Micator Plus 80/12.5 Mg Tablet Kısa Ürün Bilgisi

Kalp Damar Sistemi » Renin - Anjiyotensin Sistemi » Anjiyotesin II Antagonistleri Kombinasyonları » Anjiyotensin II Antagonistleri ve Diüretik » Telmisartan ve Hidroklorotiyazid

KISA ÜRÜN BİLGİSİ

1. BEŞERİ TIBBİ ÜRÜNÜN ADI

MİCATOR® PLUS 80/12.5 mg Tablet

2. KALİTATİF VE KANTİTATİF BİLEŞİMİ

Etkin maddeler:

Telmisartan 80 mg
Hidroklorotiyazid 12.5 mg

Yardımcı maddeler:

Laktoz monohidrat 65.06 mg
Mannitol 173.28 mg
Sodyum Hidroksit 6.72 mg
Sodyum Nişasta Glikolat 2.50 mg
Yardımcı maddeler için 6.1'e bakınız.

3. FARMASÖTİK FORMU

Tablet. Beyaz ve kırmızı renkli, çift katmanlı, oblong şeklinde, her iki yüzü çentiksiz tablet.

4. KLİNİK ÖZELLİKLER

4.1 Terapötik Endikasyonlar

Esansiyel hipertansiyon tedavisinde endikedir.
Sabit bir doz kombinasyonu olan MİCATOR PLUS 80/12.5 mg Tablet, kan basınçkrı tek başına telmisartan ya da hidroklorotiyazid ile uygun bir şekilde kontrol edilemeyen hastalarda endikedir.

4.2 Pozoloji ve uygulama şekli Pozoloj i/uygu lama sıklığı ve süresi:

Erişkinler

MİCATOR PLUS tek başına telmisartan kullanımı ile kan basıncında yeterli kontrol sığlanamayan hastalarda kullanılmalıdır. Sabit doz kombinasyonu ile tedaviye başlamadan ([nce her iki komponent ile ayrı ayrı doz titrasyonu yapılması önerilir. Klinik olarak uygun oljduğunda ise, monoterapiden sabit doz kombinasyonuna doğrudan geçiş yapılabilir.
• Günde 40 mg telmisartan ve 12,5 mg hidroklorotiazidin kombine dozu, tek telmisartan kullanımı ile kan basıncında yeterli kontrol sağlanamayan hastalarda kull

• MİCATOR PLUS 80/12.5 mg, tek başına Micator 80 mg kullanımı ile kan bası kontrol sağlanamayan hastalarda kullanılabilir.

Uygulama şekli:

MİCATOR PLUS tablet günde bir kez, oral yoldan bir miktar su ile alınır. Yiyeceklerle birlikte veya ayrı olarak alınabilir.

İlacı kullanmadan önce alınması gereken önlemler:

Tabletlerin higroskopik özelliği nedeniyle MİCATOR PLUS ambalajında muhafaza) edilmeli ve kullanılmadan hemen önce blisterinden çıkarılmalıdır.

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler: Böbrek yetmezliği:

Renal fonksiyonların periyodik olarak izlenmesi önerilir (bkz. 4.4).

Karaciğer yetmezliği:

Hafif veya orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda günde 40 mg telmisartaıı ile 12,5 mg hidroklorotiazidin kombine dozu aşılmamalıdır. MİCATOR PLUS şiddetli karaciğ< r yetmezliği olan hastalarda endike değildir. Tiyazidler, karaciğer fonksiyonları bozulmuş hastalıltrda dikkatle kullanılmalıdır (bkz. 4.4).

Pediyatrik populasyon:

Telmisartan/hidroklorotiyazidin çocuklar ve 18 yaşma kadar adolesanlarda etkililiği \e güvenliliği belirlenmemiştir. Herhangi bir veri mevcut değildir.

Geriyatrik populasyon:

Herhangi bir doz ayarlaması gerekmemektedir.

4.3 Kontrendikasyonlar

• Etkin madde veya yardımcı maddelerden herhangi birine karşı aşın duyarlılık (bk::. 6.1).
• Diğer sulfonamid türevi maddelere karşı aşırı duyarlılık (hidroklorotiyazid bir suİ!|bnamid türevi olduğundan).
• Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesteri (bkz. 4.4 ve 4.6).
• Kolestaz ve biliyer obstrüktif bozukluklar.
• Şiddetli karaciğer yetmezliği.
• Şiddetli böbrek yetmezliği (kreatinin klerensi <30 ml/dk).
• Refrakter hipokalemi, hiperkalsemi.

4.4 Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

Gebelik:
Gebelik sırasında anjiyotensin II reseptör antagonistleri başlanmamalıdır. Anjiyotene antagonistleri ile tedavinin sürdürülmesi zorunlu görülmedikçe, gebe kalmayı piank gebelikte kullanımı için güvenlilik profili bilinen alternatif bir antihipertar geçirilmelidirler. Gebelik fark edilir edilmez anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile sonlandırı İmalı ve eğer uygunsa alternatif bir tedavi başlanmalıdır (bkz. 4.3, 4.6).

Hepatik yetmezlik:
Telmisartan büyük oranda safra ile atıldığı için, kolestazı, biliyer obstrüktif bozuk ukları veya şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalara (bkz. 4.3) MİCATOR PLUS verilmemelidir. Bu hastalarda telmisartanm hepatik klerensi azalabilir.
Ayrıca, MİCATOR PLUS karaciğer fonksiyonları bozulmuş ya da progresif karaci

olan kişilerde dikkatle kullanılmalıdır, çünkü sıvı ve elektrolit dengesindeki minör c eğişiklikler, karaciğer komasını presipite edebilir. Karaciğer yetmezliği olan hastalarda jrelmisartan/ Hidroklorotiyazid ile klinik deneyim bulunmamaktadır.
Renovasküler hipertansiyon:
Bilateral renal arter stenoziu veya tek işlevsel böbreğindeki arterde stenozu olan hastalar renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen ilaçlarla tedavi edildiğinde, şiddetli 1 hipotansiyon ve böbrek yetmezliği riski artar.
Renal yetmezlik ve böbrek transplantı:
Telmisartan/Hidroklorotiyazid, şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda (kreatinin klerensi<30 ml/dk) kullanılmamalıdır (bkz. 4.3). Yeni böbrek transplantasyonu yapılmı; hastalarda Telmisartan/Hidroklorotiyazid uygulaması ile ilgili deneyim bulunmamaktadır. Hafif ile orta derecede böbrek yetmezliği olan hastalarda Telmisartan/Hidroklorotiyazid ile deneyin azdır ve bu nedenle serumda potasyum, kreatinin ve ürik asit düzeylerinin periyodik olank izlenmesi Önerilmektedir. Böbrek fonksiyonları bozulmuş hastalarda tiyazid diüretiklerine biğlı azotemi ortaya çıkabilir.
İntravasküler hipovolemi:
Yoğun diüretik tedavi, diyette tuzun kısıtlanması, diyare veya kusma sonucunda tu cim ve/veya sodyum kaybına uğramış hastalarda, özellikle ilk dozdan sonra, semptomatik lipotansiyon görülebilir. Bu gibi tablolar Telmisartan/Hidroklorotiyazid uygulamasından önce düzeltilmelidir.
Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin dual blokajı:
Duyarlı kişilerde, özellikle bu sistemi etkileyen ilaçların kombine kullanılması halinde, renin anjiyotensin aldosteron sisteminin inhibisyonu sonucu hipotansiyon, senkop, hiperka emi ve renal fonksiyonlarda değişiklik (akut renal yetmezlik dahil) bildirilmiştir. Renin anjiyotens

