği olan hastalar için doz ayarlaması gerekli değildir. O.XCA.RPİ.N^>in şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda kullanılmasına ilişkin klinik deneyim yoktur, bundan dolayı şiddetli yetmezliği olan hastalarda doz ayarlaması yapılırken önlem alınmalıdır (Bkz. Bölüm 5.2. Farmakokinetik Özellikler).

Pediyatrik popülasyon:

Monoterapi ve adjuvan (destekleyici) tedavide, OXCARPİN'e günde 8-10 mg/kg doz, ile başlanmalı, günlük doz ikiye bölünerek verilmelidir. Pediyatrik hastalarda. (3 ila 17 yaşlarında) yapılan, amacın 46 mg/kg hedef günlük doza ulaşmak olduğu bir adjuvan tedavi çalışmasında, ortanca günlük doz, 6 ila 51 mg/kg aralığında 31 mg/kg olmuştur. Pediyatrik hastalarda (4 yaşından küçük) yapılan, amacın 60 mg/kg hedef günlük doza ulaşmak olduğu bir adjuvan tedavi
çalışmasında, hastaların % 56'sinda en az 55 mg/kg/gün olan nihai doza ulaşılmıştır. Klinik açıdan uygunsa, istenen klinik yanıtı elde etmek için, başlangıç dozundan itibaren haftalık aralıklarla en fazla 10 mg/kg/gün'e kadar ek artışlarla doz en fazla 60 mg/kg/gün'e çıkarılabilir, (Bkz, BOlüm 5.2. Farmakokinetik Özellikler).
Monoterapide ve adjuvan tedavide, klerens (L/saat/kg) vücut ağırlığına göre normalime edildiğinde, yaş ile azaldığından, 4 yaşından küçük çocuklar yetişkinlere göre vücut, ağırlığı başına iki katı okskarbazepin dozuna ihtiyaç duyabilirler; 4 ila 12 yaşlarındaki çocuklar ise yetişkinlere göre vücut ağırlığı başına % 50 daha fazla okskarbazepine ihtiyaç duyabilirler. (Bkz.5.2. Farmakokinetik özellikler).
Yaşça büyük çoeuklarmki ile kıyaslandığında, vücut ağırlığına göre normalime edilmiş klerens üzerinde antiepileptik İlaçların enzim İndükleyici etkisi, 4 yaşından küçük çocuklar için daha yüksek görünmektedir. Enzim indükleyici etkisi olmayan amiepileptik ilaçlar ile kombine tedavilere ve monoterapiye kıyasla, enzim İndükleyici etkisi olan antiepileptik ilaçlar ile adjuvan tedavi alan 4 yaşından küçük çocuklar içitı, vücut ağırlığı başına yaklaşık % 60 daha fazla okskarbazepin verilmesi gerekebilir. Enzim indükleyici antiepileptik ilaçlar ile tedavi gören, yaşça daha büyük çocuklar için, roonoterapi alan ya da enzim indükleyici olmayan ilaçlara eklenerek tedavi edilenlere göre daha düşük oraıida doz artışı gerekebilir.
OXCARPİN'in 2 yaşından küçük çocuklarda kontrollü klinik deneyimleri yoktur.

Geriyatrik popülasvon:

65 yaş veya üzerindeki hastalarda, OXCARPİN^,in etkililiği ve güvenliliğinde bir fark gözlenmemiştir.

4.3, Kontrendikasyonlar

• Etkin madde okskarbazepin veya, bileşimindeki maddelerden herhangi birine aşırı duyarlılık.

