Micator Plus 80/25 Mg Tablet Kısa Ürün Bilgisi

Kalp Damar Sistemi » Renin - Anjiyotensin Sistemi » Anjiyotesin II Antagonistleri Kombinasyonları » Anjiyotensin II Antagonistleri ve Diüretik » Telmisartan ve Hidroklorotiyazid

KISA ÜRÜN BİLGİSİ

1. BEŞERİ TIBBİ ÜRÜNÜN ADIMİCATOR® PLUS 80/25 mg Tablet

2. KALİTATİF VE KANTİTATİF BİLEŞİMİEtkin maddeler:

Telmısartan 80 mg
Hidroklorotiyazid 25 mg

Yardımcı maddeler:

Laktoz monohidrat 130.12 mg
Mannitol 173.28 mg
Sodyum Hidroksit 6.72 mg
Sodyum Nişasta Glikolat 5.00 mg
Yardımcı maddeler için 6,l'e bakınız.

3. FARMASÖTİK FORMU

Tablet. Beyaz ve san renkli, çift katmanlı, oblong şeklinde, her iki yüzü çentiksiz tablt

4. KLİNİK ÖZELLİKLER

4.1 Terapötik endikasyonlar

Esansiyel hipertansiyon tedavisinde endikedir.
MİCATOR PLUS 80/25 mg sabit doz kombinasyonu (80 mg telmisartan/25 mg hidrokl orotiyazid), MİCATOR PLUS 80/12.5 mg (80 mg telmisartan/ 12.5 mg hidroklorotiyazid) ile kan basıncındayeterli kontrol sağlanamayan hastalarda veya telmisartan ve hidroklorotiyazidi ayrı ayp eşzamanlıkullanarak stabilize edilmiş hastalarda endikedir.

4.2 Pozoloji ve uygulama şekli

Pozoloji/uygulama sıklığı ve süresi:

Erişkinler:
MİCATOR PLUS tek başına telmisartan kullanımı ile kan basıncında yeterli kontrol sağlanamayan hastalarda kullanılmalıdır. Tedavinin sabit doz kombinasyonuna değiştirilmesinden önce her birkomponent ile ayrı ayrı doz titrasyonu yapılması Önerilir. Klinik olarak uygun olduğunda ise,monoterapiden sabit doz kombinasyonuna doğrudan geçiş yapılabilir.


MİCATOR PLUS 80/25 mg, MİCATOR PLUS 80/12.5 mg kullanımı ile yeterli kontrol sağlanamayan hastalarda veya daha önce telmisartan ve hidroklayrı ayrı verilmek suretiyle eşzamanlı kullanımı ile stabilize edilmişkullanılabilir.
MİCATOR PLUS'ın aynı zamanda 80/12.5 mg doz yitiliği de mevcuttur.

Uygulama şekli:

MİCATOR PLUS tablet günde bir kez, oral olarak bir miktar su ile alınır. Yiyecekler veya aç kamına alınabilir.

İlacı kullanmadan önce alınması gereken önlemler:

Tabletlerin higroskopik özelliği nedeni ile MİCATOR PLUS ambalajında muhafaza e kullanılmadan hemen Önce blisterinden çıkarılmalıdır.

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:

Böbrek yetmezliği:

Renal fonksiyonların periyodik olarak izlenmesi önerilir (bkz. 4.4).

Karaciğer yetmezliği:

Hafif-orta dereceli karaciğer yetmezliği olan hastalarda günde 40 mg telmisartan il hidroklorotiazidin kombine dozu aşılmamalıdır. Ağır hepatik yetmezliği olanMİCATOR PLUS kullanılmamalıdır. Hepatik fonksiyonları bozuk olan hastalardadikkatli kullanılmalıdır (bkz. 4.4).

Pediyatrik popülasyon

MİCATOR PLUS'ın çocuklarda ve 18 yaşından küçük adolesanlarda giıvenliliği etkililiği bilinmemektedir. Veri mevcut değildir.

Geriyatrik popülasyon

Doz ayarlaması gerekli değildir.

4.3. Kontrendikasyonlar

Etkin madde veya formüldeki yardımcı maddelerden herhangi birine karşı hiperseıjsitivite (bkz. 6.1)
Diğer sülfonamid türevi maddelere karşı hipersensitivite (hidroklorotiyazid bir sülfonamid türevi olduğundan)
Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesteri (bkz. 4.4 ve 4.6)
Kolestaz ve biliyer obstrüktif hastalıklar Şiddetli karaciğer yetmezliği
Şiddetli böbrek yetmezliği (kreatinin klerensi<30 ml/dk)
Refrakter hipokalemi, hiperkalsemi

4.4. Özel kullanım uyarıları ve Önlemleri

Gebelik:
Gebelik sırasında anjiyotensin II reseptör antagonistleri başlanmamalıdır. Anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile tedavinin sürdürülmesi zorunlu görülmedikçe, gebe kalmayı planlayan hastalargebelikte kullanımı güvenli kabul edilen alternatif bir antihipertansif tedaviye geçirilmelidir.Gebelik fark edilir edilmez anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile tedavi hemen sdnlandırılmalıve eğer uygunsa alternatif bir tedavi başlanmalıdır (bkz. 4.3, 4.6).
Hepatik yetmezlik:

MİCATOR PLUS kolestazı, biliyer obstrüktif hastalığı veya ağır hepatik yetme: hastalarda kullanılmamalıdır (bkz. 4.3), çünkü telmisartan çoğunlukla safra ile eliminehastalarda telmisartamn hepatik klerensi azalabilir.

Ek olarak, Telmisartan/Hidroklorotiyazid hepatik fonksiyonları bozulmuş veya progresil hastalığı olanlarda dikkatli kullanılmalıdır. Çünkü sıvı ve elektrolit dengesinde olabiledeğişiklikler hepatik komaya yol açabilir. Hepatik yetmezliği olan hastalarda TdHidroklorotiyazid ile klinik deneyim yoktur.