n

aldosteron sisteminin dual blokajı (Ör: Anjiyotensin 11 reseptör antagonistine ek olarak ACE inhibitörü eklenmesi) kan basıncı zaten kontrol altında olan hastalarda önerilmez. Bu blokaj bi reysel olarak tanımlanmış vakalarla sınırlandırılmalı ve bu hastaların renal fonksiyonları yakından izlenmelidir.
Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin stimüle olduğu diğer durumlar:
Vasküler tonusu ve böbrek fonksiyonları asıl olarak renin-anjiyotensin-aldost aktivitesine dayanan hastalarda (örn: şiddetli konjestif kalp yetmezliği veya renal krter stenozu dahil altta yatan bir böbrek hastalığı olanlar), bu sistemi etkileyen diğer ilaçlarla tedavi esnasında, akut hipotansiyon, hiperazotemi, oligüri veya nadiren akut böbrek yetmezlik görü 4.8).


Primer aldosteronizm:
Primer aldosteronizmi olan hastalar, genellikle, renin-anjiyotensin sisteminin üzerinden etki gösteren antihipertansif ilaçlara cevap vermezler. Bu nedenle Mİ kullanımı önerilmemektedir.


Aort ve mitral kapağı stenozu, obstrüktif hipertrofik kardiyomiyopati:
Diğer vazodilatörlerde olduğu gibi, aort ya da mitral stenozu veya obstrüktif hipertrofik kardiyomiyopatisi olan hastalarda özel dikkat gereklidir. !
Metabolik ve endokrin etkiler:

Tiyazid tedavisi glukoz toleransını bozabilir. Diyabetik hastalarda insülin ya da oral ajanların dozlarında ayarlama yapılması gerekli olabilir. Latent diabetes mellitus, ti sırasında belirgin hale geçebilir.
Tiyazid diüretikleriyle tedavi ile kolesterol ve trigliserid düzeylerinde artış ilişkili l|ulunmuştur. Bununla birlikte, MİCATOR PLUS'ın içerdiği 12.5 mg doz düzeyinde böyle bir etki t|ildirilmemiş veya bildirilen etkiler minimal düzeyde olmuştur.
Tiyazid tedavisi gören bazı hastalarda hiperürisemi oluşabilir veya frank gut hastalfğının ortaya çıkması hızlanabilir.
Elektrolit dengesinde bozulma:
Diüretık kullanan tüm hastalarda uygun aralıklarla periyodik olarak serumda elektrolit tayini yapılmalıdır.
Hidroklorotiyazid de dahil olmak üzere tiyazidler, sıvı ya da elektrolit dengesinde bozulmalara (hipokalemi, hiponatremi, ve hipokloremik alkaloz dahil) neden olabilir. Sıvı ya da elektrolit dengesizliğinin uyarıcı belirtileri, ağız kuruluğu, susama, asteni, letarji, uyuşukluk, huzursuzluk, kaslarda ağrı ya da kramplar, kaslarda bitkinlik hissi, hipotansiyon, oligüri, taşikardi pe bulantı ya da kusma gibi gastrointestinal bozukluklardır (bkz. 4.8).
• Hipokalemi

Tiyazid gurubu diüretiklerin kullanımında hipokalemi gelişebilmekle birlikte, telmiş zamanlı tedavi, diüretiklerin indüklediği hipokalemiyi azaltabilir. Karaciğer sirozu ok yoğun diürez uygulanan hastalarda, oral yoldan yeterince elektrolit almayan kortikosteroidler ya da adrenokortikotropik hormon (ACTH) ile eş-zamanlı hastalarda, hipokalemi riski daha yüksektir (bkz. 4.5).
* Hiperkalemi
Bileşimindeki telmisartanın anjiyotensin II reseptörlerini (ATı) antagonize etmesi nedeni ile MİCATOR PLUS hiperkalemiye neden olabilir. Her ne kadar Telmisartan/Hidrokl )rotiyazid ile klinik olarak belirgin hiperkalemi bildirilmemişse de, hastadaki renal yetmezlik ve/veya kalp yetmezliği ve diabetes mellitus, hiperkalemi gelişimi için risk faktörleridir. Potasyum tutucu diüretikler, potasyum destek preparatları veya potasyum içeren tuzlar Telmisartan/Hidroklorotiyazid ile birlikte kullanılırken dikkatli olmalıdır (bkz. 4.5).
• Hiponatremi ve hipokloremik alkaloz Telmisartan/Hidrokl orotiyazid'in diüretiklerin indüklediği hiponatremiyi hafifle engellediği yönünde hiçbir veri bulunmamaktadır. Klorür eksikliği genellikle çoğunlukla tedavi gerektirmez.

Hiperkalsemi
Tiyazid grubu diüretikler, kalsiyum metabolizmasında bilinen bir bozukluk olmadığı kalsiyumun idrarla atılımını azaltarak serum kalsiyum düzeylerinin hafif ve aralıklı o yol açabilir. Belirgin hiperkalsemi, gizli hiperparatiroidizm belirtisi olabilir. E paratiroid fonksiyon testleri yapılmadan önce tiyazid tedavisi durdurulmalıdır.