4.4. Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

Aşırı Duyarlılık '
Pazarlama sonrası dönemde, deri döküntüsü, kaşıntı, tirtiker, anjiyoödem ve anafılaksi vakaları da dahil olmak üzere Tip I (erken tip) aşırı duyarlılık reaksiyonları bildirilmiştir. OXCARPİN'in ilk ya da sonraki dozlarını aldıktan sonra, hastalarda larinks, glottis, dudaklar ve göz kapaklarını kapsayan anjiyoödem ve anaflaksi vakaları bildirilmiştir. Bir hastada OXCARPİN tedavisinden sonra bu reaksiyonlar geliştiği takdirde, ilaç tedavisi kesilmeli ve alternatif bir tedaviye başlanmalıdır,
Karbamazepine karşı aşın duyarlılık reaksiyonları gösteren hastaların % 25-30' unun OXCARPİN'e karşı da aşırı duyarlılık gösterebileceği bildirilmelidir (Bkz. Bölüm 4.8 İstenmeyen etkiler).
Birden fazla, organda ortaya çıkan aşırı duyarlılık reaksiyonları da dahil olmak üzere aşırı duyarlılık reaksiyonları, karbamazepine aşırı duyarlılık öyküsü olmayan hastalarda da görülebilir. Bu reaksiyonlar deriyi, karaciğeri, kan ve lenf sistemini ya da diğer organları, tek tek ya da bir sistemik reaksiyon bağlamında eş zamanlı olarak etkileyebilir (bkz. bölüm 4.8 İstenmeyen etkiler). Genel olarak, aşırı duyarlılık reaksiyonlarının bulgu ve belirtileri görüldüğü takdirde OXCARPİN tedavisi derhal kesilmelidir.
Cilt Üzerindeki Etkiler
OXCA'RPİN kullanan kişilerde, çok ender olarak Stevens-Johnson sendromu (SJS), toksik cpidermal nekroliz 'FEN) (Lyell sendromu) ve multiform eritemi de içine alan ciddi dermatolojik reaksiyonlar bildirilmiştir. Bu durum hayatı tehdit; edici ve çok ender olarak fatal olabileceğinden dolayı ciddi
dermatolojik reaksiyon gösteren hastaların hastaneye yatırılmaları gerekebilir, OXCARPİN ile ilişkili vakalar hem çocuklarda hem de yetişkinlerde görülmüştür. Başlangıca kadar geçen ortanca süre 19 giindür, OXCARPİN tekrarlayan şekilde verildiğinde ciddi cilt reaksiyonlarının nüks ettiği birkaç izole vaka bildirilmiştir. Hastada ÖXCARPİN İle cilt reaksiyonu ortaya çıkıyor ise* OXCARPİN^,e devam edilmemesi ve başka bir antİepileptik tedavi uygulanması düşünülmelidir.
HLA-B* 1502 İle İlişki
Farklı İnsan Lökosit Antijeni (HLA) aletlerinin yatkın hastalarda advers kütanöz reaksiyonlarla ilişkili bir rol oynadığına dair giderek artan kanıtlar mevcuttur. Okskarbazeptnin kimyasal yapısı karbamazepinle benzer olduğu için, HLA-B* 1502 aleli taşıyan hastalarda aynı zamanda okskarbazepin kullanımı esnasında SJS/TEN deri reaksiyonlarınıngörülme, riskinin artma olasılığı söz konusudur.
HLA-B* 1502 alelinin sıklığı Han Çinlisi popülasyonlannda %2 ila %12 arasında seyretmekte, Tai popülasyonlannda yaklaşık %8 ve Filipinler ve bazı Malezya popülasyonlannda %15'in üzerindedir. Kore ve Hindistan'da sırasıyla yaklaşık %2 ve %6 düzeylerinde alel sıklığı bildirilmiştir, HLA-B*1502 alelinin sıklığı Avrupa kökenli insanlarda, çeşitli Afrika popülasyonlannda, Amerika kıtasındaki yerlilerde, örneklenen Hispanik popülasyonlarda ve Japonlarda ihmal edilebilir düz!eydedir(<%l). .
Burada belirtilen alel sıklıkları, belirtilen popüiasyonun söz konusu aleli taşıyan kromozomlarının yüzdesini ifade etmektedir, yani iki kromozomundan en az birinde alelin bir kopyasını taşıyan hastaların yüzdesİ (yanı, "taşıyıcı sıklığı") alel sıklığının yaklaşık olarak iki katıdır. Dolayısıyla risk altındaki hastaların yüzdesi alel sıklığının neredeyse iki katıdır.
Soyları açısından genetik risk altında bulunan popülasyonlara ait hastalarda OXCARPİN tedavisine başlanmadan önce HLA-B* 1502 alel varlığının tespit edilmesi için test yapılması düşünülmelidir. Faydaları risklerinden açık bir şekilde üstün olmadığı sürece MLA-B*I502 test sonucu pozitif çıkan hastalarda OXCARPİN kullanılmamalıdır. HLA-B* 1502, SJS/TEN ile ilişkili başka antİepileptik ilaçlar (AED) alan Çinli hastalarda SJS/TEN gelişimi için bir risk faktörü olabilir. Dolayısıyla, alternatif tedavilerin aynı düzeyde kabul edilebilir olduğu durumlarda HLA-B*15Ö2 pozitif hastalarda SJS/TEN İle ilişkitendirılen diğer ilaçların kullanımından kaçınılmalıdır. SJS/TEN riski, HI_A-B*1502 durumundan bağımsız olarak büyük ölçüde tedavinin ilk birkaç ayıyla sınırlı olduğu için, HLA-B* 1502 prevalansınm düşük olduğu popülasyonlarda bulunan hastalar veya mevcut OXCARPİN kullanıcıları için genel olarak tarama önerilmemektedir.
İnsan Lökosit Antijeni (MLA)-A*3101 SİS, TEN, DRESS, AGEP ve makülopapüler döküntü gibi advers kütanöz İlaç reaksiyonlarının gelişimi için bir risk faktörü olabilir.
HLA-A *3101 aidinin sıklığı etnik popülasyonlar arasında büyük farklılıklar göstermekte olup, Avrupa popülasyonlarındakı sıklığı yaklaşık %2 ila %5 ve Japon popülasyonundaki sıklığı yaklaşık % 10'dur. Bu aleiin sıklığı, %5 ila %12 arasındaki bazı istisnai düzeylerle birlikte Avustralya, Asya, Afrika ve Kuzey Amerika popülasyonlarının büyük bir ölümünde <%5 olarak tahmin edilmektedir. Güney Amerika (Arjantin ve Brezilya). Kuzey Amerika (ABD Navajo ve Sioux. Meksika Sonora Seri) ve Güney Hindistan'da (Tamii Nadu) bulunan bazı etnik gruplarda sıklığın %15'in üzerinde ve aynı bölgelerdeki diğer yerli etnik gruplarda %10 ila %15 arasında olduğu tahmin edilmektedir.
Burada belirtilen alel sıklıkları, belirtilen poptilasyonun söz konusu aleti taşıyan kromozomlarının yüzdesinİ ifade etmektedir, yani İki kromozomundan en az birinde aleiin bir kopyasını taşıyan hastaların yüzdesi (yani, "taşıyıcı sıklığı") alel sıklığının yaklaşık olarak iki katıdır. Dolayısıyla risk altındaki hastaların yüzdesi alel sıklığının neredeyse iki katıdır.
HLA-A *310fin SJS, TEN, eozinoiıliNnin eşlik ettiği deri döküntüsü (DRESS) veya daha az şiddetli akut jeneralize ekzantematöz püstülozis (AGEP) veya makülopapüler deri döküntüsü dahil olmak, üzere karhanı azepinin indüklediği kütanöz advers ilaç reaksiyonları riskinde artışla ilişkİlendirildiğine dair ba^j veriler mevcuttur.
Ökskarbazepin tedavisine başlanmadan önce hastalarda HLA-A *3101 varlığım tespit etmek için test yapılmasına yönelik öneriyi destekleyen yeterli veri bulunmamaktadır. SJS/TEN, AGEP, DRESS ve makülopapüler deri döküntüsü riski, HLA-A *3101 durumundan bağımsız olarak büyük ölçüde tedavinin ilk birkaç ayıyla sınırlı olduğu için, mevcut OXCARPİN kullanıcılarına yönelik genetik tarama genellikle önerilmemektedir.
Genetik tarama sınırlaması
Genetik tarama sonuçları hiçbir zaman uygun klinik vijilaııs ve hasta yönetiminin yerine kullanılmamalıdır. HLA-8*I502 pozitif olan ve OXCARPtN tedavisi gören birçok Asyalı hastada SJS/TEN gelişmez-ken, herhangi bir etnik kökene mensup HLA-B* 1502 negatif hastalarda SJS/TEN gelişebilmektedir. Benzer şekilde, HLA-A*3101 pozitif ve OXCARPtN tedavisi gören birçok hastada SJS, TEN, DRESS, AGEP veya makülopapüler deri döküntüsü gelişmezken, herhangi bir etnik kökene mensup HLA-A *3101 negatif hastalarda bu şiddetli küt an 02 advers reaksiyonlar gelişebilmektedir. Bu şiddetli kütanöz advers reaksiyonların gelişimi veya bunlara bağlı morbiditede AED dozu, uyum, eşzamanlı İlaçlar, komorbiditeler ve dermatolojik takip düzeyi gibi diğer olası faktörlerin rolü incelenmemiştir.
Sağlık mesleği mensuplarına yönelik bilgi
HLA-B* 1502 varlığının tespit edilmesi için test yapılması gerekiyorsa, yüksek çözünürlüklü "HLA-B* 1502 genotipleme" tavsiye edilmektedir. Bir veya iki HLA-B* 1.502 al eli tespit edilirse,
test sonucu pozitif; herhangi bir H LA-B* 1502 ale li tespit edilmezse, test sonucu negatiftir. Aynı şekilde, HLy\-A *3101 varlığının tespit edilmesi için test yapılması gerekiyorsa, yüksek çözünürlüklü'*'HLA-A *3101 genotipleme" tavsiye edilmektedir, BıV veya iki i II. A-A *3101 al eli tespit edilirse, test sonucu pozitif; herhangi bir HLA-A *3101 al eli tespit edilmezse, test sonucu negatiftir.
Hİponatremi ¦.
ÖXCARPİN ile tedavi edilen hastaların yaklaşık %2,7\sinde genellikle asemptomatik olan ve tedavide ayarlama gerektirmeyen, 125 mmol/L altında serum sodyum düzeyleri gözlenmiştir. Klinik çalışmalardan elde edilen deneyimler, OXCARPİN dozu azaltıldığında, kesildiğinde veya hasta ihtiyatlı bir şekilde tedavi edildiğinde (örn. sıvı aliminin kısıtlanması) serum sodyum düzeylerinin normale doğru döndüğünü göstermektedir. Düşük sodyum düzeyi ite ilişkili böbrek bozukluğu olan veya eş zamanlı olarak sodyum seviyesini düşürücü ilaçlar ile (diüretikler, uygun olmayan ADH sekresyonuııa yol açan ilaçlar gibi) tedavi gören hastalarda serum sodyum düzeyleri tedaviye başlamadan önce ölçülmelidir. Bunu takiben, sodyum seviyeleri yaklaşık 2 hafta sonra ölçülmelidir ve daha sonra tedavinin ilk 3 ayında her ay veya klinik açıdan gerektikçe ölçülmelidir. Bu risk faktörleri özellikle yaşlı hastalar için örnek teşki(etmektedir. OXCARPlN ile tedavi edilen hastalar, sodyum seviyesini düşürücü ilaçlar almaya başladıklarında sodyum düzeylerinin aynı yaklaşımla izlenmesi gerekir. Genel olarak, OXCARPİN tedavisinde hiponatremiyi düşündüren klinik semptomlar ortaya çıkarsa (Bk/„ Bölüm 4.8, İstenmeyen etkiler), serum sodyum seviyesinin ölçülmesi düşünülebilir. Diğer hastaların serum sodyum seviyeleri rutin laboratuvar tetkiklerinin düşünülebilir bir parçası olarak ölçülebilir.
Sıvı tutulmasının tespit edilmesi için, kalp yetersizliği ve sekonder kalp yetmezliği olan tüm hastaların vücut ağırlıkları düzenli olarak ölçülmelidir. Sıvı tutulması veya kardiyak durumun kötüleşmesi halinde serum sodyum seviyesi kontrol edilmelidir. Eğer hiponatremi görülürse, su kısıtlaması bu durumda alınabilecek önemli bir önlemdir. Okskarbazepİn çok nadiren kalpte iletiyi bozabildiğinden daha önceden iletim bozukluğu olan hastalar (AV^blok, aritmi v.s.) dikkatle İzlenmelidir.
Karaciğer İşlevi,
Çok ender olarak hepath vakaları bildirilmiş olup; bu vakaların çoğu düzelmiştir. Hepatitteri şüpheleniİmesİ halinde OXCARPİN tedavisinin kesilmesi düşünülmelidir.
Hematolojik etkiler
Pazarlama, sonrası dönemde, OXCARPİN ile tedavi edilen hastalarda çok nadir olarak agranülositoz, aplastik anemi ve pansitopeni bildirilmiştir (Bkz. Bölüm 4.8 İstenmeyen etkiler). Bununla birlikte, bu durumların insidansmın çok düşük olması ve eşlik eden karıştırıcı faktörler (örn. altta yatan hastalık, eş zamanlı ilaç tedavisi) nedeniyle, nedensellik ilişkisi tespit edilememektedir.
Önemli düzeyde kemik iliği depresyonu geliştiğini düşündüren kanıtlar oluştuğu takdirde ilacın kesilmesi düşünülmelidir.
İntihar Düşüncesi ve Davranışı
Birçok endikasyonda antiepileptik ilaçlarla tedavi edilen hastalarda İntihar düşüncesi ve davranışı görüldüğü bildirilmiştir. Antiepüeptik ilaçlarla yapılmış randomize, piasebo kontrollü bir meta-analiz çalışması, hastalarda intihar düşüncesi ve davranışında düşük oranda artan bir risk göstermiştir, Bu riskin mekanizması bilinmemektedir.
Bu ilaçla tedavi edilen hastalarda intihar düşüncesi ve davranışı bildirilmiştir. Bu nedenle hastalar intihar düşüncesi ve davranışı açısından yakından izlenmelidir. İntihar düşüncesi ve davranışı ortaya çıktığında, hasta ve hasta yakınının tıbbi destek alması önerilmelidir.
Hormona! Kontraseptifler
Doğurganlık yaşında olan kadın hastalarda, hormonal kontraseptifler birlikte OXCARPİN kullanımının bu tıp kontraseptiflerin etkisini azaltacağı bildirilmelidir (bkz. bölüm 4,5 Diğer ilaçlarla etkileşim ve diğer etkileşim türleri). ÖXCARPİN kullanırken, ek olarak hormon içermeyen koritraseptHler yöntemlerin kullanımı tavsiye edilir.
Alkol
Sedatif etkinin artma olasılığı nedeniyle OXCARPİN tedavisi ile birlikte alkol alındığında dikkatli olunmalıdır,
İlaç kesilmesi
Diğer bütün antiepüeptik ilaçlarda olduğu gibi, nöbet sıklığındaki artış olasılığını azaltmak için OXCARPIN kademeli bir şekilde azaltılarak kesilmelidir.

