Kalp Damar Sistemi » Renin - Anjiyotensin Sistemi » Anjiyotensin II Antagonistleri » Anjiyotensin II Antagonistleri » Olmesartan Medoksomil
KISA ÜRÜN BİLGİLERİ1. BEŞERİ TIBBİ ÜRÜNÜN ADI
HİPERSAR 20 mg film kaplı tablet
2. KALİTATİF VE KANTİTATİF BİLEŞİMEtkin madde:
Olmesartan medoksomil 20 mg
Yardımcı maddeler:
Laktoz monohidrat 123.20 mg
Yardımcı maddeler için 6.1'e bakınız.
3. FARMASÖTİK FORM
Film Kaplı Tablet
Bir yüzünde C14 basılı, beyaz, yuvarlak film kaplı tablet.
4. KLİNİK ÖZELLİKLER
4.1. Terapötik endikasyonlar
Esansiyel hipertansiyon tedavisi.
4.2. Pozoloji ve uygulama şekliPozoloji / uygulama sıklığı ve süresiYetişkinlerde
Olmesartan medoksomilin önerilen başlangıç dozu günde bir kez 10 mg'dır. Kan basıncı bu dozla yeterli ölçüde kontrol edilemeyen hastalarda olmesartan medoksomildozu, optimal bir doz olarak günde bir kez 20 mg'a yükseltilebilir. Kan basıncında ekbir azaltma gerekiyorsa olmesartan medoksomil dozu günde maksimum 40 mg'aartırılabilir veya hidroklorotiazid tedavisi eklenebilir.
Olmesartan medoksomilin antihipertansif etkisi esas olarak tedavinin başlangıcından itibaren iki hafta içinde ortaya çıkar ve tedavinin başlangıcından itibaren 8 haftadamaksimuma ulaşır. Bu durum, bir hastanın doz rejimi değiştirilmeden önce gözönünde bulundurulmalıdır.
Uygulama şekli:
Sadece ağızdan kullanım içindir.
Film kaplı tabletin, gıdayla birlikte veya gıda olmaksızın her gün aynı zamanda, örneğin sabah kahvaltısında alınması önerilir. Tablet yeterli miktarda sıvı ile yutularakalınmalıdır (örneğin 1 bardak su). Tablet çiğnenmemelidir.
Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgilerBöbrek yetmezliği:
Hafif - orta böbrek yetmezliği olan hastalarda (kreatinin klerensi 20-60 mL/dak), daha yüksek dozajlara ilişkin sınırlı deneyim olması nedeniyle maksimum doz, her gün 20mg olmesartan medoksomildir. Şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda (kreatininklerensi < 20 mL/dak), sadece sınırlı deneyim olduğu için olmesartan medoksomilkullanımı önerilmemektedir (bkz. Bölüm 4.4 ve 5.2).
Karaciğer yetmezliği:
Hafif karaciğer yetmezliği olan hastalar için tavsiye edilen dozun ayarlanmasına gerek yoktur. Orta şiddetteki karaciğer yetmezliği olan hastalarda, başlangıç dozu olarakgünde bir kez 10 mg olmesartan medoksomil önerilmektedir ve günlük maksimum doz20 mg'ı aşmamalıdır. Diüretik ve/veya diğer antihipertansif maddeler alan karaciğeryetmezliği olan hastalarda kan basıncının ve böbrek fonksiyonunun yakından takibiönerilir. İleri derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda olmesartan medoksomil ileilgili bir deneyim bulunmamaktadır, bu nedenle bu hasta grubunda kullanılmasıönerilmemektedir (bkz. Bölüm 4.4 ve 5.2). Olmesartan medoksomil safra kesesitıkanıklığı olan hastalarda kullanılmamalıdır (bkz. Bölüm 4.3).
Pediyatrik popülasyon:
Güvenlilik ve etkililik verilerinin olmayışı nedeniyle 18 yaşın altındaki çocuklarda kullanımı önerilmemektedir.
Geriyatrik popülasyon:
Yaşlı hastalarda genel olarak doz ayarlaması gerekmez (renal yetmezlikteki doz önerileri için bkz. Bölüm 4.2). Dozun günlük maksimum doz olan 40 mg'ayükseltilmesi gereken durumlarda, kan basıncı yakından izlenmelidir.
4.3. Kontrendikasyonlar
- Etkin maddeye veya ilacın diğer bileşenlerinden birine aşırı duyarlılık.
- Gebelik.
- Safra kanalı obstrüksiyonu.