• Hipomagnezemi
Tiyazidlerin üriner magnezyum atılımını artırdıkları gösterilmiştir; bu durum hipom sonuçlanabilir (bkz. 4.5).
MİCATOR PLUS, laktoz içerir. Nadir kalıtımsal galaktoz intoleransı, Lapp laktoz >etmezligi ya

da glikoz-galaktoz malabsorpsiyon problemi olan hastaların bu ilacı kullanmamaları
MİCATOR PLUS her dozunda 1 mmol (23 mg)'dan daha az sodyum ihtiva ede sodyuma bağlı herhangi bir yan etki beklenmemektedir.
MİCATOR PLUS her dozunda 173.28 mg mannitol içerir. Bu dozda mannitolden ka>nakli bir yan etki beklenmemektedir.
Etnik farklılılar:
Diğer tüm anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile olduğu gibi, telmisartanın da l an basıncını düşürücü etkisi siyah ırkta diğer ırklara göre daha düşüktür. Bu durum, siyah ırktan hipertansiyonlu hastalarda, düşük renin düzeyi prevalansının daha yüksek olmasından kaynaklanabiliı
Diğer:
Herhangi bir antihipertansif ajan ile olduğu gibi, iskemik kardiyopatisi veya iskemik kardiyovasküler hastalığı olan hastalarda kan basıncının aşırı düşürülmesi, miyokaıd enfarktüsü veya inme ile sonuçlanabilir.
Genel:
Alerji ya da bronşiyal astım öyküsü olan ya da olmayan hastalarda hidroklorotiyazi de karşı aşırı duyarlık reaksiyonları ortaya çıkabilir ama böyle bir öyküsü olan hastalarda ilasılık daha yüksektir.
Hidroklorotiyazid dahil, tiyazid diüretiklerinin kullanımında, sistemik lupus elitematozusta alevlenme ya da aktivasyon görüldüğü bildirilmiştir.
Tiyazid grubu diüretiklerle fotosensitivite vakaları bildirilmiştir (bkz. 4.8). Eğer tecavi sırasında fotosensitivite oluşursa tedavinin durdurulması önerilir. Eğer diüretik kullanımı muti ık gerekli ise maruz kalan alanların güneş ışığından veya yapay UVA'dan korunması önerilir.

4.5 Diğer tıbbi ürünlerle etkileşim ve diğer etkileşim biçimleri

Etkileşim çalışmaları sadece erişkinlerde yapılmıştır.
Lityum:
Lityum ile anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörlerinin birlikte uygulanması sırasında, serum lityum konsantrasyonlarında geri dönüşümlü artışlar ve toksisite bildirilmiştir. Anjiyotensin II reseptör antagonistleri (Telmisartan/Hidroklorotiyazid dahil) ile de seyrek olarak MİCATOR PLUS'ın birlikte kullanımı önerilmez (bkz. 4.4). Eğer bu kombinasyon mu ise, birlikte kullanımları sırasında serum lityum düzeylerinin dikkatle izlenmesi öneril

Potasyum kaybı ve hipokalemi ile ilişkili bulunan ilaçlar:
Diğer kaliüretik diüretikler, laksatifler, kortikosteroidler, ACTH, amfoterisin, kaı benoksolon, penisilin G sodyum, salisilik asit ve türevleri gibi ilaçlar ile birlikte hidroklorotiyazic-telmisartan kombinasyonlarının birlikte verilmesi durumunda, plazma potasyum düzeylerinin izlenmesi önerilir. Bu ilaçlar hidroklorotiyazidin serum potasyumu üzerindeki etkilerini arttırabjlir (bkz.
4.4).
Potasyum düzeyini yükselten veya hiperkalemi oluşturan ilaçlar:
ACE inhibitörleri, potasyum tutucu diüretikler, potasyum destekleri, potasyum içeren tuzlar, siklosporin veya heparin sodyum gibi diğer ilaçlarla birlikte hidroklorotiyazic-telmisartan kombinasyonu reçetelenirse, plazma potasyum düzeylerinin izlenmesi önerilmek :edir. Renin anjiyotensin sistemini baskılayan diğer ilaçlarla mevcut deneyimlere dayanarak, yukarıda sayılan ilaçlarla hidroklorotiyazid-telmisartan kombinasyonunun eş zamanlı kullanımı serun potasyum düzeylerinin yükselmesine yol açabilir, bu nedenle birlikte kullanılmaları önerilmez (skz. 4.4).
Serum potasyum düzeyindeki bozukluklardan etkilenen ilaçlar:
Dijital diüretikler, antiaritmikler gibi serum potasyum düzeyindeki bozukluklard m etkilenen ilaçlarla ve torsades de pointes aritmisini indüklediği bilinen ilaçlarla (bazı antiaritm kler gibi) eş zamanlı olarak MİCATOR PLUS kullanıldığında, serum potasyum düzeylerinin ve EKG'nin periyodik olarak izlenmesi önerilir. Hipokalemi, torsades de pointes için kolaylaştırıcı bir faktördür. Torsades de pointes aritmisini indüklediği bilinen ilaçlar: sınıfla antiaritmikler (ör; kinidin, hidrokinidin, disopramid)
- sınıf III antiaritmikler (ör; amiodaron, sotalol, dofetilid, ibutilid)
- bazı antipsikotikler (ör; tiyoridazin, klorpromazin, levomepromazin, trifluoperazilı, cyamemazin, sulpirid, sultoprid, amisulprid, tiyapirid, pimozid, haloperidol, drope ridol)
- diğerleri (ör: bepridil, sisaprid, difemanil, eritromisin IV, halofantrin, mizolastin, pentamidin, sparfloksazin, terfenadin, vinkamin IV).
Dijital glikozidler:
Tiyazidlerle ortaya çıkan hipokalemi veya hipomagnezemi dijital glikozitler tarafındafı indüklenen aritmilerin ortaya çıkışım kolaylaştırır (bkz. 4.4).
Diğer antihipertansif ajanlar:
Telmisartan diğer antihipertansif ajanların hipotansif etkisini arttırabilir.
Antidiyabetik ilaçlar (oral ajanlar ve insülin):
Antidiyabetik ilaç dozunun ayarlanması gerekebilir (bkz. 4.4).
Metformin:
Metformin dikkatli kullanılmalıdır. Çünkü, muhtemel bir fonksiyonel renal yetmezliğ asidoz riski ile hidroklorotiyazid ilişkili bulunmuştur.