Renovasküler hipertansiyon:
Bilateral renal arter stenozu veya tek işlevsel böbrekte arter stenozu olan renin-angjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen ilaçlarla tedavi yapılması halimhipotansiyon ve renal yetmezlik riski artar.
Renal bozukluk ve böbrek transplantasyonu:
MİCATOR PLUS şiddetli renal yetmezliği (kreatinin klerensi <30 ml/dk) olan j hastalarda kullanılmamalıdır (bkz. 4.3). Yeni böbrek transplantasyonu geçirmiş hastalarda Telmisartan/Hidroklorotiyazid kullanımı ile ilgili deneyim yoktur. Hafıf-orta dereceli renal bozukluğu olanhastalarda ise deneyim azdır. Bu nedenle, serum potasyum, kreatinin ve ürik asit düzeylerininperiyodik olarak izlenmesi önerilmektedir. Renal fonksiyon bozukluğu olan hastalarda tiyazidgrubu diüretiklerin kullanımına bağlı azotemi oluşabilir.
İntravasküler hipo volemi:
Yoğun diüretik tedavisi, diyette tuz kısıtlaması, diyare veya kusma gibi nedenlerle sıvı ve/veya sodyum deplesyonu olan hastalarda, özellikle ilk dozdan sonra, semptomatik h potansiyongörülebilir. Sıvı ve/veya sodyum deplesyonu MİCATOR PLUS verilmeden önce düzeltilmelidir.
Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin dual blokajı: j
Duyarlı kişilerde, özellikle bu sistemi etkileyen ilaçların kombine kullanılması halinde, renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin inhibisyonu sonucu, hipotansiyon, senkop, jıiperkalemive renal fonksiyonlarda değişiklikler (akut renal yetmezlik dahil) ortaya çıkabilir.Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin dual blokajı (yani, anjiyotensin II reseptör antagonistineek olarak ACE inhibitörü eklenmesi ile), kan basıncı kontrol altında olan hastalarda önerilmez. Bublokaj, tanımlanmış bireysel vakalarla sınırlandırılmalı ve bu vakaların renal fonksiyonlarıyakından izlenmelidir.
Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin stimüle olduğu diğer durumlar:
Vasküler tonusü ve renal fonksiyonları asıl olarak renin-anjiyotensin-aldosteron sistemine bağlı olan hastalarda (örn: şiddetli konjestif kalp yetmezliği olan veya renal arter stenozlı dahil alttayatan bir renal hastalığı olan hastalar) bu sistemi etkileyen ilaçlarla yapılan tedavi sırasında, akuthipotansiyon, hiperazotemi, oligüri veya nadiren akut renal yetmezlik görülmüştür (bkz. 4.8).
Primer aldosteronizm:

Primer aldosteronizmi olan hastalar genellikle renin-anjiyotensin sistemi inhibisı gösteren antihipertansif ajanlara cevap vermezler. Bu nedenle bu hastalarda MIC;kullanımı önerilmez.
Aort ve mitral kapakta stenoz, obstrüktif hipertrofık kardiyomiyopati:
Diğer vazodilatörlerin kullanımında olduğu gibi, aort veya mitral stenozu veka obstrüktif hipertrofık kardiyomiyopati si olan hastalarda özel dikkat gereklidir.
Metabolik ve endokrin etkiler:
Tiyazid tedavisi glukoz toleransını bozabilir. Diyabetik hastalarda insülin veya oral hipjıglisemik ajanların dozlarının ayarlanması gerekebilir. Tiyazid tedavisi sırasında latent dİabete| mellitusbelirgin hale gelebilir.


Tiyazid diüretiklerle yapılan tedavi ile kolesterol ve trigliserit düzeylerinde bulunmuştur. Bununla birlikte, Telmisartan/Hidroklorotiyazid içeriğindeki 12.5 mminimal etki bildirilmiş veya hiç etki gözlenmemiştir.
Tiyazid tedavisi alan bazı hastalarda hiperürisemi oluşabilir veya frank gut hastalığı nn ortaya çıkması hızlanabilir.
Elektrolit dengesinde bozulma:
Diüretik kullanan tüm hastalarda uygun aralıklarla periyodik olarak serumda elektıfolıt tayini yapılmalıdır. Hidroklorotiyazid dahil tiyazid grubu diüretikler, sıvı veya elektrolit (fengesindebozulmalara (hipokalemi, hiponatremi ve hipokloremik alkaloz dahil) yol açabilir. Sıvı veyaelektrolit dengesizliğini gösteren uyarıcı belirtiler, ağız kuruluğu, susama, astepi, letarji,uyuşukluk, huzursuzluk, kas ağrıları veya kramplar, kaslarda bitkinlik hissi, hipotansiyon, oligüri,taşikardi ve bulantı ya da kusma gibi gastrointestinal bozukluklardır (bkz 4.8).j
* Hipokalemi:
Her ne kadar tiyazid grubu diüretiklerin kullanımı ile hipokalemi gelişebilirse de, telmilartan ile eş zamanlı tedavi yapılması diüretiklerin indüklediği hipokalemiyi azaltabilir. Karaciğer sirozu olan,yoğun diürez uygulanan hastalarda, oral yoldan yeterince elektrolit almayan hastalarda, eş zamanlıkortikosteroid veya adrenokortikotropik hormon (ACTH) alan hastalarda hipokalem riski dahayüksektir (bkz. 4.5).
• Hiperkalemi:
Bileşimindeki telmisartanın anjiyotensin II reseptörlerini (AT]) antagonize etmesi) nedeni ile Telmisartan/Hidroklorotiyazid hiperkalemiye neden olabilir. Her ne kadar Telmisartan/Hidroklorotiyazid ile klinikolarak belirgin hiperkalemi bildirilmemişse de, hastadaki renalyetmezlik ve/veya kalp yetmezliği ve diabetes mellitus, hiperkalemi gelişimi için risk faktörleridir.Potasyum tutucu diüretikler, potasyum destekleri, potasyum içeren tuzlar Telmisartan/Hidroklorotiyazid ile birlikte kullanılırken dikkatli olmalıdır (bkz. 4.5).
• Hiponatremi ve hipokloremik alkaloz:

Telmisartan/Hidroklorotiyazid'in diüretiklerin indüklediği hiponatremiyi azalt önlediğini gösteren bir kanıt yoktur, Klorür eksikliği genellikle hafiftir ve çoğuıgerekmez.
• Hiperkalsemi:
Tiyazid grubu diüretikler, kalsiyum metabolizmasında bilinen bir bozukluk olmadığıjdurumlarda, kalsiyum idrarla atılımını azaltarak serum kalsiyum düzeylerinin hafif ve aralıklı artışına yolaçabilir. Belirgin hiperkalsemi, gizli hiperparatroidizmin belirtisi olabilir. Bu duruııjda paratroidfonksiyon testleri yaptırılmadan önce tiyazid tedavisi durdurulmalıdır. ¹
MİCATOR PLUS her dozunda 1 mmol (23 mg)'dan daha az sodyum ihtiva eder. |3u dozda sodyuma bağlı herhangi bir yan etki beklenmemektedir.
MİCATOR PLUS her dozunda 173.28 mg mannitol içerir. Bu dozda mannitolden kaynajdı bir yan etki beklenmemektedir.
Etnik farklılıklar:
Diğer tüm anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile olduğu gibi, telmisartanın kan basıncını düşürücü etkisi siyah ırkta diğer ırklara göre daha düşüktür. Bu durum, siyah ırktan hiperfansiyonluhastalarda, düşük renin düzeyi prevalansının daha yüksek olmasından kaynaklanabilir.
Diğer:
Herhangi bir antihipertansif ajanla olduğu gibi, iskemik kardiyomiyopatisi veyı iskemik kardiyovasküler hastalığı olan kişilerde kan basıncının aşırı düşürülmesi miyokard enfar düşü veyainme ile sonuçlanabilir.
Genel:
Alerji veya bronşiyal astım öyküsü olsun veya olmasın, hidroklorotiyazidle hipej¹sensitivite reaksiyonları görülebilir. Ancak bu risk, böyle bir öyküsü olan hastalarda daha yüksekt r.