4.4. Özel kullanım uyarıları ve önlemleri
İntravasküler hacmin azalması:
Kuvvetli diüretik tedavi, gıdayla alınan tuzda kısıtlama, diyare veya kusma nedeniyle hacim ve/veya sodyumda azalma olan hastalarda, özellikle ilk dozdan sonrasemptomatik hipotansiyon meydana gelebilir. Olmesartan medoksomil uygulanmadanönce bu gibi durumlar düzeltilmelidir.
Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin stimülasyonuyla ilgili diğer hastalıklar: Vasküler tonüs ve renal fonksiyonun ağırlıkla renin-anjiyotensin-aldosteron sistemininaktivitesine bağlı olduğu hastalarda (örn. şiddetli konjestif kalp yetmezliği veya renalarter stenozu dahil, altta daha önceden renal hastalığı var olan hastalarda), bu sistemietkileyen diğer ilaçlarla tedavi, hipotansiyon, azotemi, oligüri veya nadiren akut renalyetmezlik ile ilişkilendirilmiştir. Benzer etkilerin olasılığı, anjiyotensin II reseptörantagonistleri için hariç bırakılamaz.
Renovasküler hipertansiyon:
Bilateral renal arter stenozlu hastalar veya çalışan tek böbreğinde arter stenozu olan hastalar, renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen tıbbi ürünlerle tedaviedildiklerinde artan şiddetli bir hipotansiyon ve renal yetmezlik riski vardır.
Böbrek yetmezliği ve böbrek transplantasyonu:
Böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalarda olmesartan medoksomil kullanıldığında serum potasyum ve kreatinin seviyelerinin periyodik olarak izlenmesi önerilir. Şiddetliböbrek bozukluğu olan hastalarda (kreatinin klerensi < 20 mL/dak) olmesartanmedoksomil kullanımı önerilmez (bkz. Bölüm 4.2 ve 5.2). Kısa bir süre önce böbrektransplantasyonu yapılmış hastalarda veya son dönem böbrek yetmezliği olanhastalarda (yani, kreatinin klerensi <12 mg/dak) olmesartan medoksomil
uygulanmasına ilişkin hiç bir deneyim yoktur.
Karaciğer yetmezliği:
İleri derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda hiçbir deneyim bulunmamaktadır, bu nedenle bu hasta grubunda olmesartan medoksomilin kullanılmasıönerilmemektedir (hafif ile orta şiddetteki karaciğer yetmezliği olan hastalarda dozönerileri için bölüm 4.2'ye bakınız).
Hiperkalemi:
Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen ilaçların kullanımı hiperkalemiye neden olabilir.
Yaşlılarda, böbrek yetmezliği ve diyabeti olan hastalarda, potasyum seviyelerini yükselten diğer tıbbi ürünlerle eş zamanlı olarak tedavi olan ve/veya araya başkahastalıklar giren hastalarda bazen ölümcül olabilen risk artış göstermektedir.
Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen tıbbi ürünlerin eşzamanlı kullanımına karar vermeden önce, fayda-risk oranı değerlendirilmeli ve diğeralternatifler göz önünde bulundurulmalıdır.
Hiperkalemi için göz önünde bulundurulması gereken ana risk faktörleri şunlardır:
- Diyabet, böbrek yetmezliği, yaş (> 70 yaş)
- Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen bir veya birden fazla ilaçla ve/veyapotasyum takviyeleri ile birlikte kullanılması. Bazı tıbbi ürünler veya tıbbi ürünlerin aitolduğu terapötik sınıf hiperkalemiyi tetikleyebilir: potasyum içeren tuz ikame ürünleri,potasyum tutucu diüretikler, ADE inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör antagonistleri,NSAİİ'lar (selektif COX-2 inhibitörleri dahil), heparin, immünosüpresör olaraksiklosporin, takrolimus veya trimetoprim.
- Başta dehidratasyon, akut kardiyak dekompansasyon, metabolik asidoz, böbrekyetmezliğinin ağırlaşması, böbrek fonksiyonunun aniden kötüleşmesi (örn. enfeksiyonhastalıkları), hücresel liziz (örn. akut ekstremite iskemisi, rabdomiyoliz, uzun sürelitravma) olmak üzere araya giren başka hastalıklar.
Riskli hastalarda serum potasyum seviyesinin yakından takip edilmesi önerilir (bkz. Bölüm 4.5).