Kolestiramin ve kolestipol reçineleri: Anyon değiştirici reçinelerin varlığında, hidroklorotiyazidin emilimi bozulmaktadır.
Non-steroidal anti-inflamatuvar ilaçlar:
Nonsteroidal antienflamatuvar ajanlar (antienflamatuvar dozlardaki asetilsalisilik <[sid, COX-2 inhibitörleri ve nonselektif NSAID) tiyazid diüretiklerin diüretik, natriüretik ve ar|tihipertansif etkileri ile anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin antihipertansif etkilerini azaltabil
r.
Renal fonksiyonları risk altında olan bazı hastalarda (örn: dehidrate hastalar veya renal fonksiyonları bozulmuş yaşlı hastalarda) anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile siHooksijenazı inhibe eden ajanların eş zamanlı kullanımı, genellikle geri dönüşümlü bir akut renal yetmezlik dahil, renal fonksiyonların daha fazla bozulmasına yol açabilir. Bu nedenle, bu kor ıbinasyonlar kullanılırken özellikle yaşlı hastalarda dikkatli olunmalıdır. Hastalar yeterince hidrat»: edilmeli ve eş zamanlı tedavinin başlanmasından hemen sonra ve izleyen aşamalarda böbrek ionksiyonları periyodik olarak izlenmelidir.
Yapılan bir çalışmada, telmisartan ile ramiprilin eş zamanlı kullanılması, ramipril ve ramiprilatın AUCo-24 ve C_maks değerlerinde 2.5 kat artışa yol açmıştır. Bu gözlemin klinik önemi bilinmemektedir.
Pressör aminler (örn: noradrenalin):
Pressör aminlerin etkisi azalabilir.
Non-depolarizan iskelet kası gevşetİcileri (örn: tubokürarin): Non-depolarizan gevşeticilerinin etkisi hidroklorotiyazid tarafından potansiyalize edilebilir.

Gut tedavisinde kullanılan ilaçlar (ör: probenesid, sülfmpirazon ve allopurinol): Hidr serum ürik asid düzeylerini yükseltebilir, bu nedenle ürikozürik ilaçlarda do: gerekebilir. Probenesid veya sülfmperazon dozlarının arttırılması gerekebilir. Ti zamanlı kullanımı allopurinole bağlı hipersensitivite reaksiyonlarının insidensini artt
Kalsiyum tuzlan:
Tiyazid diüretikleri, atılımın azalması nedeniyle serum kalsiyum düzeylerini yükse kalsiyum desteği preparatların reçete edilmesi gerekiyorsa, serum kalsiyum düzeyleri kalsiyum dozu bu doğrultuda ayarlanmalıdır.
Beta-blokerler ve diazoksid:
Beta-blokerler ve diazoksidin hiperglisemik etkisi, tiyazid grubu ilaçlar tarafından arttırılabilir.
Antikolinerjik ilaçlar:
Atropin, biperiden gibi antikolinerjik ilaçlar gastrointestinal motiliteyi ve midenin b azaltarak tiyazid grubu diüretiklerin biyoyararlanımım arttırır.

Amantadin: Tiyazidler, amantadinin advers etki riskini arttırabilir.
Sitotoksik ilaçlar (ör: siklofosfamid, metotreksat):
Tiyazidler, sitotoksik ilaçların renal atılımını azaltarak miyelosupresif etkilerini edebilir.
Farmakolojik özelliklerine dayanarak, şu ilaçların, telmisartan dahil tüm antihipertansiflerin hipotansif etkisini potansiyel ize etmesi beklenebilir: baklofen ve amifostin.
Ayrıca alkol, barbitüratlar, narkotikler veya ant i depre sanlar ortostatik hipotansiyonu «Arttırabilirler.

4.6 Gebelik ve laktasyon

Anjiyotensin

II

reseptör antagonistlerinin gebeliğin ilk trimesterinde kullanılması önerilmez (bkz.
4.4). Anjiyotensin

II

reseptör antagonistlerinin kullanımı, gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesterlerinde kontrendikedir (bkz. 4.3 and 4.4).

Genel tavsiye Gebelik kategorisi: D

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar / Doğum kontrolü (Kontrasepsiycln)

Anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile tedaviye devam etmek mutlak gerekmedikçe, gebe kalmayı planlayan hastalar gebelikte kullanımının güvenli olduğu bilinen alternatif bir antihipertansif tedavisine geçirilmelidir.

Gebelik dönemi

Telmisartan/Hidroklorotiyazid'in gebe kadınlarda kullanımı ile ilgili yeterli veri me> Hayvanlarda yapılan çalışmalarda üreme toksisitesi gösterilmiştir (bkz. 5.3).

ACE inhibitörlerinin birinci trimesterde kullanılması ile ortaya çıkan teratojenit epidemiyolojik kanıtlar kesin sonuca ulaşmamıştır. Bununla birlikte riskteki küçük ihmal edilemez. Anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile kontrollü epidemiye olmamakla birlikte, benzer riskler bu sınıf ilaçların tümü için söz konusu olabilir.
Gebelik tanısı konmuş ise, anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile tedavi hemen duı uygun ise, alternatif bir tedavi başlanmalıdır.
Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesterinde anjiyotensin

IIII

reseptör antagonistlerine maruz kalınması halinde, böbrek ve kafatasının ultrasonografık kontrolü önerilir.
Anneleri anjiyotensin II reseptör antagonisti kullanan infantlar, hipotansiyon açısından yakından izlenmelidir (bkz. 4.3, 4.4).
Tiyazidler plasenta! bariyeri geçer ve kordon kanında bulunur. Fötal elektroliı dengesinde bozulmalara ve erişkinlerde ortaya çıkan diğer reaksiyonların görülmesine neden olab ilir. Matemal tiyazid tedavisi ile neonatal trombositopeni, fötal veya neonatal sanlık vakaları bildiıilmİştir.

Laktasyon dönemi

Emzirme sırasında Telmisartan/Hidroklorotiyazid kullanımı ile ilgili bir veri olmıdığı için bu dönemde Telmisartan/Hidroklorotiyazid kullanımı önerilmez. Özellikle yenidoğan ve preterm infantların emzirilmesi döneminde, laktasyon dönemindeki güvenlilik profilinin daha iyi olduğu bilinen alternatif bir tedaviye geçilmelidir.
Tiyazidler süte geçer ve laktasyonu inhibe edebilir.

Üreme yeteneği/ Fertilite

Preklinik çalışmalarda telmisartan veya hidroklorotiyazidin erkek ve dişi fertilitesi izerinde bir etkisi gözlenmemiştir.

4.7 Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

Araç ve makine kullanma becerileri üzerindeki etkileri konusunda herhangi yürütülmemiştir. Ancak, taşıt aracı ve makine kullanılacağı zaman, antihipertansif ted zaman zaman baş dönmesi ve uyuşukluk hali oluşabileceği akılda tutulmalıdır.

4.8 İstenmeyen etkiler

a.

Güvenlilik profili özeti:

En sık bildirilen yan etki baş dönmesidir. Seyrek olarak ciddi anjiyoödem oluşabilir ( 1 vakadan az).