Hidroklorotiyazid dahil, tiyazid grubu diüretiklerin kullanımında, sistemik lupus erit] alevlenme veya aktivasyon görüldüğü bildirilmiştir.
Tiyazid grubu diüretiklerle fotosensitivite vakaları bildirilmiştir (bkz. 4.8). Eğer tedavi sırasında fotosensitivite oluşursa tedavinin durdurulması önerilir. Eğer diüretik tedavisinin yenidenuygulanması mutlaka gerekli ise, maruz kalan alanların güneş ışığından veya y|ıpay UVAışınlarından korunması önerilir.

4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

Etkileşim çalışmaları sadece erişkinlerde yapılmıştır.
Lityum:




Anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri ile lityumun birlikte kullanılması sıra: lityum konsantrasyonlarında geri dönüşümlü yükselme ve toksisite bildirilmiştir. Bude olsa, anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile de (MİCATOR PLUS dahil)MİCATOR PLUS ve lityumun eş zamanlı kullanımı önerilmemektedir (bkz. 4.kombinasyon mutlaka gerekli ise, birlikte kullanım sırasında serum lityum düzeylerirfiizlenmesi önerilir.
Potasyum kaybı ve hipokalemi ile ilişkili bulunan ilaçlar:
Diğer kaliüretik diüretikler, laksatifler, kortikosteroidler, ACTH, amfoterisin, kaıbenoksolon, penisilin G sodyum, salisilik asit ve türevleri gibi ilaçlar ile birlikte hidroklorotiyazid-telmisartankombinasyonlarının birlikte verilmesi durumunda, plazma potasyum düzeylerinin izlenmesiÖnerilir. Bu ilaçlar hidroklorotiyazidin serum potasyumu üzerindeki etkilerini arttırabi ir (bkz. 4.4).
Potasyum düzeyini yükselten veya hiperkalemi oluşturan ilaçlar:
ACE inhibitörleri, potasyum tutucu diüretikler, potasyum destekleri, potasyum i çer ün tuzlar, siklosporin veya heparin sodyum gibi diğer ilaçlar ile birlikte hidroklorotiyazid-tdlmisartankombinasyonlarının verilmesi durumunda, plazma potasyum düzeyleri izlenmelidir.Renin-anjiyotensin sistemini baskılayan diğer ilaçlarla mevcut deneyimlere dayanarak] yukarıdasayılan ilaçların eş zamanlı kullanımının serum potasyum düzeylerinin yükselmesine yolaçabileceğinden, önerilmez (bkz. 4.4).
Serum potasyumu bozukluklarından etkilenen ilaçlar:
Dijital glikozitleri, antiaritmikler gibi serum potasyum düzeyindeki bozukluklardan etkilenen ilaçlarla ve torsades de pointes aritmisini indüklediği bilinen ilaçlarla (bazı antiaritmikl sr gibi) eşzamanlı olarak sonra MİCATOR PLUS kullanıldığında, serum potasyum düzeylerinin vb EKG'ninperiyodik olarak izlenmesi önerilir. Hipokalemi, torsades de pointes aritmileri için kolaylaştırıcı birfaktördür. Torsades de pointes aritmisini indüklediği bilinen ilaçlar;
- sınıfla antiaritmikler (ör; kinidin, hidrokinidin, disopramid)
- sınıf III antiaritmikler (ör; amiyodaron, sotalol, dofetilid, ibutilid)
- bazı antipsikotikler (ör; tiyoridazin, klorpromazin, levomepromazin, trifluoperazin,ciyamemazin, sulpirid, sultoprid, amisulprid, tiyapirid, pimozid, haloperidol, droperido-diğerleri (ör; bepridil, sisaprid, difemanil, eritromisin IV, halofantrin, mizolastin, pentamidin,sparfloksazin, terfenadin, vinkamin IV).




Diğer antihipertansif ajanlar:
Telmisartan diğer antihipertansif ajanların hipotansif etkisini arttırabilir.
Antidiyabetik ilaçlar (oral ajanlar ve insulin): Antidiyabetik ilaçların doz ayarlaması gerekebilir (bkz. 4.4).
Metformin:


Metformin dikkatli kullanılmalıdır. Çünkü, muhtemel bir fonksiyonel renal yetmezliği asidoz riski ile hidroklorotiyazid ilişkili bulunmuştur.
Kolestiramin ve kolestipol reçineleri:
Anyon değiştirici reçinelerinin varlığında hidroklorotiyazid emilimi bozulur.
Nonsteroidal antienflamatuvar ilaçlar:
Nonsteroidal antienflamatuvar ajanlar (antienflamatuvar dozlardaki asetilsalisilik < inhibitörleri ve nonselektif NSAID) tiyazid diüretiklerin diüretik, natriüretik ve aretkileri ile anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin antihipertansif etkilerini azaltabil
Renal fonksiyonları risk altında olan bazı hastalarda (örn: dehidrate hastalarj| veya renal fonksiyonları bozulmuş yaşlı hastalarda) anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile sitlooksijenazıinhibe eden ajanlann eş zamanlı kullanımı, geri dönüşümlü akut renal yetmezlik dahil, renalfonksiyonların daha fazla bozulmasına yol açabilir. Bu nedenle, bu kombinasyonlar kullanılırkenözellikle yaşlı hastalarda dikkatli olunmalıdır. Hastalar yeterince hıdrate edilmeli vb eş zamanlıtedavinin başlanmasından hemen sonra ve izleyen aşamalarda böbrek fonksiyonları jjıolarak izlenmelidir.