Lityum:
Diğer anjiyotensin-II reseptör antagonistleriyle olduğu gibi lityum ve olmesartan medoksomil kombinasyonu önerilmez (bkz. Bölüm 4.5).
Aort veya mitral kapak stenozu; obstrüktif hipertrofik kardiyomiyopati:
Diğer vazodilatörlerle olduğu gibi aort veya mitral kapak stenozu veya obstrüktif hipertrofik kardiyomiyopati hastalarında özel dikkat gösterilmelidir.
Primer aldosteronizm:
Primer aldosteronizm hastaları, renin-anjiyotensin sisteminin inhibisyonu yoluyla etkili olan antihipertansif ilaçlara genellikle cevap vermeyeceklerdir. Bu nedenle bu gibihastalarda olmesartan medoksomil kullanımı önerilmemektedir.
Etnik farklılıklar:
Diğer anjiyotensin II antagonistleriyle olduğu gibi, muhtemelen, düşük-renin seviyelerinin siyah hipertansif popülasyonda daha yüksek bir prevalansı olmasınedeniyle siyah olmayan hastalara nazaran siyah hastalarda olmesartan medoksomilinkan basıncını düşürme etkisi bir miktar daha azdır.
Gebelik:
Gebelik esnasında anjiyotensin II antagonistlerine başlanmamalıdır. Sürekli anjiyotensin II antagonist tedavisinin gerekli olduğu düşünülmedikçe, hamile kalmayıplanlayan hastalarda, gebelikte kullanım ile ilgili olarak sağlam bir güvenlilik profilinesahip alternatif antihipertansif tedavilere geçilmelidir. Gebelik teşhis edildiğinde,anjiyotensin II antagonistleri ile yapılan tedavi hemen kesilmeli ve uygun olduğudurumlarda alternatif tedaviye başlanmalıdır (bkz. Bölüm 4.3 ve 4.6).
Diğer:
Herhangi bir antihipertansif ajanla olduğu gibi iskemik kalp hastalığı veya iskemik serebrovasküler hastalığı olanlarda aşırı kan basıncı düşmesi miyokard enfarktüsü veyafelçle sonuçlanabilir.
Bu ilaç laktoz içermektedir. Nadir kalıtımsal galaktoz intoleransı, Lapp laktaz yetmezliği ya da glukoz galaktoz malabsorpsiyon problemi olan hastaların bu ilacıkullanmamaları gerekir.
4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri
Etkileşim çalışmaları yalnızca yetişkinlerde yapılmıştır.
Diğer tıbbi ürünlerin olmesartan medoksomil üzerindeki etkileri:
Potasyum takviyeleri veya potasyum tutucu diüretikler:
Renin-anjiyotensin sistemini etkileyen diğer ilaçların kullanımıyla elde edilen deneyim bazında potasyum tutucu diüretikler, potasyum takviyeleri, potasyum içeren tuz ikameürünleri veya serum potasyum seviyelerini artırabilen diğer ilaçlarla (örn. heparin)birlikte kullanımı, serum potasyumunda artışlara yol açabilir. Bu nedenle bu gibiilaçların birlikte kullanımı önerilmez.
Diğer antihipertansif ilaçlar:
Olmesartan medoksomilin kan basıncını düşürücü etkisi, diğer antihipertansif ilaçlarla birlikte kullanılmasıyla artabilir.
Non-steroidal antiinflamatuvar ilaçlar (NSAİİ'lar):
Non-steroidal antiinflamatuvar ilaçlar (NSAİİ'lar) (>3 g/gün dozlarında asetilsalisilik asit ve COX-2 inhibitörleri dahil) ve anjiyotensin-II reseptör antagonistleri, glomerülerfiltrasyonu azaltarak sinerjistik olarak hareket edebilirler. NSAİİ'lar ve anjiyotensin IIantagonistlerinin birlikte kullanımıyla, akut böbrek yetmezliği riski meydana gelir.Tedavinin başlangıcında hastanın böbrek fonksiyonun izlenmesi kadar hastanındüzenli hidrasyonu da önerilmelidir.
Ayrıca birlikte uygulanmaları, anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin etkinliğinde kısmi bir kayba yol açarak bunların antihipertansif etkisini azaltabilir.
Diğer bileşikler:
Antasitle (alüminyum magnezyum hidroksit) tedaviden sonra olmesartanın biyoyararlanımında makul bir azalma gözlenmiştir. Varfarin ve digoksinle birlikteuygulanmasının olmesartanın farmakokinetiği üzerine hiç bir etkisi yoktur.