Sabit doz kombinasyonu

Telmisartan-hidroklorotiyazid kombinasyonu (835) ya da tek başına telmisartan (63 )) alan 1471 hastayı kapsayan randomize, kontrollü araştırmalarda, Telmisartan/Hidroklorotiyazid ile bildirilen istenmeyen olayların bütünsel insıdensi, tek başına telmisartan ile bildirikn olaylarla karşılaştırılabilir nitelikteydi. İstenmeyen etkilerin insidensi ile doz arasııjıda bağıntı belirlenmemiştir ve hastaların cinsiyeti, yaşı ya da ırkı ile bir korelasyon bulunmamıştır.
b.

İstenmeyen etkilerin cizelgeli özeti

Tüm klinik araştırmalarda bildirilen ve telmisartan-hidroklorotiyazid kombinasyonu İle plaseboya göre daha sık ortaya çıkan (p<0,05) istenmeyen etkiler, aşağıda sistem-organ sınıflaması doğrultusunda verilmektedir. Klinik araştırmalarda telmisartan-hidroklorotiyazid kombinasyonu ile gözlenmeyen, ancak tek başına telmisartan ya da hidroklorotiyazid ile ortaya çjktığı bilinen istenmeyen etkiler MİCATOR PLUS tedavisi sırasında da görülebilir.
Advers etkilerin sıklığı şu şekilde tanımlanmıştır: çok yaygın (> 1/10); yaygın (> 1/103 ila <1/10); yaygın olmayan (>1/1.000 iia< 1/100); seyrek (> 1/10.000 ila <1/1.000); çok seyrek <1/10.000), bilinmiyor (eldeki verilerden hareketle tahmin edilemiyor).

Her sıklık grubunda advers etkiler ciddiyetteki azalmaya göre sıralanmıştır.

Enfeksiyonlar ve enfestasyonlar:

Seyrek : Bronşit, farenjit, sinüzit

Bağışıklık sistemi hastalıkları:

Seyrek : Sistemik lupus eritomotozus şiddetlenmesi veya aktivasyonu pazarlama
sonrası deneyimlere dayanarak)

Metabolizma ve beslenme hastalıkları:

Yaygın olmayan : Hipokalemi Seyrek : Hiperürisemi, hiponatremi

Psikiyatrik hastalıklar:

Yaygın olmayan : Anksiyete Seyrek : Depresyon

Sinir sistemi hastalıkları:

Yaygın :Baş dönmesi
Yaygın olmayan .Senkop, parestezi
Seyrek :Uykusuzluk, uyku bozuklukları

CÖz hastalıkları:

Seyrek : Görme bozuklukları, bulanık görme

Kulak ve iç kulak hastalıkları:

Yaygın olmayan : Vertigo

Kardiyak hastalıklar:

Yaygm olmayan : Taşikardi, aritmiler

Vasküler hastalıklar:

Yaygın olmayan .Hipotansiyon, ortostatik hipotansiyon

Solunum, göğüs bozuklukları ve mediastinal hastalıklar:

Yayın olmayan : Dispne
Seyrek :Respiratuvar distres (pnömoni ve pulmoner ödem dahil)

Gastrointestinal hastalıklar:

Yaygm olmayan : Diyare, ağız kuruluğu, flatuiens
Seyrek : Abdominal ağrı, konstipasyon, dispepsi, kusma, gastrit

Hepato-bilier hastalıklar:

Seyrek : Hepatik fonksiyonlarda anormallik/karaciğer bozukluğu (bkz. 4.8.c)

Deri ve deri altı doku hastalıkları:

Seyrek : Anjiyoödem (fatal olabilir), eri tem, prurit, döküntü, hiperhidr >z, ürtiker

Kas-iskelet bozuklukları, bağ doku ve kemik hastalıkları:

Yaygın olmayan : Sırt ağrısı, kas spazmları, miyalji Seyrek :Artralji, kas krampları, kolda ağrı

Üreme sistemi ve meme hastalıkları:

Yaygm olmayan : Erektil disfonksiyon

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar:

Yaygın olmayan : Göğüs ağrısı
Seyrek : İnfluenza benzeri hastalık, ağrı

Araştırmalar:

Yaygm olmayan : Kan ürik asit düzeyinde yükselme
Seyrek : Kan kreatinin düzeyinde yükselme, kan kreatin fosfokinaz düzeyinde
yükselme, karaciğer enzimlerinde yükselme

Bileşenlerle ilgili ek bilgiler

Bileşenlerden herhangi biri ile daha önce bildirilmiş bir istenmeyen etkinin, Telmisartan/Hidroklorotiyazid ile yapılan klinik çalışmalarda gözlenmemiş bile olsa, Telmisartan/Hidroklorotiyazid kullanımı ile görülme potansiyeli vardır.
Telmisartan:
Plasebo ve telmisartan ile tedavi edilen hastalarda advers etkiler benzer sıklıkta ortay ı çıkmıştır.
Plasebo kontrollü klinik çalışmalarda telmisartan ile bildirilen advers olayların ge ıel insidensi (% 41.4) genellikle plasebo ile benzer (% 43.9) bulunmuştur. Aşağıda, hipertansiyon nedeni ile veya 50> yaşlarda olup yüksek kardiyovasküler olay riski nedeni ile telmisartan tedavisi alan hastalarla yapılan tüm klinik çalışmalarda gözlenen advers etkiler listelenmiştir.

Enfeksiyon ve enfestasyonlar:

Yaygın olmayan :Üst solunum yolu enfeksiyonu, sistit dahil üriner sistem Seyrek : Fatal sonuçlanabiien sepsis (bkz. 4.8c)

Kan ve lenf sistemi hastalıkları:

Yaygın olmayan :Anemi Seyrek : Eozinofıli, trombositopeni

Bağışıklık sistemi hastalıkları:

Seyrek :Hipersensitivite, anaflaktik reaksiyonlar

Metabolizma ve beslenme hastalıkları:

Yaygın olmayan :Hiperkalemi Seyrek : Hipoglisemi (diyabetik hastalarda)

Kardiyak hastalıklar:

Yaygın olmayan :Bradikardi

Gastrointestinal hastalıklar:

Seyrek :Mide rahatsızlıkları

Deri ve deri altı doku hastalıkları:

Seyrek : Egzema, ilaç erupsiyonu, toksik deri erupsiyonu

Kas-iskelet bozuklukları, bağ doku ve kemik hastalıkları:

Seyrek : Artroz, tendon ağrıları

Böbrek ve idrar yolu hastalıkları:

Yaygın olmayan : Renal bozukluk (akut renal yetmezlik dahil)

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar:

Yaygın olmayan :Asteni

: Hemoglobin düzeyinde azalma

Hidroklorotiyazid:
Hidroklorotiyazid elektrolit dengesinde bozulmayla sonuçlanabilecek hipovolemiye veya şiddetlenmesine neden olabilir (bkz. 4.4).