Yapılan bir çalışmada, telmisartan ile ramiprilin eş zamanlı kullanılması, ramipril ve ramiprilatın AUCo-24 ve Cmaks değerlerinde 2.5 kat artışa yol açmıştır. Bu gözlemin klinifc önemibilinmemektedir.
Pressör aminler (noradrenalin):
Pressör aminlerin etkisi azalabilir.
Nondepolarizan iskelet kası gevşeticisi ilaçlar (tübakürarin):
Nondepolarizan iskelet kaslarını gevşeten ilaçların etkisi hidroklorotiyazid ile pot^nsiyalize olabilir.
Gut tedavisinde kullanılan ilaçlar (probenesid, sülfınpirazon ve allopurinol):
Hidroklorotiyazid serum ürik asid düzeyini yükseltebilir, bu nedenle ürikozürik iladlarda doz ayarlaması gerekebilir. Probenesid ve sülfınperazon dozlarının arttırılması gnekebilir.Tiyazidlerin eş zamanlı kullanımı allopurinole bağlı hipersensitivite reaksiyonlarının iısidensiniarttırabilir.
Kalsiyum tuzlan:

Tıyazid grubu diüretikler, atılımın azalmasına bağlı olarak, serum kalsiyum düzeylerini Eğer tedaviye kalsiyum desteklerinin eklenmesi gerekiyorsa, serum kalsiyum düzeylerve buna göre doz ayarlaması yapılmalıdır.
Beta-blokerler ve diazoksid:
Beta-blokerler ve diazoksidin hiperglisemik etkisi tiyazid grubu diüretik ilaçlar (tarafından arttırılabilir.
Antikolinerjik ilaçlar:
Atropin, biperiden gibi antikolinerjik ilaçlar gastrointestinal motiliteyi ve midenin boşjılma hızını azaltarak tiyazid grubu diüretiklerin biyoyararl anı mini arttırır.
Amantadin:
Tiyazid grubu diüretikler amantadinin advers etki riskini arttırabilir.
Sitotoksik ilaçlar (siklofosfamid, metotreksat):
Tiyazidler, sitotoksik ilaçların renal atılımını azaltarak miyelosupresif etkilerini p<|tansiyalize edebilir.
Farmakolojik özelliklerine dayanarak, şu ilaçların, telmisartan dahil tüm antihip4rtansi ilerin hipotansif etkilerini arttırması beklenebilir: baklofen ve amifostin.
Ayrıca alkol, barbitüratlar, narkotikler veya antidepresanlar ortostatik hipotansiyonu ajltırabilir.

4.6. Gebelik ve laktasyon

Anjiyotensin

IIIIGenel tavsiye

Gebelik kategorisi: D

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar / Doğum kontrolü (Kontrasepsiyon)

Anjiyotensin

II

reseptör antagonistleri ile tedaviye devam etmek mutlaka gerekmedi

kalmayı planlayan hastalar, gebelikte antihipertansif tedavisine geçirilmelidir.

Gebelik dönemi

Telmisartan/hidroklorotiyazidin gebe kadınlarda kullanımı ile ilgili yeterli veri mevcui Hayvanlarda yapılan çalışmalarda üreme toksisitesi gösterilmiştir (bkz. 5.3).

ACE inhibitörlerinin birinci trimesterde kullanılması ile ortaya çıkan teratojenite pişkine ait epidemiyolojik kanıtlar kesin sonuca ulaşmamıştır. Bununla birlikte riskte küçük birihmal edilemez. Anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile kontrollü epidemiyolojolmamakla birlikte, benzer riskler bu sınıf ilaçların tümü için söz konusu olabilir.
Gebelik tanısı konmuş ise, anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile tedavi hemen durdurulmalı ve uygun ise, alternatif bir tedavi başlanmalıdır.

Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesterinde anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin kullanılmasının, insanlarda fötotoksisiteye (renal fonksiyonlarda azalma, oligohidramniyoz, kafatasıkemikleşmesinde gerilik) ve neonatal toksisiteye (renal yetmezlik, hipotansiyon, hiperkalemi) yolaçtığı bilinmektedir (bkz. 5.3). Gebeliğin ikinci trimesterinden sonra anjiyotensin II reseptörantagonist)erine maruz kalınması halinde, böbrek ve kafatasının ultrasonografik kontrol

ı

önerilir.
yakından
Tiyazidler plasental bariyeri geçer ve kordon kanında bulunur. Fötal elektrolit cengesinde bozulmalara ve erişkinlerde ortaya çıkan diğer reaksiyonların görülmesine neden olabiliı. Matemaltiyazid tedavisi ile neonatal trombositopeni, fötal veya neonatal sarılık vakaları bildirilmiştir.

Laktasyon dönemi

Emzirme sırasında telmisartan/hidroklorotiyazid kullanımı ile ilgili bir veri olmadıkı için bu dönemde MİCATOR PLUS kullanımı önerilmez. Özellikle yenidoğan ve preterm infantlarınemzirilmesi döneminde, laktasyon dönemindeki güvenlilik profili daha iyi olan alternatif birtedaviye geçilmelidir.j
Tiyazidler süte geçer ve laktasyonu inhibe edebilir.

Üreme yeteneği/ Fertilite

Preklinik çalışmalarda telmisartan veya hidroklorotiyazidin erkek ve dişi fertilitesi üfeerinde bir etkisi gözlenmemiştir.|

4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkilerj

Araç ve makine kullanımı ile ilgili bir çalışma yapılmamıştır. Bununla birlikte antihipdrtansif ilaç alanlarda araç ve makine kullanırken nadiren baş dönmesi veya uyku hali ortaya çakabileceğiakılda tutulmalıdır.

4.8. İstenmeyen etkiler

a.

Güvenlilik profili özeti

En sık bildirilen istenmeyen etki baş dönmesidir. Seyrek olarak ciddi anjiyoödem oluşabjlir (1000 hastada 1 vakadan az).

Sabit doz kombinasyonu

Telmisartan/Hidroklorotiyazid 80 mg/25 mg ile bildirilen advers etkilerin genel ins|densi ve profili, Telmisartan/Hidroklorotiyazid 80 mg/12.5 mg ile bildirilen advers etkiler ile tenzerdir.İstenmeyen etkilerin dozla ilişkisi belirlenmemiştir ve hastaların cinsiyeti, yaşı ve ırja ile birkorrelasyon göstermemiştir.
b.

İstenmeyen etkilerin çizelgeli özeti

Tüm klinik çalışmalarda bildirilen ve "telmisartan+hidroklorotiyazid" kullanan grupta dilaseboyagöre daha fazla (p<0,05) görülen advers etkiler, aşağıda, sistem organ sınıflamasına göreverilmiştir. Klinik çalışmalarda ortaya çıkmayan ancak etkin maddelerin her birinin tek başınauygulandığı durumlarda görüldüğü bilinen advers etkiler Telmisartan/Hidroklorotiyazid tedavisisırasında da gözlenebilir.