Lityum:
Lityum ve anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri ve anjiyotensin II antagonistlerinin birlikte kullanımı sırasında serum lityum konsantrasyonlarında geridöndürülebilir yükselmeler ve toksisite bildirilmiştir. Bu nedenle olmesartanmedoksomil ve lityumun kombinasyon halinde kullanılması önerilmez.Kombinasyonun kullanılmasının gerekli olduğu kanıtlanırsa serum lityum seviyesinindikkatle izlenmesi önerilir.
Diğer bileşikler :
Sağlıklı deneklerdeki spesifik klinik çalışmalarda araştırılmış bileşikler arasında varfarin, digoksin, bir antasit (magnezyum alüminyum hidroksit), hidroklorotiazid vepravastatin bulunmaktadır. Klinik olarak önemli hiçbir etkileşim gözlenmemiştir veözellikle varfarinin farmakodinamiği ve digoksinin farmakokinetiği üzerine olmesartanmedoksomilin anlamlı hiç bir etkisinin olmadığı gözlenmiştir.
Olmesartanın
in vitroin vivo4.6. Gebelik ve laktasyonGenel tavsiye
Gebelik kategorisi: ilk trimester C, ikinci ve üçüncü trimester D
Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar/Doğum kontrolü (Kontrasepsiyon)
Planlı bir hamilelikten önce, uygun bir alternatif tedaviye geçilmelidir.
Gebelik dönemi
Anjiyotensin II antagonistlerinin gebeliğin ilk trimesteri boyunca kullanılmaması önerilir (bkz. Bölüm 4.4). Anjiyotensin II antagonistleri kullanımı gebeliğin ikinci veüçüncü trimesterinde kontrendikedir (bkz. Bölüm 4.3 ve 4.4).
Gebeliğin ilk trimesteri esnasında teratojenisite riski ve ardından ADE inhibitörlerine maruz kalmayla ilgili epidemiyolojik belirti kati olmamakla birlikte az oranda bir riskartışı göz ardı edilemez. Anjiyotensin II antagonistleriyle ilgili kontrollü birepidemiyolojik veri bulunmamakla birlikte bu ilaç sınıfı için benzer riskler söz konusuolabilir. Sürekli anjiyotensin reseptör blokör tedavisinin gerekli olduğudüşünülmedikçe, hamile kalmayı planlayan hastalarda, gebelikte kullanım ile ilgiliolarak sağlam bir güvenlilik profiline sahip alternatif antihipertansif tedavilere
geçilmelidir. Gebelik teşhis edildiğinde, anjiyotensin II antagonistleri ile yapılan tedavi hemen kesilmeli ve uygun olduğu durumlarda alternatif tedaviye başlanmalıdır.
Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesteri sırasında anjiyotensin II antagonist tedavisinin, insan fetotoksisitesine (düşük böbrek fonksiyonu, oligohidramnios ve kafatasıkemikleşmesinde gecikme) ve neonatal toksisiteye (böbrek yetmezliği, hipotansiyon,hiperkalemi) sebep olduğu bilinmektedir (bkz. ayrıca bölüm 5.3 “Klinik öncesigüvenlilik verileri”).
Gebeliğin ikinci trimesteri ve sonrasında anjiyotensin II antagonistlerine maruz kalındığında, fetal böbrek fonksiyonunun ve kafatasının ultrasonla kontrol edilmesiönerilmektedir.
Anneleri anjiyotensin II antagonistleri alan bebekler hipotansiyona karşı yakından takip edilmelidir (bkz. Ayrıca bölüm 4.3 ve 4.4).
Laktasyon dönemi
Olmesartan, emziren sıçanların sütüne geçmektedir; fakat insan sütüne geçip geçmediği bilinmemektedir. Olmesartan kullanımı sırasında emzirmeyle ilgili bilgibulunmadığından olmesartan önerilmemektedir ve emzirme boyunca özellikleyenidoğan ya da preterm bebek emziriliyorsa güvenlik profilinin daha iyi olduğuispatlanmış bir alternatif tedavi tercih edilmelidir.
Üreme yeteneği / Fertilite
Sıçanlarda üreme çalışmalarında olmesartan medoksomil fertiliteyi etkilememiştir.
4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler
HİPERSAR'ın araba ve makina kullanımı üzerinde az veya orta derecede bir etkisi vardır. Antihipertansif alarak tedavi gören hastalarda sersemlik ve bitkinlik hissioluşabileceğinden reaksiyon vermeyi zayıflatabilir.