Tek başına hidroklorotiyazid kullanılması ile bildirilen ve sıklığı bilinmeyen advers et verilmiştir:

Enfeksiyon ve enfestasyonlar:

Bilinmeyen :Siyaladenit

Kan ve lenf sistemi hastalıkları:

Bilinmeyen : Aplastik anemi, hemolitik anemi, kemik iliği yetmezliği, lökopeni, ıjötropeni, agranülositoz, trombositopeni

Bağışıklık sistemi hastalıkları:

Bilinmeyen :Anaflaktik reaksiyonlar, hipersensitivite

£ndokrin hastalıklar:

Bilinmeyen :Diabetes mellitus durumunun yetersiz kontrolü

Metabolizma ve beslenme hastalıkları:

Bilinmeyen :Anoreksi, iştah azalması, elektrolit dengesinde bozulma, hiperkolesterolemi, hiperglisemi, hipovolemi

Psikiyatrik hastalıklar:

Bilinmeyen :Huzursuzluk

Sinir sistemi hastalıkları:

Bilinmeyen :Sersemlik

Göz hastalıkları:

Bilinmeyen .Ksantopsi

Vasküler hastalıklar:

Bilinmeyen :Nekrotizan vaskülit

Gastrointestinal hastalıklar:

Bilinmeyen :Pankreatit, mide rahatsızlıkları

Hepato-bilier hastalıklar:

Bilinmeyen :Hepatoselüler sarılık, kolestatik sanlık

Deri ve deri altı doku hastalıkları:

Bilinmeyen :Lupus benzeri sendrom, fotosensitivite reaksiyonları, deride vaskülit, toksik epidermal nekroliz

Kas-iskelet bozuklukları, bağ doku ve kemik hastalıkları:

Bilinmeyen .Halsizlik

Böbrek ve idrar yolu hastalıkları:

Bilinmeyen :İnterstisyel nefrit, renal disfonksiyon, glikozüri

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar:

Bilinmeyen :Ateş

Araştırmalar:

Bilinmeyen :Trigliserit düzeyinde yükselme
c.

Seçilmiş advers etkilerle ilgili açıklamalar

1) Hepatik fonksiyonlarda anormallik / karaciğer bozukluğu Telmisartanla elde edilen pazarlama sonrası deneyimlerde, hepatik fonksiyonlarda anormallik/karaciğer bozukluğu, çoğunlukla Japon hastalarda görülmüştür. Japon iastalarda bu advers etkilerin görülme olasılığı daha yüksektir.
2) Sepsis
PRoFESS çalışmasında, telmisartan kullanımı ile sepsis insidensinde, plaseboyıı göre, artış gözlenmiştir. Bu durum tesadüfi olabilir veya henüz bilinmeyen bir mekanizmaya tojğlı oluşabilir (bkz. 5.1).

4.9 Doz aşımı

Telmisartan ile insanlarda doz aşımı ile ilgili bilgiler sınırlıdır. Hidroklorotiyazidin hemodiyalizle uzaklaştırma oranı henüz bilinmemektedir.
Semptomlar:
Telmisartan aşırı dozu ile en belirgin belirtiler hipotansiyon ve taşikardidir. Bradikardi, baş dönmesi, kusma, serum kreatinin düzeyinde yükselme ve akut renal yetmezlik de bildirilmiştir. Hidroklorotiyazid doz aşımlarında, aşırı diüreze bağlı olarak, elektrolit deplesyonu (hipokalemi, hipokloremi) ve hipovolemi görülür. Aşırı dozun en sık görülen belirti ve bulguları, mide bulantısı ve somnolenstir. Hipokalemi nedeni ile kas krampları ve/veya eş zamanlı olarak dijital glikozidleri veya belirli antiaritmik ilaçların kullanılması ile ilişkili belirgin aritmiler görülebilir.
Tedavi:
Telmisartan hemodiyalizle uzak 1 aştınlamaz. Hasta yakından izlenmelidir, tedavi senptomatik ve destekleyici olmalıdır. Müdahale, ilacın alınmasından itibaren geçen süreye ve semptomların şiddetine bağlıdır. Tavsiye edilen önlemler arasında kusturma ve/veya mide yıkanrıası bulunur. Aktif kömür kullanılması faydalı olabilir. Serum elektolitleri ve kreatinin düzeyleri <ık aralıklarla izlenmelidir. Eğer hipotansiyon oluşursa hasta supin pozisyonda tutulmalı, hızk[ tuz ve sıvı replasmanı yapılmalıdır.

FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1 Farmakodinami!* özellikler

Farmakoterapötik grup: Anjiyotensin II reseptör antagonisti ve diüretikler ATC kodu: C09DA07
MİCATOR PLUS, bir anjiyotensin II reseptör antagonisti olan telmisartan ve tiyazid gurubu bir diüretik olan hidroklorotiyazidin bir kombinasyonudur. Bu maddelerin bileşim additif bir antihipertansif etkiye sahiptir, kan basıncında oluşturduğu düşme, bileşenlerin tek başına kullanılması durumunda oluşana göre daha fazladır. Günde bir kez alman MİCATOR PLUS, terapötik doz aralığı boyunca, kan basıncında etkili ve yumuşak bir düşme sağlar. j
Telmisartan oral yoldan etkili ve spesifik bir anjiyotensin