Advers etkilerin sıklığı şu şekilde tanımlanmıştır: çok yaygın (> 1/10); yaygın (> 1/100 yaygın olmayan (> 1/1.000 ila < 1/100); seyrek (> 1/10.000 ila < 1/1.000); çok seyrek (<bilinmiyor (eldeki verilerden hareketle tahmin edilemiyor).
Her sıklık grubunda advers etkiler ciddiyetteki azalmaya göre sıralanmıştır.

Enfeksiyonlar ve enfestasyonlar:

i Seyrek : Bronşit, farenjit, sinüzit

jBağışıklık sistemi hastalıkları:

Seyrek : Sistemik lupus eritomotozus şiddetlenmesi veya aktivasyonı
(pazarlama sonrası deneyimlere dayanarak)

Metabolizma ve beslenme hastalıkları:

Yaygın olmayan :Hipokalemi
Seyrek :Hiperürisemi,hiponatremi

Psikiyatrik hastalıklar:

Yaygın olmayan :Anksiyete
Seyrek :Depresyon

Sinir sistemi hastalıkları:

Yaygm :Baş dönmesi
Yaygın olmayan :Senkop, parestezi
Seyrek :Uykusuzluk, uyku bozuklukları

Göz hastalıkları:

Seyrek :Görme bozuklukları, bulanık görme

Kulak ve iç kulak hastalıkları:

Yaygm olmayan : Vertigo

Kardiyak hastalıklar:

Yaygın olmayan :Taşikardi, aritmiler

Vasküler hastalıklar:

Yaygın olmayan :Hipotansiyon, ortostatik hipotansiyon

Solunum, göğüs bozuklukları ve mediastinal hastalıklar:

Yayın olmayan : Dispne
Seyrek : Respiratuvar distres (pnömoni ve pulmoner ödem dahil)

Gastrointestinal hastalıklar:

Yaygın olmayan : Diyare, ağız kuruluğu, flatulens
Seyrek : Abdominal ağrı, konstipasyon, dispepsi, kusma, gastrit

Hepato-bilier hastalıklar:

Seyrek : Hepatik fonksiyonlarda anormali ik/karaciğer bozukluğu (bkz.4.£

Deri ve deri altı doku hastalıkları:

Seyrek : Anjiyoödem (fatal olabilir), eritem, prurit, döküntü, hiperhidroz,

Kas-iskelet bozuklukları, bağ doku ve kemik hastalıkları:

Yaygın olmayan : Sırt ağrısı, kas spazmları, miyalji Seyrek: Artralji, kas krampları, kolda ağrı

Üreme sistemi ve meme hastalıkları:

Yaygın olmayan :Erektil disfonksiyon

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar:

Yaygın olmayan :Göğüs ağrısı
Seyrek .'İnfluenza benzeri hastalık, ağrı

Kan ürik asit düzeyinde yükselme
Kan kreatinin düzeyinde yükselme, kan kreatin fosfokinaz düzeyinde yükselme, karaciğer enzimlerinde yükselme

Bileşenlerle ilgili ek bilgiler

Bileşenlerden herhangi biri ile daha önce bildirilmiş bir istenmeyen etkinin, bu ürün klinik çalışmalarda gözlenmemiş bile olsa, Telmisartan/Hidroklorotiyazid kullanımı ilipotansiyeli vardır.
Telmisartan:
Plasebo ve telmisartan ile tedavi edilen hastalarda advers etkilerin görülme sıklığı benzerdir.
Plasebo kontrollü klinik çalışmalarda telmisartan ile bildirilen advers etkilerin insidemi (%41.4) genellikle plasebo ile benzer (% 43.9) bulunmuştur. Aşağıda, hipertansiyon nedeni ile veya 50>yaşlarda olup yüksek kardiy o vasküler olay riski nedeni ile telmisartan tedavisi alan hastalarlayapılan tüm klinik çalışmalarda gözlenen advers etkiler listelenmiştir.

Enfeksiyon ve enfestasyonlar:

Yaygın olmayan :Üst solunum yolu enfeksiyonu, sistit dahil üriner sistem enfeksiyon i Seyrek:Fatal sonuçlan ab il en sepsis (bkz. 4.8 c)

Kan ve lenf sistemi hastalıkları:

Yaygın olmayan : Anemi
Seyrek : Eozinofıli, trombositopeni

Bağışıklık sistemi hastalıkları:

Seyrek : Hipersensitivite, anaflaktik reaksiyonlar

Metabolizma ve beslenme hastalıkları:

Yaygın olmayan : Hiperkalemi
Seyrek : Hipoglisemi(diyabetik hastalarda)

Kardiyak hastalıklar:

Yaygın olmayan : Bradikardi

Gastrointestinal hastalıklar:

Seyrek : Mide rahatsızlıkları

Deri ve deri altı doku hastalıkları:

Seyrek : Egzema, ilaç erupsiyonu, toksik deri erupsiyonu

Kas-iskelet bozuklukları, bağ doku ve kemik hastalıkları:

Seyrek : Artroz, tendon ağrıları

Böbrek ve idrar yolu hastalıkları:

Yaygın olmayan : Renal bozukluk (akut renal yetmezlik dahil)

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar:

Yaygın olmayan : Asteni

Araştırmalar:

Seyrek : Hemoglobin düzeyinde azalma
Hidroklorotiyazid:

Hidroklorotiyazid elektrolit dengesinde bozulmayla sonuçlanabilecek hipovolemiye yol veya şiddetlenmesine neden olabilir (bkz. 4.4).


Tek başına hidroklorotiyazid kullanılması ile bildirilen ve sıklığı bilinmeyen advers etkil verilmiştir:j

Enfeksiyon ve enfestasyonlar:

Bilinmeyen : Siyaladenit

Kan ve lenf sistemi hastalıkları:

Bilinmeyen :Aplastik anemi, hemolitik anemi, kemik iliği yetmezliği,
nötropeni, agranülositoz, trombositopeni

Bağışıklık sistemi hastalıkları:

Bilinmeyen : Anaflaktik reaksiyonlar, hipersensitivite

Endokrin hastalıklar:

Bilinmeyen : Diabetes mellitus durumunun yetersiz kontrolü

Metabolizma ve beslenme hastalıkları:

Bilinmeyen : Anoreksi, iştah azalması, elektrolit dengesinde bozulma,
hiperkolesterolemi, hiperglisemi, hipovolemi

Psikiyatrik hastalıklar:

Bilinmeyen : Huzursuzluk

Sinir sistemi hastalıkları:

Bilinmeyen : Sersemlik

Göz hastalıkları:

Bilinmeyen :Ksantopsi

Vasküler hastalıklar:

Bilinmeyen :Nekrotizan vaskülit

Gastrointestinal hastalıklar:

Bilinmeyen :Pankreatit, mide rahatsızlıkları

Hepato-bilier hastalıklar:

Bilinmeyen :Hepatoselüler sarılık, kolestatik sarılık

Deri ve deri altı doku hastalıkları:

Bilinmeyen : Lupus benzeri sendrom, fotosensitivite reaksiyonları, deride vask

ı

toksik epidermal nekroliz

Kas-iskelet bozuklukları, bağ doku ve kemik hastalıkları:

Bilinmeyen :Halsizlik

Böbrek ve idrar yolu hastalıkları:

Bilinmeyen :İnterstisyel nefrit, renal disfonksiyon, glikozüri

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar:

Bilinmeyen :Ateş

Araştırmalar:

Bilinmeyen :Trigliserit düzeyindeyükselme
c.