4.5. Diğer tıbbi ürünler He etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

Enzim inhibisyonu
Okskarbazepin, diğer ilaçların metabolizmasından sorumlu olan temel sitokrom P450 enzimlerini inhibe etme kapasitesini saptamak için insan karaciğer mikrozomlarında değerlendirilmiştir. Sonuçlar, okskarbazepin ve farmakolojik olarak aktif metabolitinin (monohidroksi türevi, MHD) CYP2C19^,u İnhİbe ettiğini

göstermektedir.

Bu nedenle, yüksek dozlarda OXCARPİN^,in CYP2C19 ile metabolize olan ilaçlarla (örn. fenobarbital, fenitoin) birlikte uygulanması halinde etkileşimler ortaya çıkabilir. ÖXCARPİN ve CYF2C19 ile nıetabolize olan ilaçlarla birlikte tedavi edilen bazı hastalarda, birlikte uygulanan ilaçların dozunun azaltılması gerekebilir, İnsan karaciğer mikrozomlannda okskarbezapin ve MHD'nin, CYP1A2. CYP2A6, CYP2C9, CYP2D6, CYP2E1, CYP4A9 ve CYP4A11 enzimleri için İ'nhibitör olarak fonksiyon görme kapasitesi hiç yoktur ya da çok azdır.
Enzim indüksiyonu ^:
Okskarbazepİn ve MHD; dilıidropiridin kalsiyum antagonistleri, oral gebelik önleyiciler ve karbamazepin gibi anti-epi leptiklerin metabolizmasında rol oynayan CY.P3A4 ve CYP3A5 İ