4.8. İstenmeyen etkiler
HİPERSAR tedavisi sırasında en yaygın bildirilen advers olaylar baş ağrısı (%7.7), influenza benzeri semptomlar (%4.0) ve sersemlik hissidir (%3.7).
Plasebo kontrollü monoterapi araştırmalarında tedaviyle kesin olarak ilgili tek yan etki sersemlik hissidir (bu durumdaki insidans olmesartan medoksomil ile %2.5, plaseboile %0.9'dur).
Olmesartan medoksomille izlenen hipertrigliseridemi (%2.0 vs. %1.1) ve yüksek kreatin fosfokinaz (%1.3 vs. %0.7) insidanslarının da plaseboya kıyasla daha yüksekolduğu saptanmıştır.
Klinik araştırmalar, ruhsat sonrası güvenlilik çalışmaları ve spontan bildirimlerde HİPERSAR ile izlenen advers reaksiyonlar aşağıdaki tabloda özetlenmiştir.
Advers reaksiyonların sıklığının sınıflandırılması için aşağıdaki terminoloji kullanılmıştır: Çok yaygın (> 1/10); Yaygın (> 1/100 ila < 1/10); Yaygın olmayan(> 1/1,000 ila < 1/100); Seyrek (> 1/10,000 ila < 1/1,000); Çok seyrek (< 1/10,000).
MedDRA
Sistem Organ Sınıfı |
Advers
reaksiyonlar |
Sıklık |
Kan ve lenf sistemi hastalıkları
|
Trombositopeni
|
Yaygın
olmayan
|
Bağışıklık sistemi hastalıkları
|
Anaflaktik reaksiyon
|
Yaygın
olmayan
|
Metabolizma ve beslenme hastalıkları
|
Hipertrigliseridemi
|
Yaygın
|
Hiperürisemi
|
Yaygın
|
Hiperkalemi
|
Seyrek
|
Sinir sistemi hastalıkları
|
Sersemlik hissi
|
Yaygın
|
Baş ağrısı
|
Yaygın
|
Kulak ve iç kulak hastalıkları
|
Vertigo
|
Yaygın
olmayan
|
Kardiyak hastalıklar
|
Anjina pektoris
|
Yaygın
olmayan
|
Vasküler hastalıklar
|
Hipotansiyon
|
Seyrek
|
Solunum, göğüs bozuklukları ve mediastinal hastalıkları
|
Bronşit
|
Yaygın
|
Farenjit
|
Yaygın
|
Öksürük
|
Yaygın
|
Rinit
|
Yaygın
|
Gastrointestinal hastalıkları
|
Gastroenterit
|
Yaygın
|
Diyare
|
Yaygın
|
Karın ağrısı
|
Yaygın
|
Bulantı
|
Yaygın
|
Dispepsi
|
Yaygın
|
Kusma
|
Yaygın
olmayan
|
Deri ve deri altı doku hastalıkları
|
Egzantem
|
Yaygın
olmayan
|
Alerjik dermatit
|
Yaygın
olmayan
|
Ürtiker
|
Yaygın
olmayan
|
Döküntü
|
Yaygın
olmayan
|
Pruritus (kaşıntı)
|
Yaygın
olmayan
|
Anjiyoödem
|
Seyrek
|
Kas-iskelet bozukluklar, bağ doku ve
|
Artrit
|
Yaygın
|
kemik hastalıkları
|
Sırt ağrısı
|
Yaygın
|
|
İskelet ağrısı
|
Yaygın
|
|
Miyalji (kas ağrısı)
|
Yaygın
olmayan
|
|
Kas spazmı
|
Seyrek
|
Böbrek ve idrar yolu hastalıkları
|
Hematüri
|
Yaygın
|
|
İdrar yolu enfeksiyonu
|
Yaygın
|
|
Akut böbrek yetmezliği
|
Seyrek
|
|
Böbrek yetmezliği
|
Seyrek
|
Genel bozukluklar ve uygulama
|
Ağrı
|
Yaygın
|
bölgesine ilişkin hastalıkları
|
Göğüs ağrısı
|
Yaygın
|
|
Periferik ödem
|
Yaygın
|
|
İnfluenza benzeri semptomlar
|
Yaygın
|
|
Bitkinlik
|
Yaygın
|
|
Yüzde ödem
|
Yaygın
olmayan
|
|
Asteni
|
Yaygın
olmayan
|
|
Keyifsizlik
|
Yaygın
olmayan
|
|
Letarji
|
Seyrek
|
Araştırmalar
|
Hepatik enzimlerde artış
|
Yaygın
|
|
Kanda üre artışı
|
Yaygın
|
|
Kanda kreatin fosfokinaz artışı
|
Yaygın
|
|
Kan kreatinininde artış
|
Seyrek
|
Anjiyotensin II reseptör blokörlerinin kullanımıyla zamansal ilişkili olan
izolÖzel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:Geriyatrik popülasyon:
Yaşlı hastalarda hipotansiyon sıklığı seyrekten yaygın olmayana doğru hafif artış göstermiştir.