Seçilen advers etkilerle ilgili açıklamalar

1) Hepatik fonksiyonlarda anormallik / karaciğer bozukluğu:
Telmisartanla elde edilen pazarlama sonrası deneyimlerde, hepatik fonksiyonlarda anbrmallik/ karaciğer bozukluğu, çoğunlukla Japon hastalarda görülmüştür. Japon hastalarda bjj adversetkilerin görülme olasılığı daha yüksektir.
2) Sepsis


PRoFESS çalışmasında, telmisartan kullanımı ile sepsis insidensinde, plaseboya gözlenmiştir. Bu durum tesadüfi olabilir veya henüz bilinmeyen bir mekanizmaya bağlı(bkz. 5.1).

4.9. Doz aşımı ve tedavisi

Telmisartan ile insanlarda doz aşımı ile ilgili bilgiler sınırlıdır. Hidroklorotiyazidin hemodiyalizle uzaklaştırma oranı henüz bilinmemektedir.
Semptomlar:
Telmisartan aşırı dozu ile en belirgin belirtiler hipotansiyon ve taşikardidir. Bradikjardi, baş dönmesi, kusma, serum kreatinin düzeyinde yükselme ve akut renal yetmezlik de bild rilmiştir.Hidroklorotiyazid doz aşımlarında, aşırı diüreze bağlı olarak, elektrolit deplesyonu (hijokalemi,hipokloremi) ve hipovolemi görülür. Aşırı dozun en sık görülen belirti ve bulguları, kusma vesomnolenstir. Hipokalemi nedeni ile kas krampları ve/veya eş zamanlı olarak dijital gl kozidleriveya belirli antiaritmik ilaçların kullanılması ile ilişkili belirgin aritmiler görülebilir.
Tedavi: Telmisartan hemodiyalizle uzaklaştırılamaz. Hasta yakından izlenmeliditedavi semptomatik ve destekleyici olmalıdır. Müdahale, ilacın alınmasından itibaren geçen s üreye vesemptomların şiddetine bağlıdır. Tavsiye edilen önlemler arasında kusturma ve/vtya mideyıkanması bulunur. Aktif kömür kullanılması faydalı olabilir. Serum elektolitleri ve kreatinindüzeyleri sık aralıklarla izlenmelidir. Eğer hipotansiyon oluşursa hasta supin pozisyonda utulmalı,hızla tuz ve sıvı replasmam yapılmalıdır.

5. FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Anjiyotensin II reseptör antagonistleri ve diüretikler ATC kodu: C09DA07
MİCATOR PLUS anjiyotensin II reseptör antagonisti olan telmisartan ve tiyazid grubu diüretik olan hidroklorotiyazidin bir kombinasyonudur. Bu maddelerin kombinasyonu additif birantihipertansif etki gösterir ve kan basıncında tek başlanna kul lanı İdi kİ an nda oluşturduklarındandaha fazla düşme sağlar. MİCATOR PLUS, terapötik doz aralığında, günde bir kez kullanıldığındakan basıncında etkili ve yumuşak bir düşme sağlar.


Telmisartan, oral yolla, etkili ve spesifik bir anjiyotensin II reseptör alttip l(ATj) anta Telmisartan anjiyotensin Il'yi, anjiyotensin Ifnin bilinen etkilerinden sorumlu olan ATalt grubundaki bağlanma yerinden çok yüksek bir afınite ile ayırır. Telmisartanın ATı rüzerinde parsiyel agonistik etkisi yoktur. Telmisartan

ATı

reseptörüne selektif olarakBağlanma uzun sürelidir. Telmisartanın AT2 ve daha az bilinen diğer reseptörlerreseptörlere afınitesi yoktur. Bu reseptörlerin fonksiyonel rolleri bilinmemektedir
telmisartanla düzeyleri artan anjiyotensin H'nin bu reseptörler üzerindeki olası aşırı stimülasyonunun etkileri de bilinmemektedir. Plazma aldosteron düzeyleri telmisartan ile azalır.Telmisartan insanlarda plazma reninini inhibe etmez veya iyon kanallarını bloke etmez.Telmisartan, bradikininin de degradasyonunu sağlayan anjiyotensin dönüştürücü enzimi kininaseII) inhibe etmez. Bu nedenle, bradikinin aracılığı ile ortaya çıkan advers etkileri şrttırmasıbeklenmez.
Sağlıklı gönüllülere uygulanan 80 mg telmisartan, anjiyotensin Il'ye bağlı olarak oluşan kan basıncı artışını hemen hemen tamamen inhibe eder. İnhibitör etki 24 saat boyunca devarp eder ve48 saate kadar ölçülebilir düzeydedir.
Telmisartanın ilk dozundan sonra 3 saat içinde antihipertansif etki giderek belirginleşir. Kan basıncında maksimum düşme genellikle tedaviye başladıktan sonra 4-8 hafta içinde ortay*. çıkar veuzun süreli tedavi boyunca devam eder. Antihipertansif etki dozdan sonra 24 saat boyunca sürekliolarak devam eder ve ambulatuvar kan basıncı ölçümlerinde gösterildiği gibi, bir sonraki iozdan 4saat öncesini de içine alır. Bu durum maksimum etki noktasında ve bir sonraki dozdan hemen önce(plasebo kontrollü çalışmalarda 40 ve 80 mg telmisartan kullanımından sonra, çukur-pil oranlarısürekli olarak %80'nin üzerindedir) yapılan Ölçümlerle doğrulanmıştır.
Hipertansif hastalarda telmisartan nabız hızını etkilemeden hem sistolik hem diyastolik kan basıncını düşürür. Telmisartanın antihipertansif etkililiği, diğer antihipertansif ilaç sınıf arındakiilaçlarla benzerdir (klinik çalışmalarda telmisartan ile amlodipin, atenolol, enalapril,hidroklorotiyazid ve lizinopril karşılaştırılmıştır).