in vitroin vivo

uyararak bu ilaçların plazma konsantrasyonlarının azalmasına neden olabilirler. Plazma konsantrasyonlarında bu düzeyde bir düşüş, büyük oranda CYP3A4 ve CY.P3A.5 tarafından metabolize edilen başka ilaçlarda da (örneğin siklosporin, takrol iımıs gibi immün baskılayıcılar) gözlenebilir.
Okskarbazepin ve MHD,

in vitroin vivo

olarak, büyük oranda UI)P-gj'ukuron.il transibrazlar yoluyla konjugasyonla elimine olan ilaçlar (örneğin valproik asit, Jamotrİjin) Üzerinde etki göstermeleri olası değildir. Okskarbazepİn ve M'HD'nin indükleme potansiyelinin zayıf olduğu göz önünde bulundurulduğunda bile, CYP3A4 ya da konjugasyon yoluyla (UDPGT) metabolize olan ve eş
zamanlı kullanılan ilaçların daha yüksek dozda kullanılması gerekebilir. Okskarbazepin tedavisinin kesilmesi durumunda, eş samanlı kullanılan ilaçların dozunun azaltılması gerekebilir.
İnsan hepatositleri ile yapılan indüksiyon çalışmaları, okskarbezapin ve MHD'nin 2B ve 3A4 CYP alt grubu izoenzimlerinin zayıf indükleyicisi olduğunu doğrulamıştır. Okskarbezapin/ MHD'nin diğer CYP izoenzimleri üzerindeki indüksiyon potansiyeli bilinmemektedir.
Antİepileptik İlaçlar '
OXCARPt.N ve diğer antiepileptik ilaçların arasındaki potansiyel etkileşimler klinik çalışmalarda değerlendirilmiştir. Btı etkileşimlerin ortalama EAA ve Cmin üzerindeki etkileri aşağıda özetlenmiştir: '

Antİepileptik İlaçlar Birlikte kullanılan ilaçlar	OXCARPİN'in Antİepileptik İlaç Üzerine Etkisi Konsantrasyon	Antİepileptik İlacın MHD Üzerine Etkisi Konsantrasyon
Karbamazepin	% 0-22 azalma	% 40 azalma
Klobazam	Çalışılmamıştır	Etkisi yok
Felbamat	Çalışılmamıştır	Etkisi yok
Fenobarbitai	%J4 45 artış	% 30 -31 azalma
Fenitoin	% 0 - 40 artış ,	.% 29 - 35 azalma
Valproik asit	Etkisi yok.	% 0 -18 azalma

Günde 1.200 mg'ın üstündeki dozlarda kullanılan okskarbazepin, birlikte kullanılan fenitoinin plazma düzeylerini yaklaşık % 40 arttırdığından fenitoin dozunun azaltılması gerekebilir (Bkz. Bölüm 4.2 Pozolojİ ve uygulama şekli), Fenobarbitai ile birlikte okskarbazepin kullanıldığında fenobarbital düzeyinde az bir artış (% 15) gözlenir.
Sİtokrom P450 sistemini güçlü bir şekilde indükleyen karbamazepin, fenitoin ve fenobarbitai gibi ilaçlar MHD plazma düzeylerini % 29-40 oranında azaltırlar.
Okskarbazepin İle oto~indüksiyon gözlenmemiştir.
Hormonal Kontraseptifler
OXCARPİN'in oral kontraseptiflcriıı iki bileşeni olan etinilestradiol (EE) ve levonorgestreli (LNG) etkilediği gösterilmiştir: BE ve LNG'nin ortalama EAA değerleri sırasıyla, % 48-52 ve % 32-52 oranında azalmıştır. Diğer oral veya ımplant kontraseptiflerle çalışma yapılmamıştır. Bu nedenle, OXCARPİN'İn hormonal kontraseptİİlerle birlikte kullanımı bu kontraseptifleri etkisiz kılabilir.( Bkz. Bölüm 4.4 Özel kullanım uyarıları ve önlemleri).
Kalsiyum AiUagonistleri ¦
Tekrarlanan şekilde OXCARPİN ile birlikte uygulamalar sonrası, felodipinin EAA değerleri %28 azalmıştır. Bununla birlikte, plazma, düzeyleri önerilen terapötik aralıkta kalmıştır.
Diğer yandan, verapamil, MHD'nin plazma düzeylerinde %20 düşüşe neden olmuştur. MHD'nin plazma düzeylerinde meydana geien bu düşüşün klinik açıdan önemli olduğu düşünülmemektedir.
Diğer İlaç Etkileşimleri
Simetidin, eritromisin ve dekstropropoksifenin MHD farmakokinetiği üzerinde etkileri yoktur.
Viloksazin MHD'nin plazma seviyelerinde küçük değişiklikler meydana getirmiştir (birlikte uygulaııım tekrarlandığında yaklaşık % 10 artış).
Varfarin ile okskarbazepin arasında bir etkileşim saptanmamıştır.
Lityum ve okskarbazepin kombinasyonu artmış nörotoksisiteye neden olabilir,

4.6. Gebelik ve Laktasyon

Genel Tavsiye;

Gebelik kategorisi C'dir,

Çocuk Doğurma Potansiyeli Buiuııau Kadınlar/Doğum Kontrolü (Kontrasepsiyon):

Okskarbazepin, oral yolla alınan doğum kontrol İlaçları ile etkileşime geçmektedir. Bu nedenle, tedavi süresince alternatif, etkili ve güvenilir bir doğum kontrol yöntemi uygulanmalıdır.

Gebelik Dönemi:

Smırlt sayıda gebelikten elde edilen veriler, gebelik sırasında kullanılması halinde, okskarbazepinin ciddi doğumsal defektlere (yarık damak v.s.) yol açabileceğini göstermektedir. Hayvan çalışmalarında, maternal toksik doz seviyelerinde embriyo mortalitesinde artış, büyümede gecikme ve m al formasyon lar gözlenmiştir,
* Eğer OXCARPtN alan kadınlar hamile kalır ya da hamile kalmayı planlarsa veya gebelik esnasında OXCARPİN tedavisi başlatma gereksinimi doğarsa, ilacın sağlayacağı potansiyel yararlara karşılık, potansiyel fötal malformasyon riski dikkatle değerlendirilmelidir. Bu durum özellikle gebeliğin ilk üç ayında önemlidir.
* Minimum etkin doz verilmelidir. Eğer İlaç ile tedavi kesinlikle gerekli ise ve daha güvenilir bir seçenek yok ise okskarbazepinin yeterli tedaviyi sağlayabilen en düşük dozu verilmelidir.
* Doğurganlık yaşında olan kadınlarda, mümkün İse OXCARPİN monoterapi olarak uygulanmalıdır. '
* Hastalara malformasyon riskinin artabileceği açısından danışmanlık sağlanmalı ve doğum öncesi tarama fırsatı tanınmalıdır,
Antiepileptik ilaçlar, folik asit eksikliğine, bu eksiklik ise tedavi edilen epilepük kadınların çocuklarında doğum kusurlarının artmasına yol açabilir. Bu nedenle hamilelikten önce veya hamilelik sırasında folik asit desteği Önerilir. B12 vitamini eksikliği önlenmeli veya tedavi edilmelidir.
Gebelik esnasındaki fizyolojik değişikliklere bağlı olarak okskarbazepin in aktif metaboliti olan 10-nıonohidroksi türevinin (MHD) plazma seviyeleri gebelik boyunca giderek azalabilir. Gebelik döneminde OXCARPlN tedavisi gören kadınlardaki klinik yanıtın dikkatlice gözlenmesi önerilir. MHD plazma seviyelerindeki değişiklikler, gebelik boyunca yeterli nöbet kontrolünün sağlandığından emin olmak İçin dikkatle^J gözlenmelidir. Özellikle gebelik döneminde İlacın kullanımının arttığı durumlarda doğum sonrası M1İD plazma seviyelerinin izlenmesi de düşünülebilir,