II

reseptör alttip 1(AT| tipi) antagonistidir. Telmisartan anjiyotensin ll'yi, anjiyotensin H'nin bilinen etkilerinden sorumlu olan ATı reseptör alt grubundaki bağlanma yerinden çok yüksek bir afinite ile ayırır. Telmı sartanın ATı reseptörleri üzerinde parsiyel agonistik etkisi yoktur. Telmisartan ATı reseptörüne sclektif olarak bağlanmaktadır. Bu bağlanma uzun sürelidir. Telmisartan AT2 ve özellikleri daha az )ilinen başka AT reseptörleri dahil, diğer reseptörlere karşı afinite göstermez. Bu reseptörlerin fonksiyonel rolleri bilinmemektedir. Ayrıca, telmisartanla düzeyleri artan anjiyotensin U'nin bi reseptörler üzerindeki olası aşırı stimülasyonunun etkileri de bilinmemektedir. Telmisartar ile plazma aldosteron düzeyleri azalır. Telmisartan insan plazma reninini inhibe etmez veya iyen kanallarını bloke etmez. Telmisartan, bradikininin de degradasyonunu sağlayan anjiyotensin dönüştürücü enzimi (kininase li) inhibe etmez. Bu nedenle, bradikinin aracılığı ile ortaya çıkan a ivers etkileri arttırması beklenmez.
Sağlıklı gönüllülere uygulanan 80 mg'lık telmisartan dozu, anjiyotensin II ile orta /a çıkan kan basıncı artışını hemen hemen tamamen inhibe eder. İnhibitör etki 24 saat boyunca devam eder ve 48 saate kadar ölçülebilir düzeydedir.
İlk telmisartan dozundan sonra antihipertansif aktivite basamaklı olarak 3 saat içindejbelirgin hale

a sonra elde nraki 24 saat iği gibi, bir bir sonraki ından sonra "İkincil inmelerden efektif kaçınma için önleme rejimleri" (PRoFESS) çalışmasında 50 yaşında veya daha yaşlı, yakın zaman önce inme geçirmiş hastalarda, plasebo ile karşılaştırıldığında, telmisartan ile sepsis insidensi biraz daha yüksek bulunmuştur; % 0.49'a karşılık % 0 70 [RR i.43 (%95 güvenlik aralığı 1.00 - 2.06)]. Fatal sepsis vakalarının insidensi telmisartan alan hastalar için plaseboya göre artmıştır ; %0.16'ya karşılık %0.33 [RR 2.07 (%95 güvenlik aralığı 1.14 -3.76)]. Telmisartan kullanımı ile ilişkili olarak gözlenen sepsis insidensindeki artış tesadüfi alabilir veya henüz bilinmeyen bir mekanizmaya bağlı olarak ortaya çıkabilir.




Telmisartanın mortalite ve kardiyovasküler morbidite üzerindeki etkileri henüz bilinnemektedir.
Hidroklorotiyazid, tiyazid gurubu bir diüretiktir. Tiyazid diüretiklerinin antihipsrtansif etki mekanizmaları tam olarak bilinmemektedir. Tiyazidler, elektrolit reabsorbsiyonunun renal tübüler mekanizmalarını etkileyerek, sodyum ve klorür atıhmını, hemen hemen eşdeğer miktarlarda, direkt bir etki ile artırırlar. Hidroklorotiyazidin diüretik aktivitesi plazma hacmini azaltır, plazma renin aktivitesini artırır, aldosteron sekresyonunu artırır, sonuçta idrarla potasyum \e bikarbonat kaybı artar ve serum potasyumu azalır. Birlikte telmisartan kullanımı, muhtemelen renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin blokajı yoluyla, bu diüretikler ile ilişkili potasyum kaybını tersine döndürme eğilimindedir.
Hidroklorotiyazidler ile diürez başlangıcı 2 saat içinde ortaya çıkar, doruk etki yajdaşık 4 saat içinde görülür ve etki 6-12 saat civarında kalıcı olur.





iki ilacın da
Sağlıklı gönüllülerde, hidroklorotiyazid ve telmisartanın birlikte uygulanması, her farmakokinetiği üzerinde herhangi bir etki göstermemektedir.

Genel özellikler

Emilim:

Telmisartan: Oral uygulama sonrasında doruk telmisartan konsantrasyonlarına 0.5-1 5 saat içinde ulaşılır. 40 mg ve 160 mg dozlarında telmisartanın mutlak biyoyararlanımı, sırasıyla % 42 ve % 58'dir. Yiyecekler telmisartanın biyoyararlammım hafifçe azaltır; plazma konsantr asyon-zaman eğrisi altında kalan alan (EAA) 40 mg tablet ile yaklaşık % 6, 160 mg dozdan sonnı ise yaklaşık

%

19 oranında azalır. İster aç karma, ister yiyeceklerle birlikte alınsın, uygulamadan : >saat sonraki plazma telmisartan konsantrasyonları benzer düzeylerdedir. Eğri altı alandaki (EA|A) bu küçük azalmanın terapötik etkide bir azalmaya neden olması beklenmez. Oral yoldah uygulanan telmisartanın farmakokinetiği, 20-160 mg arasında non-lineerdir ve artan dozlarda plazma konsantrasyonlarındaki (C_maks ve AUC) orantısal artıştan büyüktür.
Telmisartan tekrarlı uygulamalarda plazmada belirgin bir birikim göstermez.
Hidroklorotiyazid: Oral Telmisartan/Hidroklorotiyazid uygulamasından stjnra doruk hidroklorotiyazid konsantrasyonlarına, yaklaşık 1.0-3.0 saat içinde ulaşılır. Hidroklorotiyazidin kümülatif renal atılımına dayanılarak mutlak biyoyararlanımı % 60 kadardır.

Dağılım:

Telmisartan esas olarak albumin ve alfa-1 asit glikoprotein olmak üzere, plazma yüksek oranda bağlanmaktadır (> % 99.5). Telmisartanın görünür dağılım hacmi yakl ve dokularda ilave bir bağlanmaya işaret etmektedir.
Hidroklorotiyazid, plazmada proteinlere % 68 oranında bağlanır ve görünür dağılım hacmi 0.83-1.14 1/kg'dır.

Bivotransformasyon ve eliminasyon:

Telmisartan: Gerek intravenöz gerekse oral ¹⁴C işaretli telmisartan uygulamas uygulanan dozun çoğu (>%97), biliyer ekskresyon yoluyla, feçes ile elimine edüm yalnızca çok küçük miktarlarda bulunmaktaydı.

Telmisartan konjugasyon yoluyla metabolize olur ve farmakolojik olarak inaktif a< :ilglukuronid oluşturur. Ana bileşiğin glukuronidi, insanlarda tanımlanan tek metabolittir. Tek do telmisartan uygulamasından sonra glukuronid formu, plazmada ölçülen radyoaktivite % ll'ini temsil eder. Sitokrom P450 izoenzimleri, telmisartan metabolizmasında yer a i uygulamadan sonra telmisartanın total plazma klerensi, 1500 ml/dk'dan yüksek eliminasyon yarı-ömrü, 20 saatin üzerindedir.


Hidroklorotiyazid: Hidroklorotiyazid insanlarda metabolize olmaz ve neredeyie tamamen, değişmemiş olarak idrarla atılır. Oral dozun % 60 civarı, 48 saat içinde değişmemiş olarak elimine edilir. Renal klerensi yaklaşık 250 - 300 ml/dk'dır. Hidroklorotiyazidin terminal eliminasyon yarı-ömrü, 10-15 saattir.