80 mg/12.5 mg kombinasyonuna cevap vermeyen hastalarda yürütülen, çift kör, kon klinik çalışmada (n=687 hasta etkililik açısından değerlendirilmiştir), 80 mg/25 mg kombile, 80 mg/12.5 mg kombinasyonunu kullanmaya devam eden hastalara göre, kan be;
2.7/1.6 mmHg (SBP/DBP) değerinde aşamalı bir düşme gösterilmiştir (Başlangıç değe ine göre uyarlanmış ortalama değişikliğin farkı). 80 mg/25 mg kombinasyonu ile yapılan bir takipçalışmasında, kan basıncı daha da azalmıştır (genel azalma: 11.5/9.9 mmHg (SBP/DBP))
Birbirinin benzeri ve 8 hafta süreli 2 ayrı çift kör, plasebo kontrollü klinik çalışma ile valsartan/hidroklorotiyazid 160 mg/25 mg (n=2121 hasta etkililik açısından değerlendi rilmiştir)kombinasyonunun karşılaştırmasının yapıldığı bir havuz analizinde, telmisartan/hidrokloğotiyazid80mg/25mg kombinasyonu ile kan basıncında anlamlı derecede daha fazla düşme (2.2/1.2 mmHg(SBP/DBP)) gösterilmiştir (sırasıyla, başlangıç değerine göre uyarlanmış ortalama değişikliğinfarkı).
Telmisartan tedavisinin ani olarak kesilmesi halinde kan basıncı, rebound hipertansiyor belirtisi olmaksızın, birkaç günlük bir süreden sonra tedrici olarak tedavi öncesi değerlere geri dö ler.
iki antihipertansif tedaviyi doğrudan karşılaştıran klinik çalışmalarda, telmisartan ile tedavi edilen hastalarda kuru öksürük insidensinin, anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörlerine göre, anlamlıderecede daha düşük olduğu gösterilmiştir.
"İkincil inmelerden efektif kaçınma için önleme rejimleri" (PRoFESS) çalışmasında 5C yaşında veya daha yaşlı, yakın zaman önce inme geçirmiş hastalarda, plasebo ile karşılaştırıldığında,telmisartan ile sepsis insidensi biraz daha yüksek bulunmuştur;%0.49'a karşılık %0.70 |RR 1.43(%95 güvenlik aralığı 1.00 - 2.06)]. Fatal sepsis vakalarının insidensi telmisartan alan hastalar içinplaseboya göre artmıştır ; %0.16'ya karşılık %0.33 [RR 2.07 (%95 güvenlik aralığı 1.14 - 3.76)].Telmisartan kullanımı ile ilişkili olarak gözlenen sepsis insidensindeki artış tesadüfi olatjilir veyahenüz bilinmeyen bir mekanizmaya bağlı olarak ortaya çıkabilir.
Telmisartanın mortalite ve kardiyovasküler morbidite üzerindeki etkileri henüz bilinmemektedir.
Hidroklorotiyazid tiyazid grubu bir diüretiktir. Tiyazid grubu diüretiklerin antihipertdnsif etki mekanizması henüz tam olarak bilinmemektedir. Tiyazidler, elektrolit reabsorbsiyonur un renaltübüler mekanizmalarını etkileyerek, sodyum ve klorür atılımını hemen hemen eşit miktarlardadoğrudan arttırır. Hidroklorotiyazidin diüretik etkisi ile plazma hacmi azalır, plazma reninaktivitesi artar, aldosteron sekresyonu artar, sonuç olarak idrarla potasyum ve bikarbonat kaybıartar ve serum potasyum düzeyleri azalır. Telmisartan ile birlikte uygulanırken, muıtemelenrenin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin blokajı ile, bu diüretiklerin neden olduğu potasyum kaybıgeri çevrilme eğilimindedir.
Hidroklorotiyazid ile diürez 2 saat içinde başlar ve pik etkisine 4 saat civarında ulaşır. Etki yaklaşık 6-12 saat devam eder.
Epidemiyolojik çalışmalar, hidroklorotiyazid ile yapılan uzun süreli tedavilerin kardiycjvasküler mortalite ve morbiditeyi azalttığım göstermiştir.
Telmisartan/HCTZ sabit doz kombinasyonunun mortalite ve kardiyovasküler morbidite üierindeki etkileri henüz bilinmemektedir.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Hidroklorotiyazid ile telmisartanın birlikte kullanımı sağlıklı kişilerde her bir etkin rjıaddenin farmakokinetiğini etkilemez.

Genel özellikler

Emil im:

Telmisartanın oral uygulanması sonrası pik konsantrasyonlarına 0.5-1.5 saat sonra ulaşıl r. 40 mg ve 160 mg telmisartanın mutlak biyoyararlanımı sırası ile %42 ve %58'dir. Yiyecekler, ^ 0 mg ve160 mg telmisartan için plazma konsantrasyon zaman eğrisi altında kalan alanı sırası iie %6 ve%19 oranında azaltarak biyoyararlammım hafif oranda düşürür. İster aç kamına isterse 3 iyeceklebirlikte alınmış olsun, plazma konsantrasyonları uygulamadan 3 saat sonra benzer düze) terdedir.Eğri altındaki alanda oluşan küçük azalmanın terapötik etkililikte azalmaya neden olmasıbeklenmez. Oral uygulanan telmisartanın farmakokinetiği, 20-160 mg dozlarda lineer değildir veartan dozlarda plazma konsantrasyonlarındaki

(C_maksAUC)

orantısal artıştan tüyüktür.Telmisartan tekrarlanan uygulamalarda plazmada önemli oranda birikmez.
Hidroklorotiyazid: Oral Telmisartan/Hidroklorotiyazid uygulamasından sonra hidroklo *otiyazid pik konsantrasyonlarına yaklaşık 1.0-3.0 saatte ulaşır. Hidroklorotiyazidin kümülatif renalatılımına dayanılarak mutlak biyoyararlanımı %60 kadardır.

Dağılım:

Telmisartan plazma proteinlerine, başlıca albümin ve alfa-1 asit glikoprotein olmak üzerd, yüksek oranda bağlanır (>%99.5). Telmisartanın görünür dağılım hacmi, ek doku bağlanmasını gösterecekşekilde, yaklaşık 500 litredir.
Hidroklorotiyazidin plazma proteinlerine bağlanma oranı % 68'dir ve görünür dağılıiı hacmi 0.83-1.14 1/kg'dır.

Biyotransformasyon ve eliminasyon:

Telmisartan: ¹⁴C işaretli telmisartanın intravenöz veya oral uygulanmasını takiben, uygulanan dozun çoğu (%97) safra yolu ile feçesle atılmıştır. İdrarda çok az miktarda bulunmuştur.