Yenidofhm bebekler

Antiepileptik kullanan annelerin yenidoğan çocuklarında kanama bozuklukları bildirildiğinden, önlem olarak, gebeliğin son birkaç haftasında anneye ve doğum sonrasında yenidoğana koruyucu Önlem olarak K] vitamini uygulanmalıdır.
Okskarbazepin ve aktif metaboliti (MHD) plasentayı geçer. Bir vakada, yenidoğan ve annedeki plazma MHD konsantrasyonları benzer bulunmuştur.
Laktaşyon Dönemi:
Ükskarbazepin'in anne sütünde OXCARPİN'in terapöttk dozları emziren kadınlara uygulandığı takdirde memedeki çocuk üzerinde etkiye neden olabilecek ölçüde atılmaktadır.
OXCARPİN ile tedavi sırasında emzirme durdurulmalıdır.
Okskarbazepin ve aktif metabolİtj (MHD) anne sütüne geçer. Süt/ plazma konsantrasyonu oranı her ikisi için de 0,5 bulunmuştur.
Laktaşyon döneminde okskarbazepin kullanımına ilişkin yeterli veri bulunmamakta ve bebek İçin istenmeyen etkilere neden olma olasılığı dışlanamamaktadır. Bu nedenle, bebek sütten kesilmeli veya olası toksİk etkiler yönünden dikkatle gözlenmelidir. Bu yolla OXCARPİ'N'e maruz kalan bebekler üzerindeki etkileri bilinmemektedir. Bu nedenle, OXCARPİN alındığı süre içinde emzirme tavsiye edilmemektedir.
Üreme Yeteneği / Fertilite:
Çiftleşme ve erken gcstasyon öncesinde ve şırasındaki sıçanlara oral MHD (50, 150 ya da 450 mg/kg) verilmesiyle yapılan bir l'ertilite çalışmasında, en yüksek dozu alan dişilerde korpus iuteum, implaııtasyon ve canlı embriyo sayılan azalmış ve estrus siklusu aksamıştır.
4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler
Okskarbazepinin ilişkili olabileceği baş dönmesi, sersemlik ve uyuklama hali hastalanıl reaksiyon yeteneğini azaltabilir (Bkz. Bölüm 4.8 istenmeyen etkiler). Hastalar araç sürerken veya makine kullanırken fiziksel ve/veya zihinsel işlevlerinde azalma olabileceği konusunda uyarılmalıdır.
4.8. İstenmeyen etkiler
Hastaların %10'undan fazlasında bildirilen en yaygın istenmeyen etkiler; uyuklama hali¹ baş ağrısı, sersemlik, diplopi, mide bulantısı, kusma ve yorgunluktur.
Klinik çatışmalarda, advers olaylar genellikle hafif ve orta şiddette, geçici ve çoğunlukla tedavinin başlangıcında görülmüştür,
İstenmeyen etki profilinin vücutta sistemlere göre analizi, klinik, çalışmalarda OXCARPİN ile ilişkiii olarak değerlendirilen advers olaylara dayanır. /\yrıca, anlaşmalı hasta programlarında ve pazarlama sonrası deneyimlerden elde edilen, klinik olarak anlamlı advers olay bildirimleri dikkate alınmıştır.
Sistemlere ve sıklıklarına göre yan etkilerin dağılımı şu şekildedir:
Çok yaygın

(>

1/10); yaygın (> 1/100, <1/10); yaygın olmayan (> 1/1,000, <1/100); seyrek (> 1/10.000, <1/1.000) çok seyrek (< 1/10.000)

Kan ve lenf sistemi hastalıkları

Yaygın olmayan; Lökopeni
Çok seyrek; Kemik iliği depresyonu_} agranülositoz, aplastik anemi, pansitopeni, nötropeni, trombositopeni.

Bağışıklık sistemi hastalıkları

Çok seyrek: Döküntü ve ateş gibi özelliklerle karakterizc edilen aşırı

duyarlılık

(birden fazla organda görülen aşırı duyarlılık da dahil). Kan ve lenf sistemi (örn. eozinofıli, trombosiiopeni, lökopeni, lenfadenopati, splenomegali), karaciğer (örn. anormal karaciğer fonksiyon testleri, hepatit), kaslar ve eklemler (örn. eklem şişlikleri, miyalji, art mİj i), sinir sistemi (örn. hepatik ensefalopati), böbrek (örn. proteinlin, interstisyei nefrit, böbrek yetmekliği), akciğerler (örn. dispne, pulmoner ödem, astını, bronkospazmlar, interstisyei akçiğer hastalığı), gibi diğer organlar ya da sistemler de etkilenebilir. Anjiyoödem, anafılakti.k reaksiyonlar.

Metabolizma ve beslenme hastalıkları

Yaygm; Hİponatremi
Çok seyrek: Konvülsiyonlar, kotıfüzyon, bilinç,; bozuklukları, ensefalopati gibi belirti ve bulguların eşiik ettiği hİponatremi, bulanık görme, bulantı, kusma, (elik asit eksikliği, hipotiroidizm.

Psikiyatrik hastalıklar

Yaygın: Konfuzyonel durum, depresyon, apati, ajitasyon (örn. Sinirlilik), duygudurum değişkenliği

Sinir sistemi hastalıkları

Çok yaygm: Uyuklama hali, baş dönmesi, sersemlik Yaygm: Ataksı, dikkat güçlüğü, ııistagmus, t rem o r, amnezi.

Göz hastalıkları ,

Çok yaygm; Dİplopi
Yaygın: Bulanık görme, görme bozukluğu Ksıiak ve iç kulak hastalıkları
Yaygın: Vertigo ¦

Kardiyak hastalıklar

Çok seyrek! Aritmi, atriyoventriküter blok

Vasküler hastalıklar

Çok seyrek: Hipertansiyon

Gastrointestinal hastalıklar

Çok yaygın: Bulantı, kusma
Yaygın; Konstipasyon, di yave, karın ağrısı
Çok seyrek: Pankreatit ve/veya lipaz ve/veya amilazda artış

Ilepato-biHer hastalıklar

Çok seyrek; Hepatit

Deri ve deri altı doku haftalıkları

Yaygın: Akne, alopesi, döküntü
Yaygın olmayan: Ürtiker
Çok seyrek: Stevens-Johnson sendromu, anjiyoödem, toksik cpidermal nekroliz (Lyell. sendromu), eritema multiforme

Kas-iskelet bozukluklar, bağ doku ve kemik hastalıkları

Çok seyrek: Sistemik kıp us eritematozus .