Hastalardaki karakteristik özellikler:

Yaslı hastalar:

Telmisartanın farmakokinetiği yaşlılar ve 65 yaşından genç olanlar arasında farklılık

Cinsiyet:

Plazma telmisartan konsantrasyonları, genellikle kadınlarda erkeklerden 2-3 kıt yüksektir. Bununla birlikte klinik araştırmalarda, kadınlardaki kan basıncı yanıtında ya da ortostatik hipotansiyon insidensinde anlamlı artışlar bulunmamıştır. Herhangi bir doz ayart ması gerekli değildir. Hidroklorotiyazidin kadınlarda erkeklere göre daha yüksek plazma konsan trasyonlarına ulaşma eğilimi vardır. Bu durumun klinik olarak anlamlı olmadığı düşünülmektedir.

Böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalar:

Renal ekskresyon, telmisartanın klerensine katkıda bulunmaz. Hafif-orta dereceli (kreatinin klerensi 30-60 ml/dk, ortalama yaklaşık 50 ml/dk) böbrek yetmezliği olan hasta arda yapılan çalışmalardan elde edilen sınırlı deneyimlere dayanarak, renal fonksiyonları azalmış ıastalarda bir doz ayarlaması gerekmez Telmisartan kandan diyaliz yoluyla uzaklaştınlarıaz. Böbrek fonksiyonları bozulmuş olan hastalarda, hidroklorotiyazidin eliminasyon hızı azalır. Ortalama kreatinin klerensi 90 ml/dk olan hastalar üzerinde yapılan tipik bir çalışmada, hidroljlorotiyazidin eliminasyon yarı ömrü uzamıştır. Fonksiyonel olarak anefrik hastalarda, eliminasyc yaklaşık 34 saattir.

Karaciğer bozukluğu olan hastalar:

Karaciğer bozukluğu olan hastalarda yürütülen farmakokinetik çalışmal biyoyararlanımda yaklaşık %100'e varan bir artış gösterilmiştir. Karaciğer bo hastalarda eliminasyon yarılanma ömrü değişmez.

5.3 Klinik öncesi güvenlik verileri

Normotansif sıçan ve köpeklerde telmisartan ve hidroklorotiyazidin birlikte verilmesi ile yürütülen ve klinik terapÖtik dozlarla elde edilen maruziyet düzeyleri ile benzer dozların uygı landığı daha önceki preklinik güvenlilik çalışmalarında, her bir maddenin tek başına uygulanması ile gözlenmiş olan etkilerin dışında bir etki gözlenmemiştir. Gözlenen toksikolojik bulguların insanlardaki terapötik kullanım ile bir ilişkisi yoktur.
Anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile yapılan klinik öncesi güvenlik çalışmaları dolayısıyla da iyi bilinen toksikolojik bulgular şunlardır; kırmızı hücrelere ilişkin parametrelerde (eritrositler, hemoglobin, hematokrit) azalmalar, böbrek hemodinamiğinde değişmeler (kan üre azotu ve kreatininde yükselme), plazma renin aktivitesinde yükselme, jukstaglomerüler hücrelerde hipertrofı/hiperplazi ve mide mukozasında yaralanma. Gastrik lezyonlar, ağızdan serum fizyolojik suplemantasyonu ve hayvanların guruplar halinde banndırılmaları ile önlenebilmiş ya da düzelme elde edilmiştir. Köpeklerde renal tübüler dilatasyon ve atrofi gözlenmiştir. Bu bulguların, telmisartanın farmakolojik akti\|itesine bağlı olduğu kabul edilmektedir.
Teratojenite ile ilgili açık bir kanıt gözlenmemiştir, bununla birlikte telmisartam ı toksik doz düzeylerinde yenidoğan yavruların postnatal gelişimi üzerinde, daha düşük vücı|t ağırlığı ve gözlerinin açılmasında gecikme gibi etkiler görülmüştür.
Telmisartan

in vitro

çalışmalarda hiçbir mutajenisite ve ilgili klastojenik aktivite bel

ı vııiiiouııoii

ıtı vııtK*\

ve farelerde herhangi bir karsinojenite belirtisi göstermemiştir. Hidroklorotiyazi<| ile yapılan çalışmalarda, bazı deneysel modellerde genotoksik ve karsinojenik etki yönünde :>azı kuşkulu belirtiler gösterilmiştir. Bununla birlikte hidroklorotiyazidin insanlarda kullanımı ih elde edilen kapsamlı deneyimler, hidroklorotiyazid kullanımı ile neoplazmlarda artış arasında bir ilişki göstermemiştir.
Telmisartan/hidroklorotiyazid kombinasyonunun fetotoksik potansiyeli ile ilgili ijıölüm 4.6'ya bakınız.

6 FARMASÖTİK ÖZELLİKLER

6.1 Yardımcı maddelerin listesi

Magnezyum oksit Mannitol Krospovidon Kolloidal silikon dioksit Sodyum hidroksit
Mikrokristalin selüloz (PH 102) Magnezyum stearat Mikrokristalin selüloz (PH 101) Laktoz monohidrat Sodyum nişasta glikolat Prejelatinize nişasta Kırmızı demir oksit

6.2 Geçimsizlikler

Geçerli değil.

6.3 Raf ömrü

24 ay

6.4 Saklamaya yönelik özel tedbirler

25 °C'nin altındaki oda sıcaklığında saklayınız.

6.5 Ambalajın niteliği ve içeriği

Alu-Alu ve Aluminyum folyo 25 fim blister; Blister şeritler içinde 28, 84 ve 98 tabletlik kutular.

6.6 Beşeri tıbbi üründen arta kalan maddelerin imhası ve diğer özel önlemler

Kullanılmamış olan ürünler ya da atık materyaller "Tıbbi Atıkların Kontrolü Yön "Ambalaj ve Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği" ne uygun olarak imha edilir

7. RUHSAT SAHİBİ

Pharmactive İlaç San. ve Tic. A.Ş.
Mahmutbey Mah. Dümenler Caddesi No: 19/3 Bağcılar-İstanbul Tel : (0 212) 444 72 92 Faks : (0 212) 445 27 60

8. RUHSAT NUMARASI

253/4

9. İLK RUHSAT TARİHİ / RUHSAT YENİLEME TARİHİ

İlk ruhsat tarihi: 09.09.2013 Ruhsat yenileme tarihi:

10. KÜB'ÜN YENİLENME TARİHİ

18