4.9. Doz aşımı ve tedavisi
İnsanlarda doz aşımıyla ilgili sadece sınırlı bilgi mevcuttur. En olası doz aşımı etkisi hipotansiyondur. Doz aşımı durumunda hasta dikkatle izlenmelidir ve tedavi,semptomatik ve destekleyici olmalıdır.
Olmesartanın diyaliz edilebilirliğine ilişkin bilgi yoktur.
5. FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER5.1. Farmakodinamik özellikler
Farmakoterapötik grup: Anjiyotensin II antagonistleri ATC kodu: C09C A 08
Etki mekanizması / Farmakodinamik Etkiler
Olmesartan medoksomil, kuvvetli, oral yoldan etkili, seçici bir anjiyotensin II reseptör (tip AT
1) antagonistidir. Anjiyotensin II'nin kaynağı veya sentez yolundan bağımsızolarak AT
1'in aracılık yaptığı bütün anjiyotensin II etkilerini bloke etmesibeklenmektedir. Anjiyotensin II (AT
1) reseptörlerinin seçici olarak antagonizması,plazma renin seviyelerinde ve anjiyotensin I ve II konsantrasyonlarında yükselmelerleve plazma aldosteron konsantrasyonlarında bir miktar azalmayla sonuçlanmaktadır.
Anjiyotensin II, renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin primer vazoaktif hormonudur ve tip 1 (AT
1) reseptörü yoluyla hipertansiyon patofizyolojisinde anlamlı bir roloynamaktadır.
Klinik etkinlik ve güvenlilik
Hipertansiyonda, olmesartan medoksomil, arteriyel kan basıncında doza bağlı, uzun süre devam eden bir azalmaya neden olmaktadır. İlk-doz hipotansiyonu, uzun sürelitedavi sırasında taşiflaksi veya tedavinin kesilmesinden sonra rebound hipertansiyongelişmesine ilişkin herhangi bir kanıt bulunmamaktadır.
Olmesartan medoksomil günde tek doz ile, 24 saatlik doz aralığı boyunca kan basıncında etkili ve düzgün bir azalma sağlamaktadır. Günde tek doz kullanım, aynıgünlük dozun günde iki kez kullanımı ile kan basıncında benzer azalma meydanagetirir.
Sürekli tedaviyle, kan basıncını düşürme etkisinin önemli bir kısmı 2 hafta tedaviden sonra zaten gözlenmekteyse de, kan basıncında maksimum azalmalara tedaviyebaşlandıktan 8 hafta sonra ulaşılmaktadır. Hidroklorotiazidle birlikte kullanıldığındakan basıncında ek bir azalma sağlanmaktadır ve birlikte kullanılmaları iyi tolereedilmektedir.
Olmesartanın mortalite ve morbidite üzerindeki etkisi henüz bilinmemektedir.
5.2. Farmakokinetik özelliklerGenel özellikler
Olmesartan medoksomil bir önilaçtır.
Emilim:
Gastrointestinal kanaldan absorbsiyonu sırasında barsak mukozasında ve portal kan içinde bulunan esterazlar tarafından hızla farmakolojik olarak aktif metabolitiolmesartana dönüştürülmektedir.
Plazmada veya ifrazatta hiçbir bozulmamış olmesartan medoksomil veya bozulmamış medoksomil grubu yan zinciri tespit edilmemiştir. Tablet formülasyonundakiolmesartanın ortalama mutlak biyoyararlanımı %25.6'dır.
Olmesartan medoksomilin oral dozundan 2 saat kadar sonra olmasertanın ortalama pik plazma konsantrasyonuna(C
maks)ulaşılmaktadır ve olmesartanın plazma
konsantrasyonları 80 mg'a kadar artan tek oral dozlarla yaklaşık olarak lineer bir şekilde artmaktadır.