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar

Çok yaygın : Yorgunluk
Yaygın: Asteni

Araştırmalar

Yaygın olmayan ; Karaciğer enzimlerinde artış, kan alkalen fosfataz seviyesinde artış,
OXCARPİN kullanımı süresince çok nadir olarak klinik, açidasi anlamlı hiponatremi (sodyum<125 mmol/.L) gelişebilir. Bu, genellikle 0XCAR.PİN ile tedavinin ilk 3 ayı süresince meydana gelir, bununla beraber tedavi başlanmasının üstünden 1 yıldan fazla süre geçtikten sonra ilk kez hipoımtremi (serum sodyum <125 mmol/L) gelişen hastalar da vardır, (Bkz, Bölüm 4.4 Özel kullanım uyarılan ve önlemleri)
Dört yaşından küçük 1 aylıktan büyük çocuklar ile yapılan klinik çalışmalarda en yaygın bildirilen advers etki oian uyuklama haii hastaların %11 kadarında görüldü. Yaygın (> % l-<% İO) görülen advers etkiler ataksi, iritabilite, kusma, letarji, yorgunluk,nistagmus, tremor, iştah azalması ve kanda ürik asit artışı olmuştur.

Kendiliğinden olan (spontan) bildirimlerde ve literatürdeki vakalarda bildirilen advers ilaç reaksiyonları { sıklık bilinmemektedir) ^j

Aşağıdaki advers ilaç reaksiyonları, kendiliğinden olan (spontan) bildirimleri ve literatürde yer alan vakalarla OXCARPİN pazarlama sonrası deneyimden elde edilmiştir. Bu reaksiyonlar, sayısı tam olarak bilinmeyen bir popülasyon tarafından gönüllü olarak bildirildiğinden, bunların sıklığını güvenilir şekilde hesaplamak mümkün değildir ve sıklık da bilinmiyar olarak kategorize edilmiştir, Advers ilaç reaksiyonları MedDRA sistem organ sınıflarına göre listelenmiştir. Her bir sistem organ sınıfı dahilinde azalan ciddiyet sırasına göre ADR'Ier verilmiştir.

Bağışıklık sistemi hastalıkları

Eozinofili ve Sistemik Semptomlarla İlaç Reaksiyonu (DRESS)

Deri ve deri altı doku hastalıkları

Akut Jeneralize Ekzantematöz Püstüloz (AGEP)

Kas-iskdet bozukluklar, bağ doku ve kemik hastalıkları

Uzun süreli OXCARPlN tedavisi görmekte olan hastalarda azalan kemik mineral yoğunluğu, osteopeni, osteoporoz ve kemik kırılmaları bildirilmiştir. Okskarbazepinin kemik metabolizmasına yönelik etki mekanizması henüz, tanımlanmamıştır.

4.9. Doz aşımı ve tedavisi

Çok az olarak bildirilen doz aşımı vakalarında en fazla alman doz yaklaşık 24.000 mg'dır, Tüm hastalar semptomatik tedaviyle düzelmişlerdir. Doz aşımı semptomları uykululuk hali, sersemlik,
bulantı, kusma, hiperkinezi, hiponatremİ, ataksi ve nistagmustur. Özel bir antidotu yoktur. Uygun biçimde semptomatik ve destekleyici tedavi uygulanmalıdır. İlaç, gastrik iavaj ve/veya aktif karbon uygulamak suretiyle iııaktive edilerek uzaklaştırılmalıdır. ¦

5. FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1, Farmakodmamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Antiepileptİkler ATC kodu: N03A F02 Farmakodinamik etkiler
Okskarbazepİnin başlıca farmakolojik aktivitesi, metaboliti olan monohidroksi türevi (MHD) ile kendini gösterir (Bkz. Bölüm 5.2. Farmakokinetik. özellikler, biyotransformasyon). Ökskarbazepin ve MHD'nin etki mekanizması başlıca, voltaja duyarlı sodyum kanallarının bloke edilmesine ve böylelikle aşırı uyarılmış nöral membrantarm stabili£asyonu, tekrarlayan nörona! ateşlemenin inhibisyonu ve sinaptik impulsların yayılmasını azaltmaya dayandığı düşünülmektedir. Ayrıca, artmış potasyum iletimi ve yüksek-voltaj ile aktive edilen kalsiyum kanallarının modülasyonu da, ilacın antikonvülsan etkilerine katkıda bulunabilir. Beyindeki nörotransmitter veya modülator reseptör bölgeleri ile anlamlı bir etkileşim bulunmamıştır.
Hayvan modellerinde, okskarbazepin ve aktif metaboliti (MHD) kuvvetli ve etkili antikonvülsanlardır. Kemiricileri yaygın tonik-klonik ve daha az derecede olmak üzere klonik nöbetlere karşı korumuştur ve alüminyum İmplanth Rhesus maymunlarında kronik olarak tekrarlayan kısmi nöbetlerin sıklığım azaltmış veya ortadan kaldırmıştır. Fareler veya sıçanlar, sırası ile

5

gün veya 4 hafta okskarbazepin veya MHD ile tedavi edildiğinde tonik-klonik nöbetlere karşı tolerans (antikonvülsif etkinliğin azalması) gözlenmemiştir.

Klinik çalışmalar

Basit, kompleks ve sekoııder yaygınlaşmış (jeneralize) nöbetlere ilerleyen kısmi nöbetlerin alt tipleri dahil kısmi nöbetleri olan hastalarda, İkisi adjuvan tedavi ve sekizi monoterapi olmak Üzere toplam 10 adet çift kör, kontrollü çalışma yapılmıştır. Tüm karşılaştırmalı çalışmalara yaygın tonik-klonik nöbetleri olan hastalar da dahil edilmiştir.
Hastaların karbamazepin, gabapentin, lamotrijin, fenitoin ve valproat gibi çeşitli antiepüeptik ilaçlardan OXCARPİN kullanımına geçildiği İki doz kontrollü monoterapi çalışmasında, O.XCARP.İNMn etkililiği doğrulanmıştır. Biri piasebo ile