Hastalardaki karakteristik özellikler:

Yaşlı hastalar

:
Telmisartanın farmakokinetiği yaşlı ve 65 yaşından genç hastalarda birbirinden farklı değ ldir.

Cinsiyet:

Telmisartanın plazma konsantrasyonları, genellikle, kadınlarda erkeklere göre 2-3 kat daha fazladır. Bununla birlikte klinik çalışmalarda, kadınlarda, kan basıncı cevabında veya ortostotikhipotansiyon insidensinde bir artış tesbit edilmemiştir. Bir doz ayarlaması gerekli jleğildir.Hidroklorotiyazidin kadınlarda erkeklere göre daha yüksek plazma konsantrasyonlarına! ulaşmaeğilimi vardır. Bu durumun klinik olarak anlamlı olmadığı düşünülmektedir.

Böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalar:

Renal eliminasyon telmisartan klerensine katkıda bulunmaz. Hafİf-orta dereceli (kreatinin jklerensi 30-60 ml/dk, ortalama yaklaşık 50 ml/dk) böbrek yetmezliği olan hastalarda yapılan çalışmalardanelde edilen sınırlı deneyimlere dayanarak, renal fonksiyonları azalmış hastalarda ;>ir dozayarlaması gerekmez. Telmisartan dolaşımdan hemodiyaliz ile uzaklaştınlamaz. Renalfonksiyonları bozuk hastalarda, hidroklorotiyazid eliminasyon hızı azalmıştır. Ortalama kreatininklerensi 90 ml/dk olan hastalarda yapılan tipik bir çalışmada, hidroklorotiyazidin eliminasyonyarılanma ömrü uzamıştır. Fonksiyonel olarak anefrik olan hastalarda eliminasyon yarılannjıa ömrüyaklaşık 34 saattir.

Hepatik bozukluğu olan hastalar

:
Hepatik fonksiyonlarda bozukluğu olan hastalarda yapılan farmakokinetik çalışmalar i mutlak biyoyararlanımın yaklaşık %100'e kadar arttığım göstermiştir. Hepatik bozukluğu olanlardaeliminasyon yarılanma ömründe bir değişiklik olmamıştır.

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

80 mg/25 mg sabit doz kombinasyonu ile ek bir preklinik çalışma gerçekleştirilin emiştir. Normotansif sıçan ve köpeklerde telmisartan ve hidroklorotiyazidin birlikte verilmesi ile yürütülenve klinik terapötik dozlarla elde edilen maruziyet düzeyleri ile benzer dozların uygulandı

%ı

dahaönceki preklinik güvenlilik çalışmalarında, her bir maddenin tek başına uygulanması ile gö; :lenmişolan etkilerin dışında bir etki gözlenmemiştir. Gözlenen toksikolojik bulguların insaflardakiterapötik kullanım ile bir ilişkisi yoktur.
Anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile Vapılan preklinik çalışmalardan da çok iyi bilinen toksikolojik bulgular şunlardır: kırmızı hücreparametrelerinde (eritrosit, hemoglobin, hematokrit) azalma, renal hemodinamik değerlerdedeğişmeler (kan üre azotu ve kreatinin düzeyinde artma), plazma renin aktivitesinde artma,jukstaglomeruler hücrelerde hipertrofi/hiperplazi, gastrik mukozal hasar. Gastrik lezyonlar oralşalin desteği ve hayvanların grup içinde bulundurulması ile önlenebilir/azaltılabilir. Kopeklerderenal tübüler dilatasyon ve atrofi gözlenmiştir. Bu bulguların telmisartanın farmakolojikaktivitesine bağlı olduğu düşünülmektedir.
Teratojenite ile ilgili açık bir kanıt gözlenmemiştir, bununla birlikte telmisartanın toksik doz düzeylerinde yavruların postnatal gelişimi üzerinde, daha düşük vücut ağırlığı ve gözlerinaçılmasında gecikme gibi etkiler görülmüştür.

İn vitro

çalışmalarda telmisartan mutajenik ve ilgili kİ ast oj enik aktivite göstermemiştir. Sıçan ve farelerde yapılan çalışmalarda karsinojenite ile ilgili bir kanıt yoktur. Hidroklorotiyazid il; yapılançalışmalar bazı deney modellerinde genotoksik ve karsinojenik etki ile ilgili şüpheli kanıtlargöstermiştir. Bununla birlikte hidroklorotiyazidin insanlarda kullanımı ile elde edilen capsamlıdeneyimler, hidroklorotiyazid kullanımı ile neoplazmlarda artış arasında bir ilişki göstermemiştir.

Telmisartan/hidroklorotiyazid kombinasyonunun fetotoksik potansiyeli ile ilgili olarac 4.6'ya bakınız.

6 FARMASÖTİK ÖZELLİKLER6.1 Yardımcı maddelerin listesi

Magnezyum oksit MannitolKrospovidonKolloidal silikon dioksitSodyum hidroksitMikrokristalin selüloz (PH 102)Magnezyum stearatMikrokristalin selüloz (PH 101)Laktoz monohidratSodyum nişasta glikolatPrejelatinize nişastaSarı demir oksit

6.2 Geçimsizlikler

Geçerli değil.

6.3 Raf ömrü

24 ay

6.4 Saklamaya yönelik özel tedbirler

25 °C'nin altındaki oda sıcaklığında saklayınız.

6.5 Ambalajın niteliği ve içeriği

Alu-Alu ve Alüminyum folyo 25 pm blister; Blister şeritler içinde 28, 84 ve 98 tabletlik kutular.

6.6 Beşeri tıbbı üründen arta kalan maddelerin imhası ve diğer özel önlemler

Kullanılmamış olan ürünler ya da atık materyaller "Tıbbi Atıkların Kontrolü Yönetmeliği" ve "Ambalaj ve Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği" ne uygun olarak imha edilmelidir.

7. RUHSAT SAHİBİ

Pharmactive İlaç San. ve Tic. A.Ş.
Mahmutbey Mah. Dümenler Caddesi No; 19/3 Bağcılar-İstanbul Tel :(0 212)444 72 92Faks : (0 212)445 27 60

8. RUHSAT NUMARASI

253/5

9. İLK RUHSAT TARİHİ / RUHSAT YENİLEME TARİHİ

İlk ruhsat tarihi: 09.09.2013 Ruhsat yenileme tarihi:

10. KÜB'ÜN YENİLENME TARİHİ

18

¹
Hipomagnezemi:
Tiyazid grubu diüretiklerin magnezyumun idrarla atılımını arttırdıkları gösterilmiş hipomagnezemi ile sonuçlanabilir (bkz 4.5).