Olmesartanın biyoyararlanımında gıdanın asgari etkisi vardır ve bu nedenle olmesartan medoksomil, gıdayla birlikte veya gıda olmaksızın uygulanabilir.
Olmesartanın farmakokinetiğinde cinsiyetle ilgili, klinik olarak anlamlı hiç bir fark gözlenmemektedir.
Dağılım:
Olmesartan plazma proteinine yüksek ölçüde bağlanmaktadır (%99.7) fakat, (varfarin ve olmesartan medoksomil arasında klinik olarak anlamlı etkileşimin olmamasıylateyit edildiği gibi) olmesartan ile birlikte uygulanan ve proteine yüksek orandabağlanan diğer ilaçlarla arasında klinik olarak anlamlı, proteine bağlanmada yerdeğiştirme etkileşim potansiyeli düşüktür. Olmesartan kan hücresine ihmal edilebilirölçüde bağlanmaktadır. İntravenöz dozdan sonra ortalama dağılım hacmi düşüktür (1629 L).
Biyotransformasyon:
Toplam plazma klerensi tipik olarak 1.3 L/h'tir (CV, %19) ve hepatik kan akımına (yaklaşık 90 L/h) göre nispeten yavaştır.
14C-işaretli tek bir olmesartan medoksomiloral dozunun ardından, uygulanan radyoaktivitenin %10-16'sı idrarla atılmış (büyükçoğunluğu uygulamadan sonraki 24 saat içinde) ve radyoaktivitenin kalanı feçesleatılmıştır. %25.6'lık biyoyararlanım bazında absorbe edilen olmesartanın hem renal(yaklaşık %40) hem de hepato-bilier(yaklaşık %60) yoldan atıldığı hesaplanabilir.Atılan bütün radyoaktivitenin olmesartan olduğu tespit edilmiştir. Önemli diğer birmetabolit tespit edilmemiştir. Olmesartanın enterohepatik dolaşımı asgaridir.
Olmesartanın büyük bir kısmı bilier yoldan atıldığı için bilier obstrüksiyonlu hastalarda kullanımı kontrendikedir (bkz. Bölüm 4.3).
Eliminasyon:
Birden fazla oral dozdan sonra olmesartanın terminal eliminasyon yarı ömrü 10-15 saat arasında değişmiştir. Kararlı duruma ilk bir kaç dozdan sonra ulaşılmış ve 14 güntekrarlanan dozdan sonra daha fazla bir birikim gözlenmemiştir. Renal klerensyaklaşık olarak 0.5-0.7 L/h'tir ve dozdan bağımsızdır.
Hastalardaki karakteristik özellikler
Yaşlılar:
Genç hipertansif hastalarla kıyaslandığında, yaşlı hipertansif hastalarda (65-75 yaş) kararlı durumda gözlenen EAA yaklaşık olarak %35, çok yaşlı hastalarda (> 75 yaş)yaklaşık %44 artmıştır. Bu durum, bu hasta grubunda renal fonksiyondaki ortalamaazalma ile kısmen ilişkilendirilebilir.
Böbrek yetmezliği:
Böbrek yetmezliği olan hastaların kararlı durumdaki EAA'ları, sağlıklı kontrollerle karşılaştırıldığında hafif, orta ve şiddetli böbrek yetmezliğinde sırasıyla %62, %82 ve%179 artmıştır (bkz. Bölüm 4.2 ve 4.4).
Karaciğer yetmezliği:
Oral yoldan tek uygulamadan sonra hafif ve orta ölçüde hepatik yetmezliği olan hastalarda olmesartanın EAA değerleri, karşılaştırılan uygun sağlıklı kontrollerden,sırasıyla %6 ve %65 daha fazladır. Dozdan 2 saat sonra sağlıklı deneklerde, hafifhepatik yetmezliği olan hastalarda ve orta derecede hepatik yetmezliği olan hastalardaolmesartanın bağlanmamış fraksiyonu sırasıyla %0.26, %0.34 ve %0.41'dir. Ortaşiddetteki karaciğer yetmezliği olan hastalarda tekrarlı dozlamanın ardından,olmesartan ortalama EAA değeri, sağlıklı kontrol grubuna göre yaklaşık olarak %65daha yüksektir. Olmesartan ortalama C
maks değerleri, karaciğer yetmezliği olanbireylerde ve sağlıklı bireylerde benzerdir. Olmesartan medoksomil şiddetli karaciğeryetmezliği olan hastalarda değerlendirilmemiştir (bkz. Bölüm 4.2, 4.4).