kıyaslanan

adjuvan tedavi diğeri fenitoin ile kıyaslanan monoterapi olmak üzere çocuklarda (3 yaş ile 17 yaş arası) iki çalışma yapılmıştır. 600 - 2400 mg/gün aralığındaki doklarla, adjuvaıı tedavi çalışmalarında nöbet sıklığında başlangıca göre ortalama veya yüzde değişim ve monoterapi çalışmalarında önceden belirlenmiş çıkış kriterini karşılama /amanı veya çıkış kriterini karşılayan hasta yüzdesinih dahil olduğu tüm birincil etkililik parametrelerinde etkililik gösterilmiştir.
Yeterince kontrol altına alınamamış kısmi nöbetleri olan çocuklarda (1 ay - 4 yaş), adjuvan tedavi açısından okskarba^epinin İki dozunun karşılaştırıldığı, bir ila iki antiepüeptik ilacın birarada kullanıldığı, sonuçları değerlendiren kişinin kör olduğu bir çalışma yapılmıştır. Birincil etkililik Ölçütü, başlangıçtaki nöbet sıklığı ile 24 saatte gözlenen çalışmaya özgü nöbet sıklığındaki mutlak değişimin karşılaştırılmasıdır. Bu karşılaştırma OXCA.RPİN 60 ıng/kg/gün lehine istatistiksel olarak anlamlı çıkmıştır. Yeterince kontrol altma alınamamış veya yeni
başlamış kısmi nöbetleri olan çocuklarda (1 ay - 4 yaş), okskarbazepmin iki dozunun karşılaştırıldığı, monoterapi olarak verilen, sonuçları değerlendiren kişinin kör olduğu bir çalışma yapılmıştır. Birincil etkililik ölçütü, çalışmadan ayrılma kriterlerini karşılama zamanının karşılaştırılmasıdır ve iki grup arasında istatikse) olarak anlamlı fark bulunmamıştır. Her iki tedavi grubundaki hastaların çoğunluğu çalışma boyunca video EEG ile doğrulanmış herhangi bir nöbet geçirmemişlerdir ve 5 gün süren bu çalışmayı, çalışmadan ayrılmadan tamamlamışlardır.
ÜXCARPİN^!in diğer birinci basamak antiepüeptik İlaçlarla (örn. valproik asit, fenitoin ve karbamazepin) benzer etkililiğe sahip olduğu ve advers olaylar nedeniyle çalışmayı bırakma ve daha uzun tedavide kalma oranlarıyla (yani tedaviye devam eden hastaların oram) değerlendirilerek fenitoindcn istatistiksel anlamda daha iyi tolerabüite profiline sahip olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmalarda OXCARP.İ'N ile tedavi edilen kısmi ve yaygın tonik-klonik nöbetleri olan hastaların 12 ayın üzerindeki tedavi süresinde nöbet geçirmeme oranları benzer bulunmuştur, .

5.2. Fannokokuıetik özellikler

Genel Özellikler

Emil im:

OXCARPİN oral olarak alındıktan sonra, okskarbazepin tamamen emilir ve geniş ölçüde farmakolojik olarak aktif ınetaboliti olan 10-monohidroksİ türevine (MHD) metabolize edilir.
Sağlıklı erkek gönüllülere aç karnına tok doz 600 mg ÜXCARPİN oral süspansiyon verildikten sonra, MHD* fi in ortalama Cmax değeri 24.9 fimol/L (medyan tmax ^: 6 saat) bulunmuştur.

İnsanda

ilaç kütle dengelenmesinin tespit edildiği bir çalışmada plazmadaki, toplam radyoaktivitenin sadece % 2' si değişmemiş okskarbazepine, yaklaşık % 70' i MHD ve kalanı hızla atılan minör sekonder metabolitlerine atfedilebilir.
Yiyeceğin, okskarbazepinin emilim hızına ve derecesine herhangi bir etkisi yoktur. Dolayısıyla, OXCARPİN yiyecek ile birlikte veya aç kamına alınabilir.

Dağılım :

MHD'nin görünür dağılım hacmi 49 litredir.
MHD'nin. yaklaşık % 40'ı başlıca albümine olmak üzere serum proteinlerine bağlanır. Bağlanma, terapötik aralık içindeki serum konsantrasyonundan bağımsızdır. Okskarbazepin ve MHD alfa-I-asit glikoproteine bağlanmaz.
Okskarbazepin ve MHD plasentaya geçer.

B ivotransformasyon:

Okskarbazepin, karaciğerde sitosolik enzimler vasıtasıyla, OXCARPtN' İn başlıca farmakolojik etkisinden sorumlu olan MHD'ye hızla indirgenir, MHD daha sonra glukuronik asitle konjugasyon oluşturmak suretiyle metabolize edilir. Az bir miktar (dozun % 4'ti) farmakolojik olarak aktif olmayan metabolitine (10, 11-dihidroksi türevi, DHD) okside olur.

Eİiminasvon

:
Okskarbazepin, vücuttan çoğunlukla metabolitleri (başlıca böbreklerden atılan) şeklinde, başlıca btfbrek yoluyla atılır, %1'den daha az bir kısmı değişmemiş okskarbazepin olmak üzere, dozun %
95' inden daha fazlası İdrarda bulunur. Alman dozun % 4'ten daha az bir kısmı feçese atılır. Dozun yaklaşık % 80'i, MHD nin giukuronidleri (% 49) veya değişmemiş MHD (% 27) şeklinde, idrarla atılır. İdrarla atılan dozun yaklaşık % 3'ü aktif olmayan DHD ve % 13'ü okskarbazepinhı konjugatlarıdtr,
Okskarbazepin plazmadan hızlı bir şekilde elimine edilir. Görünür yarılanma ömrü 1.3 ve 2.3 saat arasındadır, MHD nin ortalama plazma yarılanma ömrü ise 9.3 ± 1.8 saattir.

Doğrusallık/Doğrusal .Olmayan Durum:

OXCARPlM hastalara günde iki defa verildiği zaman MHD'nin kararlı durum plazma konsantrasyonlarına 2-3 gün içinde ulaşılır. Kararlı durumda, MHD'nin farmakokinetiği lineerdir ve günde 300 ila 2400 mg doz aralığında doz ile orantılıdır.

Hastalardaki karakteristik özellikler ,

Ped

ivatrik hastla

r:
Vücut ağırlığına göre düzeltilmiş MHD klirensi, yaş ve ağırlık artışıyla erişkınlerinkine yaklaşarak azalır, 4 yaşından küçük 1 aydan büyiik çocuklarda ağırlığa göre düzeltilmiş ortalama klİrens erişkinlerinkinden % 93 daha yüksektir. Bu nedenle, ağırlığa, göre belirlenen benzer doz ile tçdavi yapıldığında, bu çocuklardaki MHD maruziyetinin crişkiıılerinkinin yarısı kadar olması beklenin 4 İla 12 yaşındaki çocuklarda ağırlığa göre düzeltilmiş klirens ortalaması erişkİnlerinkinden % 43 daha yüksektir. Bu nedenle, ağırlığa göre belirlenen benzer doz ile tedavi yapıldığında, bu çocuklardaki MHD nıamziyetinin yetişkinlerinkinin üçte ikisi kadar olması beklenir. Ağırlık arttıkça, 13 yaş ve üzerindeki hastalar İçin ağırlığa göre düzeltilmiş MHD klirensinin erişkinlerinkine ulaşması beklenir.