5.3. Klinik öncesi güvenlik verileri
Sıçanlar ve köpeklerde kronik toksisite çalışmalarında olmesartan medoksomil, diğer AT
1
reseptör antagonistleri ve ADE inhibitörlerine benzer etkiler göstermiştir: kan üre(BUN) ve kreatinin yükselmesi: (bloke edici AT
1 reseptörlerinin böbreklerde nedenolduğu fonksiyonel değişiklikler yoluyla); kalp ağırlığının azalması; kırmızı kanhücreleri (eritrositler, hemoglobin, hematokrit) parametrelerinde azalma; renal hasarınhistolojik belirtileri (renal epitelyumda rejeneratif lezyonlar, bazal membranınkalınlaşması, tübüllerin genişlemesi). Olmesartan medoksomilin farmakolojiketkisinin neden olduğu bu yan etkiler, diğer AT
1 reseptör antagonistleri ve ADEinhibitörleri üzerindeki pre-klinik araştırmalarda da meydana gelmiştir ve birlikte oralsodyum klorür uygulamasıyla azaltılabilmektedir.
Her iki türde de artan plazma renin aktivitesi ve böbreklerin jukstaglomerüler hücrelerinde hipertrofi/hiperplazi gözlenmiştir. ADE inhibitörleri ve diğer ATıreseptör antagonistleri için tipik etkiler olan bu değişikliklerin klinik bir önemininolmadığı görülebilir.
Diğer AT
1 reseptör antagonistleri gibi olmesartan medoksomilin,
in vitroin vivo
araştırmalarda ilgili hiç bir etki gözlenmemiştir. Kapsamlı bir genotoksisite testiningenel verileri, klinik kullanım koşulları altında olmesartanın genotoksik etkilermeydana getirmesinin olası olmadığını göstermektedir.
Olmesartan medoksomil, transgenik modellerin kullanıldığı 6 aylık 2 karsinojenite araştırmasında test edildiğinde farelerde ve 2 yıllık bir araştırmada sıçanlardakarsinojenik değildir.
Sıçanlarda üreme çalışmalarında olmesartan medoksomil fertiliteyi etkilememiştir ve teratojenik bir etkiye ilişkin hiçbir delil yoktur. Diğer anjiyotensin II antagonistlerleolduğu gibi olmesartan medoksomile maruz bırakmanın ardından yavruların hayattakalması azalmış ve gebeliğin geç dönemlerinde ve emzirmede ana hayvanlarda maruzbırakmadan sonra böbreklerde pelvik dilatasyon görülmüştür. Diğer antihipertansifajanlarla olduğu gibi olmesartan medoksomilin, gebe tavşanlarda gebe sıçanlaranazaran daha toksik olduğu gösterilmiştir; bununla birlikte fetotoksik bir etkiye ilişkinhiç bir belirti yoktur.
6. FARMASÖTİK ÖZELLİKLER6.1. Yardımcı maddelerin listesi
Mikrokristalize selüloz
Laktoz monohidrat
Hidroksipropilselüloz
Düşük sübstitüye hidroksipropil selüloz
Magnezyum stearat
Titanyum dioksit (E 171)
Talk
Hipromelloz
6.2. Geçimsizlikler
Geçerli değil
6.3. Raf ömrü
36 ay
6.4. Saklamaya yönelik özel tedbirler
25°C'nin altında oda sıcaklığında saklanmalıdır.
6.5. Ambalajın niteliği ve içeriği
Poliamid/alüminyum/PVC/alüminyum blister 28 ve 84 film kaplı tabletli ambalajlar
6.6. Beşeri tıbbi üründen arta kalan maddelerin imhası ve diğer özel önlemler
Kullanılmamış olan ürünler ya da atık materyaller “Tıbbi Atıkların Kontrolü Yönetmeliği” ve “Ambalaj ve Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliklerine uygunolarak imha edilmelidir.
7. RUHSAT SAHİBİ
UFSA İlaç San. ve Tic. A.Ş.
Davutpaşa cad. No:12 (34473)
Topkapı-İSTANBUL Tel.: 0 212 467 11 11Faks: 0 212 467 12 12
8. RUHSAT NUMARASI
118/15
9. İLK RUHSAT TARİHİ / RUHSAT YENİLEME TARİHİ
İlk ruhsat tarihi: 20.07.2005 Ruhsat yenileme tarihi:
10. KÜB'ÜN YENİLENME TARİHİ
14