Gerivatrik hastala

r:
60-82 yaşlarındaki sağlıklı gönüllülerde OXCARPlN'itt tek doz (300 mg) ve çoklu dozlarda (600 mg/gün) verilmesini takiben, MHD'nin en yüksek plazma konsantrasyonları ve EAA değerleri daha genç (18-32 yaş) gönüllülerdekinden % 30 - % 60 daha yüksektir. Genç ve yaşlı gönüllülerde kreatinin kİ i lenslerindeki kıyaslamalar, kreatinin klirensitıde yaşa bağlı azalmalardan dolayı fark göstermiştir. Terapötik dozlar kişisel olarak ayarlandığından özel doz ayarlamaları gerekli değildir.

Böbrek yetmezi

ği:
MHD'nin böbrek kl.iren.si ile ilacı alanın kreatinin klirensi arasında doğrusal korelasyon, vardır. Böbrek yetmezliği olan (kreatinin klirensi 30 mİ / dakikadan az) hastalarda OXCARFİN tek dozda 300 mg verildiği zaman MHD'nin eliminasyon yanlanma ömrü, eğri altında kalan alanda (EAA) iki kat artışla birlikte 19 saate kadar ek uzama gösterir.

Karaci&er yetmei

ği:
Sağlıklı gönüllüler ve karaciğer yetmezliği olan hastalarda 900 mg oral tek dozdan sonra okskarbazepin ve .MHD'nin farmakokinetiği ve metabolizması değerlendirilmiştir. Hafif ve orta şiddette karaciğer yetmezliği okskarbazepin ve MHD'nin farmakokinetiğini etkilememiştir. Şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda OXCARPlN üe klinik deneyim yoktur.

Gebelik:

Gebelik esnasındaki fizyolojik değişikliklere bağlı olarak okskarbazepin in aktif metabol iti olan 10-motıohidrokşi türevinin (MHD) plazma seviyeleri gebelik boyunca giderek düşebilir, (bkz. Bölüm
4.6. Gebelik ve laktasyOn)
C

inse

t: , ' ¦ .
Çocuklarda, erişkinlerde ve yaşlılarda cinsiyetle İle ilgili farmakokinetik farklılıklar gözlenmemiştir.

5,3, Klinik Öncesi göveıtlilik verileri

Preklİnİk veriler, okskarbazepin ve farmakolojik aktif metabolıti

(MHD)yapılan

tekrarlayan doz toksisite, güvenlilik farmakolojisi, mutajenisite ve karsinojenisite çalışmalarına dayanarak, insanlar için özet bir hasar riski oluşturmadığını göstermiştir.
Sıçanlarda yapılan tekrarlanan doz toksisitesi çalışmalarında nefrotoksisite saptanmış olup, bu durum köpek veya fare çalışmalarında saptanmamıştır. Hastalarda bu tip değişiklikler biİdirilmedİğinden dolayı, sıçanlarda görülen bu bulguların klinik açıdan geçerliliği konusu bilinmemektedir.
Farelerde yapıian immünostimülasyon testleri MHD'nin (ve daha az miktarda okskarbazepinin) gecikmiş tipte aşırı duyarlılığı indükleyebildiğini göstermiştir.
Hayvan çalışmaları embriyo mortalitesi sıklığında artış ve matemaI.tok.sik. doz seviyelerinde doğum öncesi ve/veya doğum sonrası büyümede gecikmeler gibi etkileri ortaya koymuştur. Maternal toksisite de gösteren bir dozda okskarbazepin veya farmakolojik aktif metaboliti (Mi İD) ile yapılan sekiz embriyotoksisite çalışmasından birinde sıçan fötal malformasyonlarında artış mevcuttur (Bkz. Bölüm 4.6. Gebelik ve laktaşyon).
Karsinojenisite çalışmalarında, tedavi edilen hayvanlarda karaciğer (sıçan ve farelerde), teslis tümörlerine ve dışı genita! kanal granüler hücresi (sıçan) tümörlerinde artışa sebep olmuştur. Karaciğer tümörlerinin oluşumu, OXCARPİN verijen sıçan ve farelerde hepatik mikro/omal enzim İndüksiyonuna bağlanabilir, OXCARPİN ite tedavi edilen hastalarda tamamen dışlanmasa da İııdüksiyon etkisi ya zayıftır ya da mevcut değildir. Testi s tümörleri, lüteinleştirici hormon konsantrasyonlarının artışına bağlı olarak oluşmuş olabilir, İnsanlarda bu artışların olmaması nedeniyle, bu tümörlerin klinik geçerliliğinin olmadığı düşünülmektedir. Sıçanda MHD ile yapılan bir karsinogenez çalışmasında, dişi genital kanalda (serviks ve vajina) grantiler hücre tümörlerinin sıklığında doza bağlı artış kaydedilmiştir. Bu etkiler, öngörülen klinik maruziyet seviyelerine benzer seviyelerde ortaya çıkmıştır. Bu tümörlerin gelişim mekanizması aydınlatılmamıştır. Bu nedenle klinik bakımdan önemleri bilinmemektedir.

6. FARMASÖTİK ÖZELLİKLER

6.1. Yardımcı maddelerin listesi

Hidroksipropil metil selüloz (E464)
Mikrokristalin selüloz Kroskarmelloz sodyum Krospovidon Kolloidal silikon dioksit Magnezyum stearat (E572)
Polivinil alkol Lesitin alkolak (E322)
Talk (E553b) ,
Kşantam gum (E4I5)
Titanyum dioksit (E 171)
Kırmızı demir oksit (E 1.72) . .
Sarı demir oksit (E 172)
6.2. Geçimsizlikler Bilinen bir geçimsizliği yoktur,

6.3. Raf dmru

24 ay.

6-4. Saklamaya yönelik özel uyanlar

25°C'nin altındaki oda sıcaklığında saklanmalıdır
6.5. Ambalajın niteliği ve içeriği
50 film tablet içeren, Al folyo - PVC/PE/PVDC blister ve karton kutu ambalaj
17
6.6. Beşeri Tıbbi üründen ar

ta

kalan maddelerin İmhası ve diğer Özet önlemler
Kullanılmamış olan ürünler ya da atık materyaller “Tıbbi Ürünlerin Kontrolü Yönetmeliği” ve “Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliğine uygun olarak imha edilmelidir.

7. * RUHSAT SAHİBİ

MÜNİR ŞAHİN İlaç Sanayi ve Ticaret A.Ş .
Yunus Malı, Sanayi Cad. No: 22 Kartaf-İSTANBUL Td: (0 2.16) 306 62 60 (5 hat)
Faks: (0 216) 353 94

26

S. RUHSAT NUMARASI

230/37

9. İLK RUHSAT TARİHİ/ RUHSAT YENİLEME TARİHİ

İlk ruhsat tarihi:

25 Mart 2011

10. KÖB'üıı YENİLENME TARİHİ

18

¹
Etkili bir antiepileptik tedavi gebelik esnasında kesilmemek zorundadır, çünkü hastalığın kötüleşmesi hem anne, hem de lottis için zararlıdır.